Το μεγαλύτερο λάθος ολόκληρου του ελληνικού πολιτικού συστήματος τις τελευταίες δεκαετίες, έναντι της Τουρκίας, είναι η υιοθέτηση μιας φοβικής στάσης εξευμενισμού και η εμμονή σε μια κοντόφθαλμη πολιτική που αδυνατεί να δει τη μεγάλη εικόνα της σταδιακής εξέλιξης της σε μια δύναμη αναθεωρητισμού στην περιοχή.
Η ελληνική προσήλωση
αποκλειστικά στις ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο,
δίνει μια μικρή εικόνα που στερεί τη δυνατότητα της κατανόησης των τουρκικών
επιδιώξεων σε ευρύτερη κλίμακα. Ο κόσμος δεν γυρίζει μόνο γύρω από εμάς. Η
Ελλάδα είναι μόνο ένα μέρος, αν και σημαντικό, του ευρύτερου τουρκικού
σχεδιασμού και μιας γεωπολιτικής επέκτασης που εξαπλώνεται πλέον από την Κύπρο,
τη Συρία και το Ιράκ, μέχρι την Λιβύη και τη Σομαλία, τώρα και στη Νιγηρία. Η
κατανόηση των επιδιώξεων της Τουρκίας να αναδειχθεί σε μεγάλη περιφερειακή
δύναμη δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την παρατήρηση ολόκληρου του πεδίου των
ενεργειών της. Είναι λάθος να αντιμετωπίζεται ένας πολυεπίπεδος παίκτης, όπως
είναι η Τουρκία, μέσα από το μονοδιάστατο πρίσμα του ελληνικού μικρόκοσμου και
των μεταξύ μας διαφορών.
Αν κοιτούσαμε τη μεγάλη
εικόνα της τουρκικής δράσης, θα είχαμε αντιληφθεί από πολύ νωρίς τη μεγάλη
απειλή που αντιπροσωπεύει ο νέο-οθωμανισμός του Ερντογάν, όχι μόνο για την
Ελλάδα, αλλά και για τα κράτη όλης της περιοχής. Ένα κίνδυνο που, αν δεν
αντιμετωπιστεί τώρα, μακροπρόθεσμα θα απειλήσει ακόμα και την εξίσου
απερίσκεπτη Ευρώπη, που προς το παρόν κοιτάζει μόνο να επωφεληθεί από τα
οικονομικά συμφέροντα της με την Τουρκία. Ο Ερντογάν απλά ανοίγει έναν δρόμο,
που ακόμα και όταν ο βιολογικός και πολιτικός του κύκλος κλείσει, είναι βέβαιο
ότι θα τον ακολουθήσουν και οι διάδοχοι του. Ο νέο-οθωμανισμός και η
επανασύσταση της παλαιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας, «στα σύνορα της καρδιάς τους»,
έχουν γίνει πλέον κυρίαρχη εθνική ιδεολογία με μεγάλη απήχηση στο εσωτερικό της
χώρας. Το ίδιο αυτοκρατορικό όραμα και την ίδια φιλοδοξία μοιράζονται τόσο οι
ισλαμιστές, όσο και οι Κεμαλιστές.
Είναι δε τόσο προβληματική
η ελληνική οπτική για την Τουρκία, που ενόσω οι Τούρκοι θεωρούν τον Ελληνισμό
ως ένα ενιαίο σύνολο από την Κύπρο έως την Ελλάδα, που προσπαθούν να το
διασπάσουν, εμείς τους κάνουμε τη χάρη, μιλώντας για Κυπριακή και Ελληνική ΑΟΖ, σαν να είναι η
Κύπρος κάτι "άλλο" για εμάς. Κάτι σαν την Μάλτα ας πούμε. Διότι
μπορεί ο ελληνισμός να απλώνεται σε δύο ξεχωριστά κράτη, αλλά η τουρκική
επιθετικότητα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από κοινού σε ένα πανεθνικό μέτωπο.
Δεν είναι όμως μόνο η
Ελλάδα κοντόφθαλμη απέναντι στην Τουρκία. Είναι δυστυχώς και η ΕΕ. Η πρόταξη
των οικονομικών συμφερόντων στερεί τη δυνατότητα από πολλές χώρες να
αντιληφθούν τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο που εγκυμονεί για αυτές η νέο-οθωμανική
επέκταση αναμεμειγμένη με τον πανισλαμισμό, στην ηγεσία του οποίου προσβλέπει η
Τουρκία μέσω ενός νέου Χαλιφάτου. Μοιάζει να μη λαμβάνουν υπόψη τους τον
τεράστιο αριθμό των μουσουλμάνων που έχουν κατακλύσει την Ευρώπη. Θεωρούν ότι
βρίσκονται μακριά από το πρόβλημα, αλλά ξεχνούν ότι μπορεί να τις πλησιάσει. Δεν
παίρνουν στα σοβαρά την επιθετική ρητορική, που συχνά-πυκνά εξαπολύουν εναντίον
των ευρωπαίων «Σταυροφόρων», οι Τούρκοι αξιωματούχοι. Ευτυχώς όμως, όχι όλες οι
χώρες. Κάποιες έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα και γρηγορούν. Οι Αυστριακοί π.χ,
που ακόμα θυμούνται την πολιορκία της Βιέννης, εξού και το σταθερό αντιτουρκικό
τους φρόνημα. Κυρίως όμως οι Γάλλοι που έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα έγκαιρα.
Δεν είναι τυχαίο και ευτυχώς για εμάς, που η Γαλλία βγαίνει μπροστά για να
προλάβει το κακό πριν αυτό γιγαντωθεί μέσω της ανοχής και της ευρωπαϊκής
αβελτηρίας. Η Γαλλία-ναυτική δύναμη- δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την Αν. Μεσόγειο
στον έλεγχο της Τουρκίας και την Ελλάδα δορυφόρο της. Πριν ο νέο-οθωμανισμός αρχίσει να καταπίνει έναν-έναν
τους πάντες, η Ελλάδα θα πρέπει να αλλάξει στάση. Πρέπει να σταθεί αποφασιστικά
μαζί με την Γαλλία και με άλλες χώρες σε ένα δυναμικό αντι-τουρκικό μέτωπο.
Τώρα, όμως, πριν να είναι αργά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου