Του Κων/νου
Χολέβα,
Πολιτικού
Επιστήμονος
Άγνοια ή και διαστρέβλωση της Ιστορίας προδίδει η καινοφανής
άποψη που ακούσθηκε ότι δηλαδή μεγάλοι ήρωες του 1821 και των μετέπειτα εθνικών
αγώνων υπήρξαν Αλβανοί. Γίνεται σύγχυση με τους Αρβανίτες, τους αρβανιτόφωνους
Έλληνες. Άλλο, όμως, Αλβανοί και άλλο Αρβανίτες. Υπάρχει μεγάλη διαφορά.
Και
εξηγούμεθα: Ο Μάρκος Μπότσαρης, στην μνήμη του οποίου ασεβούν πολλοί, ήταν
Έλλην αρβανιτόφωνος, όπως όλοι οι Σουλιώτες. Η ελληνική του συνείδηση φαίνεται
και από την περίφημη φράση που είπε όταν πρωτοπάτησε στα Επτάνησα: «Ο Έλλην δεν μπορεί να αισθάνεται ελεύθερος
εκεί όπου κυματίζει η Βρεττανική σημαία». Το δε Λεξικό που έγραψε ήταν της
αρβανίτικης - όχι αλβανικής - και
ρωμαίικης απλής (νεοελληνικής). Άλλωστε
δεν θα μπορούσε να έχει αλβανική εθνική συνείδηση, διότι κάτι τέτοιο εμφανίζεται
μόλις το 1878 με την Λίγκα της Πριζρένης - Κοσσυφοπεδίου και μάλιστα ως τεχνητό
κατασκεύασμα ξένων δυνάμεων και θρησκευτικών προπαγανδών.
Κατά την Τουρκοκρατία δεν
υπήρχε έθνος Αλβανών.
Οι
κάτοικοι της σημερινής Αλβανίας διεκρίνοντο με κριτήριο την θρησκεία τους. Οι
Ορθόδοξοι ήσαν Ρωμιοί, εντεταγμένοι στο ίδιο Γένος με τους υπόλοιπους Έλληνες. Οι
Μουσουλμάνοι ένοιωθαν Τούρκοι, εξ ου και ο όρος
Τουρκαλβανοί. Εάν μιλούμε για αλβανική συμμετοχή στην Ελληνική
Επανάσταση δεν πρέπει να αναφερόμαστε στους Μποτσαραίους, την Μπουμπουλίνα και
τους Κουντουριώτηδες, αλλά στους Τουρκαλβανούς που χρησιμοποιήθηκαν από την
άλλη πλευρά ως σφαγείς των Ελλήνων.
Οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας
δεν ανέφεραν Αλβανούς στην Βαλκανική.
 Πτολεμαϊκος χάρτης Καύκασος -Αλβανία : σημείον επί χάρτου |
Ο
Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος ονομάζει Αλβανούς μία φυλή του Καυκάσου. Ο
Γεώργιος Καστριώτης - Σκεντέρμπεης, που θεωρείται εθνικός ήρωας των
σημερινών Αλβανών, ονόμαζε εαυτόν Ορθόδοξον Ηπειρώτη (15ο αιών). Σε έγγραφα της
Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας στα τέλη του 15ου αιώνος η λέξη
"Αλβανός" ερμηνεύεται "Έλληνες από την Ήπειρο και την
Πελοπόννησο" χωρίς να αμφισβητείται η ελληνική συνείδησή τους. Η αλβανική
συνείδηση είναι οπωσδήποτε ξενόφερτο κατασκεύασμα όπως αποδεικνύουν και
μαρτυρίες των ιδίων των ενδιαφερομένων, τις οποίες κατέγραψε ο σύγχρονός μας
διαπρεπής Βαλκανιολόγος Αχιλλεύς Λαζάρου.
