Ο συγγραφέας- Εκπαιδευτικός, Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης

Επιμέλεια παρουσίασης-πρόλογος

Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, είναι ένας από τους πεζογράφους της Δυτικής Αθήνας που αντλεί τα θέματα του από την καθημερινή ζωή και από τα βιώματα, τα κοινωνικά και ενίοτε πολιτικά, της γενιάς του. Είναι συγγραφέας αλλά και δάσκαλος, κι αυτό προσθέτει μια ακόμη εμπειρία στην κατανόηση της ενδόμυχης λειτουργίας και των αξιών που συνθέτουν την κοινωνική πραγματικότητα Πριν ακόμα από την συγγραφή προσωπικών πονημάτων, ήταν και είναι εραστής εκείνης της γραφής, που δεν αποστασιοποιείται από τη λαϊκή της καταβολή. Τα βιβλία του παραμένουν προσηλωμένα σε ένα σχεδόν ιδεολογικό προσανατολισμό, και αναζητά  να αποκαλύψει τα  ''μεγάλα'' μέσα  από τις απλές, βιωματικές ιστορίες, που αποφεύγουν τα ευφάνταστα σενάρια, τους υπερβολικούς μύθους και τις απίθανες εξελίξεις.

Ο Ελπ. Ιντζέμπελης κατάγεται από την Λέσβο και γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1961. Σπούδασε στην Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Μπέρμιγχαμ και μετεκπαιδεύτηκε στο Μόναχο, όπου και εργάστηκε 5 χρόνια ως δάσκαλος στο Ευρωπαϊκό Σχολείο. Έχει δημοσιεύσει πολλά κείμενα και άρθρα του γύρω από τη Λογοτεχνία  ως συνεργάτης σε πλειάδα  πολιτιστικών περιοδικών ανάμεσα στα οποία και η «ΕΝΝΕΑΔΑ».

Ø      Ποιά είναι η μέχρι σήμερα παρουσία σας στα Ελληνικά Γράμματα;

Έχω εκδώσει τρία βιβλία. Η «Παράσταση» (1999) μυθιστόρημα, εκδόσεις Σμυρνιωτάκη, τον «Δημήτριο Πολιορκητή» διηγήματα (2001), εκδόσεις Στοχαστής και την έρευνα «Έλληνες Κρατούμενοι στο Νταχάου» (2003) εκδόσεις Φιλίστωρ.

Ø      Πώς βιώνει ένας συγγραφέας που μεγαλώνει στις Δυτικές συνοικίες και πόσο επηρεάζουν τα βιώματά του στο έργο του;

Ο τόπος που γεννιέται ο καθένας μας και οι άνθρωποι με τους οποίους μεγαλώνουμε είναι καθοριστικοί παράγοντες για την εξέλιξή μας. Γεννήθηκα στο Άνω Λιούμη Αιγάλεω εκεί που οι αλάνες, τα χαμηλά σπίτια με τους κήπους και τις αυλές με φιλοξένησαν και έπλασαν τα όνειρά μου και τις ελπίδες μου. Η παρέα στις πλατείες, το ποδόσφαιρο, οι πρώτοι έρωτες, όλα είχαν ως κέντρο το Αιγάλεω. Η γενέθλια πόλη είναι αυτή που μου έδωσε τα ερεθίσματα τα οποία μετατράπηκαν σε γραφή πάνω στο λευκό χαρτί. Σε αυτήν οφείλω τα πάντα.

Ø      Ποιά είναι η γνώμη σας για την Ελληνική Λογοτεχνία;

Σίγουρα δεν είμαι ο έγκυρος κριτικός που η γνώμη μου θα έχει βαρύνουσα σημασία, αλλά η μικρή μου πείρα, λέει, ότι οι Έλληνες συγγραφείς έχουν εξελιχθεί προς το καλύτερο. Έβαλαν το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο και έγραψαν για κοινωνικά θέματα, ναρκωτικά, άστεγους, προσφυγιά, μοναξιά, μελαγχολία. Τα νέα βιβλία είναι προσεγμένα και έχουν βελτιωθεί αισθητικά. Μπορεί να βγαίνουν πολλά βιβλία που μερικά να είναι αμφίβολης ποιότητας, αλλά να ξέρετε, ότι τι καλό βιβλίο με το πέρασμα του χρόνου θα γίνει γνωστό και θα καθιερωθεί.

