Ο Ταύρος των Ωρεών

 

Ένα μοναδικό έργο του αρχαιοελληνικού κόσμου, που ακόμα και σήμερα κρατά «αιχμάλωτο» τον θεατή του με την ομορφιά της πλαστικότητάς του και με την «ζωντάνια» της φόρμας του στο πεντελικό μάρμαρο ή θασίτικο μάρμαρο.

Ο Ταύρος των Ωρεών βρέθηκε τον Αύγουστο του 1965, στη θάλασσα, κατά τη διάρκεια εργασιών επέκτασης του λιμανιού. Η τοποθέτηση του στο βάθρο ολοκληρώθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1966. Πρόκειται για ένα ολόγλυφο ανάθημα φυσικού μεγέθους που παριστάνει ταύρο σε στάση επίθεσης.

Είναι κατασκευασμένος από λευκό πεντελικό μάρμαρο και ζυγίζει περίπου 4,8 τόνους. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σε όγκο και βάρος γλυπτά που έχουν βρεθεί στον ελλαδικό χώρο. Ο αρχαίος γλύπτης επεξεργάστηκε έναν αρχικό όγκο μαρμάρου περίπου 8 τόνων. Οι διαστάσεις του γλυπτού είναι 3,20 μ. μήκος, σωζόμενο ύψος 1,30 μ. και πλάτος 0,75 μ. Οι διαστάσεις του βάθρου είναι 3,20 μ. μήκος, 1,30 μ. ύψος και 1,15 μ. πλάτος.

Ο επιβλητικός Ταύρος των Ωρεών της Εύβοιας. 'Ενα από τα μεγαλύτερα σε όγκο γλυπτά της χώρας

Ο βορειοευβοέας ερευνητής Αλ. Καλέμης γράφει: «Μέχρι τότε η προεξέχουσα της άμμου πλάτη του Ταύρου, φαινόταν σαν ένας λείος λευκός βράχος, ιδανικός για το χτύπημα χταποδιών. Προφανώς, κατά τη λεηλασία της Ωρεού από τον Άτταλο (199π.Χ.), αφού αποσπάστηκαν τα χρυσά κέρατα και τα μπροστινά πόδια του Ταύρου, το υπόλοιπο ογκώδες μαρμάρινο γλυπτό δεν κατέστη δυνατόν να φορτωθεί σε πλοίο και εγκαταλείφτηκε στην ακτή.»

Η πίσω αθέατη πλευρά του ταύρου είναι ημίεργη. Το γλυπτό σώζεται σχεδόν ακέραιο, με εξαίρεση τα ένθετα κέρατα (που ήταν κατασκευασμένα από άλλο υλικό, πιθανότατα από μάρμαρο άλλου χρώματος), τμήμα της ουράς και τα πόδια, τα οποία έχουν σπάσει από τον μηρό και κάτω, προφανώς γιατί δεν είχαν την ίδια αντοχή με το συμπαγές υπόλοιπο σώμα, κατά την πτώση του στη θάλασσα.

Τα μέλη αυτά δεν έχουν βρεθεί. Ο Ταύρος είχε αποδοθεί με εξαιρετική φυσικότητα και ζωντάνια. Πρόκειται για δημιούργημα σπουδαίου καλλιτέχνη. Η κατασκευή του χρονολογείται στον 4ο π.Χ. αιώνα και κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάστηκε σε κάποιο αττικό εργαστήριο και έπειτα μεταφέρθηκε στους Ωρεούς.

Ενδεχομένως, ήταν ανάθημα σε ιερό ή ίσως κοσμούσε κάποιο ταφικό μνημείο ενός επιφανούς πολίτη των Ωρεών. Μια τρίτη εκδοχή είναι ότι υπήρξε το σύμβολο της αρχαίας πόλης ή αποτελούσε αφιέρωμα στην ίδρυση της Ευβοϊκής συμπολιτείας, σύμβολο ολόκληρης της Εύβοιας, εκπρόσωπο της τέχνης και της δύναμης του νησιού.

Αναπαράσταση για την κατασκευή του χώρου

Κάποτε ήταν στημένος μαζί με τον δίδυμό του στην είσοδο του λιμανιού, που προστατευόταν από ψηλά τείχη, που έπεσαν στην διάρκεια των ελληνιστικών χρόνων από ισχυρό σεισμό.

Τότε πιθανόν να γκρεμίστηκαν και οι δυο ταύροι και να χώθηκαν στην άμμο της θάλασσας, και έκτοτε δεν αναζητήθηκε η τύχη τους. Ο ένας ταύρος βρέθηκε στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, τυχαία και έκτοτε έγινε το σύμβολο της ευρύτερης περιοχής και των Ωρεών. Σήμερα βρίσκεται στον περίβολο της εκκλησίας των Ωρεών.

 

Αναπαράσταση για την κατασκευή του χώρου

Μία εκδοχή

Οι Ωρεοί μαζί με την Ιστιαία αποτελούν τις σημαντικότερες ιστορικές πόλεις της Βόρειας Εύβοιας. Είχαν στενές σχέσεις μεταξύ τους και η, περίπου ίδια, ιστορία τους χάνεται στους αιώνες. [1] Πολλά είναι τα γεγονότα που αναφέρονται από ιστορικούς για την πόλη των Ωρεών.

Σήμα κατατεθέν της περιοχής είναι ο "Ταύρος". Ένα ογκώδες γλυπτό φιλοτεχνημένο προς τιμή του Δημητρίου Πολιορκητή κατά την εποχή που οι Μακεδόνες κυριαρχούσαν στον ελληνικό χώρο. Είναι ένα από τα πολλά αγάλματα, που κοσμούσαν την περίλαμπρη αρχαία Ωρεό.

Είναι κατασκευασμένος από λευκό πεντελικό μάρμαρο και ζυγίζει περίπου 4,8 τόνους. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σε όγκο και βάρος γλυπτά που έχουν βρεθεί στον ελλαδικό χώρο. Ο αρχαίος γλύπτης επεξεργάστηκε έναν αρχικό όγκο μαρμάρου περίπου 8 τόνων.

Η κατασκευή του χρονολογείται στα τέλη 4ου- αρχές 3ου π.Χ. αιώνα και κατά πάσα πιθανότητα κατασκευάστηκε σε κάποιο αττικό εργαστήριο και έπειτα μεταφέρθηκε στους Ωρεούς. Ενδεχομένως, κοσμούσε κάποιο ταφικό μνημείο ενός επιφανούς πολίτη των Ωρεών. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι υπήρξε το σύμβολο της αρχαίας πόλης ενώ άλλοι μελετητές το συνδέουν με την ύπαρξη κάποιου ιερού στην περιοχή, θεωρώντας το αφιέρωμα του Δημητρίου του Πολιορκητή με σαφές εικονογραφικό πολιτικό νόημα, που αναφέρεται στην ανασύσταση του Κοινού των Ευβοέων από το Μακεδόνα ηγεμόνα. Να σημειώσουμε οτι η χρονική περίοδος κατασκευής του Ταύρου ήταν περίοδος ευμάρειας, μιας και για την Βόρεια Εύβοια, η περίοδος της ηγεμονίας του Δημητρίου του Πολιορκητή ήταν η περίοδος της μεγαλύτερη ακμής της. Τότε ανασυστάθηκε το «Κοινόν των Ευβοέων» , όπου οι ευβοϊκές πόλεις αποφάσισαν να ενωθούν έχοντας κοινούς νόμους, πολίτευμα, ακόμη και νομίσματα. Την ίδια περίοδο οι Ευβοείς έστελναν αντιπροσώπους , Ιερομνήμονες, και στη Δελφική Αμφικτυονία.

Το μοτίβο του ταύρου σχετίζεται επίσης με τη Διονυσιακή λατρεία και δεδομένου οτι στη Βόρεια Εύβοια λατρευόταν ο Διόνυσος (πολυστάφυλος Ιστιαία) ενδεχομένως το άγαλμα να σχετίζεται και με τη λατρεία του θεού.

πηγές:

https://www.palmosev.gr/60860/

http://taxidievia.blogspot.gr/2017/04/45-3.html

http://taxidievia.blogspot.gr/2017/04/46.html

https://www.facebook.com/SyllogosOreon/

https://greekcultureellinikospolitismos.wordpress.com/

 

https://ellinondiktyo.blogspot.com/2021/01/blog-post_44.html