1-Το επιβλητικό μέγεθος του Παρθενώνα, την αυστηρή επίσημη είσοδο των Προπυλαίων και τη χάρη του Ερεχθείου. Ο προσανατολισμός τους είναι διάφορος, το καθένα έχει το δικό του χώρο με υπερυψωμένο άνδηρο και θαυμάζεται ξεχωριστά από τα άλλα.
Η σύνθεση των ιδιαιτεροτήτων της τριωδίας δεν είναι τόσο οπτική (συγκριτική) αλλά κυρίως νοηματική. Ο βράχος φυσικά είναι αόρατος κάτω από επιστρώσεις ειδικής σύνθεσης, ώστε αφενός να μην αποσπά το βλέμμα και κυρίως να είναι απολύτως προστατευμένος από διαβρώσεις της βροχής που θα προκαλούσαν βλάβες, τόσο στο ίδιο το πέτρωμα, αλλά και στα θεμέλια των μνημείων. Η πρώτη φορά που εμφανίζεται γυμνός ο "ιερός" βράχος, είναι 24 αιώνες αργότερα, στις ανασκαφές του 19ου αιώνα μετά την απελευθέρωση, όταν αφαιρέθηκαν 200 χιλιάδες τόνοι χώματος.
2- Πολλοί δεν γνωρίζουν
πως ο κλασικός Παρθενώνας που βλέπουμε σήμερα, είναι ο τέταρτος και
τελειότερος.
1. Πρωταρχικός Παρθενών
(UrParthenon), πώρινος, αρχές 6ου αι. π.Χ. (Εκατόμπεδος)
2. Προπαρθενών I,
πώρινος 520-500 π.Χ.
3. Προπαρθενών II,
μαρμάρινος 489-485 π.Χ. (Κάηκε από τους Πέρσες)
4. Παρθενών 447-438 π.Χ.
3- Ως προς την κατασκευαστική ακρίβεια του Παρθενώνα, καμία μέτρηση δεν μπόρεσε να φτάσει την ακρίβεια κατασκευής. Η αξεπέραστη λιθοξοϊκή ικανότητα της γενιάς των ανθρώπων που δούλεψαν στον Παρθενώνα, κατόρθωσε να λειάνει τις επιφάνειες περισσότερο από ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΣΤΟ ΤΟΥ ΧΙΛΙΟΣΤΟΥ, που είναι μικρότερο απ’ όσο είναι το μέγεθος των κόκκων του ίδιου του μαρμάρου. Σε ορισμένα σημεία όμως, υπάρχουν αποκλίσεις για κατασκευαστικούς λόγους.
Κάποιοι μελετητές παρασύρθηκαν τα τελευταία 150 χρόνια και μίλησαν για κατασκευαστικά σφάλματα. Στις εξονυχιστικές μετρήσεις και μελέτες κατά τη διάρκεια της 40χρονης αναστήλωσης, απεδείχθη τελικά πως ΟΛΑ τα "σφάλματα" ήταν σφάλματα των μελετητών.
Για τη συνέχεια του άρθρου εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου