Υπόδειγμα πολιτισμού ή άντρο της ακολασίας, η Πομπηία παραμένει η ενεργή φλέβα της Ιστορίας

 Αλεσμένα όστρακα στρειδιών που χρησιμοποιήθηκαν για να δώσουν φωταύγια στους ρωμαϊκούς τοίχους. [Credit: Danilo Scarpati / Economist]

Η «Χαμένη Πόλη» εξακολουθεί να γοητεύει τους ερευνητές και έχει πολλά ακόμη να δώσει μέσα από τη μεγαλύτερη ανασκαφή που έχει γίνει ποτέ, τα τελευταία 70 χρόνια.

Για πολλούς άντρο της ανηθικότητας και της ακολασίας, για άλλους υπόδειγμα πολιτισμού και τέχνης, η Πομπηία παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά αινίγματα, με το ένα τρίτο της να είναι μέχρι σήμερα, ανεξερεύνητο.

Η μεγαλύτερη ανασκαφή των τελευταίων 70 ετών όμως, βρίσκεται σε εξέλιξη και τα ευρήματά της κρατούν την ιστορία της πιο αμφιλεγόμενης πόλης, ένα από τα πιο ελκυστικά και πολλά υποσχόμενα κεφάλαια της Ιστορίας και της Αρχαιολογίας.

«Ήταν εραστής της ή γιος της;» αναρωτήθηκαν οι αρχαιολόγοι, όταν αντίκρισαν δύο σκελετούς, έναν ανδρικό και γυναικείο, που «ήταν ξεκάθαρα σωματικά κοντά τη στιγμή του θανάτου τους». Εκείνη επάνω σε κρεβάτι, εκείνος στο πάτωμα. Εκείνη φαίνεται πως ήταν πλουσιότερη ή τουλάχιστον είχε μαζί της χρυσό. Πέρασαν τις τελευταίες τους στιγμές μαζί που ήταν φρικτές. Εκείνος, όπως δείχνουν τα τραύματά του, πέθανε πρώτος. Οι ερευνητές προσφέρουν ακόμη ένα στοιχείο: τις ηλικίες τους. Εκείνη ήταν μεταξύ 30 με 40, εκείνος στην εφηβεία ή στις αρχές της τρίτης δεκαετίας του. Ίσως, ήταν εραστές, ίσως μητέρα και παιδί, ίσως εντελώς άγνωστοι. Ακόμη και με απόσταση 2.000 χρόνων, οι αρχαιολόγοι εύχονται «να μην είδε τον ίδιο της τον γιο να πεθαίνει».

Το ψηφιδωτό «Εραστές», το οποίο είχε κλαπεί από Ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ανακτήθηκε από τους Καραμπινιέρους και επιστράφηκε στις αρχαιολογικές ανασκαφές της Πομπηίας. [Credit: Marco Cantile/LightRocket via Getty Images]

Μόνο από αυτούς τους δύο σκελετούς προκύπτουν σενάρια που φέρνουν τη σύγχρονη επιστήμη όλο και πιο κοντά στην πραγματικότητα για την Πομπηία, η φήμη της οποίας έχει περάσει από έντονες διακυμάνσεις στους τρεις και πλέον αιώνες της έναρξης των ανασκαφών.

Η «Χαμένη Πόλη» έχει χρησιμοποιηθεί και πολλάκις «κακοποιηθεί από κάθε γενιά», όπως θα συμφωνήσει ομάδα ιστορικών. Υπήρξε λατομείο πέτρας και κλασικής τέχνης. Προβλήθηκε ως παράδειγμα σεξουαλικής ελευθερίας, αλλά και ανηθικότητας και ακολασίας. Λίγοι κατάφεραν να «ξεπεράσουν» το διαβόητο άγαλμα θεού που συνευρίσκεται με κατσίκα, το οποίο ανακαλύφθηκε το 1752. Την ίδια ώρα, υπήρξε υπόδειγμα πολιτισμού από τα εντυπωσιακά υδραυλικά της, αλλά και βαρβαρότητας, αναφορικά με την ιδιαίτερα εκτεταμένη δουλεία στην πόλη.

Για τη συνέχεια εδώ:

http://anaskafi.blogspot.com/2025/09/blog-post.html