Πολίτης, τής Πόλεως

(Πλάτων, Πρωταγόρας 320a– 322d, σέ ελεύθερη απόδοση καί διασκευή)

Γράφει αναγνώστης του ιστολογίου

Λοιπόν, ήταν κάποτε ένας καιρός πού άν καί οι Θεοί υπήρχαν τά θνητά όμως, γένη δέν υπήρχαν. Όταν ήρθε ο καιρός πού είχε οριστεί νά γίνουνε κι εκείνα, οι Θεοί τά πλάθουν στά βάθη τής γής από φωτιά καί χώμα, κι απ' ό,τι γίνεται μέ τή φωτιά καί μέ τό χώμα. Σάν σίμωσε καί ήρθε η ώρα νά τά φέρουν στό φώς, φώναξαν τόν Προμηθέα καί τόν΄Επιμηθέα, γιά νά τά στολίσουν μέ τά όπλα τής φύσης, μοιράζοντας στό καθένα εκείνο πού χρειαζόταν.

Ό Επιμηθέας τότε παρακαλεί τόν Προμηθέα νά κάμη τή μοιρασιά. «Κι όταν τελειώσω», είπε, «εσύ νά επιθεωρήσεις». Έτσι τόν έπεισε, καί αρχίζει νά μοιράζη. Σέ άλλα, λοιπόν, δίνει τήν δύναμη, όχι όμως, τήν γρηγοράδα καί τήν σβελτάδα, ενώ αντίθετα στά αδύναμα προσθέτει τήν γρηγοράδα. Άλλα τά οπλίζει μέ δυνατά όπλα, σέ όσα πάλι έδινε άοπλη φύση, εύρισκε άλλον τρόπο σωτηρίας. Σέ κείνα δηλαδή, πού τό φυσικό τους τά όρισε μικρόσωμα, έδινε τά χρώματα τήν φτερωτή φυγή καί τήν υπόγεια κατοικία.΄Ενώ όσα δυνάμωνε μέ τό μέγεθος, μέ τό ίδιο τό μέγεθος τά‘σωζε. Καί μέ παρόμοιο τρόπο συνέχιζε νά μοιράζη προσέχοντας τήν ισορροπία καί τήν αρμονία. Καί όλα αυτά τά σοφιζόταν από έγνοια, μή καί κανένα είδος εξαφανιστεί…

Όταν, λοιπόν, έσωσε νά ξεφύγη τόν κίνδυνο νά εξοντώνουν τό ένα τό άλλο, πιάστηκε νά βολέψη τήν ζωή τους από τίς εποχές καί τίς θεομηνίες. Έτσι τά ντύνει μέ τρίχωμα πυκνό ή μέ σκληρά δέρματα καί γιά νά παλεύουν καί νά πολεμούν τό κρύο, καί γιά νά αντέχουν στούς καύσωνες. Καί ακόμη σάν πηγαίνουν στήν κοίτη τους νά τούς βρίσκεται η ίδια η στολή καλόβολο καί φυσικό κρεβάτι. Καί τά πόδια τους τά προστάτεψε μέ οπλές, καί δέρμα σκληρό, καί μέ νύχια. Ύστερα διάλεγε τίς τροφές, διαφορετική γιά τό καθένα. Γιά άλλα τό χορτάρι καί σπόρους, γιά άλλα καρπούς καί φύλλα από τά δέντρα, γιά τά υπόλοιπα ρίζες. Σέ μερικά όρισε νά γίνουν σαρκοβόρα. Καί σ’ αυτά έδωκε τήν αναπαραγωγή δύσκολη, ενώ σέ κείνα πού σπαράζονταν από τά σαρκοβόρα τήν έδωκε εύκολη. Έτσι σιγούρεψε τήν σωτηρία τών γενών

΄Επειδή, όμως, ήταν κομμάτι καί λιγουλάκι απερίσκεπτος ο ΄Επιμηθέας, ξεχάστηκε καί ξόδεψε όλα τά δώρα τής φύσης στά άλογα. Έτσι απόμεινε αστόλιστο τό γένος τών ανθρώπων καί δέν ήξερε, τί νά κάμη. Στήν αμηχανία του απάνω έρχεται νά επιθεωρήση ό Προμηθέας καί τά βρίσκει όλα στήν εντέλεια. Μονάχα ό άνθρωπος στεκόταν άπόδετος καί γυμνός, χωρίς δυνάμεις καί χωρίς τρίχωμα. Καί η μέρα η ορισμένη νά βγή από τά έγκατα στό φώς, ήταν κοντά. Στενεμένος καί στεναχωρημένος τότε ο Προμηθέας νά βρή μιά σωτηρία γιά τόν άνθρωπο, κλέβει από τόν Ήφαιστο τή φωτιά, κι από τήν ΄Αθηνά τήν τεχνική γνώση - γιατί πώς θά μπορούσε κανείς χωρίς τή φωτιά νά αποκτήση τήν τεχνική γνώση, ή νά τήν μεταχειριστή; - καί τά χαρίζει στούς ανθρώπους.

Έτσι, λοιπόν, τήν απόκτησε ο άνθρωπος τήν πρακτική γνώση τήν Πολιτική όμως, δέν τήν είχε. Αυτή βρισκόταν κοντά στόν Δία. Καί ο Προμηθέας δέν μπορούσε νά μπή στήν ακρόπολη, στά δώματα τού Δία - άσε πού καί οι φρουρές εκεί ήσαν φοβερές, τρομερές καί επαγρυπνούσαν- ενώ στήν κατοικία τού Ηφαίστου καί τής Αθηνάς, όπου δουλεύανε συντροφικά τήν τέχνη τους, πέρασε λαθραία. Κι αφού έκλεψε τήν τέχνη τής φωτιάς από τόν Ήφαιστο καί τήν άλλη από τήν Αθηνά, τά χαρίζει στούς ανθρώπους. Χάρη σ' αυτά βρέθηκε τρόπος καί πορεύτηκε ο άνθρωπος στή ζωή. Ό Προμηθέας όμως, εξ αιτίας τού ΄Επιμηθέα, αργότερα δικάστηκε από τούς Θεούς γιά κλοπή, καί βρίσκεται σιδηροδέσμιος στόν Καύκασο καί νά κατεβαίνη κάθε τόσο ο αετός καί νά τού τρώη τά συκώτια. Έτσι λένε…

΄Επειδή, λοιπόν, ο άνθρωπος έλαβε Μοίρες Ειμαρμένη – (Κλωθώ, Λάχεσις, Άτροπος) από τήν Θεϊκή φύση, πρώτα - πρώτα, εξαιτίας τής συγγένειάς του μέ τόν Θεό, μόνον αυτός από τά ζώα πίστεψε σέ Θεούς, καί καταπιάστηκε νά τούς αφιερώνη βωμούς καί αγάλματα καί νά τελή Θυσίες, Σπονδές, Χοές… Ύστερα χάρη στήν τέχνη του προχώρησε στήν άρθρωση τής γλώσσας καί τών λέξεων, καί ανακάλυψε τήν κατοικία τήν ένδυση τήν υπόδηση καί τίς τροφές από τήν Γή. Αφού πιά οργανώθηκαν έτσι οι άνθρωποι, κατοικούσαν στήν αρχή σκόρπιοι, ενώ οι Πολιτείες δέν υπήρχαν. Τούς εξολόθρευαν όμως τά θηρία, επειδή απέναντι τους υστερούσαν σέ όλα. Καί η κατασκευαστική τους τέχνη πού έφτανε νά τούς θρέφη, δέν έφτανε νά τούς προστατεύη από τά θηρία. Γιατί δέ κατείχαν ακόμη τήν Πολιτική τέχνη, πού η πολεμική είναι μέρος της. Γιά νά σωθούν, άρχισαν τότε νά αθροίζονται καί νά χτίζουν Πολιτείες. Κάθε φορά όμως πού αθροίζονταν, αδικούσαν ο ένας τόν άλλο, μέ αποτέλεσμα νά σκορπίζονται ξανά καί ξανά.. καί νά χάνονται

Ό Δίας τότε, από φόβο γιά τό γένος μας μήπως ξεκληριστεί, στέλνει τόν Έρμή στούς ανθρώπους καί τούς φέρνει τήν Αίδοσύνη (ΑΙΔΩΣ) καί τόν Νόμο. (ΝΟΜΙΜΟΝ) {παράκληση νά διαβάσετε τήν λέξη καί αντίστροφα}. Τότε επικράτησε στίς Πολιτείες η τάξη καί τής εμπιστοσύνης οι συνεκτικοί δεσμοί. Ρωτά, λοιπόν, ό Έρμης τόν Δία, πώς νά δώση στούς ανθρώπους τήν αίδοσύνη (ΑΙΔΩΣ) καί τόν Νόμο. Θά τά δώσω μέ τόν τρόπο πού τούς δόθηκαν καί οι τέχνες; Δήλα δή, εκείνος πού έλαβε τήν τέχνη τού γιατρού είναι αρκετός γιά ένα σωρό πολίτες τό ίδιο γίνεται καί μέ τούς κατόχους τών άλλων επαγγελμάτων. Μέ παρόμοιο τρόπο θά εγκαταστήσω τήν Αίδοσύνη καί τόν Νόμο, ή θά τά μοιράσω σέ όλους; Σέ όλους, αποκρίθηκε ο Δίας, καί όλοι νά μετέχουν σ' αυτές. Γιατί δέν στεριώνουν οι Πολιτείες, όταν εδώ μετέχουν λίγοι, όπως γίνεται μέ τίς άλλες τέχνες. Καί νά συστήσης Νόμο από μένα πώς, όποιος δέν μπορεί νά μετέχη στήν Αίδοσύνη (ΑΙΔΩΣ) καί στόν Νόμο νά τόν σκοτώνουν. Σά νά’ταν κάθαρμα τής Πολιτείας.-

υ.γ. αφιερωμένο εξαιρετικά σέ όλα τά Ελληνόπουλα - καί τών Πανελλαδικών εξετάσεων - μά πιό πολύ στούς «φιλολόγους» πού επιμένουν ότι η Αρχαία Ελληνική μας γλώσσα είναι Νεκρή! και πώς μεταφράζεται. Αιξεραιτηκα ώμος τώ αφηερόνο στην κηροία ραιπούσει του σηνοστησμού, την αρηστερaντζα τίς πλαίρηας δημοκρατηκειάς δημωκρατήας τοις.