Η Κυρά της Κινάρου και τα τρία παλικάρια

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Είναι μεγάλη η θλίψη για το τραγικό γεγονός και συμπάσχω με τις οικογένειες των τριών αδικοχαμένων παλικαριών του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού. Ας μείνουν αθάνατοι στις καρδιές των ανθρώπων και ας είναι αιωνία η μνήμη τους στα υπόψη του Θεού. Όμως σήμερα δεν θα αναφερθώ στους «πρωταγωνιστές», διότι το έχουν κάνει άλλοι, καλύτερα από εμένα. Αντίθετα, θέλω να γράψω δυο λόγια για την ακούσια «κομπάρσο» αυτής της τραγωδίας, που η τραγική μοίρα θέλησε μετά από 70 χρόνια αφάνειας και ανωνυμίας, να φωτιστεί ξαφνικά η ύπαρξη της από τη δημοσιότητα και να γίνει γνωστή σε όλους εμάς, εξαιτίας του θλιβερού γεγονότος, που συνέβη πάνω στο νησάκι της.

Δε μπορώ να φανταστώ, πως είναι να μένει άνθρωπος, γυναίκα μόνη, σε ένα έρημο νησί, χωρίς να φοβάται τα εντός του περισσότερο από τα εκτός. Στη μοναξιά ο άνθρωπος, αναμετριέται με τον εαυτό του, δοκιμάζεται. Έπειτα, όσοι γνωρίζουν από το Αιγαίο κι από τους καιρούς του, καταλαβαίνουν τη δυσκολία της ζωής πάνω σ’ ένα τέτοιο ερημονήσι! Μια αναχωρήτρια, λοιπόν, σε εθελούσια έξοδο από τη ματαιότητα. Ούτε κομμωτήρια εκεί, ούτε βραδινές βεγγέρες με τσάγια κι ούτε πρωινός καφές με κουτσομπολιό. Σα μια άλλη Κυρά της Ρω, έμαθα σήμερα πως υπάρχει και η Κυρά της Κινάρου. Μια ψυχή ακριτική, άγνωστη των αγνώστων, με έναν τεράστιο όμως εθνικό ρόλο, για τον οποίο άξιζε να την ξεχάσει παντελώς το καρεκλοκένταυρο κατοχικό καθεστώς. Να δίνει, δηλαδή, ελληνική ζωή σ’ ένα ακόμα νησί, που διεκδικούν οι Τούρκοι.

Η Ειρήνη Κατσοτούρχη, η γυναίκα στην οποία αναφέρομαι, είναι μια από τους δύο κατοίκους της Κινάρου, της νησίδας στην οποία γράφτηκε η τραγωδία με το ελικόπτερο Agusta Bell του Πολεμικού Ναυτικού. Η περιγραφή της για όσα συνέβησαν τα ξημερώματα της Πέμπτης συγκλονίζει.

«Με πήραν στις 3.30 από το Πεντάγωνο και μου είπαν για το ελικόπτερο. Αμέσως ξεκίνησα να ψάχνω στις χαράδρες που ξέρω. Παρακαλούσα το Θεό μη τυχόν έχουν πάθει κακό τα παιδιά που ήταν στο ελικόπτερο».

Κι έτρεχε η φουκαριάρα η κυρά Ειρήνη μέσα στα άγρια χαράματα πάνω στα κατσάβραχα, για να βρει τα παλικάρια. Λες και ξαφνικά όλη η Ελλάδα, να ήρθε και να ακούμπησε το βάρος της πάνω στους αδύνατους ώμους της. Κι αυτή τη σήκωσε, για τα παιδιά εκείνα. Όπως το σηκώνει χρόνια τώρα, κι ας μην το ξέρει, με το να κατοικεί στο έρημο βραχονήσι.

Δυστυχώς λίγη ώρα αργότερα εντοπίστηκαν τα συντρίμμια «είμαι σε κατάσταση σοκ» δήλωσε συντετριμμένη η μοναδική κάτοικος του νησιού, καθώς ο γιος της απουσίαζε από την Κίναρο.

«Γίνεται χαμός. Είδα τα συντρίμμια», είπε σε ραδιοφωνικό σταθμό, η κυρία Ειρήνη Κατσοτούρχη. «Τα συντρίμμια βλέπω και ένα παιδάκι. (…) Είναι σε χαράδρα, είναι δύσβατο».

«Εγώ τα βρήκα τα συντρίμμια, που να μην τα έβρισκα. Δεν μπορώ να σας πω τίποτα άλλο» είπε η μοναδική κάτοικος της νησίδας.

Η ήσυχη και σιωπηλή καθημερινότητα της αναστατώθηκε. Η ζωή της δεν θα είναι πια η ίδια. Ανάμεσα στο πριν και στο μετά, θα στέκεται πάντα ως τραγικό ορόσημο το γεγονός και η ανάμνηση του. Η Κυρά Ειρήνη, ας είναι βέβαιες οι οικογένειες των παλικαριών, θα τους ανάβει πάντα ένα καντηλάκι δίπλα στη χαράδρα, στο σημείο που έπεσαν για να πετάξουν ψηλά. Άλλωστε, η Κυρά Ειρήνη, μπορεί να είναι τώρα η μία από τους δύο κατοίκους του νησιού, αλλά για εκείνην οι ψυχές που μένουν μαζί της είναι περισσότερες. Είναι οι δυο γονείς της, είναι ο αγαπημένος της σύζυγος και τώρα ήρθαν να προστεθούν σε αυτούς και τα τρία παλικάρια. Η Κυρά Ειρήνη γνωρίζει, πως η Κίναρος τους κράτησε όλους μαζί της, για πάντα. Όπως κάποτε θα κρατήσει κι εκείνην.

Στο νησί έμεναν οι δύο γονείς της κι όταν πέθαναν, η Ειρήνη κράτησε την υπόσχεσή που είχε δώσει στον πατέρα της, ότι μια μέρα θα επιστρέψει στην Κίναρο, και έτσι, μερικά χρόνια αργότερα, εγκαταστάθηκε στο ξερονήσι μαζί με τον σύζυγό της Μικέ Κατσοτούρχη που κατάγεται απ' την Κάλυμνο και ζούσε μέχρι τότε με την Ειρήνη στην Αυστραλία. Ο Μικές Κατσοτούρχης, πέθανε στις 10 Ιουνίου 2013, αλλά αμέσως μετά, μετακόμισε ο γιος του με την σύζυγό του και πλέον το νησί έχει δύο μόνιμους κατοίκους. Οι προμήθειες με τα απαραίτητα, γίνονται με σκάφος από την Αμοργό.

Να σ' έχει ο Θεός καλά, Κυρά Ειρήνη!

Αυτό το κράτος δεν θα σε εκτιμήσει ποτέ.

Άσε, που τώρα έμαθαν, πως έχεις ολόκληρο νησί δικό σου και θα σου στείλουν τον ΕΝΦΙΑ!