Ιστορίες Παλιάς Θεσσαλονίκης: Το εργοστάσιο πυρίτιδας στο χωριό των καμηλιέρηδων

 

Το υβρίδιο καμήλας, το γνωστό είδος τουλού. Δημοσιεύτηκε στο Report of the Secretary of War.

Μια φορά κι έναν καιρό, στον μακρινό 17ο, ίσως και στον 16ο αιώνα, ήταν ένα μέρος στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης που ονομαζόταν Νταούντ Μπαλί. Στο Νταούντ Μπαλί συναντούσε κανείς καμήλες, πολλές καμήλες, που κουβαλούσαν στις καμπούρες τους πολεμοφόδια και διένυαν τεράστιες -για την εποχή τους- αποστάσεις, φτάνοντας ως το Βελιγράδι κι ακόμη πιο μακριά, στη Βοσνία.

Το παραμύθι δεν έχει δράκο και δεν είναι ακριβώς παραμύθι. Είναι η ενδιαφέρουσα ιστορία ενός οικισμού με λιγοστούς κατοίκους Χριστιανούς και Οθωμανούς, πλούσια ανάπτυξη στην καμηλοτροφεία κι ένα μεγάλο πυριτιδοτοπείο.

Το Νταούντ Μπαλί είναι το σημερινό Ωραιόκαστρο με τους γύρω οικισμούς το Γραδεμπόρι (Πεντάλοφος), το Γενί Κιόι (Νεοχωρούδα), το τσιφλίκι του Ντούντουλαρ (Διαβατά) και 4,5 χιλιόμετρα νοτιότερα το Χαρμάνκϊοι, που σημαίνει το μέρος όπου βρίσκονται σωροί σιταριού για άλεσμα (Ελευθέριο Κορδελιό). Η ιστορία του χάνεται στα βάθη του 17ου, πιθανόν και του 16ου αιώνα, με πρώτους οικιστές εύπορα πρόσωπα που ήθελαν να ασχοληθούν με την επιχειρηματική δραστηριότητα.

Πυροβόλο μικρού διαμετρήματος μεταφέρεται με καμήλα σε οθωμανική εκστρατεία. Χαρακτικό των αρχών του 18ου αιώνα. Δημοσιεύτηκε στο Gabor Agoston. Guns for the Sultan.

Μια μικρή παρένθεση θα γίνει για την περιοχή βόρεια από το Ντούντουλαρ, στο δρόμο προς το Κιλκίς, που ονομαζόταν Ουτς Χανλάρ (Τρία Χάνια) επειδή εκεί έβρισκαν κατάλυμα οι ταξιδιώτες που κινούνταν εντός και εκτός της Μακεδονίας με τα άλογα. Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα όλα τα ταξίδια γινόταν με τα άλογα και στον μικρό οικισμό με τις 15 χριστιανικές οικογένειες, υπήρχαν τρία χάνια που μπορούσαν να φιλοξενήσουν ως και 300 άλογα και τους αναβάτες τους, που έφταναν μετά το σούρουπο και δεν προλάβαιναν ανοιχτές τις πύλες της Θεσσαλονίκης.

Για τη συνέχεια εδώ:

http://anaskafi.blogspot.com/2024/02/blog-post_51.html