Όταν η
Ιταλία και η Αυστροουγγαρία για δικούς τους λόγους προσπαθούσαν να
κατασκευάσουν αλβανικό κράτος ώστε να ελέγχουν την είσοδο της Αδριατικής, οι
Τουρκαλβανοί ύψωναν στο Δυρράχιο την οθωμανική σημαία! Προτιμούσαν την
τουρκική παρά την άγνωστη σ' αυτούς αλβανική εθνική συνείδηση. Άλλωστε και στους
Βαλκανικούς πολέμους οι Μουσουλμάνοι της Αλβανίας πολέμησαν, και μάλιστα
δυναμικά, στις τάξεις του Οθωμανικού στρατού. Μετά το 1908 πολλά από τα μέλη
του Νεοτουρκικού κομιτάτου, το οποίο σχεδίασε και ξεκίνησε τον διωγμό των
Ελλήνων ήταν Τουρκαλβανοί.
Η λέξη Αλβανία, σημαίνει
Λευκή Χώρα από το λατινικό ΑΛΜΠΑ: λευκή. Είναι όρος με γεωγραφική και όχι
εθνολογική σημασία.
Ο όρος
Αρβανίτης που αφορά τους Σουλιώτες, τους Υδραίους, τους Σπετσιώτες και πολλούς
κατοίκους των Μεσογείων, προέρχονται από τελείως διαφορετική ρίζα. Συγκεκριμένα
από τη λέξη «Άρβανον», τοπωνύμιο της Βορείου Ηπείρου, που το βρίσκουμε ήδη από
τον 11ο αιώνα στα κείμενα της Άννας Κομνηνής. Από το Άρβανον, δηλαδή από την
Ελληνικοτάτη Βόρειο Ήπειρο, κατέβηκαν σε πόλεις και νησιά της Νοτίου Ελλάδος
ελληνικοί πληθυσμοί που μιλούσαν αρβανίτικα. Δηλαδή μία διάλεκτο ανάμικτη με
αρχαία ελληνικά, λατινικά, τουρκικά και εντόπια βαλκανικά γλωσσικά στοιχεία.
Οι αρβανιτόφωνοι Έλληνες
ουδέποτε είχαν διαφορετική συνείδηση από τους υπόλοιπους Έλληνες.
Παρεμφερές
παράδειγμα μας δίδουν οι σλαβόφωνοι Μακεδονομάχοι Κώττας, Κύρου, Νταλίπης και
άλλοι, οι οποίοι πολέμησαν υπέρ της Ελλάδος κατά των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Καθώς
και οι τουρκόφωνοι Ορθόδοξοι της Καππαδοκίας που κράτησαν μέσω της Εκκλησίας
την ελληνικότητά τους αν και έχασαν την ελληνική γλώσσα. Οι δίγλωσσοι Έλληνες
αρβανιτόφωνοι, βλαχόφωνοι, σλαβόφωνοι, κ.λ.π. μας προσφέρουν χαρακτηριστικές
αποδείξεις ότι στα Βαλκάνια κατά τους τελευταίους πέντε τουλάχιστον αιώνες η
Ορθόδοξη πίστη - και γενικότερα η θρησκεία - διαμορφώνει την εθνική συνείδηση
πολύ περισσότερο και από το γλωσσικό ιδίωμα.
Η σύγχυση μεταξύ των λέξεων Αλβανός και
Αρβανίτης δημιουργείται μόνον στην ελληνική γλώσσα, διότι φαίνονται να μοιάζουν
οι δύο όροι ηχητικά. Η ομοιότης είναι μόνο επιφανειακή. Στην ουσία διαφέρουν
κατά πολύ. Άλλωστε οι ίδιοι οι Αλβανοί αποκαλούν εαυτούς Σκιπετάρ και την χώρα
τους Σκιπερία: χώρα των Αετών. Τι κοινό μπορούν να έχουν ένας Σκιπετάρ και ένας
Έλλην αρβανιτόφωνος; Ίσως ο ένας να μπορεί να καταλαβαίνει κάποιες λέξεις από
τον άλλο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είχαν ή έχουν την ίδια εθνική συνείδηση. Μην ξεχνούμε ότι Σέρβοι, Κροάτες και Βοσνιομουσουλμάνοι μιλούν ακριβώς την ίδια
γλώσσα, παρά ταύτα συγκρούσθηκαν μεταξύ τους
με οδυνηρές συνέπειες.
Σέβομαι
και κατανοώ τις προσπάθειες πολιτικών και δημοσιογράφων να περιορίσουν τα
ενδεχόμενα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας - αν και οι ρίζες των προβλημάτων
δεν έχουν μελετηθεί σωστά - στην
κοινωνία μας. Όμως κάτι τέτοιο δεν γίνεται με άγνοια ή παραποίηση της ιστορικής
αλήθειας. Ας μάθουμε καλά την Ιστορία μας, ώστε και τους Έλληνες Αρβανίτες να
τιμούμε για την εθνική τους προσφορά και με τον γείτονα αλβανικό λαό να
διατηρούμε σχέσεις καλής γειτονίας, χωρίς βεβαίως να λησμονούμε την ελληνική
κοινότητα της Βορείου Ηπείρου.
Εκ των –
ΟΙ ΦΟΡΕΣ
ΠΟΥ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΔΕΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ
ΚΡΑΤΟΥΣ
Γράφει η
Μελίνα Κονταξή
Βαλκανικών
Σλαβικών -Ανατολικών Σπουδών με
Μεταπτυχιακό
στην Ιστορία
Το 1908 στα Σκόπια έγινε μια συνέλευση για να επιλεγεί το
εθνικό αλφάβητο της Αλβανίας. Επιλέχθηκε
το λατινικό αν και επίσημη γλώσσα στις εμπορικές συναλλαγές ήταν τα Ελληνικά. Ο Βίκτωρ Μπεράρ
στο έργο του Τουρκία και Ελληνισμός (1832) γράφει…
«Η
χριστιανική κοινότητα του Ελβασάν είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο
του Ελληνισμού εδώ στα βόρεια. Όλοι αυτοί εδώ οι Αλβανοί καταλαβαίνουν και όλοι
τους σχεδόν μιλούν τα Ελληνικά… θεωρούν τους
εαυτούς τους Έλληνες».
 |
Η σημαία
της Αυτόνομης Δημοκρατίας
της Βορείου
Ηπείρου, σε γραμματόσημο
που
εξέδωσαν βορειοηπειρωτικές αρχές (1914).
|
Δεν είναι τυχαίο
ότι το 1829, 56 αγάδες στην Λιαπουριά αποφάσισαν να επαναστατήσουν και ύψωσαν
Ελληνική σημαία ζητώντας την ένωση με την Ελλάδα. Η κυβέρνηση τότε δεν μπορούσε να
στηρίξει την επανάσταση.
Ο Γκιόν
Λέκας επαναστατεί στο Κουρβέλεσι, περιοχή ανάμεσα στο Δέλβινο και την Αυλώνα, η
επανάσταση γενικεύεται και στις 15 Αυγούστου του 1847 οι μπέηδες Τόσκηδες και
οι οπλαρχηγοί γράφουν μια επιστολή στον Όθωνα ζητώντας να τους δεχτεί ως
υπηκόους σε περίπτωση που πετύχαινε η επανάσταση, με ειδική συμφωνία που
προέβλεπε την προστασία του θρησκεύματος (οι Τόσκηδες θεωρούνται εξαλβανισμένα
ελληνικά φύλα και κάποιοι εξ αυτών ήταν και μουσουλμάνοι).
Ο γεωγράφος Stanford και ο Αυστριακός γεωγράφος
και εθνολόγος Kampt
διακρίνουν τους Τόσκηδες από τους Γκέγκηδες και τους συσχετίζουν με τους Έλληνες.
Το 1907 ο
σπουδαγμένος στην Ζωσιμαία σχολή των Ιωαννίνων, μετέπειτα πρώτος πρωθυπουργός της Αλβανίας, υπέγραψε συμφωνία
για διαχωρισμό ελληνικών και αλβανικών εδαφών με τον πρωθυπουργό Θεοτόκη. Ενδιαφέρον
έχουν οι απόψεις του και όχι μόνο για τα Βαλκάνια όπως αποτυπώνονται σ ένα
άρθρο του…
«Όλαι σχεδόν αι παραλίαι της Μικράς Ασίας, από των προπόδων του
Ταύρου μέχρι και της Ηράκλειας του
Πόντου είναι Ελληνικαί»…
Ως
Ελληνική αναφέρει και την Προποντίδα,
ενώ χαρακτηρίζει το Ελληνικό έθνος ως το σπουδαιότερο και κυριότερο στοιχείο
της Ανατολής (ευτυχώς που οι εθνοαποδομητές δεν ήταν ο κανόνας τότε).
