Η ευρωπαϊκή τέχνη και ο πολιτισμός απέναντι στο Ισλάμ

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Είμαι συνειδητά ενάντιος στην ισλαμική ιδεολογία, κι όχι ισλαμοφοβικός, για πάρα πολλούς λόγους. Ένας από τους βασικότερους, όμως, είναι ότι είμαι καλλιτέχνης. Η ισλαμική ιδεολογία απεχθάνεται και μισεί την καλλιτεχνική παράδοση στην οποία ανήκω, ως ευρωπαίος καλλιτέχνης, ενώ αποτελεί κίνδυνο και απειλή για τη μελλοντική ύπαρξη του έργου μου, όσο και για το μέλλον της δυτικής τέχνης γενικότερα και του πολιτισμού.

Εκτός, κι αν προσαρμοστεί κανείς στα μουσουλμανικά δεδομένα κι εκτός από το να κόψει το χοιρινό, να καταδικάσει τις μορφές και ν’ αρχίσει να φτιάχνει σε όλη του τη ζωή διακοσμητικά αραβουργήματα και κουφικές επιγραφές.

Διότι δεν βλέπω με ποιον τρόπο θα μπορούσε το «Αιδοίο» του Κουρμπέ, να κρέμεται σε ένα ισλαμικό μουσείο, χωρίς να έχει κρεμαστεί πρώτα το κεφάλι του ζωγράφου, αν ζούσε. Ούτε μπορώ να φανταστώ έναν Σίλε, ή έναν Κλίμτ να διακοσμεί μουσουλμανικό σαλόνι, περισσότερο από όσο, το να βρεθούν μουσουλμάνοι αναγνώστες του Τσάρλς Μπουκόφσκι, του Χένρι Μίλερ, ή της Αναϊς Νιν και ευρύτερα της ερωτικής λογοτεχνίας. Ζωγράφοι, ποιητές, σκηνοθέτες, συγγραφείς πιπεράτων και σκανδαλιστικών ιστοριών, γλύπτες, χορευτές και γενικά οι περισσότεροι καλλιτέχνες και μορφές τέχνης, θα εξαφανίζονταν ως ασύμβατοι με την ισλαμική ιδεολογία. Θα αποκεφαλίζονταν!

Το πολύ-πολύ, να γλίτωνε κάνας Μοντριάν, κάνας Καντίσκυ ή ένας Πόλλοκ. Αναρωτιέμαι, ποιος θα ήταν ο πολιτισμός της Ευρώπης σήμερα, αν οι ισλαμιστές Άραβες δεν είχαν ηττηθεί στις 17 Οκτωβρίου 732 στο Πουατιέ της Γαλλίας; Θα είχε υπάρξει ρομανική και γοτθική εποχή; Θα είχε υπάρξει Αναγέννηση, Μανιερισμός, Μπαρόκ, Νεοκλασικισμός, Ροκοκό, Ρομαντισμός και τόσα άλλα;

Θα είχαν υπάρξει όλοι αυτοί, οι γνωστοί κι άγνωστοι χιλιάδες δημιουργοί, μικροί και μεγάλοι με τα αριστουργήματα τους, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα; Όχι! Φυσικά κάτι άλλο θα υπήρχε, αλλά θα ήταν πολύ διαφορετικό. Κάτι μονόπλευρο και θανατερά πληκτικό. Γραμμές, γραμμές, σχέδια περίπλοκα και ανεικονικοί διάκοσμοι. Ωραία να τα δεις για λίγο, αλλά όχι για πολύ. Μια νέα σύνθεση θα απαιτούσε αιώνες ζυμώσεων, αλλά το βασικότερο είναι, πως θα είχαμε στερηθεί τον πολιτισμό και την θαυμάσια τέχνη 13 ολόκληρων αιώνων. Σήμερα, δεν θα ήμασταν εμείς. Θα ήμασταν άλλοι.

Φυσικά, οι βορειοευρωπαίοι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι το Ισλάμ και γι’ αυτό φέρονται με περισσή αφέλεια. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα. Ας ρωτήσουν εμάς, που ξέρουμε. Διότι, αν νικούσαν στο Πουατιέ οι Άραβες, θα πάθαιναν κι εκείνοι, όλα όσα έπαθαν οι Έλληνες, οι Σέρβοι κ.α, όντες σκλάβοι 400 χρόνια υπό την ισλαμική-σουνιτική Οθωμανοκρατία.

Γι’ αυτό είναι κρίμα να ξεχνούν και οι Έλληνες. Οι μόνοι που θα έπρεπε να υποστηρίζουν την ισλαμοποίηση της χώρας, είναι οι αναρχικοί με τις κουκούλες, που βανδαλίζουν στην Αθήνα έργα τέχνης, αγάλματα του Παλαμά, της Κυβέλης και του Ξενόπουλου. Σε πρακτική ευθυγράμμιση με τους ομοϊδεάτες τους, του Νταές στη Συρία. Πάντως, όχι οι αριστεροί καλλιτέχνες και διανοούμενοι, αν τους ενδιαφέρει αληθινά το μέλλον του πολιτισμού και των ελευθεριών τους.

Όλα αυτά, βέβαια, δεν θα γίνουν σήμερα, ούτε αύριο. Θα γίνουν σε περίπου 30-40 χρόνια αν το επιτρέψουμε. Θεωρώ πιο πιθανό να μην ζω μέχρι τότε, όπως και αρκετοί από εσάς, όποτε γιατί να με ενδιαφέρει; Παρόλα αυτά, με ενδιαφέρει. Εδώ, όποιος έχει παιδιά, ας δώσει την απάντηση του κι ας αναλάβει τις ευθύνες του...