Ο Βασιλιάς Αρχίδαμος και οι βαψομαλλιάδες της Βουλής

Ο...ΚΥΝΙΚΟΣ

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Από τον καιρό που διάβασα κάποτε στα Ανάλεκτα των Λακεδαιμονίων, ένα ιστορικό ανέκδοτο με πρωταγωνιστή τον βασιλιά Αρχίδαμο, άλλαξε και ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι πλέον το ψέμα και τις μορφές του. Και εξηγώ.

Πήγε, λέει, κάποτε στην Σπάρτη, ένας ηλικιωμένος πρέσβης από την Ιωνία, προκειμένου να πείσει τους Σπαρτιάτες να συνάψουν συμμαχία με την πόλη του. Ήταν κομψά ντυμένος με ωραίο χιτώνα, με χρυσά κοσμήματα και με αρώματα και παρόλο που ήταν γύρω στα 65 με 70 ετών, τα μαλλιά του ήταν κατάμαυρα. Ήθελε ακόμη να αρέσει, ως νεανίας!

Μίλησε στην Απέλλα και κολακεύοντας τους ακροατές του με ευφράδεια και με ρητορικά τεχνάσματα, για να τους κερδίσει, ανέπτυσσε τα επιχειρήματα του. Είχε μάλιστα, καταφέρει να πείσει και μερικούς.

Όταν αυτός τελείωσε την ομιλία του, πήρε τον λόγο ο βασιλιάς Αρχίδαμος, που είπε στους συμπατριώτες του τα εξής ολίγα:
"Άνδρες Λακεδαιμόνιοι, ποιαν αλήθεια περιμένετε να ακούσετε από το στόμα ενός ανθρώπου, που έχει το ψέμα σε κοινή θέα, πάνω στο κεφάλι του;;
Έπειτα, αποδόμισε ένα προς ένα τα σαθρά επιχειρήματα του Ίωνα.

Μετά από καιρό, τα γεγονότα επαλήθευσαν τον Αρχίδαμο, για τη γνώμη του σχετικά με τον πρέσβη και με αυτά που έλεγε.

Κοιτάζω, λοιπόν, και εγώ προς τη Βουλή σήμερα, τα κεφάλια των βουλευτών και σκέφτομαι θλιμμένος τα λόγια του Αρχίδαμου. Διότι είναι ελάχιστοι οι πρεσβύτες στην αίθουσα, ενώ πλεονάζουν τα τζόβενα και οι νεανίσκοι!

Ελεεινοί βαψομαλλιάδες όλων των αποχρώσεων, από το βαθύ μαύρο, έως το ανοιχτό κομοδινί, έχουν καταλάβει τα έδρανα. Μεταπράτες της απάτης, ειδικοί της μεταμφίεσης και αρχιερείς του ψεύδους! Σαν τις γριές εταίρες, που φτιασιδώνουν τα μαραμένα τους κάλλη και έχουν πλαστικά βυζιά και σιλικονούχα χείλη. Μόνο και μόνο, για να εντυπωσιάσουν τον πελάτη-πολίτη και να του αποσπάσουν την ψήφο, ενώ, οι ίδιοι, είναι ένα κραυγαλέο ψέμα, που περιφέρεται προειδοποιώντας τους γύρω του: "προσέχτε τον! Είναι ψεύτης!"

Αλήθεια, τι άλλο θα περιμένατε να ακούσετε ποτέ, από τα στόματα ανθρώπων, που δεν τιμούν ούτε την ηλικία τους, παρά μόνο ψέμματα;