ΣΤΟΙΧΕΙΑ
ΣΟΚ ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ ΓΕΝΝΗΣΕΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ – ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΗ
ΘΡΑΚΗ!
Προς ολοταχώς στον αφανισμό οδεύει το Έθνος μας, όπως
μαρτυρούν τα επίσημα στοιχεία. Η Ελλάδα κατέχει την τρίτη χαμηλότερη θέση στον
ευρωπαϊκό δείκτη γεννήσεων και τον υψηλότερο ρυθμό γήρανσης του πληθυσμού!
Σύμφωνα με
τα στατιστικά στοιχείων ληξιαρχικών πράξεων του 2015, πέθαναν 117.829 άνθρωποι
και γεννήθηκαν μόλις 89.881 παιδιά!
Στοιχεία
της Ελληνικής Γεροντολογικής και Γηριατρικής Εταιρείας για την χώρα μας – με
τον χαμηλότερο δείκτη γεννήσεων στην ΕΕ (9%) – εκτιμούν ότι το 2060 ο πληθυσμός
της χώρας δεν θα ξεπερνά τα 8,6 εκατομμύρια και ότι οι τέσσερις στους δέκα
πολίτες της χώρας θα είναι ηλικίας άνω των 60 ετών!!!
Ήταν το
2013 όταν οι New York Times σε ένα συγκλονιστικό
άρθρο ανέφεραν πως: «Οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις, αρκετοί
άνθρωποι φεύγουν από την χώρα και ο πληθυσμός γερνάει τόσο γρήγορα, κάτι που
σημαίνει πως σε μερικές δεκαετίες η Ελλάδα μπορεί να μην μπορεί να παράξει
αρκετό πλούτο για να φροντίσει τους ανθρώπους της και μπορεί να πάψει να είναι
ένα βιώσιμο έθνος – κράτος».
Από τότε, δυστυχώς, τα
πράγματα χειροτέρεψαν.
Στο
πρόβλημα της υπογεννητικότητας στο οποίο έχει συμβάλλει… τα δέοντα η χρόνια
απουσία δημογραφικής πολιτικής ήρθε ως φαίνεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα,
η οικονομική κρίση, τα μνημόνια και η λυσσαλέα φορομπηχτική τακτική των
κυβερνήσεων των τελευταίων έξι ετών.
«Η
μετανάστευση των νέων Ελλήνων στο εξωτερικό, μειώνει τον αριθμό των νέων
ζευγαριών που ζουν εντός των συνόρων, με αποτέλεσμα η φυγή αυτή των χιλιάδων
Ελλήνων να έχει ως επακόλουθο τη μείωση των οικογενειών και άρα την ακόμη
μεγαλύτερη συρρίκνωση του αριθμού των γεννήσεων. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει
η χώρα, είναι πολύ επικίνδυνο και θα μπορούσε να αποτελέσει μέχρι και απειλή,
ως προς την φυσική επιβίωση του Ελληνικού στοιχείου», διαβάζουμε από μελέτη με
τίτλο: «Το ελληνικό δημογραφικό πρόβλημα» (ΤΕΙ Πειραιά/ Σχολή Διοίκησης και
Οικονομίας/2014».
Τραγικά μερικά από τα
συμπεράσματα της Μελέτης:
Ο ρυθμός
γεννήσεων στην Ελλάδα βρίσκεται στο 1,31, τη στιγμή που το ελάχιστο όριο το
οποίο εξασφαλίζει την συνέχιση της εθνοτικής ομάδας είναι στο 2,1.
Μεγάλη
αύξηση του ρυθμού θνησιμότητας των Ελλήνων, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης,
που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των καρδιαγγειακών νοσημάτων, αλλά και άλλων
ασθενειών που οφείλονται στην αύξηση του άγχους και της πίεσης.
Ραγδαία
μείωση του προσδόκιμου ζωής για πρώτα φορά τα τελευταία χρόνια.
ΤΑ ΝΗΣΙΑ
ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΜΑΣΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
Συγκλονιστικά
είναι τα στοιχεία για το ισοζύγιο θανάτων και γεννήσεων το 2015 (μέχρι 21
Δεκεμβρίου).
Μέρα με
την ημέρα, ολόκληρα χωριά εξαφανίζονται από τον χάρτη «συμπικνώνοντας» σταδιακά
τον… γεωγραφικό χάρτη της Ελλάδας.
Δείτε τις
περιοχές της Ελλάδα με τις ΜΗΔΕΝ γεννήσεις το 2015 (ο αριθμός της παρένθεσης
αναφέρεται στους θανάτους):
Οινούσσες
(6), Κάτω Νευροκόπι (137), Παρανέστι (112), Αστυπάλαια(7), Τήλο(3), Χάλκη(6),
Ορεστιάδα (544), Σουφλί (189), Σκύρος (38), Ζαχάρω (154), Φαιστός (274), Σούλι
(168), Δωδώνη (226), Ζαγόρι (314), Κόνιτσα (118), Νέστος (445), Παξοί (42),
Ιθάκη (38), Ανάφη (2), Αμοργός (17), Άνδρος (100), Αντίπαρος (6), Θήρα (91),
Κέα (18), Κίμωλος (10), Πάρος (111), Σέριφος (13), Σίκινος (5), Σίφνος (27),
Φολέγανδρος (7), Ελαφόνησος (6), Ανατολική Μάνη (253), Φάρσαλα (275), Άγιος
Ευστράτιος (7), Ψαρά (6), Αστυπάλαια (7), Κάρπαθος (64), Κάσος (9), Λειψοί (7),
Νίσυρος (11), Πάτμος (27), Σύμη (24)
Στη Νάξο
και τις Μικρές Κυκλάδες όλο το 2015 γεννήθηκε μόνον ένα παιδί! Στη Λέσβο
καταγράφηκαν 1196 θάνατοι έναντι 532 γεννήσεων. Και στη Γαύδο δεν κατεγράφη
ούτε θάνατος, ούτε και γέννηση…
Σε επίπεδο
Ελληνικές Περιφέρειες, δύο περιοχές κάνουν την διαφορά με τον ρυθμό γεννήσεων
να κινείται σε υψηλά επίπεδα. Η μία είναι η Κομοτηνή που το 2015 κατέγραψε 606
θανάτους, αλλά 526 γεννήσεις. Η άλλη είναι η Ξάνθη που βρίσκεται σε εξέλιξη ένα
δημογραφικό θαύμα! Το 2015 πέθαναν 428 άνθρωποι και γεννήθηκαν 904 μωρά!!!
Τίποτα δεν είναι τυχαίο…
Θυμίζουμε
τις δηλώσεις του πρώην Αρχηγού Εθνικής Άμυνας (υπηρεσιακός) και αρχηγού ΓΕΣ,
Φράγκου Φραγκούλη: «Οι Τούρκοι προσπαθούν να αλλάξουν το status quo της εδαφικής
ακεραιότητας στη Θράκη, Επιδιώκουν να περάσουν πάνω από το 50% στη Ροδόπη, τόσο
σε πληθυσμιακό όσο και σε εδαφικό επίπεδο, για να εγείρουν θέμα αυτονομίας»
(Εφημερίδα Νέα Εγνατία/2014).
Οι
εντόπιοι πληθυσμοί μειώνονται επικίνδυνα.
Στις
εσχατιές της ορεινής Ελλάδας, στα νησιά, στην καρδιά της Περιφέρειας.
Ερημώνουν
χωριά και πόλεις.
Εάν δεν
κινητοποιηθεί η Ελληνική Κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης για ένα
Εθνικό Σχέδιο Σωτηρίας ώστε να ανατραπεί η σημερινή δραματική κατάσταση, η
κατάσταση προβλέπεται δυσοίωνη…
πηγή
Πολύ καλό, Γεράσιμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα αγαπητή Φωτεινή!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ, αν και οι διαπιστώσεις του άρθρου μόνο καλές δεν είναι και αισιόδοξες για το μέλλον του λαού μας....
- ....(Ερημώνουν) χωριά και πόλεις. Τό σωστό ερημώνονται, ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρτε καί τό παρακάτω (σέ συνέχειες) καί πάλι ευχαριστώ.
– Για το Χωριό μας ο λόγος!. Γιά το κάθε Ελληνικό Χωριό. Του παραχωρούμε(;) λίγο χρόνο καί χώρο(;) για να μεταφέρουμε έστω και επιγραμματικά, τη δραματική του κραυγή της εγκατάλειψης. Μακριά οι λυρικοί οίστροι. Χρόνια τώρα το υμνήσαμε εμμέτρως, καιρός να το θρηνήσουμε με σεβασμό και αγάπη υπερμέτρως. Ιστός των κυττάρων του Κράτους, είναι το Χωριό. Από το Χωριό, και με όλα τα Χωριά ζει και υπάρχει ούτως ή άλλως η κάθε Πόλις (Άστυ) η Πρωτεύουσα και η συμπρωτεύουσα! (παγκόσμια Ελλαδική πρωτοτυπία!). Εδώ το Χωριό γενικά της Ελληνικής γης εξετάζουμε. Με λίγες λέξεις προβάλουμε την εικόνα του, χωρίς υπερβολές, προκαταλήψεις, ακρότητες. Ξεχασμένοι και περιφρονημένοι συνέλληνες το κατοικούν. Τόσοι, όσοι για να μην σβήσει ο χάρτης την ήδη και ξεθωριασμένη, καί θολή latinogrameni με graffiti’s και σπρέϊ μουντζουρωμένη, με το ρυπαρό σύνθημα PAOK, G 13, φεύγω αγάπη μου, και άλλα εμετικά, νταμπέλα στην είσοδό του, που μαρτυρά την ύπαρξη του!!! πρός το παρόν.
Τα τελευταία χρόνια τα Χωριά μας έχουν έρθει σε τραγική κατάσταση. Φυγή, και μάλιστα άτακτη των νέων, στα «ξένα», ή για αλλού. Μάλιστα, και με την ευλογημένη Πατρική κατάρα « φευγάτε από τα χωράφια ..νά γλιτώσετε». Στα Πατρικά έχουν μείνει οι Σεβάσμιοι. Σε λίγα χρόνια κι αυτοί, θα φύγουν λησμονημένοι για το αγύριστο
ταξίδι…κρίμα. Ουδείς αρμόδιος αιρετός ή διορισμένος νεόπλουτος μικροαστός, κι αυτός με το δίκιο του – μέχρι σήμερα, άκουσε τις φωνές του χωριού και μελέτησε με προσοχή τα σοβαρά ζητήματά του, στην πραγματική τους βάση. Κι ας κόπτονται όλοι τους για το αντίθετο!. Μας έφαγε ο στίχος, η νοσταλγία και η φιλολογία για τη ζωή του χωριού. Με χορούς, πανηγύρια ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ με νεο-αστούς και νεογενιτσαρισμούς, και πολιτιστικούς συλλόγους, οι περισσότεροι σφραγίδες, -εκείνες οι γιορτές κερασιού, καλαμποκιού, μελιτζάνας, ρυζιού, και άλλες γραφικότητες – φαίνεται κανέναν δεν προβληματίζουν επί της ουσίας- προσπαθούμε να το κρατήσουμε στη ζωή. Εκείνες οι αναβιώσεις, λέει, εθίμων γιατί να μην είναι Βιώσεις, η ίδια κατά Φύση Ζωή;;;
Οι «πολιτικοί» ή μάλλον οι πολιτικάντηδες το επισκέπτονται μόνο τις παραμονές των εκλογών! Λαγοί με πετραχήλια, και μπόλικα θα, θα, θα…
Κούφια λόγια, σχέδια προτάσεις, μουλωχτές διαβουλεύσεις, απόλυτο κενό, κάλπικες υποσχέσεις καί ταξίματα.. μόνο! Ούτε ένας ασφαλής αγροτικός δρόμος, ούτε ένας μοριοποιημένος, έστω, γιατρός στα πολύ ορεινά χωριά, ούτε μία βιοτεχνία, ούτε ένα εργοστάσιο, ούτε.. ούτε.. τής προκοπής. Τα ήδη υπάρχοντα υπολειτουργούν ή κλείνουν και φεύγουν γι’ αλλού. Πώς να ζήσουν οι Χωρικοί μας; Ουδείς νοσταλγεί τη ξενιτιά. Παίρνουν τα μάτια τους τα νιάτα και το σφρίγος του Χωριού, διότι ουδείς τους έριξε μια Πατρική – Εθνική ματιά. Απεναντίας μάλιστα. Αντικίνητρα, και εξευτελιστικές τιμές των παραγομένων προϊόντων τής πολύπαθης και πολυθρεύτρας γής μας. Πού είναι οι τιμές κρατικής παρέμβασης; Βρίσκονται μάλλον στον Καιάδα της ελεύθερης αγοράς!!! και στα συρτάρια του χρονοπρογράμματος γιά ωρίμανση και επιδοτήσεις. Πού, ευτυχώς, τελειώνουν τό 2016, λένε…
>>>>>>>>>>>>>>Λύσεις δεν προτείνονται, για τα αυτονόητα. ΟΛΟΙ μας συνυπεύθυνοι. Με αδρές λέξεις, το Χωριό που αργοπεθαίνει και μαραζώνει εκ των προτέρων θρηνούμε. Οι αρμόδιοι, εάν έχουν φωνή και θάρρος, να φωνάξουν στο Κοινοβούλιο για τα χάλια του. Σύνθημα μας: Να σωθεί το Χωριό. Όχι με Νόμους μόνο με λόγια απατηλά και ψεύτικες Αναπτυξιακές Μελέτες που μένουν στα χαρτιά, ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΕΣ και ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΔΕΣ στις καλένδες. Έργα κι αγάπη ζητά το ξεχασμένο χωριό. Ζητά, γιατί όχι, τη Μαμή του, την προξενήτρα, τον Πρόεδρο, τον Γραμματέα του, τον Κλητήρα του, τον Ιερέα του, τον Δάσκαλό του, τους ΔΙΚΟΥΣ του ανθρώπους. Θέλει τα οικόσιτα και συναθρωπευόμενα ζώα του μέσα στο χωριό, τους επαγγελματοβιοτέχνες του!. Θέλει τα τραγούδια του, τα εθιμά του τις συνήθειές του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει τούς δικούς του ήχους, τις δικές του μυρουδιές. Θέλει τις Καλημέρες του τα πρωϊνά. Θέλει τους κοινωνικούς του ιστούς!. Όχι μόνον τούς μισθοσυντήρητους μοριοποιημένους άγνωστους ξένους – μέσα σε ξένους – προς αυτό, υπαλλήλους του οκταώρου και του πενθημέρου. Λές και η ζωή είναι οκτάωρο τυποποιημένο! Τους θέλει να μένουν μαζί του, υποχρεωτικά να το ζούν το χωριό!. Τόσα απλά.
Στην άκρη τα ποιητικά λόγια και η αδιαφορία. Μελέτη της υπαίθρου χρειάζεται και με τους ίδιους τους Χωρικούς συμμέτοχους, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. Αφουγκρασμός και μέτρα άμεσα για το ετοιμοθάνατο Χωριό. Ο Αγρότης και ο Επαγγελματίας, ο Χωριάτης, ο υπερήφανος αυτός ροζιασμένος και ηλιοκαμένος Χωρικός βρίσκονται σε απόγνωση. Με ποιούς τέλος πάντων, θα ζήσει η Ελλάδα; .Απαιτείται πάθος και έμπρακτα κρατικά μέτρα, για τον ετοιμοθάνατο ασθενή της Ελληνικής υπαίθρου!!!
Τα Χωριά αρχίζουν να ερημώνονται. Οι κάτοικοι των Χωριών μας, δεν επιθυμούν γλυκιά ζωή μόνο. Ζωή ανθρώπινη, και Ελληνική αξιοπρέπεια λαχταρούν. Ποιός θα τους την προσφέρει; Ιδού το καυτό ερώτημα που απάντηση, χρόνια τώρα, δεν βρίσκει. Η γνήσια Ελληνική ύπαιθρος, που άλλοτε έσφυζε από ζωή, ψυχορραγεί!.
