Ο Κυνικός και τα άκρα

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Σχετικά με την θεωρία των δύο άκρων πολλά ακούγονται τελευταία! Φαίνεται, πως στην Ελλάδα είμαστε καταδικασμένοι να συζητούμε πάντα για το αυτονόητο και να ομφαλοσκοπούμε, πιπιλίζοντας το δάκτυλο, που δεν το βουτήξαμε πρώτα μέσα στο μυαλό.

Εκείνοι που αρνούνται μετά αποστροφής και βδελυγμίας την "θεωρία" αυτή, (αν και πρόκειται περί γεγονότων και όχι περί θεωρίας), είναι σα να μας λένε, ότι το σύστημα είναι ανισόρροπο!

Διότι, αν δεχθούμε ότι υπάρχει μόνο το ήδη γνωστό ακροδεξιό άκρο, τότε το οριζόντιο πολιτικό μας διάνυσμα, θα έπρεπε να έχει ανατραπεί, εδώ και δεκαετίες λόγω ανισορροπίας των άκρων του. Χωρίς τους αναγκαίους αντίποδες στις δύο άκρες του, το πολιτικό διάνυσμα θα γινόταν από οριζόντιο κατακόρυφο, καθώς πάντα ο φασισμός βαραίνει περισσότερο στην πολιτική σφαίρα με την ένταση και τη βία που δημιουργεί την ανατροπή του συστήματος. Ας μη ξεχνάμε, ότι το πολιτικό μας διάνυσμα από δεξιά έως αριστερά, έχει δύο άκρες. Δίχως αυτές, δε μπορεί να οριστεί, και αυτές είναι που το περι-ορίζουν.

Είναι κατανοητό, λοιπόν, πως μια μονόπλευρη αύξηση του ενός άκρου, θα προκαλέσει ανισορροπία. Για να αποφευχθεί αυτό και για να απολαμβάνει το μέσον-κέντρο του διανύσματος τη δημοκρατική του μετριοπάθεια, θα πρέπει τα δύο άκρα να ισορροπούν. Έτσι ώστε, η ύπαρξη του ενός, να ισορροπεί την ύπαρξη του άλλου και με αυτό τον τρόπο να ετερο-περιορίζονται. Το πολιτικό διάνυσμα μένει έτσι οριζόντιο και το πολιτικό σύστημα σταθερό.

Το μόνο που χρειάζεται το πολιτικό σύστημα είναι, να καθορίζει εκείνο το πόσο και το πότε πρέπει να αυξάνει ή να μειώνει τα άκρα αυτά κατά το δοκούν, ώστε να εξυπηρετεί το πολιτικό παιχνίδι. Στις μέρες μας απλά, αυξήθηκε το βάρος της ακροδεξιάς άκρης από σκοπιμότητα του ίδιου του συστήματος, που την ενεργοποίησε.

Να προσθέσω, ότι στα δύο άκρα εμφωλεύει ταυτόχρονα και αυτό που λέμε παρακράτος. Το ακροδεξιό και το ακροαριστερό. Το καθένα με τη δική του ιδιαίτερη αποστολή. Το ακροδεξιό, είναι συνήθως για τις αγροίκες βρωμοδουλειές, ενώ το ακροαριστερό χρησιμοποιείται για πιο επιδέξια χτυπήματα, συνήθως διάλυση των πορειών με τους μπαχαλάκηδες και τους κουκουλοφόρους, κάψιμο σε στυλ Μαρφίν κλπ. Ένας έντιμος αριστερός, δε μπορεί αυτά να τα προσπερνάει. Έχουν συμβεί και συμβαίνουν, δεν είναι φαντασίες.

Αυτοί που αρνούνται την θεωρία των δύο άκρων, είναι το ΚΚΕ και η ευρύτερη Αριστερά! Γιατί άραγε να επιμένουν στην άρνηση της ύπαρξης αυτού του αριστερού άκρου, που όλος ο λαός έχει αντιληφθεί με τα παραδείγματα που έφερα; Τι το διαχωρίζει ,σε ότι αφορά την εγκληματική του φύση από το ακροδεξιό; Μήπως τα ιδεολογικά κίνητρα του; Η δεξιά, έχει αναγνωρίσει την ύπαρξη του δικού της φασιστικού άκρου και έχει διαχωρίσει τη θέση της από αυτό, παραμένοντας μέσα στο "δημοκρατικό τόξο". Δεν κατανοούν, λοιπόν οι αριστεροί, την ανάγκη να διαχωρίσουν και αυτοί τη θέση τους από την ακραία τους έκφραση και πως όσο δεν το κάνουν μοιάζει να ταυτίζονται με αυτό, δίνοντας το δικαίωμα στον Λαζαρίδη να αμφισβητεί τη θέση τους στο "δημοκρατικό τόξο"; Τι έχει να χάσει η αριστερά από την αναγνώριση αυτή, που περισσότερο θα πλήξει το πολιτικό σύστημα ενάντια στο αποίο αγωνίζεται, καθώς αυτό θα χάσει τον ακροαριστερό βραχίονα του;

Εκτός και αν κάποιοι, επιθυμούν να φέρουν νέες ισορροπίες στο πολιτικό διάνυσμα, ενισχύοντας το αριστερό άκρο ως αντίβαρο στην ΧΑ...

Μετά από αυτό, ο Κυνικός σας δηλώνει, ότι μπορείτε, αν θέλετε, να τον διαγράψετε ελεύθερα....

Έχει να μαγειρέψει τώρα...