Στὴ
Δύση καὶ τὴν ρωμαιοκαθολικὴ Κεντρικὴ Εὐρώπη, ὁ ἀποχριστιανισμὸς προχωρᾶ ταχύτερα
ἀπὸ ὅ,τι στὰ Βαλκάνια καὶ τὴν Ἀνατολικὴ Εὐρώπη. Αὐτὸ θὰ ἤθελε ἢ θὰ ἔπρεπε νὰ πεῖ
ἡ ἔρευνα, ἀλλὰ ἐπικεντρώνεται (ἀφοῦ τὸ Pew R.C. εἶναι ἀμερικανικό, ἄρα ἀρνητικὰ
διακείμενο στὴν στόχευση τῆς ἑνιαίας Εὐρώπης) στὸ χάσμα μεταξὺ Δυτικοευρωπαίων
καὶ Ἀνατολικοευρωπαίων. Χάσμα τὸ ὁποῖο ἀσφαλῶς εἶναι ὑπαρκτὸ ἄσχετα ἀπὸ τὶς ἀμερικανικὲς
στοχεύσεις.
Μόνο οἱ ἀριστεροδεξιοὶ «Ἑλληνοδυτικοὶ»
τῆς Ἑλλάδας πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει κοινὸς εὐρωπαϊκὸς πολιτισμός, κι ὅτι «ἔχουμε
γίνει ὅλοι ἴδιοι»: Οὐ μὲ πείσεις κἂν μὲ πείσῃς. Ἐὰν ὑπῆρξε κάποτε στὴν Ἱστορία
κάποια κοινὴ εὐρωπαϊκὴ πολιτισμικὴ ταυτότητα, αὐτὴ ἦταν ἡ ἑλληνορωμαϊκὴ-χριστιανική.
Συνεπῶς, ἐὰν κάποιοι εἶναι οἱ ἀρνητὲς της «ἑνιαίας Εὐρώπης», αὐτοὶ δὲν εἶναι ὅσοι
παραμένουν πιστοὶ σὲ τούτη τὴν ἑλληνορωμαϊκὴ-χριστιανικὴ κοινὴ ταυτότητα, ἀλλὰ ὅσοι
ἐγκατέλειψαν τὴν κοινὴ αὐτὴ ταυτότητα: οἱ Δυτικοευρωπαῖοι καὶ οἱ καθολικοὶ/προτεστάντες
Κεντροευρωπαῖοι, ποὺ εἴτε ἀποκηρύσσουν τὸ Χριστιανισμὸ χάριν τοῦ ἀθεϊσμοῦ εἴτε ἀπορρίπτουν
τὴν ἀνωτερότητα τοῦ ἑλληνορωμαϊκοῦ πολιτισμοῦ χάριν τῆς ἀνεκτικότητας καὶ τοῦ
πολιτικὰ ὀρθοῦ ἀνθρωπισμοῦ (μὲ πινελιὲς ἀριστερίστικου «αὐθεντικοῦ χριστιανισμοῦ»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου