Ο Έλληνας ζωγράφος Θόδωρος Πάντος, (1932-2013)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932. Σπουδές: Σχέδιο και ζωγραφικής στον Τάσο Λουκίδη (1947-1950). Διακοσμητικές τέχνες στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και στην E.N.S.A.I.T. της Roubaix (1950-1955). Ήταν μέλος του Ε.Ε.Τ.Ε. και της Α.Ι.Α.Ρ.

Το 1975 ίδρυσε με τους σπουδαστές του και ήταν η ψυχή της ομάδας  ΣΥΝ. Εξέδωσαν το ομώνυμο  περιοδικό  εικαστικής παρέμβασης από το 1980 ως το 1985. Ένα χρόνο μετά συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού εικαστικών τεχνών «70 x 100» το οποίο διέκοψε την κυκλοφορία το 1987.

Είναι συγγραφέας τριών βιβλίων: «Φόρμα και θεματικό περιεχόμενο στη ζωγραφική» (1976).  «Το κοστούμι» (1977) και «Το χρώμα- σύλληψη, αντίληψη, αίσθηση, πρακτική» εκδόσεις «Κάλβος» (1990). Επίσης μετέφρασε στα ελληνικά το βιβλίο του Πωλ Σινιάκ: «Από τον Ευγένιο Ντελακρουά στον Νεοεμπρεσσιονισμό». Έκδοση του Συλλόγου Καθηγητών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων (1987).

Η πρώτη του ατομική έκθεση οργανώθηκε το 1954 στην Galerie PARENTHOU στην Roubaix. Από τότε οργάνωσε περίπου 35 ατομικές στην Ελλάδα Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Βόλος, Λάρισα, Κόρινθος, Μύκονος), στη Γαλλία (Παρίσι, Roubaix), στη Γερμανία (Μόναχο, Ντοναουβέρτ, Καρλσρούη, Ντύσσελντορφ, Αμβούργο, Λάντσμπεργκ), στις Η.Π.Α. (Νέα Υόρκη, Ουάσινκτον D.C., Λος Άντζελες).  Αναδρομική έκθεση στην γκαλερί TITANIUM το 1992 και το 2010-11.

Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Γερμανία, Βέλγιο, Η.Π.Α.και στην 4η BIENNALE DE PARIS (1965) με σκηνικά και κοστούμια. Επίσης μετείχε στην 31η Διεθνή έκθεση του ιδρύματος MICHETTI (1977

Πηγή: http://www.art22.gr/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%83-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%83/

Αντίο Θόδωρε

του Μάνου Στεφανίδη

Ο ζωγράφος Θόδωρος Πάντος (1932-2013) έφυγε σεμνά και αθόρυβα όπως έζησε σε σε όλο του το βίο. Τον γνώρισα όταν οργάνωσε την ομάδα ΣΥΝ στα Εξάρχεια, την δεκαετία του '70, και έκτοτε παρακολουθούσα γοητεύμενος τα ανοιχτά μαθήματα ιστορίας της τέχνης που παρέδιδε στη σχολή Βελουδάκη ,στη Φιλελλήνων. Υπό την έννοια αυτή υπήρξε δάσκαλος μου,  και τολμώ να πω, παρά τις συνεχείς διαφωνίες μας, ο πιο ουσιαστικός στο χώρο της αισθητικής. Αν και αστικής καταγωγής, ο Θόδωρος έζησε πάντοτε ως μποέμ προλετάριος. Ολιγαρκής, ασκητικός και αδιάφορος για αξιώματα ή χρήματα, είχε μορφή αριστοκράτη και ψυχή επαναστάτη. Η ζωγραφική του, κλασική και υποψιασμένη, ονειρική και παίζουσα, υπηρετούσε πάντα μια ιδέα και ασκούσε σταθερά κριτική σε ό, τι τον πρόσβαλε και ως καλλιτέχνη και ως πολίτη. Ιστορικά θα τον τοποθετούσα ανάμεσα στον σουρρεαλισμό και τον κριτικό ρεαλισμό ενώ ο ίδιος πέτυχε από νωρίς ένα πολύ προσωπικό, εύκολα αναγνωρίσιμο στυλ. Ακριβής μεταφραστής των κειμένων του Delacroix και του Signac, μαχητικός αρθρογράφος,  εμπειρικός ιστορικός, εκδότης εικαστικών περιοδικών ήταν- ο πρώτος που απέδειξε ότι η "Συναυλία των Αγγέλων" του Γκρέκο είναι περισσότερο του υιού παρά του πατέρα- υπήρξε πρότυπο ασυμβίβαστου διανοούμενου και χαρισματικού δασκάλου. Παρά ταύτα δεν δίδαξε ποτέ στην ΑΣΚΤ. Τόσο το χειρότερο για την ΑΣΚΤ. Δεκάδες είναι σήμερα οι δρώντες καλλιτέχνες που υπήρξαν μαθητές του. Είμαι σίγουρος πως εκεί απάνω έχει ήδη αρχίσει εντατικά μαθήματα σχεδίου σε ατάλαντους πλην διάσημους επί γης και βαθύπλουτους ζωγράφους. Αχ! Θόδωρε! Επειδή αυτός ο κόσμος είναι ως το μεδούλι άδικος, πρέπει να αναζητούμε με τον πιο ασυμβίβαστο τρόπο την δικαιοσύνη. Αυτό δεν μας δίδαξες;

Πηγή:

http://manosstefanidis.blogspot.gr/2013_06_01_archive.html

Θόδωρος Πάντος

Titanium Yiayiannos Gallery

Ο ζωγράφος Θόδωρος Πάντος είναι βαθύς γνώστης των μυστικών της τέχνης του, μάστορας της εικαστικής κουζίνας, λάτρης των μορφών, του ρυθμού και της κρυμμένης, της μυστικής αρμονίας τους.

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε έναν καλλιτέχνη να εξελίσσεται, αλλά μέσα από τις αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις του ξαναβρίσκουμε ορισμένα γενικά χαρακτηριστικά της τέχνης του, που μας εξασφαλίζουν μια άνετη συνέχεια. Στον Πάντο μια τέτοια ταξινόμηση θα ήταν προδοτική. Δεν ανήκει σε καμιά κατηγορία, δεν έχει κανένα φρόνιμο είτε παράφρον σύστημα. Η ζωγραφική του ασυνάρτητη και παράφορη, πάει προς όλες τις κατευθύνσεις.

Ιδιόρρυθμο το έργο του: μας ξεβολεύει! Από τη μια μας κερδίζει με την δεξιοτεχνία του, το μετιέ και τη σχέση του με την παράδοση, προϋποθέσεις απαραίτητες για να δημιουργηθεί διάλογος με το κοινό, κι από την άλλη τα θέματα του, η ειρωνεία του, ο αναπάντεχος τρόπος που έχει να βλέπει και να εκφράζεται για ορισμένα πράγματα μέσα στο έργο του, μας κλονίζει βγάζοντας μας από τις συνήθειες μας.

Ο Πάντος είναι ένας αριστοκράτης πένης με σημαντικότατο αριθμό εκθέσεων ο οποίος ζει τη ζωή του μέχρι μυελού οστών παραμένοντας χαριτωμένα κοινωνικός και μελαγχολικά απόμακρος. Εκεί ακριβώς οφείλεται και το ιδιότυπο χιούμορ του, το οποίο είναι πρωτίστως κοινωνική κριτική. Ένα είδος ενδελέχειας της τέχνης.

Ο Θόδωρος Πάντος, πάντα και παντού θα παραμένει ενεργός μαχητής αλλά και σκωπτικός παρατηρητής των σικέ αγώνων στους οποίους διαπρέπει ο κοινωνικός μας περίγυρος. Η ζωγραφική του υποψιασμένη, απλή αλλά όχι απλοϊκή, ευρηματική αλλά όχι εξυπνακίστικη, κλασική αλλά όχι ακαδημαϊκή, χαριτωμένη αλλά όχι διακοσμητική, αστεία αλλά όχι γελοία, ερωτική αλλά όχι νοσηρή ξεχωρίζει για την χιουμοριστική της ποιότητα και τον συγκροτημένο στοχασμό. Είναι πολιτική αλλά όχι στρατευμένη και η ρητορεία της ποτέ δεν εκπίπτει στην προπαγάνδα. Στόχος της η εξακολουθητική ανθρώπινη βλακεία, η ψευτοκουλτούρα των ΜΜΕ, η βία των λογής εξτρεμιστών, η ανάδυση του μεταπολεμικού HomoHellenicus και το υβρίδιο των Νεοδημοκρατοπασόκων. Η ιστορία που επαναλαμβάνεται, μ' άλλα λόγια αλλά και που κάθε φορά απαιτεί νέους τρόπους για να διαβαστεί και να κατανοηθεί.

Πηγή:

http://www.elculture.gr/exhibitions/thodoris-pantos-40046