Ας μείνουμε όσοι πρέπει…

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Με αφορμή τις αυτόβουλες διαγραφές ορισμένων αναγνωστών από την λίστα των φίλων και μελών του ιστολογίου, έκανα κάποιες σκέψεις. Κατ’ αρχήν δεν γνωρίζω με βεβαιότητα, αν πρόκειται απλώς για μια τεχνική δυσλειτουργία του συστήματος, ή αν είναι όντως αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας κάποιων για τις τελευταίες δημοσιεύσεις μου.

Η σχεδόν συντονισμένη αποχώρηση δεκατριών μελών στο διάστημα των δύο τελευταίων ημερών, δείχνει πως μάλλον πρόκειται για το δεύτερο. Μάλιστα, επειδή οι αποχωρήσεις αυτές συνέπεσαν με τη δημοσίευση των δύο τελευταίων άρθρων μου, γίνεται φανερό πως ο χρόνος τους δεν ήταν συμπτωματικός. Καθώς, λοιπόν, μου φαίνεται απίθανο η αιτία τους να ήταν το άρθρο για τον Κούγια, συμπεραίνω πως ο λόγος των διαγραφών ήταν το άρθρο μου για τον Μπουτάρη και την Ροτόντα. Δεν θα μπορέσω ποτέ, βέβαια, να δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό, αφού η αποχώρηση, χωρίς την κατάθεση ενός σχολίου για τους λόγους που την προκάλεσαν, αφήνει πολλά ερωτηματικά. Ωστόσο, ενώ η διαγραφή αποτελεί μεν ένα αδιαμφισβήτητο δικαίωμα προσωπικής επιλογής, είναι ταυτόχρονα και μια υποχώρηση απέναντι στον διάλογο και στη θεμιτή διαφωνία. Κυρίως όμως, είναι σημάδι αδυναμίας, εμπάθειας, φανατισμού και μη ανοχής της διαφορετικής άποψης. Ειδικά, όταν ένα ιστολόγιο κρίνεται από μια μόνο δημοσίευση του κι όχι από το σύνολο του περιεχομένου.

Δεν κρύβω πάντως, ότι την αρχική δυσάρεστη έκπληξη ακολούθησε μια παράξενη ικανοποίηση. Πρώτον, επειδή με αυτό τον τρόπο έγινε ένα δυνατό ξεσκαρτάρισμα των αναγνωστών, που από παρανόηση είχαν γίνει μέλη του ιστολογίου. Δεύτερον, επειδή το άρθρο μου δεν ήταν άχρωμο και άοσμο, αλλά έπιασε τόπο πατώντας τον κάλο όσων έπρεπε να ενοχλήσει. Επειδή δεν πιστεύω, ότι όλοι αυτοί είναι οπαδοί του Μπουτάρη, αιτία είναι μάλλον η χριστιανική θέση που εξέφρασα αναφορικά με την Ροτόντα, που καθώς φαίνεται έχει προκαλέσει μια αναστάτωση σε κύκλους της Θεσσαλονίκης.

Έτσι, η εξήγηση που δίνω είναι, πως τα περσινά άρθρα μου και τα σχέδια για την Αμφίπολη προσέλκυσαν ένα πλήθος αναγνωστών, ανάμεσα στους οποίους κάποιοι, οι οποίοι θεώρησαν πως το ενδιαφέρον μου για την αρχαία Ελλάδα, είχε ως βάση του μια ιδεολογικο-θρησκευτική θεώρηση που μας καθιστούσε ομοϊδεάτες. Η αιτία της διαγραφής ήρθε μάλλον, όταν ανακάλυψαν μέσω της χριστιανικής θέσης μου πως είχε γίνει παρανόηση. Απέναντι στη δική τους εσωτερική ανισορροπία, που την χαρακτηρίζει η μονόπλευρη απολυτότητα της θέσης, αντιπαραθέτω τη συμφιλίωση ανάμεσα στην χριστιανική πίστη και στην αγάπη που μπορεί να νιώθει για την αρχαία Ελλάδα, ένας ισορροπημένος άνθρωπος των συνθέσεων.

Φυσικά, δεν μπαίνω στη διαδικασία να δω ποιοι διαγράφτηκαν, δεν έχει νόημα, ούτε το έκανα ποτέ. Προσωπικά τους εύχομαι καλή συνέχεια και επειδή μπορεί κάποιοι παρά τη διαγραφή, να εξακολουθούν να παρακολουθούν το ιστολόγιο, ήθελα απλά να διαβάσουν αυτές τις σκέψεις. Το ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ, είναι ένα βήμα ελεύθερης προσωπικής έκφρασης και φιλοδοξεί το ίδιο να κάνει και με την έκφραση των αναγνωστών του. Είναι ένα ιστολόγιο που δεν εξαρτάται από κανέναν, που δεν έχει κρυφούς σκοπούς, που δεν προσδοκά οφέλη, ούτε θέλει διαφημίσεις. Το κίνητρο του είναι η ευχαρίστηση και η διάθεση για επικοινωνία, πράγματα που ανταμείβουν για το ξόδεμα του προσωπικού ελεύθερου χρόνου, προκειμένου το ιστολόγιο να βρίσκεται σε λειτουργία.

Έγραψα πολλά, ίσως δεν άξιζε και ο κόπος. Ωστόσο, η ελευθερία της έκφρασης με κάθε κόστος, είναι κάτι που θα το υπερασπιστώ μέχρι τέλους. Διαβεβαιώνω τους εναπομείναντες φίλους, πως ακόμα και αν μηδενίσει τελείως η λίστα των μελών, θα συνεχίσω να γράφω με περισσότερο πείσμα την άποψη μου κι ας ενοχλώ κάποιους. Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος, ίσως ο χειρότερος όλων, αλλά ποτέ δεν οχυρώθηκα πίσω απ’ αυτήν την πεποίθηση, ούτε κρίνω τους άλλους με βάση αυτήν. Και φυσικά, δεν προτίθεμαι να την αποποιηθώ για χάρη κάποιων. Δεν επιθυμώ να είμαι αρεστός ή δυσάρεστος σε κανέναν, αλλά γνωρίζω πως δεν μπορώ να αποφύγω, ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Η ελεύθερη έκφραση της γνώμης, έχει πάντα το τίμημα της και το αποδέχομαι πλήρως. Μετά απ΄ όλα αυτά, όσοι απομένουν ακόμα να διαγράψουν το ιστολόγιο ας το κάνουν ελεύθερα.

Ας μείνουμε όσοι πρέπει….