Ολόκληρη η περίοδος χωρίζεται σε τρεις υποπεριόδους: Προκλασική ή πρώιμη κλασική - συμπεριλαμβανομένης της ανοικοδόμησης της Αθήνας (480-445 π.Χ.) Κλασική - συμπεριλαμβανομένων δημιουργιών της εποχής του Περικλή και του κτιρίου της Ακρόπολης (445-404 π.Χ.) Μετακλασική ή ύστερη κλασική - από το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου (404-232 π.Χ.)
Χαρακτηριστικοί κλασικοί γλύπτες είναι:
Βρύαξις 450-400
Κρεσίλας 480
Μύρων 450-440
Φειδίας 490-430
Αγελάδας 480-450
Αγίας 480-450
Μίκων 480-420
Πολύκλειτος 480-420
Κάλαμης 475-450
Παιώνιος 420 -
Κηφισόδοτος ο πρεσβύτερος 405-365
Πραξιτέλης 380-330
Τιμόθεος 380 -
Σκόπας 370-330
Λύσιππος 370-320
Ευφράνωρ 370-330
Η Κλασική γλυπτική είναι μια λατρεία στο γυμνό, ένας όμορφος ύμνος στο σώμα. Ακριβώς όπως κατά την Αρχαϊκή περίοδο, χωρίς καμία αμηχανία, εκτίθενται το αρσενικό γυμνό, το γυναικείο γυμνό , αλλά πότε αυτό ο καλλιτέχνης το έντυσε είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, αλλά μια σαφή χειρονομία αμηχανίας ή ντροπής του φωτός, όπως και στο εξαιρετικό γλυπτό του Πραξιτέλη -Κνίδιος Αφροδίτη (360 π.Χ.).
Επανάσταση στην κλασική ελληνική τέχνη, συνδέεται με την εισαγωγή μιας αναπτυγμένης δημοκρατίας, η οποία αντικατέστησε τις αριστοκρατικές παραστάσεις και το σχηματικό σύστημα που εξέφρασε από την αρχαϊκή εποχή των κούρων για μια σημαντική αλλαγή στην ελληνική γλυπτική τέχνη (τον τέταρτο αιώνα π.Χ. στο θηλυκό έχει αρθεί η απαγόρευση στο γυμνό). Σημαντική επίδραση είχε, επίσης, την αύξηση της ζήτησης για ανάγλυφα που σχετίζονται με την κατασκευή των μεγάλων μετοπών του ναού, όπως και η Ακρόπολη της Αθήνας, και την εξάπλωση της συνήθειας της διακόσμησης σε τάφους, αγάλματα της οικογένειας. Αν και αυτές οι γλυπτικές συνθέσεις ήταν κυρίως με συμβολική σημασία (παριστά σκηνές θανόντος, όπου υποφέρει η μητέρα, γεμάτη σεβασμό για το γιο κλπ), αλλά έγιναν σε μια ρεαλιστική σύμβαση, αναδεικνύοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των προσώπων που απεικονίζονται.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ by ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ on Scribd
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου