Γεώργιος Ἔξαρχος,
φιλόλογος
«Τὰ Χριστούγεννα γεννήθηκε ὁ
Χριστός!». Αὐτονόητο; Ἴσως γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους.
Ὅμως καὶ αὐτὸ πλέον
συζητεῖται… Πολλὲς φορὲς κατὰ τὸ πάρελθον ἐπιχειρήθηκε
νὰ καταργηθεῖ ἡ ἑορτὴ τῶν
Χριστουγεννων διὰ τῆς βίας ἀπὸ τὸ
χριστιανικὸ πλήρωμα τῆς ἐκκλησίας.
Τὸ 1644 στὴν Βρεττανία, ὁ Ὄλιβερ
Κρόμγουελ καὶ τὸ κόμμα τῶν πουριτανῶν, θέλησαν
νὰ καταργήσουν μὲ νόμο τὰ
Χριστούγεννα1. Ἔτσι ἡ ἥμερα ἀπαγορεύθηκε
νὰ εἶναι ἀργία, ἡ δὲ βουλὴ
συνεδρίαζε κάθε χρόνο τὴν ἡμέρα τῶν
Χριστουγέννων γιά περισσότερο ἀπὸ μία
δεκαετία.
Τὸν
περασμένο αἰῶνα στὴν
κομμουνιστικὴ Ῥωσσία εἶχαν ἀπαγορευθεῖ τὰ
Χριστούγεννα ἀπὸ τὸ 1917 ὡς τὸ 1990 ὁπὀτε καὶ
κατέρρευσε τὸ καθεστώς. Ἐπὶ
κυβερνήσεως δὲ Στάλιν εἶχαν ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὰ
σταλινούγεννα!1
Ἡ χειρότερη ὅμως
πολεμικὴ τῶν Σιωνιστῶν εἲναι αὐτὴ τῆς ἐκκοσμικεύσεως
τῶν Χριστουγέννων, ἡ ὁποία
μεταβάλλει τὸ ὑπερκόσμιο
γεγονὸς σὲ ἐγκόσμιο καὶ ὑλιστικό.
Φθάσαμε σήμερα, νὰ προβάλουμε μία ἐντελῶς εἰδωλολατρικὴ ἀτμόσφαιρα
στὰ σπίτια μας καὶ ὡς ἐκ τούτου
καὶ στὴν κοινωνία μας, ἀφοῦ ἔτσι μᾶς προτιμᾷ ἡ παγκοσμιοποίηση.
Στὶς ΗΠΑ οἱ λεγόμενοι «πολιτικὰ
ὀρθοὶ
Ἀμερικανοί», ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς μὴ προσβολῆς τάχα τῶν ἀλλοθρήσκων (βλέπε
καὶ
τοὺς ἐν Ἑλλάδι διαννοουμένους) ἔχουν ἐπιδοθεῖ σὲ ἔναν ἀγῶνα ἀπαλείψεως κάθε ἀναφορᾶς στὰ Χριστούγεννα. Ὅμως...
καὶ στὴν ὀρθοδόξη
πατρίδα μας εἶναι δυσεύρετες πλέον οἱ εὐχετήριες
κάρτες ποὺ ἀναγράφουν
«καλὰ Χριστούγεννα», ἀφοῦ βεβαίως ὁ
νεοέλληνας μόνον ὡς ἀπλὲς γιορτὲς ἤ διακοπὲς ἐκλαμβάνει
τὰ Χριστούγεννα. Ἀκόμη καὶ ἡ «ΑΤΤΙΚΗ
ΟΔΟΣ» συγχρονισμένη σὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα καὶ ὄχι στὸ ἑλληνορθόδοξο
(ρωμαίικο) γράφει ἀπὸ τὰ
Χριστούγεννα τοῦ 2004 σὲ ὅλες τὶς φωτεινὲς ἐπιγραφὲς της «καλὲς γιορτὲς».
Ἐπιπροσθέτως κατάφερε
δυστυχῶς ἡ παγκοσμιοποίηση νὰ
πιστέψουμε πὼς Χριστούγεννα χωρὶς δένδρο δὲν ὑφίστανται!!!
