ΚΑΙΣΑΡΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-«Τα Μυστικά Ημερολόγια»

Για την αντιγραφή Γ.Γ.Γ

Η διαταγή της εκτέλεσης των συνωμοτών

Σύντομη περιγραφή του γεγονότος. Ο Καίσαρας έχει κατανικήσει σε μάχη στην Περούτζια τον στρατό των συνωμοτών, των οποίων ηγείτο ο Λεύκιος Αντώνιος, αδελφός του Μάρκου Αντωνίου, εν αγνοία του δευτέρου και με τη βοήθεια αρκετών συγκλητικών. Εγκέφαλος της συνωμοσίας ήταν η σύζυγος του Μάρκου Αντωνίου, Φούλβια, η οποία ούτε λίγο, ούτε πολύ, ενέπλεξε τους Ρωμαίους σε έναν εμφύλιο, μόνο και μόνο για να αναγκάσει τον Μάρκο, όταν θα το μάθαινε, να επιστρέψει στην Ιταλία για να βοηθήσει τον αδελφό του και έτσι να εγκαταλείψει την Κλεοπάτρα!!

Ο Καίσαρας, αντέδρασε έγκαιρα, και έτσι το κίνημα κατεστάλη. Η Φούλβια εξορίστηκε στην Ελλάδα με την πεθερά της. Εδώ περιγράφει την απόφαση για την τιμωρία των συνωμοτών. Προσπάθησα να φανταστώ, πως θα ήταν να είναι κάποιος στη θέση του, αλλά ανατρίχιασα....

Περγαμηνή αρ. LΧVI

Οι νίκες αποδεικνύονται συχνά ασήμαντες σε σύγκριση με αυτό που φαντάζεται ο νικητής. Τι μπορούσα να κάνω; Έπρεπε να σκοτώσω τον αδελφό του Μάρκου Αντωνίου. Αυτό θα είχε προκαλέσει διαμάχες στην Τριανδρία και φοβόμουν το θυμό του περισσότερο από καθετί άλλο. Αν τον άφηνα όμως να φύγει, τότε έπρεπε να φοβάμαι ότι θα γινόμουν περίγελος στους Ρωμαίους, γιατί η λέξη clementia* ήταν ξένη εκείνες τις ημέρες. Γι' αυτό προτίμησα έναν τρίτο δρόμο και έδειξα επιείκεια στον Λεύκιο Αντώνιο. Εκείνος ζήτησε δημοσίως συγνώμη και αφού παραδέχτηκε ότι τον τύφλωσε η Φούλβια, τον έστειλα με αποστολή proconsularis** στη μακρινή Ισπανία. Ωστόσο, στους συγκλητικούς οπαδούς του δεν έδειξα καμιά επιείκεια.

Θυμάμαι εκείνη την κρύα ημέρα του Φεβρουαρίου που παρουσιάστηκαν ενώπιον μου για να τους ανακοινώσω την ποινή του θανάτου. Μερικοί έφτυσαν μπροστά μου, άλλοι έπεσαν στα γόνατα και με εκπλιπαρούσαν να τους δώσω χάρη. Εγώ, όμως, δεν έδειξα καθόλου επιείκεια, αν και μερικοί ανάμεσά τους μου ήταν συμπαθείς, και η πρόταση που εκείνη τη φορά χρησιμοποίησα 300 φορές, με κυνηγούσε για καιρό: «Εις θάνατον!». Αυτός είναι ο Caesar Augustus!

*clementia=επιείκεια

**proconsularis=διοικητής επαρχίας

-----------------------------

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΚΟ ΑΝΤΩΝΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ

(σε συνέχεια των προηγούμενων γεγονότων, ο Καίσαρας συναντήθηκε με τον Μάρκο Αντώνιο στο Πρίντεζι, προκειμένου να συζητήσουν το μέλλον της Τριανδρίας)

Περγαμηνή αρ. LΧVI

Μαρμάρινο κεφάλι της Κλεοπάτρας

«Και ενώ διαπραγματευόμασταν ακόμη στο Βρινδήσιον, η Κλεοπάτρα γέννησε δίδυμα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, πράγμα που γέμισε περηφάνια τον Αντώνιο. Εγώ τότε του είπα:

«Είσαι Ρωμαίος και εκείνη είναι Αιγύπτια. Δεν μπορείς να την παντρευτείς!»

«Ποιος μίλησε για γάμο;» Απάντησε ο Αντώνιος. «Αν φορτωνόμουν κάθε γυναίκα που άφηνα έγκυο, θα είχα παντρευτεί πολλές φορές στη ζωή μου!»

«Αυτή η γυναίκα κολλάει σαν βδέλλα, αν σκεφτώ τον πατέρα μου Ιούλιο. Από τη στιγμή που έπιανε στα δίχτυα της έναν άντρα, δεν τον άφηνε πια να φύγει- τουλάχιστον οικειοθελώς. Όσο περισσότερο μένεις κοντά σε αυτή τη γυναίκα, τόσο εξαρτάσαι απ' αυτήν. Τώρα δεν είναι ακόμη αργά, οι πολίτες όταν μιλούν για σένα συνεχίζουν να σε αποκαλούν Ρωμαίο, σύντομα όμως θα σε φωνάζουν κοροϊδευτικά Αλεξανδρινό, Πτολεμαίο ή ακόμη και Κλεόπατρο».

«Νεαρέ.....»- ναι, ο Αντώνιος με αποκαλούσε νεαρό, πράγμα που με εκνεύριζε και δεν θα έπρεπε να το λέει, παρά τα 19 χρόνια διαφοράς που είχαμε- «....τι ξέρεις εσύ από γυναίκες! Συμφωνώ με τον Ευριπίδη που πίστευε ότι από το κρεβάτι ενός άντρα πρέπει να περάσουν 1000 γυναίκες. Αυτό σημαίνει: πάνω απ' όλα, μην παίρνεις τις γυναίκες στα σοβαρά. Η Κλεοπάτρα είναι μια γυναίκα έμπειρη στον έρωτα, έχει χρήματα, εξουσία και επιρροή, και όλα αυτά είναι πρόθυμη να τα μοιραστεί. Έπρεπε τάχα να τα αρνηθώ όλα αυτά, μόνο και μόνο επειδή είμαι Ρωμαίος;»

«Δεν είσαι ένας οποιοσδήποτε Ρωμαίος, Μάρκο Αντώνιε, είσαι ένας Ρωμαίος που βάσει της συμφωνίας μας, κρατάς στα χέρια σου ένα μέρος της αυτοκρατορίας. Είσαι ένας Ρωμαίος πάνω στον οποίο στρέφονται συνεχώς όλα τα βλέμματα, και ακόμη και αν ο λαός ζει μέσα στην ανηθικότητα, περιμένει από τους αρχηγούς του να είναι ηθικοί».

Μαρμάρινη προτομή του Μάρκου Αντωνίου

Η συζήτησή μας έγινε πιο έντονη, ο Αντώνιος με αποκάλεσε ζηλιάρη και το είπε με τον τρόπο που μόνον αυτός ήξερε: «μου κάνει εντύπωση να τα ακούω όλα αυτά από το δικό σου στόμα, που παρουσιάζεις τον πατέρα σου σαν πρότυπο κάθε Ρωμαίου. Μήπως ο Divius Julius δεν είχε βγάλει ένα νόμο εντελώς αντίθετο με τις επιθυμίες των θεών, σύμφωνα με τον οποίο μπορούσε να αποκτήσει όποια γυναίκα ποθούσε; Και ποιος έδωσε εντολή να στήσουν το γυμνό άγαλμα της Αφροδίτης, που ακόμη και σήμερα διακοσμεί τον πρόναο της Venus Genetrix, και φέρει όχι μόνον τα χαρακτηριστικά του προσώπου, αλλά και το στήθος και το αιδοίο της Κλεοπάτρας; Εγώ λοιπόν τα έκανα όλα αυτά, ή μήπως ο θεϊκός πατέρας σου Ιούλιος, που φαίνεται πως μόνο για μας αποτελεί πρότυπο ανδρείας και αρετής;»

«De mortuis nil nisi bene*!» Φώναξα έξαλλος.

«Ε, τότε, να κλείνεις και εσύ το στόμα σου για την Κλεοπάτρα!» Απάντησε ο Αντώνιος. «Μήπως πρέπει να διαλύσει η Τριανδρία για χάρη ενός θηλυκού;»

«Μπορείς να έχεις όσες παλλακίδες θέλεις», προσπάθησα να ηρεμήσω τα πνεύματα. «Είτε πληρώνεις είτε όχι τις υπηρεσίες τους, να τιμάς πάνω από όλα την εχεμύθεια τους. Οι καλύτερες γυναίκες, λένε, είναι οι μουγκές. Για το σπίτι σου και τις καθημερινές σου υποχρεώσεις, όμως, να διαλέξεις μια Ρωμαία, που η αξία τους ξεπερνάει την ομορφιά τους- όχι κάποια γυναίκα σαν την Φούλβια, που έχει δηλητήριο και χολή μέσα στην ψυχή της, αλλά μια καλή σύντροφο που θα σου φέρεται καλά και δεν θα θυμώνει όταν θα αναγκάζεσαι να φεύγεις μακριά».

«Αν γνωρίσεις μια τέτοια γυναίκα, μην ξεχάσεις να μου πεις το όνομα της!» είπε κοροιδευτικά ο Αντώνιος.

Και εγώ απάντησα: «Θα το κάνω».

Εκείνος συνέχισε: «μου κινείς την περιέργεια».

Εγώ τότε είπα: «η Οκταβία, η αδελφή μου».

«Η Οκταβία;» απόρησε ο Αντώνιος.

«Η μοίρα της πήρε μακριά τον άντρα», συνέχισα πιο ήρεμα, «έφερε στον κόσμο τρία φρόνιμα παιδιά, γεγονός που δεν της στέρησε την ομορφιά. Και επειδή είναι έξυπνη και κατέχει καλά την τέχνη της ποίησης, την έχουν ζητήσει πολλοί άντρες, παρόλο που δεν έχει περάσει ακόμη ο χρόνος του πένθους- δεν θέλω να αναφέρω τα ονόματά τους»

«Μια χήρα με τρία παιδιά;» είπε ο Αντώνιος.

«Σε αυτό δεν διαφέρει η Οκταβία από την Αιγύπτια, είναι όμως νεότερη από την Κλεοπάτρα, και για έναν άντρα που απολαμβάνει την ύψιστη εκτίμηση στη Ρώμη, νομίζω πως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία».

De mortuis nil nisi bene* (Μη μιλάς άσχημα για τους νεκρούς)