«Στο επεισόδιο της πτήσης προστίθεται πάντως μια λιγότερο γνωστή παράδοση, όμως αρκετά διαδεδομένη, η οποία θέλει τον Δαίδαλο να δραπετεύει διά θαλάσσης. Ο Διόδωρος αφηγείται, έτσι, παράλληλα με τον “επίσημο θρύλο” πως ο Δαίδαλος με τη βοήθεια της Πασιφάης διαφεύγει με πλοίο και πως ο γιος του Ίκαρος πνίγεται ενώ προσέγγιζαν το νησί που φέρει έκτοτε το όνομά του.
Σύμφωνα με τον Παυσανία,
πατέρας και γιος έπλεαν δίπλα δίπλα σε λέμβους που κατασκεύασε ο Δαίδαλος, ο
οποίος με αυτή την ευκαιρία ανακάλυψε το ιστίο. Κι ο Ίκαρος, αδέξιος πλοηγός,
αναποδογυρίζει το πλοιάριό του και πνίγεται. […].
Η εφεύρεση του ιστίου
που αναφέρει ο Παυσανίας δεν αποτελεί διόλου παραφωνία ανάμεσα στις εφευρέσεις
του Δαιδάλου. […] Σχετικά με τον ίδιο τον Δαίδαλο, παρόλο που δεν σχετίζεται
σαφώς, πέρα από αυτή την ιστορία, με τη ναυπηγική, μια αναπαράσταση δείχνει
καθαρά πως αυτή η δραστηριότητα ανήκε στα καθήκοντά του.
Εικονίζεται με τους
βοηθούς του, οι οποίοι καταγίνονται με διάφορες ξυλουργικές εργασίες, υπό την
επίβλεψη της Αθηνάς, σε έναν ρωμαϊκό εγχάρακτο υαλοπίνακα που χρονολογείται
ίσως στον 4ο αι. π.Χ. Ο Δαίδαλος, φαλακρός και γενειοφόρος που κρατά στο χέρι
το σκεπάρνι, κατασκευάζει την πλώρη ενός πλοίου. Και η επιγραφή η οποία
περιβάλλει τις σκηνές περιλαμβάνει τη γενική dedali, ένδειξη της προσωνυμίας
του Ρωμαίου εργολήπτη, που παριστάνεται στο κέντρο της σύνθεσης. […]
Για
τη συνέχεια εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου