ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ: Ο Γάλλος ζωγράφος François Boucher, (1703

Ο Απόλλων αποκαλύπτει τη θεότητα του στη βοσκοπούλα 1750

Ο Φρανσουά Μπουσέ, ήταν ζωγράφος και χαράκτης. Ο πατέρας του ήταν σχεδιαστής δαντέλας και κοντά του πραγματοποίησε τις πρώτες του καλλιτεχνικές σπουδές. Στη συνέχεια μαθήτευσε κοντά στον ζωγράφο Φρανσουά Λεμουάν και στον χαράκτη Καρς, περίοδο κατά την οποία κατασκεύασε 125 χαρακτικά, αντίγραφα έργων του Αντουάν Βατό.

πορτρέτο του Gustaf Lundberg (1741)

Το 1723 κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Ρώμης για τη ζωγραφική και ταξίδεψε στην Ιταλία, στην οποία επανερχόταν από το 1725 έως το 1733, μελετώντας τα έργα του αναγεννησιακού ζωγράφου Κορέτζιο αλλά και του Τζαμπατίστα Τιέπολο. Το 1734 έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία και το ίδιο έτος εικονογράφησε μια έκδοση του Μολιέρου. Από το 1737 εργάστηκε για την Αυλή του Λουδοβίκου ΙΕ’, έχοντας αποκτήσει υψηλές γνωριμίες, σημαντικότερη από τις οποίες ήταν η πασίγνωστη μαρκησία Ντε Πομπαντούρ, της οποίας έγινε ευνοούμενος.

Αυτοπροσωπογραφία στο καβαλέτο 1730-35

Μουσείο Λούβρου

Δημιούργησε πολλά προσχέδια χαλιών για τις βιοτεχνίες του Μποβέ (Ιστορίες της Ψυχής, Έρωτες των θεών) και των Γκομπλέν και από το 1755 έγινε επιθεωρητής τους. Συλλέκτης, οργανωτής γιορτών, επηρεαζόμενος από τον συρμό της εποχής, κέρδισε σύντομα την εύνοια του βασιλιά, ο οποίος τον έχρισε πρώτο ζωγράφο του και διευθυντή της Βασιλικής Ακαδημίας (1765).

Τοπίο με νερόμυλο

Ο Μπουσέ θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της τάσης ροκοκό. Η κομψή, εκλεπτυσμένη, αλλά ανάλαφρη ζωγραφική του εξέφραζε το ηδονιστικό και ελευθεριάζον πολιτιστικό πνεύμα που επικρατούσε στην υψηλή κοινωνία από την εποχή της αντιβασιλείας. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη της ζωγραφικής, αλλά ήταν ασυναγώνιστος στην ερωτική εικονογραφία. Στα θέματα της μυθολογίας και των Ερωτικών γιορτών του Βατό προσέδωσε έναν λεπτό, διακοσμητικό χαρακτήρα. Η ρευστή αλλά ταυτόχρονα νευρώδης και δηκτική τέχνη του, αν και στερείται πραγματικού βάθους, αποτέλεσε σημαντικό βήμα προς τις μοντέρνες αισθητικές αντιλήψεις.

Ποιμενικός βίος 1730

Με το εύθυμο και αφελές ύφος της, υπήρξε στην ουσία αντι-αυλική και πλησιέστερη προς την αστική τέχνη του Ζαν-Μπατίστ Σαρντέν και του ΖανΜπατίστ Γκρεζ, με τους οποίους ο Μπουσέ παρουσιάζει ομοιότητες, κυρίως στους ρωπογραφικούς πίνακες, όπως το Πρόγευμα στο Λούβρο. Εκτός από τα μεγάλα διακοσμητικά έργα του μεγάρου Σπιμπίζ και του ανακτόρου του Φοντενεμπλό, σημαντικά έργα του Μ. βρίσκονται στο Λούβρο (Η Αφροδίτη βγαίνει από το λουτρό) και σε άλλα μουσεία της Ευρώπης. Ο Μπουσέ είχε δημιουργήσει μια μεγάλη σχολή με πολυάριθμους μαθητές, μεταξύ των οποίων περιλαμβανόταν και ο Ζαν-Ονορέ Φραγκονάρ.

Κοιμωμένη Αφροδίτη 1732-34

Η αρπαγή της Ευρώπης 1732-34

Ρινάλντο και Αρμίντα 1734

Μουσείο Λούβρου

Ηρακλής και Ομφάλη 1735

Παιδί με το καρότο 1738

Τοπίο κοντά στο Μποβέ 1740

Το μπάνιο της Αφροδίτης 1740

Κινέζικος χορός 1742

Κινέζοι ψαράδες 1742

Η Άρτεμις αναπαύεται μετά το μπάνιο της 1742

Λεπτομέρεια

Δάφνις και Χλόη 1743

Λεπτομέρεια

Ο Δίας μεταμορφωμένος σε Άρτεμη και η νύμφη Καλλιστώ 1744

Μουσείο Πούσκιν - Μόσχα

Η Καλλιστώ ήταν μία από τις Νύμφες που συνόδευε τη θεά Άρτεμη. Η θεά Άρτεμις που είχε βάλει σαν σκοπό ζωής απαράβατο την παρθενία της, αλλά και τη παρθενία όσων την συνόδευαν, ήταν εμπόδιο στις ορέξεις του Δία που ήταν ξετρελαμένος με τα κάλλη της Νύμφης. Ο πατέρας των θεών όμως σκαρφίστηκε να μεταμορφωθεί σε θεά Άρτεμη, να την πλησιάσει και να ξαπλώσει μαζί της.