Τὸ δένδρο κατέληξε νὰ εἶναι τὸ παγκόσμιο
σύμβολο τῶν Χριστουγέννων καὶ
ταυτοχρόνως κατέληξε νὰ βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρό τῆς ἑορτῆς,
μετατοπίζοντας τὴν προσοχή μας καὶ ἀπὸ Αὐτὸ τὸ Θεῖο Βρέφος.
Τὸ ἔθιμο αὐτὸ δὲν ἔχει καμμία
σχέση μὲ τὶς ἑλληνορθόδοξες
παραδόσεις μας, πρὶν ἀπὸ δύο αἰῶνες ἦταν τελείως ἄγνωστο σὲ ὅλο τὸν κόσμο πλὴν τῆς
Γερμανίας καὶ ἔχει παντελῶς
παγανιστικὲς ρίζες. Γράφει ὁ π. Θ.
Ζήσης, καθηγητὴς πανεπιστημίου στὴν θεολογικὴ σχολή: «Ἀπὸ τὶς
πληροφορίες τῶν πηγῶν, τῆς
βιβλιογραφίας καὶ τῆς ζωντανῆς ἐμπειρίας
καὶ πραδόσεως δὲν ἀπομένει ἴχνος ἀμφιβολίας
περὶ τοῦ ὅτι τὸ
χριστουγεννιάτικο δένδρο εἶναι ξενόφερτο ἔθιμο. Ἀποτέλει αὐτὸ
κατασταλλαγμένη καὶ ἀμάχητη
γνώση.»2
Ὅπως ἔγραψε καὶ ὁ
καθηγητὴς λαογραφίας Δ. Λουκάτος
ἐμφανίστηκε
γιὰ
πρώτη φορά τὸ 1833 στὸ Ναυπλιο ἐπὶ Ὀθωνος, καὶ
τὰ
Χριστούγεννα τοῦ 1843 στὴν Ἀθήνα, στὸ
σπίτι τοῦ Ι. Παπαρηγοπούλου, τοῦ προξένου τῆς Ρωσσίας.3 Τὸ
περιστατικὸ
διασώζει καὶ ὁ
στρατηγὸς Μακρυγιάννης. Εἶχε προσκληθεῖ ὁ ἴδιος τὴν ἥμερα τῶν
Χριστουγέννων ἀπὸ τὸν γνωστὸ Ἀθήναιο
πρόξενο τῆς Ρωσσίας. Φθάνοντας στὸ σπίτι τοῦ
Παπαρηγοπούλου μαζὶ μὲ τὸν φίλο του
καὶ συναγώνιστη του Κῶτσο Λιδωρικιώτη, ὁ στρατηγὸς μὲ ἐκπλήξη εἶδε ἕνα δίμετρο
ἔλατο στὸ σαλόνι τοῦ προξένου,
κούνησε τὸ κεφάλι του καὶ τοῦ εἶπε: «Ὡραῖο εἶναι κὺρ Γιάννη.
Καὶ τοῦ χρόνου νὰ εἴμαστε
καλά. Ἀλλὰ τὰ δένδρα
μου ἔγω δὲν τ' ἀφήνω νὰ φυτρώνουν
μέσα στὴν καμάρα!... Μόνο τ' ἅρματά μου
φυτρώνουν ἐκεῖ!...»4 Ἀπὸ τότε τὸ Δένδρο ἐπεκτάθηκε
στὶς λίγες ἀριστοκρατικὲς οἰκογένειες
τῶν Ἀθηνῶν. Ἕναν αἰῶνα μετά, κατὰ τὴν γερμανικὴ κατοχή, ἐπεκτάθηκε
καὶ στὰ εὐρύτερα λαϊκὰ στρώματα.
Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση
καὶ μάλιστα μετὰ τὸ 1950
διεδόθηκε περισσότερο ἀπὸ τοὺς Ἀγγλους καὶ τοὺς Ἀμερικανοὺς ποὺ
παρέμειναν στὴν Ἑλλάδα.
Κι ἂν δὲν νοοῦνται
Χριστούγεννα χωρὶς δένδρο, ὁμοίως δὲν νοοῦνται
Χριστούγεννα χωρὶς «Ἀη Βασίλη»!
Ἀκόμη καὶ ὡς πρὸς τὸ ὄνομά του ἡ
παγκοσμιοποιημένη ἐκδοχὴ τοῦ ἅη Βασίλη
προκαλεῖ σύγχυση. «Σάντα Κλάους»
τὸν λένε οἱ Δυτικοί, ὄνομα ποῦ
παραπέμπει στὸν Ἅγιο
Νικόλαο. Ὑπάρχει ὅμως
σύγκριση; Ἀπὸ τὴν Ἑσπερία
(Σκανδιναυία) ὁ ἕνας, ἀπὸ τὴν Ρωμανία
(Βυζάντιο) ὁ ἄλλος. Λίαν
στρουμπουλὸς ὁ ἕνας, μᾶλλον ἀσκητικὸς καὶ ὀλιγαρκὴς ὁ δεύτερος.
Γέρος μὲ λευκὴ γενειάδα ὁ φράγκος,
νέος μὲ μαῦρα μακριὰ γένεια ὁ δικός
μας.
Ὅταν κάποιοι μιμοῦνται τὴν ζωὴ ἑνὸς Ἅγιου κατὰ τὴν προτροπὴ τῆς ἐκκλησίας μας «ἑορτὴ Ἅγιου, μίμησις
Ἅγιου», κάποιοι ἄλλοι ντύνονται μὲ τὴν
στολὴ τοῦ «χονδροβασίλη» καὶ κυκλοφοροῦν
στοὺς δρόμους σὰν
καρνάβαλοι, διότι δὲν
ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο νὰ τοὺς
ἐμπνεύσει!
Ὁ «Ἀη
Βασίλης» ὅμως συνεπάγεται καὶ πολλὰ δῶρα! Στὶς ΗΠΑ ὑπολογίζεται ὅτι τὰ δῶρα ὑπερβαίνουν
τὸ 0,5% τοῦ ΑΕΠ. Στὴν Ν. Ὑορκη, μάλιστα, ἡ τελετὴ τῆς ἁφῆς τοῦ
χριστουγεννιάτικου δένδρου, ἐγκαινιάζει ἐπισημως μία περίοδο ξέφρενων ἀγορῶν ποὺ
τελειώνουν μὲ τὶς ἐκπτώσεις στὶς ἀρχὲς τοῦ χρόνου! Ἡ ὑπερκατανάλωση, δηλαδή, σὲ
ὅλο της τὸ μεγαλεῖο!
Τὸ
χειρότερο ὅμως εἶναι ὅτι ἡ παραδοσιακὴ Θεία Λειτουργία τῶν Χριστουγέννων ἀντικαθίσταται
ἀπὸ τὰ ξενύχτια, τὰ «ρεβεγιὸν» καὶ τὴν χαρτοπαιξία. Τόσο ὅμως ὁ 43ος κανόνας τῶν
Ἀποστόλων, ὅσο καὶ ὁ 50ος τῆς ΣΤ Οἰκουμενικῆς Σύνοδου καταδικάζουν μὲ ἀφορισμὸ
τοὺς πιστοὺς ποὺ παίζουν μὲ χρήματα! Συνεπῶς, στὴν «ὅλη μαγεία τῶν
Χριστουγέννων» εἶναι ἐντεταγμένα καὶ τὰ παιχνίδια τῆς τύχης, τὰ ὁποία μαζὶ μὲ ὅλα
τὰ παραπάνω, θὰ μᾶς κάνουν νὰ νοιώσουμε ὡραία καὶ κάπως διαφορετικὰ ἀπὸ τὶς ἄλλες
μέρες! Πραγματικά, μὲ πόσο κατώτερα ἀλλὰ καὶ πόσο ἐπιβλαβῆ πράγματα ἐπιχειρεῖται
νὰ ὑποκατασταθῆ ἡ Πίστη τοῦ Χριστοῦ!
Ἡ παγκοσμιοποίηση, ὅμως, καὶ ἡ Νέα Ἐποχὴ δὲν θὰ παύσουν νὰ παραγάγουν ἑορτὲς δῆθεν Χριστιανικὲς (ὅπως
τοῦ υπάρκτου βεβαίως Ἁγίου Βαλεντίνου, μὲ
διαφορετικὴ ὅμως χροιά) ἤ
καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ καταργοῦν μὲ τὸν τρόπο τους τὶς Χριστιανικὲς (ὅπως
αὐτὴ τῶν γενέθλιων μὲ τὴν ὁποία ἐπιχειρεῖται ἡ κατάργηση τῆς ὀνομαστικῆς ἑορτῆς). Ἡ μίμηση ἐξάλλου ποὺ ἀκρίτως, ἀκατακρίτως καὶ ἀδιακρίτως ποὺ
«τιμοῦμε» ὡς νεοέλληνες, μᾶς κάνει νὰ πιθηκίζουμε! Ἔχουν καλλιεργηθεῖ στὸν λαό
μας σὲ ὑπερβολικὸ βαθμὸ συναισθήματα μειονεξίας ἔναντι τῶν εὐρωπαίων.5
Ἐν
κατακλείδι, ὅταν ἀποδίδουμε στὰ Χριστούγεννα τὸ πραγματικό τους νόημα καὶ ὅταν
τὰ ἑορτάζουμε πνευματικά, τότε ἐπιτυγχάνεται καὶ ὁ μέγας σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως
τοῦ Θεοῦ. Ὅσον ἀφορᾷ τὸ λεγόμενο χριστουγεννιατικο κλίμα, δεν ἐχουμε ἀνάγκη τὰ
ξενόφερτα-φράγκικα ἔθιμα. Πῶς μποροῦμε νὰ ἑρμηνεύσουμε τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ
Χριστούγεννα τιμῶνται καὶ στὴν Κίνα, στὴν Ἰνδία, στὴν Κορέα μέχρι καὶ σὲ αὐτὴ τὴν
Ἀφρικὴ; Τιμῶνται βεβαίως σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἀλλόθρησκες περιοχές, διότι δὲν τιμοῦν
τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ μία γιορτὴ καθαρὰ ὑλιστικὴ καὶ παγκοσμιοποιημένη.
Ἀντὶ τοῦ στολισμοῦ ἑνὸς δένδρου ἂς καταφύγουμε στὸν στολισμὸ ἑνὸς καραβιοῦ, ὅπως
ἔκαναν καὶ οἱ πρόγονοί μας, τὸ
ὁποῖο συμβόλιζε τὴν ἐκκλησία. Ἂς ψάλλουμε τὰ κάλαντα, μιμούμενοι τὰ κάλαντα τῶν ἀγγέλων,
ποὺ ἐκεῖνο τὸ βράδυ στὴν Βηθλεὲμ ἀνήγγειλαν τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς τῆς Γεννήσεως
τοῦ Χριστοῦ. Ἂς κόψουμε τὴν βασιλόπιττα τιμῶντας ἔτσι τὸν Μέγα Βασίλειο. Μὰ
πάνω ἀπὸ ὅλα ἂς προσευχηθοῦμε νὰ γεννηθῇ καὶ φέτος ὁ Χριστὸς στὴν καρδιὰ μας…
Ἀπὸ τοῦδε καὶ στὸ ἑξῆς ἄς ζήσουμε τὰ Χριστούγεννα πιό… ρωμέῃκα, σκεπτόμενοι πὼς τὰ Χριστούγεννα γεννήθηκε ὁ Χριστός!!!
1 Κ. Γ.
Παπαδημητρακοπούλου «τὰ Χριστοῦγεννα τῆς Παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς»
2 π. Θ.
Ζήση: «Τὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ξενόφερτο καὶ ἀντιχριστιανικό»
3 Δ.
Λουκάτου, «Χριστουγεννιάτικα καὶ τῶν ἑορτῶν»
4 Καθημερινὴ
22/12/1996
5 ΕΣΤΙΑ
24/12/1896: «Πολλοὶ ἐκ τῶν εὐπορωτέρων, τοὺς Φράγκους μιμούμενοι, εἰσήγαγαν εἰς
τὰς οἰκογένειας των, χωρὶς κανένα λόγον, ἁπλῶς καὶ μόνον διὰ νὰ φαίνονται ὅτι
διαφέρουν ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ρωμιούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς ἀρχὴν καὶ διακηρύττουν πρὸ
παντὸς νεωτερισμοῦ, ὅ,τι αὐτοὶ ἐννοοῦν «ὅπως τἄβραν ἔτσι νὰ τὰ ἀφήσουν καὶ στὰ
παιδιὰ των»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου