Συγχαρητήριο τηλεγράφημα στην κυρία Ρεπούση...

Γεράσιμος Γ. Γερολυμάτος: «Η Καταστροφή της Σμύρνης», λάδια σε καμβά, 100Χ160, 1993

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Από τον «Σύλλογο Εθνομηδενιστών Ελλάδος»

«Συγχαρητήριο τηλεγράφημα επί τη ευκαιρία της εκλογής σας ως μέλους του Ελληνικού Εθνικού Κοινοβουλίου (stop). Τώρα, που επιτέλους γίνατε μια εθνομητέρα των Ελλήνων, αναμένουμε πως θα γίνετε μια κακή μητριά (stop). Ελπίζουμε, πως θα έχετε τον χρόνο, λόγω των βουλευτικών σας υποχρεώσεων, να μας γράψετε και άλλα ανιστόρητα βιβλία (stop). Είμαστε βέβαιοι, ότι θα κάνετε ό,τι μπορείτε στη Βουλή, για να επιβεβαιώσετε την εθνομηδενιστική σας φήμη (stop). Οι συνωστισμένοι και οι νεο-πατικωμένοι της Ν. Φιλαδέλφειας, της Ν. Ιωνίας, της Ν. Σμύρνης, της Ν. Χαλκηδόνας, της Ν. Αρτάκης και όλων
των προσφύγων της Ελλάδας, σας αποδοκιμάζουν (stop). Εμείς οι υπόλοιποι όμως ανακράζουμε: «Χαίρε, Καθηγήτρια Ρεπούση! Οι Ανιστόρητοι σε χαιρετούν!» (stop).

Εκ μέρους του «Συλλόγου Εθνομηδενιστών Ελλάδος», το προεδρείο:

Μ. Γιαννάκου, Ν, Δήμου, Γ. Βαλλιανάτος, Π. Τατσόπουλος

Αναρωτιέμαι, κυρία Ρεπούση, τι θα συνέβαινε, αν η καταγραφή της Ιστορίας αγνοούσε να λάβει υπόψη της τα άφθονα πρωτογενή ιστορικά στοιχεία, αλλά βασιζόταν αποκλειστικά και μόνο στην αυθεντία του ιστορικού και της υποκειμενικής του ερμηνείας, επί του εξιστορούμενου γεγονότος; Αν άρχιζε, δηλαδή, να μιλά κάποιος, όπως εσείς, για πολλές «αλήθειες». Τουτέστιν, για διαφορετικές απόψεις και οπτικές, αμφισβητώντας το αυταπόδεικτο των ιστορικών γεγονότων. Αλλά, μήπως έτσι, δεν δίνετε το άλλοθι σε όσους θα ήθελαν να προτάξουν μιαν άλλη αλήθεια, την δική τους, απέναντι σε κάτι που για την πλειονότητα της κοινής γνώμης αποτελεί μια αντικειμενική αλήθεια; Την εξιδανίκευση, ας πούμε, του Χίτλερ και την αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος! Αφού δεν υπάρχει μια αλήθεια και μια αντικειμενική ιστορία, όπως λέτε, έχουν και αυτοί δικαίωμα στην δική τους «αλήθεια». Αυτό, πως δεν το σκεφτήκατε, όταν ανοίγατε τους ασκούς του Αιόλου; Ή ακόμη χειρότερα την απενοχοποίηση του σφαγέα πολλών λαών, Κεμάλ Ατατούρκ, και όχι μόνο των Ελλήνων. Αυτό δηλαδή που εσείς κάνατε, αμφισβητώντας την παραδεκτή ιστορική αλήθεια! Βρίσκεστε, λοιπόν, από κάθε άποψη στην ίδια αναθεωρητική γραμμή που βρίσκονται και οι νεοναζιστές και το μόνο που αλλάζει, είναι το πρόσωπο του φασιστικού υποκειμένου για το οποίο προορίζεται η ιστορική αναθεωρητική «αγιογραφία». Αν οι Έλληνες δεν υπήρξαν θύματα, όπως εσείς διατείνεστε, άλλο τόσο, ούτε και οι Εβραίοι υπήρξαν θύματα, όπως θα σας έλεγαν άλλοι.