Ø      Το τελευταίο σας βιβλίο «Έλληνες Κρατούμενοι στο Νταχάου» αναφέρεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου στο Νταχάου. Πώς προέκυψε η όλη σας ενασχόληση με αυτό το θέμα;

Είμαι εκπαιδευτικός, δάσκαλος και βρέθηκα με απόσπαση 5 χρόνων στην πόλη του Μονάχου. Μετά από την επίσκεψή μου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, που βρίσκεται 20 χμ. μακριά από το Μόναχο, κάποια συνάδελφος με πληροφόρησε ότι υπάρχει το Ελληνικό Αρχείο του στρατοπέδου, όπως ότι κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτό. Με παρότρυνε να το επισκεφτώ κι αυτό έγινε η αρχή. Ανακάλυψα τη μαρτυρία του Τάκη Σωτηριάδη που ήταν κρατούμενος στο Νταχάου. Τον Τάκη Σωτηριάδη επισκέφτηκε το 1993 στα Ιωάννινα, ο Γερμανός Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βρέμης κ. Κρίστοφερ Σμίνκ- Γκουστάβους. Πέρα όμως από την συνέντευξη που υπήρχε στη γερμανική γλώσσα στο Αρχείο υπήρχαν σπάνιες φωτογραφίες, δέκα φύλλα της χειρόγραφης εφημερίδας «Δωδεκάννησος» και στατιστικοί πίνακες. Ήμουν δε τυχερός, επειδή συνεργάστηκα με τον εκδότη του ΦΙΛΗΣΤΩΡ κ. Μπάμπη Γραμμένο που σεβάστηκε το υλικό και επιμελήθηκε της έκδοσης του βιβλίου ''Έλληνες Κρατούμενοι στο Νταχάου''.

Ø      Τι ετοιμάζετε για το μέλλον;

Ο κάθε συγγραφέας έχει στο συρτάρι του κάποια έργα που συχνά ξαναδουλεύει. Παράλληλα ενημερώνεται και προσπαθεί να πλάσει το μύθο για το καινούργιο του βιβλίο. Σε αυτό το στάδιο βρίσκομαι αυτή την εποχή και προσπαθώ να ταξιδέψω μακριά εκεί, που ο νους θα με οδηγήσει στη μαγική πορεία της συγγραφής.

Στα χρόνια που ακολούθησαν τη συνέντευξη, ο συγγραφέας πρόσθεσε στο ενεργητικό του τις εκδόσεις κάποιων νέων βιβλίων του, όπως:

«Η Διδασκαλία της Γεωγραφίας», εκδ. Παρασκήνιο, 2004.

Η περιβαλλοντική εκπαίδευση είναι μια προοπτική που πρέπει να ενσωματωθεί στη διδασκαλία της γεωγραφίας. Η παρούσα εργασία προσπαθεί να εξετάσει κατά πόσο οι ιδεολογικές απόψεις, αλλά και οι απόψεις για την περιβαλλοντική εκπαίδευση μπορούν να βοηθήσουν το αναλυτικό πρόγραμμα ώστε να γίνει πιο αποτελεσματικό

«Ο Μύθος και τα εικονογραφημένα βιβλία», εκδ. Παρασκήνιο, 2006.

Μια νέα παιδαγωγική εργασία. Το βιβλίο απευθύνεται τόσο σε εκπαιδευτικούς, όσο και σε εκείνους που θέλουν να κατανοήσουν το ρόλο των μύθων στην όξυνση της φαντασίας, στη δημιουργία προϋποθέσεων αντιστροφής της πραγματικότητας, στην ψυχολογική ωρίμανση των μαθητών, καθώς και στο ρόλο των εικονογραφημένων βιβλίων ως βασικού παράγοντα αγωγής πολιτισμού και μόρφωσης του παιδιού.

«Σταθμός Ζωή», Διηγήματα, εκδ. Στοχαστής, 2007.

Είναι μια συλλογή δεκαέξι διηγημάτων που κινούνται στο χώρο της βιωματικής λογοτεχνίας. Η Γερμανία ή αλλιώς η ξενιτιά, η Ελλάδα ή αλλιώς η πατρίδα δεσπόζουν στα διηγήματα της παρούσας συλλογής. Το εξώφυλλο της συλλογής διακοσμεί το ομώνυμο έργο του ζωγράφου Γ. Γερολυμάτου.

(Η συνέντευξη του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη δόθηκε στον Γερ. Γερολυμάτο και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο διαδημοτικό περιοδικό πολιτιστική «ΕΝΝΕΑΔΑ», τ. 14^ο,  2003)