ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Ο ζωγράφος-Λιθογράφος Honore Daumier, (1808-1879)

και το έργο του «Βαγόνι Τρίτης θέσεως»

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Αν καποιος ήθελε να μελετήσει τον Ο. Ντωμιέ και να αναζητήσει την επιτομή του καλλιτεχνικού του έργου, θα έπρεπε αναμφίβολα να σταθεί στο έργο του «Βαγόνι Τρίτης θέσεως» του 1862. Και αυτό, επειδή σε αυτό το έργο βρίσκονται συμπυκνωμένες, τόσο σε επίπεδο πολιτικό, όσο και σε επίπεδο αισθητικών καινοτομιών, αλλά και τεχνοτροπικής κατεύθυνσης, όλες οι σκέψεις και οι επιδιώξεις του καλλιτέχνη.


Και πρώτα στο πολιτικό, αφού ο Ντωμιέ, κυρίως ως λιθογράφος, κατέστησε την τέχνη πρωταγωνίστρια στην πολιτική σάτυρα της εποχής του. Από το 1830 ήδη, στη μεγάλη τέχνη του Ονορέ Ντωμιέ, με τις πολιτικού περιεχομένου λιθογραφίες του, μπήκε η σάτιρα των ηθών. Οι πρώτες γελοιογραφικές επιθέσεις τού Ντωμιέ είχαν στόχο τον μονάρχη και τους υπουργούς του, γεγονός που του κόστισε το 1832, μια εξάμηνη φυλάκιση

Από το 1848, με τη ζωγραφική του, εμπνευσμένη από τη ζωή του λαού, έδωσε μερικές από τις πιο σημαντικές και υψηλές εκφράσεις του ρεαλισμού. Μια από αυτές, είναι και το «Βαγόνι Τρίτης θέσεως». Όλα αυτά, δείχνουν την ξεκάθαρη κοινωνική και πολιτική θέση που παίρνει ο καλλιτέχνης μέσα από τα έργα του υπέρ του λαού. Αυτό είναι και το γενικό χαρακτηριστικό του ρεαλισμού, που αναζητεί το αληθινό, πέρα από το όμορφο ή το άσχημο. Και αυτό το βρίσκει στα πρόσωπα του βαγονιού, όπου αποτυπώνεται φευγαλέα μια εικόνα της καθημερινότητας των απλών ανθρώπων.

Ακόμη και τα πρόσωπα, όπως είναι τοποθετημένα στη σύνθεση, εκφράζουν το δυνατό συμβολισμό που θέλει να τους δώσει ο καλλιτέχνης. Ανάμεσα στο ονειροπόλο βλέμμα της νεαρής μητέρας προς το παιδί της και το γεμάτο συλλογισμό και εγκαρτέρηση βλέμμα της γριάς μητέρας της, μέχρι το αγόρι που έχει γείρει και μισοκοιμάται, έχοντας δίπλα του ίσως τις σχολικές του κασετίνες, ο Ντωμιέ επιχειρεί μια ταυτόχρονη υπέρβαση της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από όλες τις χρονικές και συνειδησιακές της φάσεις. Όλα αυτά, πάνω στον καμβά που δημιουργεί η ατμόσφαιρα του βαγονιού, που ισοδυναμεί με τον κόσμο της ίδιας της λαϊκής κοινωνίας, μέσα στο οποίο ταξιδεύουν όλοι μαζί στην ίδια θέση. Την τρίτη.

Οι φιγούρες στο δεύτερο και στο τρίτο επίπεδο, δένονται και αυτές στην ίδια μοίρα και στον ίδιο κοινωνικό προορισμό, που προκαθορίζει το βαγόνι της τρίτης θέσης για όλους τους επιβάτες του. Οι μορφές είναι χαρακτηριστικές της εποχής και από άποψη ενδυματολογική. Οι κύριοι με τα ημίψηλα καπέλα, οι χωριάτες με τα σκουφιά και οι γυναίκες του λαού με τα μαντήλια, συζητούν μεταξύ τους και ταξιδεύουν ως αυτόνομες υπάρξεις που κάποια συγκυρία τις έφερε μαζί στο ίδιο ταξίδι.

Σε ότι αφορά τις αισθητικές καινοτομίες, θα πρέπει να επισημανθούν τόσο η ισορροπημένη πυκνότητα της σύνθεσης των προσώπων σε ένα κλειστό χώρο, όσο και ο τρόπος φωτισμού που θυμίζει αρκετά από τον Ρέμπραντ. Μπορούν ακόμη να ανιχνευθούν επιδράσεις από τον Μπρέγκελ και από το ύφος της ζωγραφικής του 16ου-17ου αιώνα. Τεχνοτροπικά, ας μην ξεχνάμε πως ο Ντωμιέ, ζώντας μέσα στον 19ο αιώνα, βρέθηκε σε μια μεταβατική φάση, στο πέρασμα από τον Ρομαντισμό προς τον Ρεαλισμό. Ο Ντωμιέ, παρά το ότι θα μπορούσε να τον διεκδικήσει ο Ρεαλισμός, σε αυτό το έργο του, βρίσκεται ακόμη κοντά στον Ρομαντισμό, παρά το γεγονός ότι φαίνονται πλέον καθαρά οι ρεαλιστικές του επιδιώξεις.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...