 |
| Γεράσιμου Γερολυμάτου: "Η Γέννηση του Χριστού", 1998 |
Υπάρχει κάποια Τέχνη που ο χρόνος τη
σέβεται και δεν την ξεθωριάζει. Σε αυτό το είδος της Τέχνης, ανήκει και η καθ ημάς Ανατολική Ορθόδοξη Υμνολογία, που κάποιοι Ύμνοι της μετρούν ήδη 1500 χρόνια διαρκούς
παρουσίας στη θρησκευτική ζωή των ορθοδόξων Ελλήνων, αλλά και άλλων.
Πόσους αιώνες ψάλλεται άραγε, αυτός
ο πανηγυρικός Κανόνας του Κοσμά του Μελωδού (685-752); Ο Κοσμάς, υπήρξε ισάδελφος
του Ιωάννη του Δαμασκηνού και υιοθετημένος ως ορφανό από τον πατέρα του Ιωάννη,
Σέργιο. Ήταν μοναχός στη μονή του Αγίου Σάββα και αργότερα έγινε Επισκόπος Μαϊουμά
της Φοινίκης, της αρχαίας Ανθηδώνος.
Το «Χριστός Γεννάται» συνετέθη από
τον Κοσμά περίπου στις αρχές του 8ου αιώνα. Έχουν περάσει, δηλαδή, 13
ολόκληροι αιώνες! Είναι μια Μουσική, γιατί περί μουσικής πρόκειται, που δε
γερνάει ποτέ. Παραμένει πάντα ουράνια μελωδική, και νέα, σχεδόν αρχετυπική. Είναι
η πρωτότυπη Μουσική όλων των χριστιανικών μουσικών και των Χριστουγέννων. Περικλείει
μέσα της μια αρχαία μουσική φλέβα, που μεταφέρει τους ζωντανούς ήχους της μέχρι
τις ημέρες μας.
Ας με συγχωρήσουν οι Μπαχ και οι
Χέντελ, αλλά εδώ το άκουσμα είναι διαφορετικό, είναι ταπεινό. Η Μουσική είναι σα
μέλι και οι νότες γλυκαίνουν την ακοή μέσα σε ένα αστραφτερό, χρυσό φως,
μεγαλειώδους απλότητας...όπως αρμόζει στο ευφρόσυνο και ελπιδοφόρο γεγονός της
Γέννησης του Χριστού....
Χριστός εξ ουρανών' απαντήσατε.
Χριστός επί γης' υψώθητε.
Άσατε τω Κυρίω πάσα ή γη,
και εν ευφροσύνη,
ανυμνήσατε λαοί' ότι δεδόξασται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου