Οι Κρητικοί ζωγράφοι Ανδρέας και Νικόλαος Ρίτζος, (β΄μισό του 15ου αιώνα)

Ανδρέας Ρίτζος: «J H S», 15ος αιώνας

Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο

Ο Ανδρέας Ρίτζος ήταν ο σημαντικότερος ζωγράφος εικόνων στην Κρήτη το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα. Ζωγράφισε από το 1451 ως το 1492, χρονιά που πέθανε. Όπως και άλλοι ζωγράφοι της εποχής του, είχε την ικανότητα να ζωγραφίζει τόσο σύμφωνα με τη βυζαντινή τεχνοτροπία όσο και με τη λατινική. Το περίεργο είναι πως δεν βρέθηκαν ενυπόγραφα έργα του Ανδρέα Ρίτζου στην Κρήτη. Το σύνολο της γνωστής μέχρι σήμερα παραγωγής του βρίσκεται στην Πάτμο και στην Ιταλία.

Ο Ανδρέας Ρίτζος είναι ο πρώτος από μια οικογένεια καλλιτεχνών με πέντε τουλάχιστον ζωγράφους που έζησε και εργάστηκε στον Χάνδακα (Ηράκλειο) της Κρήτης. Στο εργαστήριό του δούλευε και ο πρωτότοκος γιος του, Νικόλαος. Το μέχρι σήμερα γνωστό έργο του Ανδρέα Ρίτζου και του κύκλου του περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα συνθέσεων με ιδιαίτερη προτίμηση εικόνων της Θεοτόκου ένθρονης ή σε προτομή. Επίσης διέπλασε την Παναγία των Παθών που αποτέλεσε πρότυπο για τις μετέπειτα καλλιτεχνικές γενιές.

 

Κύκλος Ανδρέα Ρίτζου (τέλη του 15ου αιώνα)

Η Κοίμηση της Θεοτόκου

Ανδρέας Ρίτζος: «Αρχάγγελος Μιχαήλ»

από το http://pandektis.ekt.gr/pandektis/handle/10442/85175

Η Παναγία του Πάθους υποδηλώνει το Θείο Πάθος που πρόκειται να επακολουθήσει. Δεξιά και αριστερά της Παναγίας και του Θείου Βρέφους βρίσκονται οι Αρχάγγελοι Γαβριήλ και Μιχαήλ, οι οποίοι κρατούν τα σύμβολα του Πάθους, δηλαδή τη λόγχη, το σπόγγο, το δοχείο με όξος και χολή, και το σταυρό. Ο Χριστός αντικρίζοντάς τους τρομάζει (δηλωτικό του τρόμου αυτού είναι το ανάστροφο πέλμα, το λυμένο σανδάλι και τα σταυρωμένα πόδια) και φωλιάζει στην αγκαλιά της Παναγίας, η οποία παρουσιάζεται θλιμμένη, γνωρίζοντας το μελλοντικό πάθος του Υιού της.

Ανδρέας Ρίτζος: «Παναγία του Πάθους», 1490

Την εποχή εκείνη η Παναγία αποτελούσε την πλειονότητα των παραγγελιών των ορθόδοξων, των καθολικών και όλων των κατοίκων της Κρήτης, από τον πιο πλούσιο που ζητούσε η εικόνα του να πλαισιώνεται από χρυσωμένη κορνίζα μέχρι και τον πιο φτωχό που του αρκούσε μια εικόνα πάνω σε ξύλο.

Ανδρέας Ρίτζος: «Η Κοίμηση της Θεοτόκου»
Πινακοθήκη Sabaudo του Τορίνο

Ο αριθμός των γνωστών ζωγράφων που εργάστηκαν στο Ηράκλειο την περίοδο 1453-1526 ανέρχεται στο εκπληκτικό ύψος των 120 ονομάτων. Άλλους 125 ζωγράφους γνωρίζουμε από την περίοδο 1527-1630. Σημαντικές παραγγελίες δίνονταν σε ζωγράφους της Κρήτης εκ μέρους εμπόρων του εξωτερικού, κυρίως από τη Βενετία, από καθολικές μητροπόλεις άλλων βενετοκρατούμενων ελληνικών περιοχών καθώς και από ορθόδοξα μοναστήρια (Σινά, Πάτμου κ.ά) όπως επίσης και από ευγενείς, Έλληνες και Βενετούς.

Λόγω αυτών των παραγγελιών η τοιχογραφία περιορίστηκε και οι ζωγράφοι στράφηκαν σχεδόν αποκλειστικά στην παραγωγή φορητών εικόνων.

 

«Σύναξις Αρχαγγέλων»

 Άγιο Όρος, Μονή Βατοπαιδίου

Κάποιοι θεωρούν πως το συγκεκριμένο έργο είναι του ζωγράφου Άγγελου (Ακοτάντου) άλλοι όμως θεωρούν πως είναι έργο του Α. Ρίτζου.

από το http://home.yebo.co.za/~xenitis/Cretan1.html

Ανδρέας Ρίτζος: «J H S», 15ος αιώνας

Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο

http://www.byzantinemuseum.gr/el/collections/icons/?bxm=1549

Η παραπάνω εικόνα αποτελεί ίσως την πιο πρωτότυπη δημιουργία της κρητικής σχολής ζωγραφικής. Ο Ανδρέας Ρίτζος φιλοτεχνεί τις παραστάσεις της Σταύρωσης, της Ανάστασης και της Εις Άδου Καθόδου μέσα στη συντομογραφημένη επιγραφή J(esus) H(ominum) S(alvator) δηλαδή: Ιησούς Λυτρωτής των Ανθρώπων. Στο γράμμα S εικονίζονται τόσο ο βυζαντινός τύπος με την έγερση των νεκρών όσο και ο δυτικός τύπος του Ιησού θριαμβευτή που εξέρχεται από το μνήμα. Προφανώς η εικόνα φιλοτεχνήθηκε μετά από παραγγελία καθολικού πελάτη αλλά το αξιοθαύμαστο είναι πως ο Ρίτζος χρησιμοποίησε μια σύνθεση εντελώς άγνωστη και στη βυζαντινή αλλά και στη δυτική εικονογραφία.

Οι ζωγράφοι της Κρητικής σχολής δημιούργησαν μια τέχνη που ταλαντευόταν ανάμεσα στην ιταλική τέχνη του 14ου-15ου αιώνα και στην τελευταία φάση της τέχνης των Παλαιολόγων. Κατάφερναν ωστόσο να ικανοποιούν τις απαιτήσεις τόσο των καθολικών όσο και των ορθόδοξων πελατών τους.

Την εποχή εκείνη στην Κρήτη οι παραγγελίες εικόνων έφταναν σε τεράστιους αριθμούς ενώ συχνά ο χρόνος παράδοσής τους ήταν περιορισμένος. Έτσι οι καλλιτέχνες δε λειτουργούσαν μόνο ως ζωγράφοι αλλά και ως εξειδικευμένοι επαγγελματίες που έβλεπαν την εικόνα ως κάτι εμπορεύσιμο. Παρ’ όλα αυτά οι εικόνες της περιόδου αυτής φανερώνουν μια εκπληκτική δεξιοτεχνία των ζωγράφων που φτάνει σε απαράμιλλο επίπεδο.

Νικόλαος Ρίτζος: Δέηση

από το http://www.rastko.rs/rastko-bl/umetnost/likovne/srakic-ikone/srakic-ikone_bih_e.htm

Είναι η μοναδική σωζόμενη εικόνα του Νικολάου Ρίτζου, γιου του Ανδρέα Ρίτζου. Βρίσκεται στο Σεράγεβο. Ο Νικόλαος Ρίτζος έβαλε στην εικόνα την υπογραφή: «Χειρ Νικολάου Ρίτζου, υιός του Μαΐστρου Ανδρέου».

Μήτηρ Θεού

έργο του Ανδρέα Ρίτζου

πηγές:

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΔΟΜΗ

Μ. ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ: ΕΛΛΗΝΟΜΟΥΣΕΙΟΝ (Έκδοση της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ)

http://invenio.lib.auth.gr/record/107409

http://www.byzantinemuseum.gr/el/collections/icons/?bxm=1549

http://www.archaiologia.gr/wp-content/uploads/2011/07/113-16.pdf

πηγή:

https://logomnimon.wordpress.com/%CE%B4-%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CF%89%CE%BD-%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B6%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86/