Ζητά Κράτος, δηλαδή Πολιτεία με Πολίτες κι ανθρώπους να σκέπτονται αγνά Ελληνικά, χωρίς πολιτικά πάθη – επιτέλους – και ατομικές μικρότητες και σκοπιμότητες. Έλληνες με καθαρά μυαλά προόδου και προκοπής. Πολλά ζητάνε ;;!.Ένα μόνο πρέπει να τονιστεί: Όλες οι χώρες έχουν τις πληγές τους και η Ελλάς τους Έλληνες!. Γρηγορείτε, συνέλληνες γιατί το Ελληνικό Χωριό, αργοπεθαίνει από κακή εθνική, διάγνωση. Σήμερα το Χωριό κατάντησε (;) χορταριασμένο αραχνοτόπι, και έγινε χώρος ιστορικών και λαογραφικών μελετών, για κάτι περίεργους γραφικούς και μόνο.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>Αρκετά όμως φλυαρήσαμε!!!. Οι τεχνοκράτες καταγραφείς στατιστικολόγοι επαΐοντες ειδικοί αναλυτές, αφού επεξεργαστούν στη βάση των δεδομένων «τους» τα απογραφέντα και καταγραφέντα στοιχεία της πρόσφατης απογραφής για το ΟΛΟΝ, (άνθρωποι, αστοί-χωρικοί, μορφωτικό – βιοτικό επίπεδο, ακίνητα, υπαίθριοι, υμιυπαίθριοι και άλλα) θα προβούν σε αναλύσεις .. τού τύπου, για την μετακίνηση πληθυσμού στα άστεα, φταίει η αστυφιλία!!!: θα κάνουν βαρύγδουπες και στοφμώδεις δηλώσεις, θα βγάλουν συμπεράσματα, θα λάβουν αμοιβές. Τό Ελληνικό Χωριό, όμως, θα εξακολουθεί να φθίνει, να νοσεί βαριά, η Ελληνική ύπαιθρος να «αργοπεθαίνει», το νεκροταφείο να «εμπλουτίζεται!» .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκετά όμως με τις διαπιστώσεις. Αρκετούς Πακτωλούς στερέψαμε! Πολλά πακέτα ντελόρ ξεκοκαλίσαμε, και με τις επιδοτήσεις τετραωρόφων μονοκαλλιεργειών, πεντάδυμων κοπαδιών, άτοκων (;) δανείων. Κάμποσους άπληστους Κροίσους, πλουτίσαμε. Πάμπολους υβριστές κηφήνες τοκογλύφους, τους μετατρέψαμε σε αρχολίπαρους και αρχομανείς. Αρκετά στρουθοκαμηλίσαμε και μιθριδατιστήκαμε!!!. Αρκετό δηλητήριο και φαρμάκι, ποτίσαμε την Μάνα Γή μας. Τη ς οφείλουμε, έστω, μία έμπρακτη συγνώμη. Φτάνει πια το λαγοκάρδισμα και το γλείψιμο των πληγών του Λαζάρου. Νισάφι!.
Καιρός για προτάσεις, για άμεσες υλοποιήσιμες προτάσεις. Επιστροφή στις ρίζες στα Πάτρια και στα Μήτρια. Στις Ανατολές του Ζωοδότη Ήλιου, στα Ηλιοβασιλέματα. Στα χορταριασμένα σπιτικά των Γονιών μας. Στην αυτάρκη οικιακή Χωριάτικη οικονομία. Επιστροφή στην ΚΟΙΝΗ ΜΟΙΡΑ.
Επιστροφή τώρα, σήμερα!!! στόν βασιλικό και στον ασβέστη.. στά βελάσματα, στα γαυγίσματα, στα χλιμιντρίσματα, στα καλημερίσματα των γειτόνων, στις μυρουδιές, στα χρώματα, στα Άγια Χώματα, στη Γενέθλια Γή, στα καμπανίσματα του εσπερινού και των Κυριακάτικων πρωϊνών. Επιστροφή στην κατά Φύση Ζωή. Στά περιβόλια, στα αμπέλια καί μποστάνια!!!. Στό ζυμωτό ψωμί, στον αναμμένο φούρνο, στα κακαρίσματα. Στίς νερομάνες βρύσες, και στους ίσκιους των πλατανιών, στις δροσιές των ελάτων, στα βοσκοτόπια, στις ρεματιές.
Μακριά από τις κονσέρβες των εμφιαλωμένων νερών. Μακριά από τους καρκίνους, των σκουπιδουπόλεων, των σολάριουμ, των κομμωτηρίων, των μπότοξ, των γυμναστηρίων, των τεχνιτών και αφύσικων αναγκών. Καιρός, οι Χωρικοί να αποδείξουμε πώς δεν είμαστε χάσκακες καί μπουνταλάδες σαν τους πτυχιούχους άπληστους τεχνοκράτες νεόπτωχους αστούς -πού δεν προλάβαμε να γίνουμε σαν κι αυτούς- πού κατέστρεψαν τα πάντα, και δεν έχουμε καμία σχέση με τον τοτινό Μήτσιου ή Θύμιου, τρελό του Χωριού του ασπρόμαυρου ελληνικού σινεμά, και της έγχρωμης τωρινής ρεκλάμας της απληστίας, της απάτης, της τροφονοθείας. Μακριά από μιζανθρώπους και μισανθρώπους και πανούργους κουστουμάτους. Τα μωρμολύκια ( κουρκουλούκια) είναι για τα αμπέλια και τις ερημιές.
Καιρός να ανασυγκροτηθεί το Χωριό, αφού διαθέτει μεταξύ των άλλων και περισπούδαστους μορφομένους, τόσο της Φυτικής, όσο και Ζωικής παραγωγής. Καιρός να πούμε όχι στους μεταλλαγμένους υβριδικούς σπόρους στα χημικά λιπάσματα, στα επικίνδυνα ζιζανιοκτόνα, στα κλωνοποιημένα υβριδικά ζώα. Επιστροφή στους σπόρους, των Παππούδων μας, των Γιαγιάδων μας, στις δικές μας Πατροπαράδοτες ράτσες ζώων. Μακριά από τις επιδοτούμενες (;) υβριδικές μονοκαλλιέργειες. Επιστροφή στις δικές μας Παραδοσιακές, πού χάθηκαν ή λησμονήθηκαν!. Εκείνες οι απαγορεύσεις περί τρελλών αγελάδων, γρίπες των πτηνών, νέες γρίπες των χοίρων, μάλλον έχουν ύποπτη προέλευση!!! ή είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>Καιρός, οι εναπομείναντες Χωρικοί του κάθε Χωριού, να αναλάβουμε οι ίδιοι τις τύχες της Ζωής του ΧΩΡΙΟΥ μας στα χέρια μας με ΚΛΗΡΩΤΗ πραγματική αιρετή Δημοκρατική αυτό-διοίκηση. Πόσο επίκαιρο είναι το: Πάντων αιρετώτατον του Ομήρου!!! Μακριά από δόγματα, κόμματα και άλλα αποτυχημένα απάνθρωπα συστήματα, μπαγιάτικες συνταγές των αστών και ανόητων νεοαστών, πού δεν πάτησαν ποτέ τους ΧΩΜΑ. Πώς μπορούν οι βέβηλοι να αποφασίζουν για το ΟΛΟΝ; αφού υπάρχουν και οι Χωρικοί; Καιρός να ανασυσταθούν οι γεωργικοί συνεταιρισμοί, και να φύγουν μακριά οι απάνθρωποι δυνάστες μεσάζοντες, μεταπράτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς εξηγείται το γεγονός για να αγοράσει κανείς, και στο Χωριό!!! ένα Ψωμί του κιλού, να χρειάζεται ένα σακί σιτάρι!!!. Καιρός για αυτογνωσία και αυτοκριτική και μακριά από τά ξενόφερτα εισαγόμενα τρόφιμα, με τις επώνυμες φίρμες μέ τις φανταχτερές ετικέτες. Υπάρχουν τα δικά μας, πού είναι Χίλιες φορές καλύτερα. Μακριά, πολύ μακριά από πράγματα άγνωστης προέλευσης, και τις πρόχειρες πλαστικές τροφές των φαστφουντάδικων. Μακριά από τις πλανεύτρες Σειρήνες και τις Κίρκες της και δολερής ελεύθερης αγοράς, πού έρχεται από την μαγδαληνή Ευρώπη και στυλώνεται στην ιερόδουλη εσπερία.
Η τραγουδομάνα Ελλάδα του Μέτρου, της Αρμονίας, της Φιλοσοφίας, των Επιστημών, των Τεχνών, των Ποιητών, των Ηρώων, του καθαρού Αέρα, του Φωτοδότη Ήλιου, της Σιτοφόρας Γης, του γαλανού Ουρανού και της γαλάζιας Θάλασσας, της Δημοκρατίας, έθρεψε και γαλούχησε γενεές – γενεών Ελλήνων. Μπορεί να εξακολουθήσει να το κάνει και τώρα, σε πείσμα των καιρών, σαν άλλος Ανταίος, παρά τις όποιες κακοτοπιές, παρά τα ανελέητα γονθροκοπήματα του ροπαλοφόρου Ηρακλή. Διότι: ή γη ευ πάσχουσα, ευ ποιεί ( αν η γη ευεργετείται με την καλλιέργειά της, ευεργετεί τον άνθρωπο!)… «καλώς δε κακείνος είπεν ος έφη την γεωργίαν Μητέρα και τροφόν των άλλων τεχνών είναι, και αι άλλαι πάσαι τέχναι και κατά γήν και κατά θάλατταν, όπου δ΄ αν αγκασθή ή γη χερσεύειν, αποσβέννυνται και αι άλλαι τέχναι». Ελεύθερη απόδοση: (καλά μίλησε και εκείνος πού είπε ότι: η γεωργία είναι μητέρα και τροφοδότρια των άλλων επαγγελμάτων διότι , όταν η γεωργία πηγαίνει καλά, δυναμώνουν και όλα τα άλλα επαγγέλματα και σε στεριά και σε θάλασσα, ενώ όπου αναγκαστικά η γη μείνει χέρσα, μαραζώνουν και τα άλλα επαγγέλματα). Ξενοφώντος, απόσπασμα – Οικονομικός.
Καιρός να ξαναθυμηθούμε: «Ω! Φύση Πολυμήχανη, Μητέρα, Περίπλοκη, Μέγιστη, Φιλική, Πάνσοφη Κόρη, Γης και Θαλάσσης, Βασιλεύουσα. Πάντων μεν συ και Πατήρ και Μήτηρ, Κραταιή, Αθάνατη, Αιωνίας ζωής πρόνοια, Πάντων εσύ Βασιλεύουσα». (Ορφικά: Ορφεύς προς Μουσαίον, το φύσεως θυμίαμα – αρώματα). Καιρός να ξαναθυμηθούμε επίσης πώς: ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ.–
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>Υ.Γ.1ον – Η Πόλις-εως: από το πολέω ( = κατοικώ), ακρόπολις (άκρη), πολιάοχος (έχω), πολιούχος πολισμός, πολίτης, συμπολίτης, συμπολιτεία, συμπολίτευσις, πολίτις, πολιτεύω, πολιτεία, πολίτευμα, πολιτευτής, πολιτικός, πολιτισμός, πολιτίζω, εκπολιτίζω, πολίχνη, πτόλις (χάριν του μέτρου), πτολίεθρον, πτόλισμα, (πέρθω), πτολίπορθος, πολεοδομία, πολεοδομική, πολεοδόμος, πολιορκέω (έρκος), πολιορκία, πολιορκητής, κ.α.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.2ον-Τό Άστυ, του Άστεος, εκ του στένω = είμαι πλήρης (βλέπε καί στείνω), το α, επιτατ.. Αλλά: «οι παλαιοί φασι πόλιν μεν την πολιτείαν, άστυ δε το τείχος» Ευστ., «ότι ικόμεσθα ποτέ πόλιν αιπύ τε τείχος, περί άστυ κατά ρωπήϊα κείμεθα» Όμηρ. (ξ 473). Εάν έτσι έχει το πράγμα τότε μάλλον εκ του ίστημι (ρίζα στα-, α>υ, α>ε), δηλαδή, ότι ισχυρώς (α, επιτατ.) ίσταται στους κινδύνους, έδρα ανθρώπων, πόλη.
Υ.Γ.3ον- Η Ύβρις- εως: Πάσα αυθάδης βία πού πηγάζει από την υπερβολική δύναμη ή πάθος, ή αυθάδεια, ή αυθάδη αλαζονεία, ή προπέτεια. Η λέξις συναντάται στον Όμηρο:(Ο-329). Η ύβρις ακολουθείται από τη βία, που και οι δύο «κατοικούν» στον σιδερένιο Ουρανό, δηλαδή, στον σκοτεινό και σκληρό τόπο, όπου οι υβριστές φαίνονται να έχουν πάνω και μέσα στα κεφάλια τους. Η ύβρις ακόμη αντιπαλεύεται την ευνομία. Ανθρώπινες πράξεις οι οποίες προσβάλλουν την «δίκην» και τό «νέμειν», δηλαδή, το κοινόν συμφέρον καί την διανομήν κατ’ αξίαν των αγαθών, επειδή δι’ αυτών των ανθρωπίνων υβριστικών πράξεων, κλονίζεται η αρμονική ανάπτυξη στο κοινωνικό γίγνεσθαι, και αυτές ακόμη οι πράξεις ονομάζονται «ύβρις» (Ησίοδ. έργα και ημέραι στίχ. 252 – 255). ’Επομένως υβριστής είναι ο άνθρωπος ο βίαιος, ο θρασύς, ο αυθάδης, ο αλαζονικός, ο αχαλίνωτος, ο άρπαγας, ο άπληστος, ο ακόλαστος.
Υ.Γ.4ον.- Αφού πρώτα ξεκρεμάσετε κυρίες και κύριοι των « πολιτιστικών» συλλόγων (εδώ κλαυσίγελως με άφθονο δάκρυ!!!) τά μετεωριζόμενα και ξεσκισμένα με τα γλοιώδη μηνύματα και συνθήματα πανό σας από κολώνες της ΔΕΗ, στύλους των έρημων πλέον πλατειών, από επιλεγμένες διασταυρώσεις δρόμων κλπ, που αναφέρονται στις πολιτιστικές – πάλι κλαυσίγελος – εκδηλώσεις σας παρελθόντων Μηνών – ημερών.- Ω Α
ΜΆΛΛΙΑΣΕ Η ΓΛΏΣΣΑ ΜΟΥ ΝΆ ΤΌ ΦΩΝΆΖΩ ΚΑΊ ΝΆ ΤΌ ΓΡΆΦΩ ΧΡΟΝΝΝΝΙΑ....
Καλημέρα Ωμεγάλφα!
ΔιαγραφήΧειμαρρώδης και πολύπλευρη η προσέγγιση σου και επί της ουσίας.
Με βάζεις στον πειρασμό να το δημοσιεύσω.
Καλή συνέχεια!
- O.Κ. Ευχαριστώ...μέ τιμά ιδιαιτέρως. Πάρε καί τό παρακάτω (κομματιασμένο) σέ συνέχειες κα'ι πράξε κατά τήν κρίση σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟγκαρίσματα ΄Ονων ή Γαϊδάρων
- ΄O Γάϊδαρος, γάδαρος ή γαϊδούρι, ο μεσαιωνικός Αείδαρος στό θηλυκό γένος γαϊδάρα, γαδάρα ή γαϊδούρα καί στήν καθαρεύουσα΄Oνος, είναι κατοικίδιο καί συνανθρωπευόμενο εξημερωμένο θηλαστικό ζώο, πού ανήκει στήν τάξη περισσοδάκτυλα. Η επιστημονική του ονομασία είναι Epuus asinus, είναι, δηλαδή, ένα είδος τού γένους Ίππος «άλογο» (Epuus). Πρόκειται γιά ζώον πού φημίζεται γιά τήν παροιμιώδη υπομονή του.΄Από τήν διασταύρωση Ιππου (συγκεκριμένα Φοράδας) καί γαϊδάρου προέρχεται ο Ημίονος! (τό μουλάρι), ενώ από τήν διασταύρωση Ίππου καί Γαϊδάρας προέρχεται ο γίννος. Παλαιότερα οι άνθρωποι τόν χρησιμοποιούσαν καί σάν μεταφορικό μέσο. Καί μήν ξεχνάμε αυτό τό ζώον είναι πού όπου περπάτησε, «χάραξε» καί πρωτοάνοιξε τούς δρόμους μας!!! παντού στήν Πατρίδα μας! σταθερά, οριστικά καί αμετάκλητα. Στήν ‘Ελλάδα μας υπήρχαν 508.000 γαϊδούρια τό 1950, 95.000 τό 1995 καί λιγότερα από 16.000 τό 2008!!! Γιά τό 2016 ή 2017; ρωτήστε τά κατά τόπους γραφεία επιδοτήσεων γαϊδάρων ή τά ανάλογα αρμόδια πού, θεωρούν τά Παιδιά μας καί τήν Τεκνοποιία μας Τεκμήριο διαβίωσης! Μιλάμε, βέβαια, γιά τόν Epuus asinus ή γομάρι γιατί τά μεταφορικώς νοούμενα γαϊδούρια ή γομάρια αυξάνονται μέ εκθετικό τρόπο, μετά επιδοτήσεων βεβαίως-βεβαίως! από προγράμματα τής εόκ. Πρωταγωνιστής σέ πολλούς Μύθους, Παροιμιόμυθους καί Σάτυρες από τήν εποχή τού Προπαππού μας Αίσώπου, είναι ο Γάϊδαρος. ΄Από τά Γάδαρα τής Συρίας, όπου μετά από πολλές διασταυρώσεις Ονάγρων, προέκυψε ο συμπαθέστατος γάϊδαρος. Μάλλον η ορθότερη γραφή είναι γάδαρος αντί τού συνηθισμένου γάϊδαρος.΄Ο αρχαίος μας Όνος, εκ τού Όνος > ονέω = ωφελώ, χρησιμεύω. Όνος, όμως, είναι καί: είδος ιχθύος, σκουλήκι ξύλου, η επάνω πέτρα τού μύλου, άτρακτος μηχανής πρός έλξη βαρέων σωμάτων.΄Οναγός (άγω), ονηγός (α>η), ονηλάτης (ελαύνω), όναγρος (άγριος), ονάς, ονεία, ονείον, ονικός, όνειος, ονίς, ονιαία, ονίσκος, ονοβατέω, ονοειδής, ονοθήλεια.
Πού μένει τό ζώον; Κατ΄ αρχήν ενδημεί σέ όλες τίς Χώρες πέριξ τής Μεσογείου. Κατοικίδιον ζώον είναι ο γάϊδαρος, αλλά αυτό δέν σημαίνει ότι μένει μέσα σέ σπίτι. Ούτε κάν επί τής στέγης (όπως λέμε Γάϊδαρος στά κεραμίδια) ή σέ κάποιο Γαϊδουρονήσι. Στό Καρπενήσι καί στίς γύρω περιοχές πάντως, σίγουρα. ‘Όπως επίσης σέ όλη τήν ‘Ελληνική μας Ύπαιθρο καί στά Νησιά μας. Θυμηθείτε επίσης γιά λίγο πώς σέ κάποια κοσμοπολίτικα νησιά μας μονοπωλεί τό ενδιαφέρον τών τουριστών! μέ τόν τρόπο του. Έχει τό «δικό» του οίκημα καί εκεί συγκατοικεί μέ τό άλογο, τό μουλάρι μ’ όλα τά άλλα οικόσιτα καί βοοειδή. Τό αχούρι. Η λέξη ετυμολογείται από τό αχυρών (καθομιλουμένη αχυρώνας).΄Αρχικά λεγόταν αχύριος > αχύριον. Κάνουν μέγιστο λάθος όσοι τό ετυμολογούν από τό Τουρκικό ahir. Μάλλον οι Τούρκοι τό πήραν από τούς Βυζαντινούς. Πρίν, ήσαν νομάδες, είναι μογγολικής, αρπακτικής, ληστρικής καταγωγής καί δέν είχαν μόνιμα οικήματα γιά τούς εαυτούς τους, πόσω μάλλον γιά τά υποζύγια. Τό αχούρι είναι πρότυπο ακαταστασίας, καί γι' αυτό λέμε ακόμα γιά τόν ακατάστατο άνθρωπο πού έχει ατακτοποίητο τό δωμάτιο του: "Πώς ζείς σ΄ αυτό τό αχούρι;". Χρησιμοποιούμε όμως, καί τό: "ρέ σε στάβλο γεννήθηκες;". Ο στάβλος είναι συνώνυμη λέξη μέ τό αχούρι. Τό λεξικό ΣΟΥΙΔΑ αναφέρει: Όνείον εν ώ οι όνοι ίστανται, ειδικό οίκημα γιά γαϊδούρια.΄Εκεί, αλλά καί καθ΄ οδόν κάνει τίς ονίδες του (τά τών όνων αποπατήματα).>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>Πού καί τί τρώει τό ζώον; Εκτός από ελευθέρας βοσκής πού τρώει χόρτα, γαϊδουράγκαθα, βόσκει σέ λιβάδια, τρώει καί σέ ένα ξύλινο κατασκεύασμα ή κοίλωμα σέ χονδρό ξύλο, πού βρίσκεται μέσα στόν στάβλο (αχούρι), όπου καί τοποθετείται η τροφή τών υποζυγίων (κυρίως άχυρα ή κριθάρι). Η φάτνη λέγεται καί τό παχνί, παρά τό φαγείν φάγνη > φάτνη. ΚΔ Λουκ.2,7 "έτεκε τόν υιόν αυτής τόν πρωτότοκον, καί άνέκλινεν αυτόν έν τή φάτνη", καί Λουκ. 13,15 «ου λύει τόν βούν αύτού ή τόν όνον άπό τής φάτνης καί άπαγαγών ποτίζει». Κάλαντα Χριστουγέννων: "..έν τώ σπηλαίω τίκτεται, έν φάτνη τών άλογων..".΄Αργότερα, κατά συνεκδοχήν, όλο τό σπήλαιο – στάβλος όπου εγεννήθη ο Ιησούς τό λέμε φάτνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί πίνει τό ζώον;΄Ασφαλώς δέν τά πίνει σέ ταβέρνα, αφού σπάνια έχει φίλους, ούτε σέ μπάρ. Πίνει μοναχός του μόνο νερό νά ξεδιψά, καί μάλιστα τό επιθυμεί σφόδρα ΚΑΘΑΡΟ καί τρεχούμενο! Προτιμά νά ψοφήσει από τήν δίψα, παρά νά πιεί από ακάθαρτο μέρος ή σκεύος, τό Ζώον. (Παρέκβαση: Άδειασα, εγώ ο Χωριάτης, πρίν λίγα χρόνια σέ έναν κουβά, πέντε (5) φιάλες εμφιαλωμένου νερού τού 1 ½ λίτρου - δέν κάνει νά σάς γράψω ποιά μάρκα! - καί έδωσα στόν διψασμένο γάϊδαρο νά τό πιεί! Πού νά τό πιεί!΄Ακόμα μέ κλωτσάει ο αναιδέστατος! καί γκαρίζει.)
Τί φοράει τό ζώον; Σαμάρι!. (από σαγμάριον < Σάγμα) Στόν ίππο (άλογο) φοράμε σέλα. Τό σαμάρι τό κατασκευάζει ο σαμαράς ή σαγματοποιός στό σαγματοποιείο ή σαμαράδικο. (Ένα κιλίμι, μιά κουρελού ή μια χοντρή τσόχα (σαμαροσκούτι) τοποθετείται κάτω από τό σαμάρι. Τό γαϊδούρι μέ σαμάρι έχει στιγματιστεί καί συσχετισθεί μέ τήν υποτέλεια. Ο σαμαρωμένος γάϊδαρος επιδεικνύει καί γαϊδουρινή υπομονή. Γι' αυτό ο αναίσχυντος χαρακτηρίζεται «γαϊδούρι ξεσαμάρωτο» (άγριο, ασελγές, ατίθασο, βρωμερό). Τού φοράνε καί χαμούτια ή γκέμια ή χαλινάρια ή ηνία καί καπίστρι, λαιμαριά, παρωπίδες, ακόμα καί πέταλα γιά ορθοπεδική βάδιση καί ματόχαντρα γιά τήν αποφυγή τής βασκανίας. Όλα αυτά τά συμπράγκαλα ονομάζονται μέ τό γενικό όνομα σαγή, εκτός τών πετάλων!
-Παρομοιώσεις: Τόν γάϊδαρο τόν χαρακτηρίζει τό γαϊδουρινό πείσμα η περίφημη γαϊδουρινή υπομονή, καί η γαϊδουρινή συμπεριφορά.΄Αντίστοιχοι χαρακτηρισμοί δίνονται σέ όμοιους ανθρώπους. Η ιδιότητα ή η συμπεριφορά τού γαϊδάρου λέγεται «γαϊδουριά», (κατά τό ανθρωπιά) π.χ. «Ήταν μεγάλη γαϊδουριά νά μήν τού ευχηθεί στήν γιορτή του». Σπανίως δίνονται ονόματα στίς συμπεριφορές ζώων. Μιλάμε πολλές φορές γιά «λεονταρισμούς» καί «στρουθοκαμηλισμούς» αλλά όχι βοδισμούς, γατισμούς (άν καί έχουμε «γατήσια μάτια») ή σκυλισμούς (άν καί δουλεύουμε «σκυλίσια» ή τά λατρεύουμε διαστροφικά τά σκυλιά μέχρι υπερβολής, μάλιστα, οι φιλόζωοι!!!). Οι ΄Αρχαίοι ‘Έλληνες χρησιμοποιούσαν τό γαϊδούρι σέ παρομοιώσεις γιά νά χαρακτηρίσουν κάποιον βραδύ.΄Ανταγωνισμός υπάρχει γιά τόν γάϊδαρο σέ όλες τίς παρομοιώσεις: Έχουμε ισότιμα: Μουλαρίσιο πείσμα, καί ρήμα μουλαρώνω = πεισματώνω, Ιώβειο υπομονή, (από τόν Βιβλικό Ιώβ), Κτηνώδη συμπεριφορά, πού ξεπερνάει τήν γαϊδουρινή.
-Παροιμίες «γαϊδουρινές» - Πανελλήνιες (σταχυολογήματα)
-Όποιος ακολουθάει γάϊδαρο, ακούει καί τίς πορδές του.
Δέν μπορεί νά δείρει τόν γάϊδαρο, δέρνει τό σαμάρι.
Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε.
Πού νά σέ δώ στόν γάϊδαρο καβάλα!
Όποια δέν κάθεται καλά καί κάνει εργολαβία, στόν γάϊδαρο καί στόν παπά καί στήν αστυνομία.
Δυό γάϊδαροι μαλώνανε σέ ξένον αχυρώνα.
Κάποιου χάριζαν γάϊδαρο, καί τόν κοίταγε στά δόντια.
Μεγάλωσε τό γαϊδουράκι, μίκρυνε τό σαμαράκι.
Αλλιώς λογιάζει ο γάϊδαρος κι αλλιώς ο γαϊδουριάρης
΄Αντί νά σειέται ο γάϊδαρος, σειέται τό σαμάρι.
Δεμένος ο γάϊδαρος, αναπαυμένος ο νοικοκύρης.
Δέν τό‘χω γιά τόν ψόφο τού γαδάρου μου, όσο γιά τά ρωτήματα τού κόσμου.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>΄Εδέθη ο γάϊδαρος κ΄ ελύθη κ΄ εδέθη, οπού τού μοιάζει.(Γιά ανθρώπους ανίκανους πού δέν μπορούν νά διατηρήσουν μία θέση καί γυρνάνε στά ίδια).
ΑπάντησηΔιαγραφήΈδεσε τόν γάϊδαρό του. Διασφαλίσθηκε, εξασφάλισε τό «μέλλον» του!
Είπε ο γάϊδαρος τόν πετεινό κεφάλα.
΄Ο γάϊδαρος στόν γάμο; ή γιά νερό ή γιά ξύλα.
Σιγά μή στάξει η ουρά τού γαϊδάρου.΄Απόλυτη αδιαφορία.
Έκανα τόν γάϊδαρο καί ετούρλωσε τ΄ αυτιά του, καί πήρε τό σαμάρι του καί πήγε στήν κυρά του.
Μικρό γαδούρι, πάντα πουλάρι.
Μισοκουρεμένη ουρά, τού γαδάρου πεθερά.
Ξερακιανός γάδαρος, ξαλειμός στόν αχερώνα.
Μαντζουράνα στό κατώϊ, γάϊδαρος στά κεραμίδια.΄Η φράση στά λατινικά ήταν asinus in tegulis καί λέγονταν γιά νά δηλώσει κάτι τό παράξενο. Η ‘Ελληνική έκδοση λέγεται γιά τίς ασυνάρτητες ομιλίες, καί εν γένει γιά κάθε ασυναρτησία συμπεριλαμβανομένων καί τών ασυνάρτητων ανθρώπων, πού δέν μπορούμε νά τούς έχουμε εμπιστοσύνη.
Γάϊδαρος είν' ο γάϊδαρος, άν εφορεί καί σέλλα, κ' η γριά κι άν εμορφίζεται, δέν γίνεται κοπέλα. (Επτάνησα)
Ήταν στραβό τό κλήμα, τό ’φαγε κι ο γάϊδαρος κι αποστράβωσε.
Μήτ' ο σκύλος τρώει τ' άχυρο, μήτε τόν γάϊδαρο αφήνει.
Νάμουν τόν Μάη γάϊδαρος, τόν Αύγουστο Κριάρι! όλο τόν Χρόνο Κόκκορας, καί Γάτος τόν Γενάρη! Εννοείται πώς εδώ, δέν θά γίνει ουδεμία μνεία γιά τίς σεξιστικές του επιδόσεις, ποιοτικώς καί ποσοτικώς. Οι «γάδαροι» οι «γαδάρες» κι όλα τά κτηνά, ξέρουν…
Νά σηκωθεί ο άνθρωπος νά κάτσει ο γάϊδαρος.
Νά σωπάσει ο άνθρωπος νά «μιλήσει» τό γαϊδούρι.
Ο γάϊδαρος είν' γάϊδαρος καί άς εφορεί καί σέλα.
Ο κουζουλός ο γάϊδαρος, πάντα πουλάρι δείχνει.
Όλοι μέ χρυσά βελούδα, ποιός τά βόσκει τά γαϊδούρια;
Όταν ψοφήσουν τ' άλογα, έχουν τιμή τά γαϊδούρια.
Σέ ξένο γάϊδαρο καβάλα γρήγορα καί κατέβα γρήγορα.
Σού χαρίζουν γάϊδαρο! καί τόν κοιτάς στά δόντια;
Τόν γάϊδαρο, όσο καί νά τόν στολίσεις, άλογο δέν γίνεται.
Τόν άρχοντα καί γαϊδούρι νά τόν ‘δείς! μήν τόν καβαλικέψεις.
Τό μισιακό γαϊδούρι, τό τρώει ο λύκος.
Καί άλλες γαϊδουρίσιες παροιμίες, αρχαίες:
Όνος άγει μυστήρια!
Τό γαϊδούρι μεταφέρει τά Μυστήρια. Κατά τά΄Ελευσίνια Μυστήρια τά γαϊδούρια μετέφεραν τά χρειαζούμενα από τήν Αθήνα στήν Ελευσίνα. Γιά ανθρώπους πού δέν ξέρουν κάτι καί όμως, καταπιάνονται μέ αυτό.
΄Ο όνος ακροάται σάλπιγγος ή όνος λύρας ακούων. Ένα γαϊδούρι ακούει σάλπιγγα καί 'Όνος λύρας ουκ επαίει, ουδέ σάλπιγγος ύς (ο γάϊδαρος δέν ξέρει από λύρα, ούτε τό γουρούνι από σάλπιγγα). Γι΄ αυτούς πού δέν γνωρίζουν τίποτε από μουσική.
Όνος εις ΄Αθήνας. Γαϊδούρι στήν΄Αθήνα, (γιά απαίδευτο πού βρίσκεται σέ χώρο πού δέν τού ταιριάζει).
΄Από όνων εφ΄ ίππους. Δήλωση κάποιας προαγωγής.
Όνος είς άχυρα. Γιά τούς αχόρταγους. ΄Ανάλογη «΄Αλεπού στό κοτέτσι».
Τά μακρά ώτα, όνον δηλούσι. Αυτονόητο.
Άλλα μέν Λεύκωνος όνος φέρει, άλλα δε Λεύκων.
Ανάλογη τής Νεοελληνικής, «΄Αλλιώς λογιάζει ο γάϊδαρος κι αλλιώς ο γαϊδουριάρης».
Περί όνου σκιάς.
Κάποιος νοίκιασε ένα γαϊδούρι γιά νά πάει στούς Δελφούς καί, μόλις έπιασε μεγάλη ζέστη, πήγε στήν σκιά τού γαϊδουριού αυτός πού τό νοίκιασε, ο ιδιοκτήτης, όμως, τού γαϊδάρου τά'βαλε μαζί του, λέγοντας του ότι «τόν γάϊδαρο σού νοίκιασα, όχι καί τήν σκιά του».΄Από εδώ καί η παροιμία γιά όσους μαλώνουν γιά πράγματα ευτελή κι ασήμαντα.
΄Αφ΄ ίππων επ' όνους.
΄Αντίστοιχη τής Νεοελληνικής «΄Από δήμαρχος κλητήρας» ή «απ΄τά ψηλά στά χαμηλά, κι΄απ΄τά πολλά στά λίγα».
΄Απ΄ όνου καταπεσείν.
Γιά κάποιον πού μπλέκει μέ υπαιτιοτητά του.΄Ωραίο λογοπαίγνιο γιατί διαβάζεται καί "από νού καταπόσεων", ή "από τό ξερό του τό κεφάλι" όπως θά λέγαμε σήμερα.
Εί μή δύναιο βούν, έλαυνε όνον.΄Αν δέν μπορείς νά έχεις βόδι, πάρε γαϊδούρι.
Ή κάμηλος ψωριώσα πολλών όνων άνατίθεται φορτία. Η ψωριάρα γκαμήλα σηκώνει φορτώματα πολλών γαϊδουριών.>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>΄Υπό τή λεοντή, πάλιν ο όνος όγκήσεται
ΑπάντησηΔιαγραφήΤό γαϊδούρι κι' άν μασκαρευτεί λιοντάρι, πάλι θά γκαρίζει.
΄Ονω τίς έλεγε μύθον, ο δέ τά ώτα έπέσειεν.
Στό γαϊδούρι κάποιος έλεγε ένα παραμύθι, κι΄ αυτό κούναγε τ΄ αυτιά του.
Όνος ύεται
Τό γαϊδούρι βρέχεται. Πλήρης αδιαφορία. ΄Ανάλογο μέ τό σημερινό πέρα βρέχει!!!
‘Όνου πόκες* ή όνον κείρεις*. Πέκω* πακ-τόω (α>ε), πήγνημι ( = συναρμόζω), η αρχική σημασία του ήταν περί τού χτενίσματος τής κόμης - κτενίζω, ξαίνω. Κείρω* = κουρεύω (σχετίζεται μέ τήν περιποίηση τής κόμης), πεκτέω, πεκτήρ, πέκος, πέκκος (κτ>κκ), πέσκος (κτ>σκ), πόκος (ε>ο), ποκάς, ποκάζω, ποκίζω, Πόκιος, ποκοειδής, ποκόομαι, ποκάρι.΄Αντίστοιχο τού σημερινού "πιάσ΄ τ΄αυγό καί κούρεψ΄ το".
Όνος μέ ελάκτισεν καγώ λακτίσω τούτον; Μέ κλώτσησε ένα γαϊδούρι, πρέπει καί εγώ νά τό κλωτσήσω; Εισηγείται ανεκτικότητα καί υψηλόφρονη συμπεριφορά στίς κακές συμπεριφορές χυδαίων ανθρώπων. Τό διηγείται ο Διογένης ο Λαέρτιος επικαλούμενος τόν Δημήτριο τόν Βυζάντιο, πού τό θεωρούσε ότι ο Σωκράτης είχε πεί «εί δέ μέ όνος έλάκτισε, δίκην άν αύτώ έλάγχανον;».
Παραδόσεις – Προλήψεις -΄Ο Μάϊος θεωρείται ο μήνας πού ζευγαρώνουν τά γαϊδούρια καί γι΄ αυτό αποφεύγονται οι γάμοι τόν Μάϊο. Ο Λαός μας, λέει τήν συμβουλή: Μάη μήνα μή φυτέψεις, Μάη μή στεφανωθείς, Μάη μήνα μή δουλέψεις, Μάη μή ταξιδευτείς.
΄Ο γάϊδαρος διαθέτει, πλήν τής υπομονής, τής ανεξίτηλης μνήμης καί σημαντικά προσόντα «ανδρισμού». Εάν κρίνουμε από τό μέγεθος τού «εργαλείου» του, θά πρέπει καί τό «εργαλείο» τής γαϊδούρας νά είναι εξ΄ ίσου βαθύ. ΄Έτσι, η φράση «γκαστρώνει γαϊδούρα στόν ανήφορο» (λεγομένη γιά κάποιον πολύ στρέϊτ!) δηλώνει ότι όχι μόνον ευμέγεθες «εργαλείο» διαθέτει αλλά καί ισχύ εντονότατη. Τό μέγεθος τού «εργαλείου» παίζει ρόλο! Είχε εντυπωσιάσει τούς αρχαίους Έλληνες πού θυσίαζαν γαϊδάρους στούς Θεούς τής Γονιμότητας(Πάνα, Πρίαπο)στούς γάμους καί στίς σχετικές εορτές(Πριάπεια).
Φράσεις Γαϊδουρίσιες
Κατά φωνή κι' ο γάϊδαρος!
Περιμέναμε σάν τά γαϊδούρια στήν ουρά χωρίς νά μπορούμε νά κάνουμε τίποτε.΄Αντίστοιχη η τούρκικη φράση esek gibi.
Βρέ Γαϊδούρι : Βρέ ανάγωγε!
Κυπρέϊκο Γαϊδούρι: Μεγάλος γάϊδαρος!
Τί γαϊδουροφωνάρες είναι αυτές; Τί γκαρίζεις; Γιατί φωνάζεις;
Ταφή όνου: Άτιμη ταφή.
Μού φέρθηκε γαϊδουρινά ή Επέδειξε γαϊδουρινή συμπεριφορά.
Δέν ξέρει νά μοιράσει δυό γαϊδάρων άχυρα. Δείγμα πλήρους ανικανότητας. ΄Αντίστοιχες είναι οι φράσεις τής ομιλουμένης: «Δέν ξέρει τί τού γίνεται» καί «Δέν ξέρει πού τού πάν’ τά τέσσερα».
Σχετική είναι η αρχαία «ουδέ τά τρία Στησιχόρου γνώναι», χαρακτηρισμός αγράμματου ανθρώπου. Δήλα δή αγνοεί τήν στροφή, τήν αντιστροφή, καί τήν επωδή. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Τί «λέει» τό ζώον;΄Ο Όνος ογκάται καί η φωνή του λέγεται ογκηθμός, ο γάϊδαρος γκαρίζει καί η φωνή του λέγεται γκάρισμα.‘Ογκάομαι > ονοματοποϊα από τό αλλεπάλληλο καί παρατεταμένο οααάγκαγκα… οαάγκαγκα!!! τού όνου. Τά α,ο, α, ο..άγκ.. οάγκ οάγκ.. από τήν θορυβώδη εισπνοή πρίν τό γκάρισμα- γκαρίζω, επί όνου ή όνων σέ συγχορδία σέ κατάσταση οίστρου ή επί συνεδριάσεων τινών γαϊδάρων - πού ποτέ τους δέν γίνονται κοπάδι - αφού ήδη είναι σταβλισμένοι καί συσιτίζονται από τό πρυτανείον στήν φάτνη τους.΄Ογκηθμητικός, όγκησις, όγκημα, ογκητικός, ογκητής, γκαρίζω, γκάρισμα, γκάϊντα, γκάϊδα, γάϊδαρος, γαϊδούρι, γαϊδουρινός, κόβαρος (ογ-κά-ομαι + βάρος, α>ο)- όνος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιό είναι τό φορτίο τού ζώου; (γαϊδάρου – ή Γομάρι) Τό γόμος (από τό γέμω) ελέγετο τό φορτίο κυρίως πλοίου αλλά καί τών φορτηγών ζώων (γαϊδουριών, μουλαριών).΄Από τόν γόμον τού πλοίου, τό φορτίο τού όνου δικαίως ονομάζονταν γομάριον, δηλαδή, μικρός γόμος καί αργότερα γομάριν > γομάρι. Κατά συνεκδοχήν τό ίδιο τό ζώον ονομάστηκε γομάρι. Έτσι λέει, ο Κώστας Βάρναλης στήν Μπαλάντα τού Κύρ - Μέντιου* :
-Είκοσι χρονώ γομάρι, σήκωσα όλο τό νταμάρι
κι΄έκτισα στήν εμπασιά, τού χωριού τήν εκκλησιά.
-Καί ζευγάρι μέ τό βόδι άλλο μπόϊ κι άλλο πόδι
όργωνα στά ρέματα τ΄ αφεντός τά στρέμματα.
-Καί στόν πόλεμο όλα γιά όλα κουβαλούσα πολυβόλα
νά σκοτώνονται οι λαοί γιά τ' αφέντη τό φαΐ.
΄Ο Μέντιος* είναι ο «Μένδιος ή Μενδαίος Όνος» από τήν αρχαία πόλη Μένδη πού βρίσκεται στήν δυτική παραλία τής χερσονήσου Παλλήνης, στήν Χαλκιδική καί ιδρύθηκε από Ερετριείς αποίκους κατά τον 8ο αιώνα π. Χ. Η χρονολογία ίδρυσής της δέν είναι γνωστή, η παρουσία τών Ερετριέων καί Χαλκιδέων ωστόσο στόν βόρειο Έλλαδικό χώρο ανάγεται γενικά στό πλαίσιο τού Β' αποικισμού, τόν 8ο αιώνα π. Χ. Η πόλη οφείλει τό όνομά της στό αρωματικό φυτό μίνθη, ένα είδος μέντας, πού φύεται ακόμη στήν περιοχή. Η πλούσια ξυλεία, τό εύφορο έδαφος, τά πλούσια κοιτάσματα μεταλλευμάτων σέ χρυσό, ασήμι καί μολύβι, καί τό εμπόριο ανάμεσα σέ πόλεις τής Νότιας ‘Ελλάδας καί τού ‘Ελλήσποντου ώθησαν πολλές πόλεις νά ιδρύσουν αποικίες. Γύρω στίς αρχές τού 6ου αίώνα οι παραπάνω πόλεις ελέγχουν τό εμπόριο στήν περιοχή τής Μακεδονίας, καί οι εμπορικές συναλλαγές φτάνουν μέχρι τήν Κάτω Ιταλία. Οι Όνοι ήσαν τό κύριο εξαγωγικό προϊόν!!! τής Μένδης….
Τό ζώον (ο Γάϊδαρος) σάν επιβάτης: Οι ΄Αρμένιοι κουβαλούσαν εμπορεύματα (στάρι καί κρασί) μέσω τού ποταμού Τίγρη ή Ευφράτη στήν Βαβυλώνα.΄Επειδή δέν μπορούσαν νά γυρίσουν πλέοντας κόντρα στό ρεύμα, κατασκεύαζαν δερμάτινες βάρκες σάν πελώριες ασπίδες.΄Ο σκελετός τους ήταν από ξύλα λυγαριάς. Τίς γέμιζαν εμπορεύματα καί έβαζαν καί έναν ζωντανό γάϊδαρο. Όταν έφθαναν στήν Βαβυλώνα πουλούσαν τόν σκελετό τής βάρκας καί τά εμπορεύματα, φόρτωναν τά δέρματα στόν γάϊδαρο καί γύριζαν διά ξηράς στόν τόπο τους.΄Ο γάϊδαρος δέν πετάει άλλα ταξιδεύει ώς επιβάτης. Μετά τού βγαίνει η πίστη! Τά σύγχρονα φουσκωτά δέν παίρνουν γαϊδάρους, πήραν όμως, τήν ιδέα από αυτή τήν ΄Αρμένικη εφεύρεση.
΄Ο Γάϊδαρος στήν Διαπόμπευση
-΄Ο γάϊδαρος έπαιζε πάντοτε πρωταγωνιστικό ρόλο στήν διαπόμπευση.΄Ο ονοβάτης ή η ονοβάτις, καθίζονταν ανάστροφα στόν γάϊδαρο καί βαστούσε τήν ουρά του. Συνηθίζονταν στό Βυζάντιο, αλλά επέζησε καί μέχρις εσχάτων, στήν Βλάστη τής Κοζάνης! Οι συνηθέστερες ονοβάτιδες ήσαν οι μοιχαλίδες, «όποια δέν κάθεται καλά καί κάνει εργολαβία στόν γάϊδαρο καί στόν παπά καί στήν αστυνομία».
΄Ο Γάϊδαρος Παιχνίδι! Η Μακρυά Γαϊδούρα! όπως καί η Ουρά της, εκτός από Μακρυά είναι καί Παιδικό Παιχνίδι!!! Ρωτήστε τούς μεγαλύτερους στήν ηλικία εάν τά «έπαιξαν» σάν Παιδιά, νά σάς ‘πούν περισσότερα!>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>>> ΄Ο Γάϊδαρος Τηλέφωνο! Ναί, όσο παράξενο κι αν φαίνεται, σήμερα ο Γάϊδαρος είναι καί τηλέφωνο ή μάλλον καί τηλεφωνική εταιρία, αφού διαθέτει ανάλογο άϊ κιού IQ καί σχετικό κράξιμο.. δέν βλέπετε τήν ρεκλάμα τής τηλεκανίβαλης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓαϊδουρίσια Σύνθετα, Παράγωγα:
Γαϊδουροκαβαλαρία: Μετακίνηση προσώπων μέ γαϊδούρια.
Γαϊδουράγκαθο: φυτό μέ ακανθώδες άνθος.΄Εξαίρετη τροφή γαϊδάρων.
Γαϊδουριά: Συμπεριφορά γαϊδάρου.΄Ο΄Ασεβής, η ανάρμοστη συμπεριφορά.
Γαϊδουρεύω: ρήμα συνώνυμο τού αποθρασύνομαι.
Γαϊδουροφωνάρα: Κακόηχη καί δυνατή φωνή.
Γαϊδουροκαλόκαιρο: Καλοκαιρία στό Φθινόπωρο.
Γαϊδουρόβηχας: Έντονος καί οξύς βήχας.
Γαϊδουρογαϊδαρος:΄Ο υπερθετικός τού αναίσχυντου.
Γαϊδουριάρης: Αυτός πού τραβάει τό γαϊδούρι, μεταφορέας.
΄Ονηλάτης: Γαϊδουριάρης (όνος + ελαύνω).
Πετάει ο γάϊδαρος; Ερώτηση πού, εάν υποβληθεί από υπαξιωματικό Κέντρου Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων, απαιτείται η απάντηση: «Πετάει μέ τό σαμάρι!!! παίρνει καί επιβάτες, κυρ -Λουχία!!!».
Επώνυμα - Κύρια ονόματα: Ονομάγουλος, Ονούφριος.
- Κι όλα αυτά τά λίγα γιά τόν Γάϊδαρο, σάν ένα ελάχιστο αφιέρωμα στόν ΄Αγαπημένο Πρωταγωνιστή τών Μύθων τού Αισώπου καί τών δικών μας συμπεριφορών.. ενίοτε!.-