Ο ιστορικός αναθεωρητισμός τρώει τους Έλληνες.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Το 2012 σε τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ3 ο συγγραφέας Λουκάς Αξελός (μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ) μίλησε έξω από τα δόντια για την μεταπολιτευτική ενοχοποίηση και δυσφήμιση των εννοιών: ελληνικότητα, πατρίδα, έθνος.

Το καθαρτικό νερό της Φρεαττύδας (Τσιρλονέρι)

Του Στέφανου Μίλεση

Το φρέαρ από το οποίο ανάβλυζε το πολύτιμο αυτό νερό, στον όρμο της Φρεαττύδας, ακατάπαυστα από την αρχαιότητα, βρίσκονταν ανάμεσα στους βράχους, κάτω ακριβώς από το σημείο που αρχίζει η οδός Μπόταση, που ανεβαίνει προς τον Άγιο Βασίλειο.

Βυζάντιο και Laïcité (μέρος α’)

• Αθανάσιος Γεωργιλάς

Συχνά επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση το ζήτημα του χωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος. Σχεδόν στο σύνολο των περιπτώσεων που εκφράζουν άποψη για το θέμα αυτό (για μικροπολιτικούς ή όχι λόγους αυτό ας το κρίνει ο καθένας) τίθεται στο επίκεντρο το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας. Παραμελείται όμως με τον τρόπο αυτό η κοινωνική διάσταση της Εκκλησίας και η σύνδεσή της με την ελληνική παράδοση, και βλέπουν στον περίφημο διαχωρισμό με το κράτος μόνο την οικονομική του διάσταση.

Αφωνότεροι των ιχθύων και απραγέστεροι των βατράχων

Δημήτρης Νατσιός,δάσκαλος-Κιλκίς

«Κάθε τόπος έχει την πληγή του και η Ελλάς τους Έλληνες (πολιτικούς)» Εμ. Ροϊδης

«Γαλή εισελθούσα εις χαλκέως εργαστήριον την εκεί κειμένην ρίνην περιέλειχε. Συνέβη δε, εκτριβομένης της γλώττης, πολύ αίμα φέρεσθαι. Η δε ετέρπετο υπονοούσα τι του σιδήρου αφαιρείσθαι μέχρι παντελώς απέβαλε την γλώτταν».

Ο Κρητικός ζωγράφος Ιωάννης Σταυράκης – Ioannis Stavrakis [1841-1909]

Σταυράκης Ιωάννης-Το λιμάνι των Χανίων, στον Αποκλεισμό του 1896

Ηράκλειο Κρήτης, 1841 – 1909 Αθήνα

Σε μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε στα Χανιά και στη συνέχεια στην Αθήνα, όπου σπούδασε ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών ( 1870 – 1875) με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα. Το 1875 συμμετείχε στην έκθεση των Ολυμπίων. Μετά την ολοκλήρωση των Σπουδών του εργάστηκε στην Αθήνα, αλλά κυρίως στα Χανιά, όπου αναφέρεται ως ο σημαντικότερος ζωγράφος στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα.

Η αρχαία ελληνική διατροφή και το μυστικό συστατικό της η Ζέα

Όλες οι χρήσεις και οι ιδιότητές της

Το αρχαιότερο δημητριακό και βασικό συστατικό της διατροφής των αρχαίων. Αναφέρεται και ως Ζειά, βρίζα, όλυρα, Emmer και ορισμένες φορές συγχέεται με το ασπροσίτι (γερμαν. Dinkel), ή την Σίκαλη, ή ακόμα και με το καλαμπόκι, μια και η λέξη Zea (Zea mais) είναι η επιστημονική ονομασία του αραβοσίτου. Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι ο ασπρόσιτος (ασπροσίτι) είναι το δημητριακό ζέα.

Τι τρώγαν οι αρχαίοι;

Τι τρώγαν οι Αρχαίοι; Εξαρτάται. Σε ποια εποχή, σε ποια πόλη, σε ποια κοινωνική τάξη και από ποιον συγγραφέα έχουμε τις πληροφορίες. Ο σίτος ήταν από τις κυριότερες τροφές. Όταν σπάνιζε το ψωμί ήταν διατιμημένο και μάλιστα η πολιτεία το μοίραζε με το δελτίο. Σημειωτέον ότι και οι δούλοι είχαν το ίδιο δικαίωμα συμμετοχής στην διανομή των δημητριακών στα οποία περιλαμβάνονταν και το κριθάρι. Άλλωστε το ψωμί ήταν βασικά από μείγμα σιταριού και κριθαριού.

Δημοσθένης Κοκκινίδης: Κυκλάδες, νοσταλγία μου…

Ένα ταξίδι σε αγαπημένους τόπους μας προσκαλεί ο δάσκαλος Δημοσθένης Κοκκινίδης. Μια περιήγηση με ξεναγό τον ίδιο στις ομορφιές και τα μυστικά των Κυκλάδων. Από τους κορυφαίους εν ζωή καλλιτέχνες μας, αφήνει τις μνήμες και τη νοσταλγία να τον οδηγήσουν στις νέες ζωγραφικές του δημιουργίες. Και έχουμε τη χαρά και την ευκαιρία τη δουλειά αυτή να την θαυμάσουμε και να την αγαπήσουμε στη νέα έκθεση του που παρουσιάζει ο Εικαστικός Κύκλος Sianti.

Ο λίθος στη μινωική τέχνη

Στον τομέα της λιθοτεχνίας η Κρήτη έχει και εδώ την πρωτοπορία, όπως αποδεικνύεται από το πλήθος των αγγείων που έχουν ανακαλυφθεί.

Σήμερα σε υποδέχονται με τιμή οι παλαιοί ήρωες στην ένδοξη ομήγυρη τους…

Λόγος αποχαιρετιστήριος προς τον Κωνσταντίνο Κατσίφα

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Η λαμπρή ημέρα των Αγίων Αρχαγγέλων και Ταξιαρχών έφτασε και έμελλε να έχει σήμερα κάτι από την βαθειά θλίψη της Μεγάλης Παρασκευής. Η ημέρα της ταφής σου και θέλω αντί επικήδειου, να σε ευχαριστήσω για την θυσία σου αξιομακάριστε Κωνσταντίνε Κατσίφα! Νιώθω υποχρέωση απέναντι σου για την αδυναμία μου να σε μιμηθώ. Για τη δειλία να ακολουθήσω το δρόμο του μαρτυρίου σου. Αλλά δεν κάνουμε όλοι για όλα. Χρειάζεται να είναι κανείς φτιαγμένος από τη στόφα του ήρωα για να κάνει τις μεγάλες υπερβάσεις.