«Θάλασσα, ζείδωρος πνοή»: Στο ανακαινισμένο παλιό Τελωνείο του Ναυπλίου

 

Αλέκος Φασιανός (1935-2022) Ο ψαράς, 2000. Πρωτότυπο πολλαπλό, 80,3 x 56,7 εκ. Δωρεά του καλλιτέχνη

Μια έκθεση - καλειδοσκόπιο εικόνων μέσω των οποίων παρακολουθούμε όλα τα στάδια εξέλιξης της ελληνικής ζωγραφικής.

Το ανακαινισμένο Παλιό Τελωνείο του Ναυπλίου -το οποίο πιθανολογείται ότι οικοδομήθηκε περί τα μέσα του 19ου αιώνα από τον αρχιτέκτονα Σταμάτιο Κλεάνθη- παραδίδεται στο κοινό με την έκθεση, «Θάλασσα, ζείδωρος πνοή» που διοργανώνουν το υπουργείο Πολιτισμού και η Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου. Τα εγκαίνια πραγματοποιούνται το Σάββατο 5 Ιουλίου, στις 20:00, από την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη.

Βασισμένη στην έκθεση που προηγήθηκε και φιλοξενήθηκε στα κτίρια του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας, η παρούσα επιμελητική προσέγγιση εμπλουτίζεται με νέα έργα σύμφωνα με το σκεπτικό της Ιστορικού Τέχνης, επιμελήτριας του παραρτήματος Ναυπλίου, Λαμπρινής Καρακούρτη - Ορφανοπούλου, σε συνεργασία με τη διευθύντρια Συλλογών, Καλλιτεχνικού και Μουσειολογικού Προγραμματισμού, Έφη Αγαθονίκου.

Οι επισκέπτες και οι κάτοικοι της πόλης του Ναυπλίου θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν, μέσα από τα έργα Ελλήνων ζωγράφων με ποικίλη εκφραστική γλώσσα μια από τις πιο χαρακτηριστικές εκφάνσεις της νεότερης ελληνικής τέχνης: τη θαλασσογραφία.

Γιάννης Γαΐτης (1923-1984), Σειρήνες - Οδυσσέας,1980 Λάδι σε μουσαμά, 150,3 x 195,7 εκ.

Κώστας Τσόκλης (1930), Θαλασσινό τοπίο, 1979 Λάδι σε μουσαμά και ξύλο, 80,7 x 103 εκ.

Η θάλασσα, άμεσα συνδεδεμένη με τη ζωή του ελληνικού λαού, τις αναμνήσεις και τα βιώματά του, αποτελεί πηγή έμπνευσης και καλλιτεχνικής δημιουργίας από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή. Το λιμάνι εντάσσεται γρήγορα στη θεματική των θαλασσογράφων μας, ως κέντρο της καθημερινής ζωής, ως τόπος ευημερίας και εμπορίου, ως «δείκτης» της κουλτούρας και του υλικού πολιτισμού των κοινωνιών.

Η έκθεση λειτουργεί ως ένα καλειδοσκόπιο εικόνων, μέσω των οποίων παρακολουθούμε όλα τα στάδια εξέλιξης της ελληνικής ζωγραφικής.

Παρουσιάζονται, μεταξύ άλλων, έργα των θαλασσογράφων του 19ου αιώνα Ιωάννη Αλταμούρα, Κωνσταντίνου Βολανάκη, Βασίλειου Χατζή, και χαρακτηριστικά έργα του Νικολάου Λύτρα και του Κωνσταντίνου Μαλέα, καλλιτεχνών του πρώιμου μοντερνισμού.

Παναγιώτης Τέτσης (1925-2016), Βράχος στο Σαρωνικό, 2011 Λάδι σε μουσαμά, 98 x 213 εκ.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται επίσης έργα εκπροσώπων ή επιγόνων της Γενιάς του ’30, των Γεράσιμου Στέρη, Γιάννη Τσαρούχη, Αλέκου Φασιανού, και έργα παλαιότερων και νεότερων καλλιτεχνών που ανήκουν σε διαφορετικά ρεύματα, απολαμβάνοντας την ελευθερία της μεταμοντέρνας συνθήκης, όπως οι Χρύσα Βέργη, Γιάννης Γαΐτης, Πάρις Πρέκας, Θεόδωρος Στάμος, Θάνος Τσίγκος, Μαίρη Σχοινά, Παναγιώτης Τέτσης, Κώστας Τσόκλης.

https://www.huffingtonpost.gr/entry/thalassa-zeidoros-pnoe-sto-anakainismeno-palio-teloneio-toe-naeplioe_gr_6867d8c4e4b0eb2c5aed8a12