Στον Ζωολογικό Κήπο της μπλογκόσφαιρας

γράφει ο Γεράσιμος Γ. Γερολυμάτος

Όποιος επισκεφτεί το κέντρο μια πόλης, θα παρατηρήσει ανάμεσα στο πλήθος, χιλιάδες πρόσωπα κάθε είδους. Μια αφάνταστη ποικιλία μορφών και εκφράσεων, που επιδέχονται ταξινόμησης με βάση μια τεράστια γκάμα χαρακτηριστικών, θα περάσουν από μπροστά του. Από τα ιδιαιτέρως έξυπνα και τα μέτριας νοημοσύνης πρόσωπα, έως τα παντελώς ηλίθια. Και από τα πανέμορφα και ελκυστικά, μέχρι τα απολύτως συνηθισμένα και τα άσχημα.

Τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο συμβαίνει και στη μπλογκόσφαιρα, που είναι επίσης μια Αγορά, με την αρχαία έννοια της συνάθροισης. Μόνο που εδώ, το κριτήριο της αναγνώρισης αλλάζει δραματικά ύφος. Σε αντίθεση με την πραγματική Αγορά, όπου η επαφή είναι άμεση και  φυσιογνωμική, στη μπλογκόσφαιρα η επαφή αυτή είναι έμμεση, καθώς παρεμβάλλεται το τεχνολογικό μέσο. Η πρώτη, είναι ένας χώρος σωμάτων, ενώ η δεύτερη ένας χώρος πνευμάτων. Η οπτική εντύπωση ενός όμορφου ή άσχημου προσώπου, δεν επικαλύπτει, ούτε αποσπά την προσοχή από τα ουσιαστικά εσωτερικά χαρακτηριστικά του.  Αν και η οπτική και φυσική επαφή παραμένουν ο καλύτερος τρόπος για την επικοινωνία, ωστόσο στο διαδίκτυο, η ουσία επικεντρώνεται στην εσωτερική διάθεση και έκφραση του ατόμου. Δεν υπάρχει πρόσωπο και έτσι η επικοινωνία γίνεται απευθείας μεταξύ γυμνών εγκεφάλων και  ψυχών.

Για το λόγο αυτό, μπορεί να είναι πιο ουσιαστική, καθώς η μόνη αναγνώριση μεταξύ των χρηστών, βασίζεται στο ίχνος των σκέψεων που αποτυπώνονται στα σχόλια. Δηλαδή στην εσωτερικότητα τους, που αποκαλύπτει τη δομή και την ποιότητα της, όπως σε ακτινογραφία. Επίπεδο νόησης, διαύγεια σκέψης, μόρφωση, είδος χαρακτήρα, ιδιαιτερότητες, είναι μόνο λίγα από αυτά, που αποκαλύπτουν τα σχόλια της μπλογκόσφαιρας, για τους συγγραφείς τους. Και όλα αυτά μένουν καταγεγραμμένα, δε διαγράφονται ποτέ.  Οι περισσότεροι μοιάζουν να μην το έχουν σκεφτεί, ή έστω να μη το θεωρούν και τόσο σημαντικό. Αλλά, δεν είναι έτσι. Επιπλέον, η ανωνυμία δεν προσφέρει παρά μια μάταια επικάλυψη, το ψευδώνυμο μια απλή αναγνωρισιμότητα του χρήστη, ενώ το ονοματεπώνυμο μια απλή επικύρωση της πραγματικής του ταυτότητας.

Η περιδιάβαση στη μπλογκόσφαιρα με την ποικιλία των σχολιαστών της, αφήνει την αίσθηση μιας επίσκεψης σε ζωολογικό κήπο, όπου διάφορα είδη ανθρώπινων ζώων, εκθέτουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Κάθε ιστολόγιο, διαθέτει τη δική του πανίδα και τα δικά του είδη. Όμως το ύφος, εξαρτάται και από τις επιλογές του διαχειριστή. Σε πολλά ιστολόγια, ο ζωολογικός κήπος απλά μεταβάλλεται σε ένα θηριοτροφείο αλληλοσπαρασσόμενων θηρίων. Συνήθως για λόγους ευτελείς, νοσηρού ανταγωνισμού, υπερτροφικού εγωισμού και υπερίσχυσης της προσωπικής γνώμης, πολύ συχνά εξαιτίας πολιτικής σκοπιμότητας και σχεδόν πάντα λόγω της έλλειψης πειστικών επιχειρημάτων και διάθεσης για ισότιμη επικοινωνία.

Ανάμεσα στα ζώα του κήπου, εντοπίζονται σαρκοφάγα, παμφάγα και φυτοφάγα. Λύκοι, ύαινες και τσακάλια, αρκούδες, μαϊμούδες, φίδια και στικτές λεοπαρδάλεις, μαζί με χοίρους, πρόβατα και μοσχάρια, συνθέτουν μια αλληλεπιδραστική ζωική αλυσίδα, που κατασπαράσσει και κατασπαράσσεται. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αναδεικνύουν μια υποβόσκουσα παθογένεια, που ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία και δεν είναι άλλη από τον πλήρη κατακερματισμό της, τον ατομικισμό, τη μισαλλοδοξία και την αμοιβαία δυσπιστία των μελών της.

Όπως στην Αγορά, έτσι και εδώ, καλοί και κακοί, ειλικρινείς και υποκριτές, αυτοδιάθετοι και πολιτικά υποκινούμενοι, ψυχικά ανισόρροποι και υβριστές, γίνονται ένα αξεδιάλυτο κουβάρι. Προπαγανδιστές, σπεκουλαδόροι, τρολ και φαντομάδες των χιλίων ψευδωνύμων, καταστρέφουν σοβαρές αναρτήσεις και προκαλούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό, εκτρέποντας κάθε γόνιμο διάλογο και κάθε θεμιτή διαφωνία, σε ένα μάταιο αγώνα άσκοπων και ανούσιων αντιπαραθέσεων, όπου κυριαρχεί το ένστικτο των οδόντων και των ονύχων.

Ένας καθρέπτης, είναι τελικά η μπλογκόσφαιρα, που αντανακλά την φρικτή εικόνα ενός πανζουρλισμού και μιας χασμωδίας. Μιας ασυνεννοησίας, όπως ακριβώς είναι και η πολιτική-κοινωνική ζωή της χώρας.  Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι άσχετο με όλα όσα διαδραματίζονται στη Βουλή, ούτε και με όσα συμβαίνουν στην πολιτική μας ζωή. Όλοι αυτοί οι πολιτικοί, είναι αντιπροσωπευτικά σαρκοφάγα ζώα της ζούγκλας, που επιβιώνουν, χάρις στη μηρυκαστική αμνησία των φυτοφάγων ψηφοφόρων τους.