Ο Κυνικός και η «υποχωρούσα» Δημοκρατία του αποχωρούντος προέδρου

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Αν οι ευχές του προέδρου Κάρολου Παπούλια και οι «ανησυχίες» του για την Δημοκρατία ήταν χάντρες, θα μπορούσαμε αλήθεια να φτιάξουμε πολύ ωραία κομπολόγια, για να τα χτυπούν οι χασομέρηδες στα καφενεία και να φεύγει ο νταλκάς τους! Τόση είναι η αξία των δηλώσεων του και αυτή είναι η χρησιμότητα τους, σε μια χώρα ολιγαρχική, που διατηρεί τύποις τα δημοκρατικά προσχήματα και όπου το Σύνταγμα έχει καταρρακωθεί πολλάκις. Μάλιστα και με την δική του συνέργεια.

Στο μήνυμά του με αφορμή τα 40 χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, ο κ. πρόεδρος, αναφέρει ότι η κρίση έφερε υποχώρηση της δημοκρατίας, που είναι η «δραματικότερη παρενέργεια της οικονομικής περιπέτειας». Επίσης τονίζει πως δεν υπάρχουν λόγια ικανά να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη σε αυτούς που αγωνίστηκαν για την πτώση της δικτατορίας, ενώ σήμερα πρέπει να προστατευθεί η δημοκρατία στη χώρα.

Αναρωτιέμαι, αν ο πάλαι ποτέ μικρός αντιστασιακός, έχει λόγω μεγάλης ηλικίας χάσει πλέον την ακοή του, διότι αυτές τις δημοκρατικές κορόνες και ευαισθησίες, μαζί με τις όποιες απορίες του, θα έπρεπε να τις είχε εκφράσει τότε, στην τ. πρόεδρο της Βουλής Ψαρούδα-Μπενάκη, όταν στην προσφώνηση της στην ορκωμοσία του για την ανάληψη της προεδρίας, του είχε πει κατά λέξη:

«Αναλαμβάνετε κύριε Πρόεδρε την προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μια πενταετία, όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις.

....και πάντως Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΕΣ ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά ίσως και να ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΠΕΡΑΝ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΩΝ

 

ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΥΝ χάριν της ειρήνης και της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη».

Αυτά ειπώθηκαν το 2005, πράγμα που δείχνει, πως όλα ήταν από τότε σχεδιασμένα (ακούς Κωστάκη;). Ίσως ακόμη και η θεωρούμενη μέχρι πρότινος ως απίθανη, σημερινή σύμπραξη του κατεστημένου δικομματισμού, που υλοποιεί αυτά τα σχέδια, αφού πρώτα έπαιξε το πολιτικό θέατρο της διαφωνίας. Ακόμη και η επερχόμενη πολιτική σύμπραξη των «νέων παικτών», που ήδη ψήνεται και η οποία θα εκπλήξει μόνο τους κοντόφθαλμους.

Όλα αυτά, λοιπόν, δεν τα είχε ακούσει τότε ο κύριος πρόεδρος, που είχε καταπιεί το καναρίνι; Αυτός, που δεν μίλησε όταν έπρεπε, πως γίνεται σήμερα να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την «υποχώρηση της Δημοκρατίας», που ο ίδιος βοήθησε για να υποχωρήσει; Σήμερα, που οι «αρχές και οι εξουσίες» πέραν των «γνωστών και καθιερωμένων», είναι ήδη εδώ και παραβιάζουν τις ζωές και τα δικαιώματα μας, με την δική του συγκατάθεση και νομιμοποίηση; Τα ήξερε όλα και συναίνεσε. Για αυτό και οι δηλώσεις του είναι πλέον άνευ ουσίας και αξίας. ‘

Σχολιάζοντας τις κριτικές που έχει δεχτεί λόγω των υπογραφών που έχει βάλει στη διάρκεια των μνημονίων, δηλώνει: «το Σύνταγμα οριοθετεί σαφώς τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας και ήταν συνειδητή η απόφασή μου να σεβαστώ το Σύνταγμα, που έχει πολύ ταλαιπωρηθεί τα τελευταία χρόνια, και να μην παραβιάσω τη θεσμική τάξη, προκαλώντας πολιτικές εντυπώσεις ή και πολιτική κρίση, μόνο και μόνο για να αποφύγω το πολιτικό κόστος».

Βέβαια, η υποκριτική τυπολάγνα του ευλάβεια ξεχνάει ότι, «Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο». Έτσι και το Σύνταγμα έγινε για τον λαό και όχι ο λαός για το Σύνταγμα. Τίποτα δεν είναι αυτοσκοπός και όλα θα πρέπει να υπηρετούν τον Άνθρωπο-Λαό. Τον Λαό, που με τις πρόθυμες υπογραφές του, συμφώνησε στο να υποδουλωθεί σε «αρχές και εξουσίες πέραν των καθιερωμένων».

O Πρόεδρος της Δημοκρατίας καταλήγει λέγοντας πως: «η πατρίδα μας πέρασε από τα σαράντα κύματα για να γίνει μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Να προστατεύσουμε τη δημοκρατία μας, να την κάνουμε καλύτερη, περισσότερη, βαθύτερη, δικαιότερη».

Όμως, ο μικρός «αντιναζί ήρωας», που κάποτε πολέμησε τους Γερμανούς, αλλά σήμερα θεωρεί την Γερμανία δεύτερη πατρίδα του, δεν καταλάβαινε πως υπογράφοντας την υποδούλωση του λαού στους Γερμανούς, έβαζε ταυτόχρονα και βόμβες στα θεμέλια της Δημοκρατίας; Δεν γνώριζε πως η Δημοκρατία είναι αλλεργική μέχρι θανάτου στις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και σε οτιδήποτε άλλο, που κρυφά και δόλια αποφεύγει τη βάσανο της ψήφου στο Κ(υ)νοβούλιο, όπως το κατάντησαν; Δεν ήξερε πως σε μια αληθινή Δημοκρατία δεν μπορούν να κυβερνούν άνθρωποι που δεν ψηφίστηκαν και πως η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της στερεί το οξυγόνο; Δεν κατάλαβε ακόμη πως η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα μόνο των ελευθέρων ανθρώπων και όχι των δούλων; Μα και βέβαια τα γνώριζε! Το κλάμα και η ανησυχία για την Δημοκρατία, είναι μέρος του ρόλου και πρέπει να τον παίξει, όπως κάθε καλός ηθοποιός που προσποιείται έναν χαρακτήρα, λίγο πριν πέσει η αυλαία.

Τον πρόεδρο, συγκεκριμένα, μιας κλεπτοκρατικής μπανανίας!

Ήρθε ή ώρα να φύγει και να πάει να ξεκουραστεί. Αρκετές υπογραφές έβαλε.

Και επειδή είναι σε κατάλληλη ηλικία, να σκεφτεί, πως δύο μέτρα παίρνουμε όλοι!

Το θέμα είναι, τι ψυχή παραδίνουμε....

Σχέδιο: Μελάνι-χαρτί

Γ.Γ.Γ