ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Οι Καπεσοβίτες ζωγράφοι Ιωάννης και Αναστάσιος Αναγνώστης, (18ος αιώνας)

Τσεπέλοβο, Ναός Αγίου Νικολάου (1786). Αίνοι (λεπτομέρεια). 
Ο 18ος αιώνας στη Ήπειρο διακρίνεται για την μεγάλη και ετερόκλητη καλλιτεχνική παραγωγή. Η θρησκευτική ζωγραφική στρέφεται στα ανανεωτικά κινήματα της δυτικοευρωπαϊκής τέχνης και κυρίως στην τέχνη του μπαρόκ, υιοθετώντας νέες εικαστικές πρακτικές. Το Ζαγόρι ειδικότερα λόγω των αυτοδιοικητικών προνομίων και της οικονομικής ευμάρειας έγινε το ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη ενδιαφέρουσας εντοίχιας ζωγραφικής, εκφραστές της οποίας είναι οι Καπεσοβίτες. Στα έργα του Ιωάννη και του Αναστασίου και κυρίως στον Άγιο Γεώργιο Νεγάδων, έργο της ώριμης φάσης τους, συμπυκνώνεται η τέχνη των Καπεσοβιτών, καθώς και του τέλους του 18ου αιώνα, εποχής - μεταίχμιο για την θρησκευτική ζωγραφική.

Από την αναλυτική έρευνα της εικονογραφίας προκύπτει ότι οι ζωγράφοι Ιωάννης και Αναστάσιος είναι εξαιρετικά εκλεκτικοί, ως προς τις εικονογραφικές τους επιλογές. Στηρίζονται συνειδητά στις σταθερές αξίες της παράδοσης γνωρίζοντας ότι με τη συντήρηση δίνουν οντότητα και μεγαλοπρέπεια στην τέχνη τους. Αντιλαμβανόμενοι όμως τον παλμό και τις επιταγές της εποχής εμπλουτίζουν την εικονογραφία με στοιχεία από τα σύγχρονα χαρακτικά. Στην εκλεκτική αυτή επιλογή προτύπων και θεμάτων αντανακλώνται οι σχέσεις των κτητόρων με τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό, και οι πνευματικές, θεολογικές, και κοινωνικές αναζητήσεις του 18ου αιώνα.

Στα έργα που εργάστηκαν οι ζωγράφοι με άλλα μέλη της οικογένειας παρατηρούμε κοινά εικονογραφικά προγράμματα, ταυτόσημες θεολογικές αντιλήψεις, παρόμοια εικονογραφία. Τα ενδεχόμενα στην κατανομή εργασίας είναι πολλά και απρόβλεπτα και δεν είναι εύκολη η διάκριση των δύο ζωγράφων στο ναούς που έχουν εργαστεί. Η εντύπωση που δίνεται είναι ότι υπάρχει ένα πρόσωπο που δίνει ενότητα και πνοή στο έργο: αυτός είναι ο Ιωάννης, ο ικανότερος ζωγράφος και επικεφαλής του συνεργείου.
 

Καπέσοβο Ναός Κοίμησης Θεοτόκου (1763) Ο Βασιλεύς των Βασιλέων και Μέγας Αρχιερεύς.
Αμφίγραπτη εικόνα του 1804 (β΄ όψη), αφιέρωμα της Στασινής, κόρης του Γεωργίου Πασχάλη.
Έργο του ζωγράφου Ιωάννη του Αθανασίου από το Καπέσοβο

Οι Καπεσοβίτες ζωγράφοι γνωρίζουν και μεταφέρουν στα έργα τους την καινούρια αισθητική, αντιπροσωπευτική της ιθύνουσας τάξης των εμπόρων - δωρητών, οι οποίοι υιοθετούν τους νεωτερισμούς των αντίστοιχων στρωμάτων της οθωμανικής και ευρωπαϊκής κοινωνίας. Τελευταίοι μεγάλοι εκπρόσωποι μιας σημαντικής καλλιτεχνικής παραγωγής, γίνονται κοινωνοί των αισθητικών τάσεων αλλά και των πνευματικών και θρησκευτικών ζυμώσεων του τέλους του 18ου αιώνα. Μιας εποχής μεταβατικής με ιδεολογικές και κοινωνικές ανακατατάξεις που τελικά στην αλλαγή του αιώνα θα οδηγήσουν την θρησκευτική τέχνη στην ρήξη με την παράδοση (1).

Μεταξύ άλλων εργασιών τους ο Ιωάννης του Αθανασίου και ο γιός του Αναστάσιος Αναγνώστης ζωγράφισαν μαζί με τον αδελφό του παπα-Γεώργιο στο ναό Αγίου Νικολάου Τσεπελόβου (1786), ο Ιωάννης του Αθανασίου και ο γιός του Αναστάσιος Αναγνώστης στο ναό Αγίου Νικολάου Καπεσόβου (1793), επίσης ο Ιωάννης του Αθανασίου και ο γιός του Αναστάσιος Αναγνώστης στο ναό Αγίου Γεωργίου Νεγάδων (1795), καθώς επίσης ο Ιωάννης του Αθανασίου και ο γιός του Αναστάσιος Αναγνώστης στο ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αρίστης (παλιά Αρτσίστα) (1806),  ο Ιωάννης του Αθανασίου και ο γιός του Αναστάσιος Αναγνώστης στο νάρθηκα του καθολικού της μονής Προφήτη Ηλία Ζίτσας (1800).  Η τεχνοτροπία και το ύφος τους παραπέμπουν στη σχολή της βορειοδυτικής Ελλάδας και σε καθαρά βυζαντινά πρότυπα
 

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Νεγάδες  ναός του Αγίου Γεωργίου

Έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα πάρα πολλές φορητές εικόνες που φέρουν ονόματα Καπεσοβιτών αγιογράφων. Σίγουρα μπορούμε να τις εντάξουμε και αυτές στα πλαίσια της υστεροβυζαντινής τέχνης στην Ήπειρο. Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένες.

Στην εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στη Μονή Ρογκοβού, διαβάζουμε την επιγραφή:

«Δέυσις του Δούλου του Θεού Ιωάννου / ιού αθανασίου καπέσωβίτου του αγίο / γράφου τίν αφυέροσε ής το ιερόν μονα / στίρηον του αγίου ιω(άννου) του ρόγγοβόν να ίνε ής / ψιχηκήν οφέληαν . ετους 1774 / μαρτήου 8:».
 

Καπέσοβο Ναός Αγίου Νικολάου (1793) Οι άγιοι Αντώνιος, Ευθύμιος και ο Aρχάγγελος Μιχαήλ (τοιχογραφία στο νότιο τοίχο).

Από επιγραφές των Δεσποτικών εικόνων στον ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρίνου, τον οποίο αγιογραφούν οι Ιωάννης και ο γιός του Αναστάσιος το 1792, πληροφορούμαστε ότι αυτές έγιναν το 1781 από τον Καπεσοβίτη αγιογράφο Ιωάννη. Δίπλα σε μια απ' αυτές εικονίζεται και ο δωρητής των εικόνων Στέργιος Δημητρίου, από το Μακρίνο. Ειδικότερα, στην εικόνα του Χριστού στο νότιο κλίτος του ναού διαβάζουμε:

«ΣΤΕΡΓΙΟΣ / ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, / ΚΤΗΤΟΡ των / αγίον ηκό / νον του / εκ χόρας / μακρί / νου»,

ενώ σε άλλη εικόνα του Χριστού στο βόρειο κλίτος του ναού, διαβάζουμε:

«ΗΣΤΟΡΗΘΗΣΑΝ ΤΑ ΠΑΡωΝ (ΤΑ) ΔΕΣΠΟΤΙΚΑ / ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΨΗΑ΄(1781) ΕΠΙ Τ(ΗΣ) ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΑΣ Κ / ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ. ΗΓΟΥΜΕΝΕΒΟΝ / ΤΟΣ ΚΥΡ ΜΑΤΘΕΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ / ΔΙΑ ΑΝΑΛΟΜΑΤΩΝ ΚΥΡ ΣΤΕΡΓΙΟΥ / ΧΙΡΟΣ ΔΕ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ Κ(ΑΙ;) ΚΑΠΠΕ / σσωβιτου καταμήνανορωβρι:~».

Στο διπλανό ναό των Αγίων Αποστόλων Μακρίνου στη Δεσποτική εικόνα των Αγίων Αποστόλων, οι οποίοι φέρουν τα ονόματά τους μέσα στα φωτοστέφανα και επιγράφεται: «Η CΙΝΑΞΙC ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΤΟΝ ΔΟΔΕΚΑ», διαβάσαμε την επιγραφή:

«πιήμα Ιωάννου ιού αναστασίου / καππεσσωβήτου 1782 / απριλήου 10».

Καπέσοβο Ναός Αγίου Νικολάου (1793) Στηθαίοι Aγιοι και κτητορική επιγραφή.

Επίσης στην Δεσποτική εικόνα της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας με την επωνυμία «Η CΠΗΛΑΙΩΤ(Ι)CΑ» διαβάσαμε την επιγραφή:

«χείρ Ιωάννου».

Σίγουρα είναι και αυτή έργο του ιδίου αγιογράφου. Ειδικά στη δεύτερη εικόνα, της Σπηλαιώτισσας, διαπιστώνουμε ότι ο Ιωάννης χρησιμοποιεί ανθίβολο σαν και αυτό που δημοσιεύεται από τη συλλογή Γιαννούλη στο Βόλο (αριθμ. 66).

Σε γειτονικό χωριό, στο ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Γρεβενιτίου, στην εικόνα της Παναγίας δίπλα στην Ωραία Πύλη διαβάζουμε:

«Η Πορταϊτισα των Ιβήρων» και «ΙΣΤΟΡΙΘΗCΑΝ Ι ΠΑΡΟΥCΕΣ ΗΚΟΝΕC ΚΑΤΑ ΑΨΞΗ΄ (1768) / κατά ΜΗΝΑ / ΜΑΡΤΗΣ / 28 / κόπου κ(αί) εξόδου / παρά του πανοσιοτάτου / κυρ νικηφόρου Ηβερει / του προϊγουμένου / χειρ ΙΩ / αθανασίου καπεσο / βίτου»

Και στην εικόνα της Κοιμήσεως

«Έτη από χρηστού αψοΔ΄ (1774) Ιουλήου κ5 / χηρ ταπηνού αθανασίου μοναχού και Ιωάννου / υού αυτού τον καπεσωβητόν». (2)


Ναός Αγίου Νικολάου Τσεπελόβου (1786)

Τσεπέλοβο, Ναός Αγίου Νικολάου (1786). Αίνοι (λεπτομέρεια).


Τσεπέλοβο, Ναός Αγίου Νικολάου (1786). Αίνοι (λεπτομέρεια).


Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρίνου
 

Οι Aγιοι, Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, Μηνάς ο Αιγύπτιος, Βίκτωρ και Ευστάθιος. Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρίνου.

Στη Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρίνου (1792), καταπληκτικές τοιχογραφίες των αγιογράφων Ιωάννου και του γιού του Αναστασίου. Σε επιγραφή διαβάζουμε:

«ΑΝΙΣΤOΡΗΘΗ ΟΥΤΟΣ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ / ΠΑΝCΕΠΤΟΣ ΝΑΟΣ Ο ΕΠΟΝΙΜΑΤΙ ΤΙΜΩ / ΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗCΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕC / ΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ . ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΕΜΟΥ ΤΟΥ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑCΙΟΥ ΤΩΝ ΚΑΠΕCΟΒΙΤΩΝ / ΑΨΘΒ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Δ.». (3)

Οι Αγίες, Βαρβάρα, Παρασκευή και Κυριακή. Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρίνου.

Το εικονογραφικό πρόγραμμα των ναών που αγιογραφούν βασίζεται στην παλαιολόγεια και κρητική παράδοση. Κάτω ολόσωμοι άγιοι, ζώνη με στηθάρια στη συνέχεια, το Δωδεκάορτο κατόπιν σε δύο ή τρεις ζώνες, τα Πάθη, ο Ακάθιστος Ύμνος ή μαρτύρια αγίων στη συνέχεια, ο Παντοκράτορ στον τρούλλο, αλλά και ο Μεγάλης Βουλής Αγγελος και ο Εμμανουήλ στους πλάγιους «χορούς». Στον δυτικό τοίχο του ναού η Κοίμηση κυριαρχεί, αλλά και ο Τάφος της Θεοτόκου και η Φυγή στην Αίγυπτο. 

Το όραμα του Αγ. Πέτρου Αλεξάνδρείας. Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρίνου.

Τα τόξα των κιονοστοιχιών καλύπτονται με θέματα από την Παλαιά Διαθήκη. Στο Ιερό αγιογραφούνται θέματα ευχαριστιακά, τα Εωθινά Ευαγγέλια, σκηνές από την Παλαιά (π.χ. Φιλοξενία Αβραάμ, προεικονίσεις της Θεοτόκου), την Καινή Διαθήκη (π.χ. Ίαση του τυφλού, Ίαση του παραλυτικού) αλλά και την παράδοση (π.χ. το Όραμα του Πέτρου Αλεξανδρείας, Οικουμενικές Σύνοδοι). Στην κόγχη του Ιερού η Πλατυτέρα και κάτω Ιεράρχες ή η κοινωνία των Αποστόλων. Στον νάρθηκα των ναών αγιογραφούν θέματα κυρίως με εσχατολογικό περιεχόμενο, όπως το θέμα της Δευτέρας Παρουσίας στον ανατολικό τοίχο, αλλά και διάφορα μαρτύρια αγίων. (4)
 

Οι Aγιοι, Χριστόφορος, Ιωάννης ο εξ Ιωαννίνων και Τρύφων. Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρίνου.


Ο Άγιος Γεώργιος Νεγάδων


Ο ναός του Αγίου Γεωργίου στους Νεγάδες χτίστηκε στη θέση ενός παλαιότερου ναού ο οποίος χρονολογείται στα τέλη του 17ου αιώνα. Η τοιχογράφηση του εσωτερικού του ναού ολοκληρώθηκε στις 10 Οκτωβρίου του 1795 όπως μαρτυρά και μία κτητορική επιγραφή, η οποία βρίσκεται εσωτερικά επάνω από την βορινή θύρα εισόδου του Ναού.





Σύμφωνα με την ίδια επιγραφή οι τοιχογραφίες του ναού και οι φορητές εικόνες είναι έργα των Καπεσοβιτών ζωγράφων Ιωάννη και του γιου του Αναστασίου Αναγνώστη. Ο ναός του Αγίου Γεωργίου Νεγάδων είναι κατάγραφος. Όλες οι εσωτερικές επιφάνειες του κτηρίου είναι κοσμημένες με παραστάσεις οι οποίες διατάσσονται σε ζώνες και ορίζονται από κόκκινες ταινίες. Αξίζει να σημειωθεί η απεικόνιση των επτά Οικουμενικών Συνόδων στο βόρειο τοίχο, καθώς σπάνια ιστορείται ολοκληρωμένος αυτός ο εικονογραφικός κύκλος. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στο αριστερό κλίτος και μάλιστα στις πλάγιες επιφάνειες τού τέταρτου από το Ιερό Βήμα παραθύρου εικονογραφήθηκαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι Αριστοτέλης και Πλούταρχος με πλούσιες γενειάδες και έκφραση τοπικών αρχόντων γεγονός που επιβεβαιώνει τόσο η αμφίεση, όσο ο ιδιόμορφος πίλος και τα τοπικής δημιουργίας υποδήματά τους τόσο στο σχήμα όσο και στους χρωματισμούς. 


Ο τοιχογραφικός διάκοσμος του Αγίου Γεωργίου Νεγάδων είναι έργο της ώριμης φάσης των ζωγράφων Ιωάννη και Αναστασίου και αποτυπώνει τις αισθητικές προτιμήσεις των «ταξιδεμένων» ηπειρωτών εμπόρων οι οποίοι είχαν έρθει σε επαφή με το ανανεωτικό πνευματικό και καλλιτεχνικό περιβάλλον της Δύσης.








ο διαπρεπής έμπορος και ευεργέτης Ματθαίος Γκίνου


Παραπομπές

(1) Κατερίνα Κοντοπανάγου
Ο Ναός του Αγίου Γεωργίου Νεγάδων στην Ήπειρο (1795) και το έργο των Καπεσοβιτών ζωγράφων Ιωάννου και Αναστασίου Αναγνώστη

(3)Τριαντάφυλλος Σιούλης




Φωτογραφίες: Πηγή: «Τα Μοναστήρια της Ηπείρου», Δημήτρης Καμαρούλιας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...