ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Οι Ταναγραίες Κόρες και οι Καρυάτιδες Κόρες της Αμφίπολης

Ταναγραία, Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι,
περ. 330-300 π.Χ. τερακότα
του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Σκεφτόμουν, την περίοδο που υπήρχε η αρχαιολογική διαμάχη αναφορικά με την χρονολόγηση των Καρυατίδων, πως οι μεγάλες «επαναστάσεις» και οι αλλαγές του ύφους στην ιστορία της Τέχνης, σηματοδοτούνταν πάντα από τις ταπεινές και «υποδεέστερες» τέχνες, πριν εμφανιστούν στα έργα της «υψηλής» τέχνης. Τέτοιες  τέχνες ήταν, π.χ, η αγγειογραφία, η κεραμική, η μικρογλυπτική, με έργα βιοτεχνικής παραγωγής από φθηνά υλικά, του συρμού, προορισμένα για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών των απλών ανθρώπων.

Αυτοί οι καλλιτέχνες-βιοπαλαιστές των εργαστηρίων, όντες ελεύθεροι από τις αυστηρές συμβάσεις της «επίσημης» τέχνης, στην προσπάθεια τους να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του κοινού-πελατών, για να αγοράσουν τα έργα τους, επιδίωκαν να εντυπωσιάσουν με νέα, ξεχωριστά ευρήματα και τρόπους αναπαράστασης, καλύτερους από τους άλλων, των ανταγωνιστών τους. Έτσι, πειραματίζονταν διαρκώς και εισήγαγαν μικρές, αλλά σημαντικές καινοτομίες.  Αυτή, η δίχως περιορισμούς άμιλλα της καλλιτεχνικής επιβίωσης, ήταν τότε και είναι ακόμα η αιτία, που η Τέχνη προχωράει διαρκώς.

«Γαλάζια κόρη» με βεντάλια και μαντήλι στα μαλλιά.
Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι, περ. 330-300 π.Χ. τερακότα

Στον αντίποδα, η «επίσημη» και κατεστημένη τέχνη, των φημισμένων και ακριβών καλλιτεχνών, ήταν πάντα δυσκίνητη, όπως κάθε επίσημη τέχνη, που δεν είναι πρόθυμη να αλλάζει το επιτυχημένο ύφος της. Και όταν αλλάζει, αυτό γίνεται αργά, ακολουθώντας στο τέλος το καλλιτεχνικό «ρεύμα», που έχει ήδη διαμορφωθεί με επιτυχία στην κοινωνία από τα κάτω, από τις ελεύθερες «υποδεέστερες» τέχνες. Τότε, η επίσημη τέχνη έρχεται με κάποιους από τους επιφανέστερους δημιουργούς της, που είναι ικανοί και οξυδερκείς τόσο, ώστε να αντιληφθούν την αναγκαιότητα αλλαγής του ύφους στην τέχνη. Παίρνουν τα καλύτερα στοιχεία από αυτό το δημοφιλές καλλιτεχνικό «ρεύμα» και αφού τα επεξεργαστούν με την δική τους ευφυή ευαισθησία, το καθιερώνουν πλέον με τον πιο επίσημο τρόπο. Τίποτα δεν αποκλείει βέβαια και την αμφίδρομη επίδραση μέσα στο γίγνεσθαι της τέχνης. Φυσικά, στο τέλος, λίγοι δίνουν σημασία, ή αναγνωρίζουν τον ρόλο που διαδραμάτισαν αυτά τα μικρά έργα, στη διαμόρφωση του επίσημου καλλιτεχνικού  ύφους της εποχής. Και αυτό, διότι όλοι κοιτάζουν με θαυμασμό τα επίσημα αριστουργήματα, όπου αντανακλάται πλέον η κορύφωση του νέου ύφους. Και βέβαια, ο όρος «επίσημη» τέχνη αναφέρεται στα έργα εκείνα από ακριβά υλικά, που ανέθεταν σε φημισμένους καλλιτέχνες και τα οποία προορίζονταν για τους μεγάλους ναούς, τα Θέατρα, την Αγορά, τα μνημεία, τα στάδια κλπ. Το όνειρο και η καταξίωση ενός γλύπτη της εποχής, ήταν η ανάθεση της κατασκευής γλυπτών για ένα μεγάλο ναό, ή για κάποιο επίσημο κτίριο. Εννοείται, πως οι μικροτέχνες ήταν πάντα ένα βήμα πιο μπροστά, έστω και ανεπίσημα.

Ταναγραία, Μουσείο Σχηματαρίου
τερακότα
Γιατί τώρα αυτή η εισαγωγή; Μα για να εκφράσω την απορία μου, που δεν άκουσα από κανέναν ειδικό να αναφέρεται στις ταπεινές Ταναγραίες, συζητώντας για την χρονολόγηση των Καρυατίδων! Η αναζήτηση της πιθανής ομοιότητας στην τυπολογία των μορφολογικών χαρακτηριστικών των δύο διαφορετικών περιπτώσεων, θα βοηθούσε πολύ εξαρχής, αποκλείοντας άμεσα την ρωμαϊκή πιθανότητα. Οι Ταναγραίες, είναι τα θαυμάσια ειδώλια από τερακότα, ύψους 15-35 εκατοστών, που πρωτοβγήκαν στην Τανάγρα της Βοιωτίας, πριν πλημμυρίσουν όλο τον ελληνικό και ελληνιστικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Μακεδονίας. Έβγαιναν μαζικά από καλούπια, ίσως και από τα τέλη του 5ου π.Χ αι. και κυριάρχησαν μέχρι το 200 π.Χ περίπου. Δηλαδή κατά τη διάρκεια και ακόμα περισσότερο, της επίμαχης εποχής που αφορά το μνημείο της Αμφίπολης. Υπάρχουν σε μεγάλη ποικιλία κινήσεων και ελευθερίας έκφρασης, συνήθως όμως σκεπτική και θλιμμένη, αφού χρησίμευαν και ως ταφικά αντικείμενα συντροφιάς του νεκρού. Οι ανεξάρτητοι Κοροπλάστες αυτών των ειδωλίων, απομακρύνθηκαν σταδιακά από την γενίκευση των σοβαρών μορφών του επίσημου κλασικού-Πραξιτέλειου ύφους και άρχισαν, ακολουθώντας μάλλον την ζήτηση του κοινού, να αναπτύσσουν μια σταδιακή εξατομίκευση των χαρακτηριστικών και των εκφράσεων, με ρεαλιστική απόδοση. Οι Ταναγραίες προηγήθηκαν του Λυσίππου και άλλων μεγάλων καλλιτεχνών του β’ μισού του 4ου π.Χ και σίγουρα θα είχαν ασκήσει μεγάλη επίδραση. Να, λοιπόν, γιατί δεν φτάσαμε τυχαία σε αυτόν και στην εξαιρετικά ρεαλιστική τέχνη του, καθώς ήταν ένας ανανεωτής της γλυπτικής της εποχής εκείνης, επίσημος γλύπτης του Αλεξάνδρου και σύγχρονος των Ταναγραίων.

Καρυάτιδα στο μνημείο του Τύμβου Καστά
στην Αμφίπολη. Μάρμαρο, 325-300 π.Χ;
Όπως σύγχρονος των Ταναγραίων, ήταν οπωσδήποτε και ο γλύπτης των Καρυατίδων της Αμφίπολης και σίγουρα θα τις είχε μελετήσει, αφού θα είχαν φτάσει κάποτε στα χέρια του. Μάλιστα, μπορεί να ήταν και αγέννητος ακόμα, όταν κατασκευάστηκαν οι πρώτες Ταναγραίες. Μια σύγκριση στην πτυχολογία των χιτώνων και στην χαριτωμένη κίνηση με το ανασήκωμα τους, θα αρκούσαν για να διαπιστώσει κανείς πόσο κοντά βρίσκονται από άποψη μορφολογική, άρα και χρονολογική, οι Καρυάτιδες με τις Ταναγραίες. Αυτό, θα μπορούσε να γίνει και με σχετικά μεγάλη ακρίβεια, αντιστοιχίζοντας τις μορφές με τις διαφορετικές χρονικές φάσεις της εξέλιξης τους. Μάλιστα, το γεγονός, ότι οι Καρυάτιδες διατηρούν ακόμη στα πρόσωπα τους μια κλασικότητα (πολλοί την ερμήνευσαν ως ύφος Αθηναϊκού εργαστηρίου, ή επίδρασης), δείχνει την πρώιμη φάση της μετάβασης από το ένα ύφος στο άλλο, που επίσης επιβεβαιώνει την χρονολόγηση τους στο τελευταίο τέταρτο του 4ου π.Χ. Όπως άλλωστε και οι Ταναγραίες είχαν μια ανάλογη σταδιακή εξέλιξη, αφού οι πρώτες διατηρούσαν έντονα κλασικά στοιχεία πριν περάσουν σε πιο ελεύθερες επιλογές.
Φυσικά, δεν είμαι αρχαιολόγος, ούτε και ιστορικός της τέχνης και για αυτό δεν έγραψα κάτι την περίοδο της διαμάχης, για να μην εμπλακώ σε ξένους χώρους. Παρατηρώ μόνο ως καλλιτέχνης, βλέποντας τα έργα τέχνης και προτείνω σκέψεις.