Θα μιλούσαμε, όμως, τότε για ιστορία, ή θα επρόκειτο απλά για μια υποκειμενική ιστοριοπλασία, προορισμένη να συμβιβάσει την οξύτητα της μιας και μόνης αλήθειας; Πως είναι δυνατόν, να είμαστε τόσο ακριβείς για ιστορικά γεγονότα που αφορούν το απώτερο παρελθόν, όπου και τα στοιχεία είναι λιγότερα, και να μη μπορούμε να γράψουμε μια ιστορία, για γεγονότα που έγιναν πριν από 90 μόλις χρόνια! Πώς αλήθεια γίνεται αυτό; Η μόνη εξήγηση είναι, ότι επειδή είναι σχετικά πρόσφατα γεγονότα, διατηρούν ακόμη τη δυναμική μιας διπλωματικής αλληλεπίδρασης, πράγμα που τα καθιστά πεδίο ιστορικής προπαγάνδας. Η πληθώρα των ιστορικών στοιχείων, οι αυτόπτες μάρτυρες, οι αντικειμενικοί ξένοι παρατηρητές, ακόμη και τα φιλμ που υπάρχουν άφθονα στα σχετικά αρχεία, δεν αφήνουν έναν έντιμο ιστορικό ερευνητή στο σκοτάδι. Αντίθετα, του δίνουν περισσότερα στοιχεία από όσα θα χρειαζόταν, για να καταλήξει στην αντικειμενική ιστορική αλήθεια. Πως οι Έλληνες της Μ. Ασίας γενοκτονήθηκαν, κυνηγήθηκαν και ξεσπιτώθηκαν από τις πανάρχαιες κοιτίδες τους. Από τα χώματα, που πριν 800 χρόνια, δεν υπήρχε καν η τουρκική παρουσία.

Πόσο δύσκολο θα σας ήταν, να συναντήσετε μερικούς από τους γέροντες πρόσφυγες μας, που ζούσαν μέχρι πριν από λίγα χρόνια, ώστε να σχηματίσετε μια έγκυρη γνώμη, πριν αποπειραθείτε να γράψετε το «βιβλίο» σας; Στον πίνακα που συνοδεύει εδώ το κείμενο μου, αναπαριστώ την «Καταστροφή της Σμύρνης», με τους «συνωστισμένους» που έπεφταν και πνίγονταν στην θάλασσα. Όχι, βεβαίως, επειδή φοβόντουσαν τους Τσέτες και έτρεχαν να σωθούν απελπισμένοι, όπως είναι η αλήθεια, αλλά επειδή βιαζόντουσαν να έρθουν στην Ελλάδα, όπως λέτε εσείς. Είναι γνωστά τα γεγονότα. Ευτυχώς που υπήρχαν και πραγματικοί ιστορικοί και μας τα έγραψαν. Εγώ, για να καταλάβετε, για να ζωγραφίσω αυτόν τον πίνακα, που ήταν παραγγελία ενός μικρασιάτη Έλληνα, άνοιξα βιβλία, έψαξα φωτογραφίες και καρτ ποστάλ, για να δω πως ήταν η παραλία, ποια σημαντικά κτίρια υπήρχαν εκεί, πώς ήταν, πως ντύνονταν οι άνθρωποι και άλλα πολλά που θα με βοηθούσαν να αποδώσω με ιστορική ακρίβεια την εικόνα. Εσείς, όμως, για ένα ολόκληρο «βιβλίο» που θα αποτελούσε υλικό ιστορικής σκέψης για τα Ελληνόπουλα του μέλλοντος, δεν κάνατε το στοιχειώδες επιστημονικό σας καθήκον. Να βασιστείτε δηλαδή στα αντικειμενικά ιστορικά γεγονότα. Είχατε μια παραγγελία να παραδώσετε και αυτό κάνατε. Σας κατανοώ, διότι το ίδιο έκανα και εγώ με το έργο μου.

Δεν εννοώ όμως με κανένα τρόπο, ότι στερείστε των ιστορικών γνώσεων. Απεναντίας! Για αυτό εξάλλου θεωρώ, ότι αλλού θα πρέπει να αναζητηθεί η αιτία αυτής της σκόπιμης εκ μέρους σας «άμβλυνσης» των αιχμηρών όψεων της ιστορικής αλήθειας. Είναι, τοις πάσι γνωστό, ότι ένα κομμάτι της κρατικοδίαιτης πανεπιστημιακής και εθνομηδενιστικής διανόησης, έχει θέσει την επιστημοσύνη του, επί ανταμοιβή, στην υπηρεσία της πολιτικής σκοπιμότητας και στην υποστήριξη γενικότερων σχεδιασμών. Στην προκειμένη περίπτωση αφορά την εξωτερική πολιτική με τους γείτονες και της απόφασης, εδώ και μια δεκαετία, της σύσφιγξης των σχέσεων και της Ελληνοτουρκικής «φιλίας». Όμως για να γίνει αυτό, θα έπρεπε να απαλειφθούν τα «αγκάθια», που κατά αυτούς διαιωνίζουν τις «κακές μνήμες», ακόμη και αν, για να το πετύχουν αυτό, χρειαστεί να δολοφονήσουν την Ιστορία. Εδώ, είναι μάλλον ο δικός σας ο ρόλος. Και το κάνατε με μέθοδο, καθώς όπως είπατε: «η συγγραφική ομάδα του βιβλίου στηρίχθηκε στις πιο καινοτόμες συγγραφικές απόψεις». Και ποιες είναι αυτές οι «καινοτόμες» απόψεις, παρακαλώ, για να τις μάθουμε και εμείς; Θα πρόκειται μάλλον για νέο Prêt a Porte. Απολογηθήκατε, όμως, ήδη, για το «συνωστίζονται» και έτσι ταυτόχρονα ομολογήσατε εμμέσως, ότι οι «καινοτόμες συγγραφικές απόψεις», δεν ήταν τίποτα άλλο, από επιπόλαιες ιστορικές ερμηνείες γραμμένες στο πόδι.

Βέβαια, επειδή θα ήταν δύσκολο να πειστούν οι μεγάλοι, αυτό επιχειρήθηκε στα άγραφα μυαλά των μικρών παιδιών, επενδύοντας στο μέλλον, πως θα δρέψουν τους καρπούς της ανιστόρητης σποράς. Έχουν την πλανεμένη εντύπωση πως θα μείνουν για τόσο πολύ. Για τους μεγάλους «φρόντισαν» τα μεγάλα κανάλια να εμπεδώσουν την Ελληνοτουρκική «φιλία» μέσω της Εζέλ και των τουρκικών σήριαλ. Είναι τέλειος ο συγχρονισμός όλης της εθνομηδενιστικής φάλαγγας σε ένα κοινό μέτωπο δράσης και εθνικής φθοράς. Και όλα αυτά συμβαίνουν μόνο εδώ, γιατί στη γείτονα τα βιβλία εξακολουθούν να είναι έντονα τουρκικά, όπως και τα αλβανικά από την άλλη, και οι επέτειοι κατάληψης της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης εορτάζονται με κάθε επισημότητα. Τι, λοιπόν, κυρία Ρεπούση, εδώ δεν ισχύει η αρχή της αμοιβαιότητας των «κοινών βιβλίων» και της κοινής συγκατάβασης των γειτόνων; Ή όλα αυτά γίνονται μόνο για εμάς;

Πώς γίνεται, όμως, η αλήθεια να γίνεται αντικείμενο καινοτόμων απόψεων; Τι καινοτόμο μπορεί να κάνει κάποιος πάνω στην αλήθεια, εκτός από το να την «πειράξει»; Έτσι, η Ακαδημία των Αθηνών σας έστειλε πίσω την «ιστορία» σας, για να ξαναγραφτεί, ως αδόκιμη να διδαχθεί ως έχει. ‘Ετσι, μια ολόκληρη υπουργός Γιαννάκου «μαυρίστηκε» εξαιτίας της και τρεις διαδοχικοί υπουργοί με τελευταίο τον Μπαμπινιώτη, δεινοπάθησαν να την ξεφορτωθούν, για να μη χρεωθούν την κακή αύρα που τη συνόδευε μετά από τη μεγάλη αντίδραση των Ελλήνων. Γιατί να ξέρετε, κάθε κακό και πλαστό δημιούργημα έχει μια αρνητική ενέργεια. Ο σχετικισμός με τον οποίο αντιμετωπίζετε την αλήθεια, ξεπερνά και αυτόν το σοφιστικό λόγο, όταν λέτε πως: «υπάρχουν αλήθειες και άλλων ανθρώπων. Υπάρχει και η δική τους αλήθεια», υπονοώντας τη σχετικότητα της, σε συνάρτηση με την υποκειμενική της αντίληψη από διαφορετικά υποκείμενα. Έτσι απομειώνεται η αντικειμενική ύπαρξη της αλήθειας και συγχύζεται η ουσία των ιστορικών γεγονότων, εισάγοντας τις δικές σας ερμηνευτικές απόψεις περί της «αλήθειας» των «άλλων». Πόσες αλήθειες υπάρχουν τελικά; Διότι αν είναι πολλές, τότε τι είναι η αλήθεια; Έτσι καταλήγουμε στο όλα είναι σχετικά, στο τίποτα.

Δυστυχώς για εσάς, ευτυχώς για τους Έλληνες, η αντίδραση εναντίον των αναθεωρητικών και αντιορθόδοξων απόψεων σας ήταν σχεδόν καθολική, εκτός από το μικρό κύκλο των ομοιδεατών σας. Φαντάζομαι, πόσο αδύναμη θα νιώσατε απέναντι σε αυτή τη δημόσια κατακραυγή. Εσείς μπορεί να γράφετε ιστορία, αλλά η ίδια η Ιστορία σας ξεπέρασε. Ίσως πλέον να καταλάβατε πόσο μικροί είμαστε, εσείς και εγώ και άλλοι, απέναντι στην Ιστορία και σε πράγματα, που ξεπερνούν κατά πολύ τα μεγέθη μας μέσα στον χρόνο. Πως οι απόψεις μας, καινοτόμες ή όχι, κρίνονται πάντα από τις μνήμες του λαού. Και Μνήμη υπό άλλη έννοια, ονομάζεται η Αλήθεια (α-λήθη).

Όμως, εσείς, μπήκατε στο ψηφοδέλτιο της ΔΗΜΑΡ και επιβραβευτήκατε για τις υπηρεσίες σας. Προφανώς, επειδή κάποιοι θεώρησαν πως τους είναι χρήσιμη η φωνή σας. Για τους ψοφοδεείς έλληνες που σας ψήφισαν όμως, σέβομαι μεν το δικαίωμα, αλλά βδελύσσομαι την επιλογή. Τους αναγνωρίζω, φυσικά, και το δικαίωμα της επανόρθωσης στις νέες εκλογές.

Χαρείτε, λοιπόν, τον ένα μήνα της βουλευτικής σας ιδιότητας, αφού κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είστε στο Κοινοβούλιο των Ελλήνων (stop).

Αυτό κυρίως, διότι αφενός τα ποσοστά του κόμματος σας, μπορεί να πέσουν τόσο πολύ ώστε να εκλέξει λιγότερους βουλευτές (stop).

Αφετέρου να καταφέρει να μείνει εκτός Βουλής μετά από τα «τσαλιμάκια» του προέδρου σας(stop)..

(ΥΓ: Σας αφιερώνω το έργο με τους «συνωστισμένους»)