Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.

Γιάννης Πανταζόπουλος

Η γεωμετρία υπήρξε πάντοτε μια γλώσσα ακρίβειας αλλά και πηγή έμπνευσης για την τέχνη. Είναι η επιστήμη των διαστάσεων, των αναλογιών και των σχημάτων. Η γεωμετρική αφαίρεση αποτελεί ένα ρεύμα της αφηρημένης τέχνης που βασίζεται στη χρήση απλών γεωμετρικών σχημάτων, όπως γραμμές, κύκλοι και τετράγωνα. Οι καλλιτέχνες της επιδιώκουν να δημιουργήσουν ισορροπία, τάξη και αρμονία μέσα από καθαρή μορφή και χρώμα, χωρίς να αναπαριστούν αντικείμενα ή φυσικές εικόνες.

Οι ιστορίες της αφαίρεσης στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο, καθώς και ο ρόλος των γυναικών σε αυτές, είναι πολύπλευρες και βαθιά ριζωμένες στην πολιτισμική τους παράδοση. Αυτές τις πολυδιάστατες αφηγήσεις επιχειρεί να αναδείξει η νέα έκθεση του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη, η οποία φέρνει στο προσκήνιο έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης: Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary.

Μέσα από διαφορετικές πορείες και εκφραστικά μέσα, οι έξι δημιουργοί αναδεικνύουν την αφαίρεση ως μια παγκόσμια, διαπολιτισμική γλώσσα, πέρα από τα όρια της δυτικής τέχνης. Ο στόχος της έκθεσης είναι να ανοίξει έναν δημιουργικό διάλογο που επαναπροσδιορίζει την έννοια της αφαίρεσης, μετατρέποντάς τη σε όχημα ελευθερίας, μνήμης και αντίστασης.

Η έκθεση στο Ίδρυμα Θεοχαράκη συνθέτει μια εικαστική διαδρομή μαζί με τις άλλες πέντε καλλιτέχνιδες, που προέρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα αλλά είναι συνδεδεμένες από μια κοινή επιθυμία: να μετατοπίσουν το κέντρο της αφήγησης της αφαίρεσης.

Κεντρική μορφή της έκθεσης είναι η Όπυ Ζούνη, μια από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες της μεταπολεμικής αφαιρετικής τέχνης, που υπήρξε πάντα ανήσυχη, ιδιαίτερη και τολμηρή. Γεννήθηκε στο Κάιρο και έζησε ανάμεσα σε κόσμους και πολιτισμούς, φέρνοντας στη ζωγραφική της το πνεύμα της ισλαμικής τέχνης, τον ρυθμό της οπτικής ψευδαίσθησης και την πνευματικότητα της μαθηματικής αρμονίας.

Etel Adnan, Χωρίς τίτλο #270, 2017, λάδι σε μουσαμά, 53 x 67 εκ.

Η Ζούνη δεν αντιλαμβανόταν τη γεωμετρία ως ψυχρή δομή αλλά τη χρησιμοποιούσε ως μέσο για να διερευνήσει τις σχέσεις του χώρου και του χρόνου, της ύλης και της ενέργειας, του βλέμματος και της μνήμης. Τα έργα της μοιάζουν να πάλλονται διαρκώς ανάμεσα στο φως και τη σκιά. Οι επιφάνειες κινούνται, τα σχήματα διαστέλλονται, το μάτι του θεατή μπερδεύεται και τελικά υποκύπτει στη μαγεία της συμμετρίας.

Στο πλαίσιο αυτό, η έκθεση στο Ίδρυμα Θεοχαράκη συνθέτει μια εικαστική διαδρομή μαζί με τις άλλες πέντε καλλιτέχνιδες, που προέρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα αλλά είναι συνδεδεμένες από μια κοινή επιθυμία: να μετατοπίσουν το κέντρο της αφήγησης της αφαίρεσης.

Για τη συνέχεια εδώ:

https://www.lifo.gr/culture/eikastika/mia-nea-ekthesi-anadeiknyei-ti-symboli-ton-gynaikon-stin-tehni-tis-geometrikis