Υγ: Η Ταναγραία της πρώτης φωτογραφίας, αλλά και της δεύτερης, είναι ακριβώς της εποχής του μνημείου της Αμφίπολης και για αυτό την επέλεξα, πέρα από το ότι μου αρέσει

9 σχόλια:

  1. Πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Σας ευχαριστώ για το άρθρο.

    Ευάγγελος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα αγαπητέ φίλε Ευάγγελε,

      Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση του άρθρου. Όπως σας είχα πει, ήθελα να ανεβάσω σήμερα την πρώτη έγχρωμη αναπαράσταση, που έχει πλέον ολοκληρωθεί, αλλά δεν υπολόγισα και το "στέγνωμα" του έργου (λάδια), το οποίο πρέπει να σκανάρω για υψηλότερη ανάλυση, αφού μια απλή φωτογραφία του δεν θα εξυπηρετούσε. Αυτό σημαίνει πως θα το δημοσιεύσω αύριο, το πολύ μεθαύριο, όταν θα στεγνώσει και θα μπορεί να μπει στο σκάνερ.

      Καλή εβδομάδα εύχομαι!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ πολύ και καλή εβδομάδα. Δεν πειράζει για την καθυστέρηση. Με χαροποιεί το γεγονός που όλα γίνονται στο χέρι και δεν έχετε παγιδευτεί στη βίαιη επέλαση της τεχνολογίας. Το λέω γιατί πολλοί πλέον σχεδιάζουν διαμέσω υπολογιστή.

      Για μένα η τέχνη, είτε πρόκειται για ζωγραφική, είτε για μουσική ή οτιδήποτε άλλο πρέπει να παραμένει πάντοτε φυσική αφού βάζουμε ένα κομμάτι της ψυχής μας που είναι αδύνατο να μεταδοθεί μέσα από ένα καλώδιο.

      Ευάγγελος.

      Διαγραφή
    3. Καλησπέρα αγαπητέ Ευάγγελε!

      Εμείς καθώς φαίνεται είμαστε του "κλασικού", τουλάχιστον εγώ σίγουρα!
      Συνολικά το ζωγράφισμα μου πήρε 3 εβδομάδες,παρόλο που αρχικά το υπολόγιζα για πολύ λιγότερο χρόνο και είναι επίσης διαστάσεων 0,64Χ0,53, σχετικά μεγάλο.
      Όμως ο χρόνος είναι το λιγότερο. Το πιο σημαντικό είναι, πως το έργο προχώρησε αργά λόγω των συνεχών επαληθεύσεων και των διορθώσεων όπου ήταν ανάγκη, διότι αυτό είναι κάτι ζωντανό και σε διαρκή εξέλιξη μέχρι να ολοκληρωθεί,έως την τελευταία πινελιά. Αυτόν τον συνεχή αυτοέλεγχο και την κριτική σκέψη, που προϊδεάζουν για το βαθμό ακρίβειας της αναπαράστασης, δε μπορεί να κάνει ο υπολογιστής με την ψυχρή εφαρμογή κάποιων δεδομένων. Και πολλά άλλα, τα οποία οι οπαδοί της μονόπλευρης τάσεως υπέρ της τεχνολογίας δεν πολυκαταλαβαίνουν, παρά τον ορθολογισμό τους, διότι αυτές είναι υποθέσεις της ψυχής.

      Ανοίγει πράγματι ολόκληρο φιλοσοφικό ζήτημα, σχετικά με αυτό, που δεν είναι της ώρας να συζητήσουμε, αλλά θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο υπέρ της αξίας μιας απλής γραμμής. που τραβάει ένα ανθρώπινο χέρι, σε σύγκριση με την απρόσωπη και ψυχρή, ολόισια γραμμή του εκτυπωτή.
      Σας χαιρετώ χαιρόμενος για όσα γράψατε και στα οποία συμφωνούμε στο ακέραιο.

      Καλό βράδυ να έχετε!

      Διαγραφή
  2. Μια μικρή,ΤΕΡΑΣΤΙΑ,διόρθωση.Αυτές τις Αμφίπολης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Καρυάτιδες!!! Είναι Κλωδωνες.
    (Περι Καρυατιδων, είναι μια ανόητη ονοματοδοσία στα πλαίσια του Αθηνομιμιτισμού)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα αγαπητέ φίλε,

      Ανεξάρτητα της περίπτωσης να πρόκειται για Καρυάτιδες ή για Κλώδωνες, αυτό δεν επηρεάζει την ουσία του άρθρου μου περί της δυνατότητας χρονολόγησης τους από τις σύγχρονες τους Ταναγραίες. Θεωρώ όμως ότι είναι επισφαλής η άποψη περί Κλωδώνων που έχουν διατυπώσει λίγοι, μεταξύ αυτών ο Τσαγκ, που επιμένει πως ο τάφος είναι της Ολυμπιάδας, ενώ άλλοι πως είναι ναός του Διονύσου κλπ.
      Πρέπει να πω ότι δε συμφωνώ με αυτές τις απόψεις, αφού ουδέποτε ναός καταχώθηκε, αλλά επίσης αποκλείω να είναι τάφος που συνδέεται με την Ολυμπιάδα και την Ρωξάνη.
      Οι "Καρυάτιδες", είναι απλά ένας τύπος αγαλμάτων με υποστηρικτικό ρόλο στην υποστήλωση, εκ των οποίων οι πιο φημισμένες είναι αυτές του Ερεχθείου. Αυτό δε σημαίνει πως όλες οι "Καρυάτιδες" πρέπει να μοιάζουν σε εκείνες και αν δεν μοιάζουν δεν είναι Καρυάτιδες. Και τουλάχιστον σε αυτό, δε νομίζω ότι υπάρχει ακόμα αμφιβολία πως οι Κόρες της Αμφίπολης, είχαν ΚΑΙ υποστηρικτικό ρόλο, έστω κατά ένα μέρος, του επιστηλίου.
      Την γνώμη μου λέω, όπως και εσείς. Κανείς δε μπορεί να είναι 100% βέβαιος.

      Πάντως σας ευχαριστώ πολύ για την παρατήρηση, αφού δεν θα την έλεγα "διόρθωση", καθώς και εσείς μια υπόθεση κάνετε που μένει να αποδειχθεί.

      Να είστε καλά!

      Διαγραφή
    2. Φυσικά και δεν το ανέφερα για να μειώσω την ουσία του άρθρου.Πέρα όμως από τους Τσαγκ-Τσούγκ και λοιπόυς που λένε ο καθένας την κουταμάρα του,πιστά αντίγραφα υπάρχουν σε νομίσματα της περιοχής και αναφέρονται ως μαινάδες.Άρα έψουμε αποδείξεις ως το προς τι είναι.Αυτό ακριβώς λοιπόν είναι τα αγάλματα και ας μην αναμασούμε τις κουταμάρες των αρχαιολόγων..Καρυάτιδα είναι κάτι άλλο...εντελώς διαφορετικο...Παρεμπίπτοντος είναι πιθανότερο να είναι ιερό με ταφή.

      Διαγραφή
  3. ....Πρέπει να πω ότι δε συμφωνώ με αυτές τις απόψεις, αφού ουδέποτε ναός καταχώθηκε!!!!!!................Εεεε...Οχι καί δέν καταχώθηκε!! Οπου κι άν πάτησε τά ποδάρια του ο απόστολος τών εθνών ο σαούλ, οχι μόνο καταχώθηκαν αλλά καί εκάησαν, καί γκρεμίστηκαν, καί χαντακώθηκαν καί εξακολουθούν νά χαντακώνονται από τήν φανατίλα τών τά φαιά φερόντων!!!!! Τόσο οργίλο μίσος γιά οτι Ελληνικό, Ανθρώπινο καί Οικουμενικό ακόμη καί σήμερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ φίλε,

      Για να καταλάβω και εγώ διότι με έχετε μπερδέψει.
      Θεωρείτε δηλαδή ότι ήταν ναός που καταστράφηκε από τους "μιαρούς" πρωτοΧριστιανούς Έλληνες;
      Η λέξη "κατάχωση" σημαίνει προστασία και όχι κάψιμο, γκρέμισμα και χαντάκωμα όπως λέτε. Το μνημείο είναι τάφος και όχι ναός, όπως δείχνει και το ψηφιδωτό.

      Τέλος πάντων, οφείλω να σας πω, ότι παρόλη τη μεγάλη αγάπη που τρέφω αποδεδειγμένα για τον αρχαίο πολιτισμό και την ιστορία μας, δε μπλέκω μέσα μου τα πράγματα και δηλώνω Χριστιανός Ορθόδοξος, αν μου το επιτρέπετε βεβαίως.

      Δεν θα ήθελα να επανέλθω, διότι το μόνο φανατισμό που βλέπω εδώ είναι ο δικός σας. Πιστέψτε ελεύθερα αυτό που θέλετε και αφήστε τους άλλους να πιστεύουν και εκείνοι αυτό που επιθυμούν. Αυτό απαιτεί ο σεβασμός της άποψης.
      Θα δείτε πως είναι καλύτερα έτσι!

      Καλή συνέχεια

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...