Ο ζωγράφος Κώστας Ηλιάδης – Kostas Iliadis [1903-1991]

Ο Κωστής Ηλιάδης, ο δάσκαλος γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1903 σε μια αγροικία στον Κολωνό, εδώ στην Αθήνα. Ο παππούς του ήταν και αυτός ζωγράφος, ο πατέρας στρατιωτικός. Η μητέρα του έβλεπε με καμάρι το ταλέντο του μικρού Κωστή και ήταν εκείνη που τον βοήθησε να γνωριστεί με τον δάσκαλο Ροιλό σε ηλικία μόλις 13-14 ετών. Μπήκε στο κυριακάτικο τμήμα ζωγραφικής του Μικρού Πολυτεχνείου.

Τα χρόνια πέρασαν και μιά μέρα ο Ροιλός του είπε, πως καιρός ήταν, να πάει στο Πολυτεχνείο.

Ο πατέρας του όμως είχε αντιρρήσεις. Δεν θεωρούσε την καλλιτεχνεία και κάτι σπουδαίο.

-Θα πας στη σχολή Δοκίμων, είπε.

Σιγά μην πήγαινε ο Κωστής.

Η μητέρα του δεν ζούσε πια και ο Κωστής έφυγε από το πατρικό του σπίτι.

Το 1920 δίνει για την σχόλη καλών τεχνών στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο και εισάγεται.

Μου έλεγε πάντα με πολύ συγκίνηση, ήταν η ωραιότερη μέρα της ζωής μου.

Ηλιάδης Κώστας-Μητρότητα

Δύσκολα χρόνια αλλά ήξερε τι τον περίμενε και ήταν αποφασισμένος.

Και νάμαστε το 1929 που παίρνει μέρος στον Πανελλήνιο διαγωνισμό για το μεγάλο Αβερώφειο βραβείο ζωγραφικής.

Του απονέμεται παμψηφεί και φεύγει με υποτροφία για το Παρίσι μετά από ένα χρόνο.

Τον Δεκέβριο του 1930 βρίσκεται στο Παρίσι, στο Γκράντ ντε Λυών. έβρεχε εκείνη την μέρα.

Ο φίλος του Ζαχαρίας Παπαντωνίου πριν φύγει για το Παρίσι του έλεγε: Σαν φύγεις για το Παρίσι, ξέχνα τι είδες εδώ και προσπάθησε να συναντήσεις και να γίνεις φίλος με το Γαλάνη.

Και έτσι έγινε.

Ηλιάδης Κώστας-Τοπίο με δέντρα

Ο Δημήτριος Γαλάνης τον υποδέχτηκε με πολύ καλοσύνη και πράγματι έγιναν φίλοι.

(του είχε χαρίσει ένα έργο, το κυνήγι, και ο δάσκαλος μου το έδειχνε πάντα όταν έκανα ζωγραφικές ατασταλίες)

Στο μεσοπόλεμο, το καλλιτεχνικό κέντρο του Παρισιού ήταν το Μονπαρνάς.

Ο Κωστής Ηλιάδης έζησε στο Παρίσι απ το 1930 μέχρι το 1933 και εξέθεσε και δύο έργα του στο ονομαστό Σαλόν ντ΄Ωτόν.

Την μικρή Λόλα και μια Νεκρή φύση, νατύρ μόρτ, όπως έλεγα πάντα ο δάσκαλος.

Το φθινόπωρο του 1933 επίστρέφει στην Ελλάδα μαζί με την πρώτη του γυναίκα και τον Ερρίκο Φραντζισκάκη.

Ηλιάδης Κώστας-Νεκρή Φύση

Η επιστροφή στην Αθήνα δεν ήταν και εύκολη.

Όταν θέλησε να ανταποκριθεί στον διευθυντή καλών τεχνών του υπουργείου και δυό παλιών δασκάλων του, ζωγράφων της σχολής, να δούν τα έργα του , που εξέθεσε σε αυτό το σαλόν, το τόσο σπουδαίο στο Παρίσι, εκείνοι τον απέριψαν λέγοντας του:

-Μα πιστεύεις στα σοβαρά πως αυτά εδώ τα πράγματα, είναι τέχνη και νομίζεις πως θα επιζήσεις με αυτά τα έργα, σαν καλλιτέχνης; Λάθος σου, μάλιστα, λάθος σου, θα ψοφήσεις της πείνας,να αλλάξεις δρόμο, έφυγες ένας καλός καλλιτέχνης και γύρισες εξτρεμιστής…

Ηλιάδης Κώστας-Πρωινό στα Πατήσια, 1935

Καταπικράθηκε, αλλά είχε φίλους. Εκείνο το ίδιο βράδυ μπήκε στην Ομάδα Τέχνης μαζί με πολλούς άλλους.

Ηλιάδης Κώστας- Η μικρή Τερέζα, 1950

Οι μέρες ήταν δύσκολες. Ο δάσκαλος έμεινε μόνος.

Εκείνη τη δύσκολη στιγμή βρέθηκε δίπλα του η Βέτα, που αργότερα έγινε γυναίκα του.

Ηλιάδης Κώστας-Κόρη αναπαυόμενη, Resting gir

Άρχισε να ξαναζωγραφίζει και μας έδωσε υπέροχα έργα, όπως «Από την Καισαριανή», «Τα παλιά Πατήσια», «Ο μαντότοιχος πίσω απ την λεωφόρο Κηφισσιάς»

Λίγο πρίν ξεσπάσει ο Β΄Παγκόσμιος πόλεμος θέλησε να φύγει πάλι για Παρίσι αλλά δεν έγινε εφικτό.

Ηλιάδης Κώστας-Ανεικονικό, 1965

Ηλιάδης Κώστας-Ωδή στην Κύπρο, 1985

Ηλιάδης Κώστας-Αυτοπροσωπογραφία

Ηλιάδης Κώστας-Προσωπογραφία Ιακωβίδη

Ηλιάδης Κώστας-Προσωπογραφία Σπύρου Βικάτου, 1964

Ηλιάδης Κώστας-Black tie, 1969

Ηλιάδης Κώστας-Γυναικείο γυμνό, 1930

artlessons.gr

https://paletaart.wordpress.com/2013/11/20/%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-kostas-iliadis-1903-1991/