 Διαβουλεύσεις στο συμβούλιο για το «Πρωτόκολλο της Κέρκυρας» |
Τελευταία
προσπάθεια έγινε το 1943, όταν πρότειναν οι Αλβανοί την ένωση της Βόρειας Ηπείρου
με την Ελλάδα και την προσάρτηση της υπόλοιπης
Αλβανίας στην Ελλάδα, ενόψει της ανόδου του Χότζα μετά την επικείμενη
αποχώρηση των Γερμανών.
Από όλα τα
παραπάνω γίνεται ξεκάθαρο ότι ποτέ δεν είχαμε διπλωματία και καταντήσαμε να πρέπει να εξηγούμε, γιατί οι
απόγονοι των συνεργατών των ναζί θα πρέπει να αισθάνονται τυχεροί, αφού οι
πρόγονοι τους δεν τιμωρήθηκαν όπως τους άξιζε (ένας από τους γιους των 49
προκρίτων της Παραμυθιάς που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς αφηγήθηκε στο
Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) πως οι τσάμηδες έδωσαν στους
Γερμανούς που ήθελαν άτομα για να εκτελέσουν, τα ονόματα 49 προκρίτων που ήταν
εμπόδιο στην προπαγάνδα τους). Ποτέ όμως δεν είναι αργά για την διεκδίκηση
νομικής και ηθικής αποζημίωσης από τα θύματα των συνεργατών των ναζί.
Οι
Ελληνικές ηγεσίες πέρα από τζάμπα ρητορικές κάποιων, άφησαν στην τύχη του τον
Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Δεν
εκμεταλλεύτηκαν καμιά ευκαιρία που θα
οδηγούσε στην διασφάλιση της ελευθερίας όλης της ενιαίας και ελληνικής Ηπείρου.
Παρεμπιπτόντως…
κάποιος να ενημερώσει τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, έστω και καθυστερημένα, ότι ο
όρος Βόρειος Ήπειρος είναι επίσημος και καθιερώθηκε με το «Πρωτόκολλο της
Κέρκυρας» που υπέγραψε η Αλβανία. [Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας υπογράφτηκε στις
17 (4) Μαΐου 1914, μεταξύ της αλβανικής κυβέρνησης, που επικεφαλής της ήταν ο
πρίγκιπας Βηντ και του προέδρου της «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου»
Γεωργίου Χρηστάκη-Ζωγράφου. Με την υπογραφή του, τερματίστηκαν οι ένοπλες
συγκρούσεις μεταξύ αλβανικής χωροφυλακής-ατάκτων και Βορειοηπειρωτών (Ιερών
Λόχων) και αναγνωρίστηκε η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου μαζί με μια σειρά
δικαιωμάτων για τον τοπικό πληθυσμό.]
Δεν είναι
ακριβής σε ότι αφορά την αρχαία Ελληνική ενιαία Ήπειρο, είναι τεχνητό
κατασκεύασμα για χάρη της Αλβανίας. Ευχαρίστως να τον καταργήσουμε για να
είμαστε και ιστορικά ακριβείς και να επαναφέρουμε τον όρο Ήπειρος και για την
περιγραφή του βορείου τμήματος της ενιαίας Ηπείρου, που η υπόθεση του εκκρεμεί
από το 1946.
 |
Χαρακτηριστική
φωτογραφία της επίσημης ανακήρυξης της
Αυτονομίας
την 1η Μαρτίου 1914 στο Αργυρόκαστρο.
Πηγή:
Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα.
|
Οι
Ελληνικές ηγεσίες δεν υποχρέωσαν την Αλβανία να τηρήσει τις υπογραφές της, δεν
επεδίωξαν την τιμωρία των συνεργατών των ναζί Τσάμηδων, με αποτέλεσμα να
αποθρασυνθούν, και αδιαφορούν παντελώς για την παραβίαση ακόμα και βασικών ανθρώπινων
δικαιωμάτων των βορειοηπειρωτών. Μόνο που οι υπογραφές δεν σβήνουν, ούτε η
ιστορία… ας το θυμούνται οι γείτονες.
/elefterosarthrografos.blogspot.gr/
Το είδα εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου