ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Santa Claus, ένα εφεύρημα των πολυεθνικών και της Νέας Τάξης


Ο Santa Claus μπορεί επίσης να αναγνωριστεί σαν ο μεγαλύτερος «άγιος» του καπιταλισμού και του εμπορίου

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου


Αν μπορούσε κάποιος να γυρίσει τον χρόνο και να μεταφερθεί στα Χριστούγεννα του 1822, θα παρατηρούσε πως ο Santa Claus, ή ο «Άι Βασίλης» κατά το ελληνορθόδοξο, δεν υπήρχε ακόμα. Η συμπαθητική φιγούρα με την κόκκινη στολή και την λευκή γενειάδα, με το σάκο και τα δώρα, που το σέρνουν ζωηρά ελάφια ή τάρανδοι πάνω σε ένα έλκηθρο, ήταν τότε παντελώς άγνωστη.

Η σημερινή μορφή του Άι Βασίλη έγινε δημοφιλής με το ποίημα «A Visit from St. Nicholas» (Μια επίσκεψη από τον Άγιο Νικόλαο) που δημοσιεύτηκε το 1823. Η οπτικοποιημένη εκδοχή πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό «Harpers Weekly» το 1863, ενώ συμμετοχή στην δημοφιλία είχε και το παιδικό βιβλίο «The Life and Adventures of Santa Claus» του 1902. Είναι μια φιγούρα, η οποία προφανώς εκφράζει κάποιες παλαιότερες δοξασίες, που συναντώνται με διαφορετικό τρόπο στις λαογραφικές παραδόσεις πολλών λαών και τα οποία χαρακτηρίζονται από μια αύρα θρησκευτικότητας και μεταφυσικής. Είναι ο «Σάντα Κλάους» των Άγγλων, ο «Περ Νοέλ» των Γάλλων, ο «Σίντερ-Κλάας» των Ολλανδών, ο «Βάιναχτσμαν» των Γερμανών, ο «Λαμ-Κουνγκ-Κουνγκ» (= «ο Καλός γερο-πατέρας») των Κινέζων, ο «Χοτέισο» των Ιαπώνων και «Babbo Natale» των Ιταλών.

Santa Claus by Thomas Nast, 1863
Φυσικά, για τους Άγγλους, ο Άγιος Νικόλαος είναι ο καλοκάγαθος Santa Claus, που φέρνει τα δώρα και όχι ο Μέγας Βασίλειος. Παρόλο δε, που και οι δύο μεγάλοι άγιοι του Χριστιανισμού ήταν αγαθοί και φιλάνθρωποι, ο Άγιος Νικόλαος προτιμήθηκε μάλλον εξαιτίας της μεταφοράς των λειψάνων του στο Μπάρι και την κατοχή τους από την ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, πράγμα που έκανε το όνομα του πιο δημοφιλές και γνωστό στην απώτερη δύση από ότι του Μεγάλου Βασιλείου. Μάλιστα, η κλοπή αυτή του Αγίου από τα Μύρα της Λυκίας, συνέβη το 1087, δηλαδή όχι σε αδιάφορο χρόνο, αναφορικά με τις εξελίξεις του προηγηθέντος σχίσματος του 1054. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Όπως και αν έχει, παρά τις προθέσεις που μπορεί να είχε ο δημιουργός της χάρτινης καλοσυνάτης φιγούρας όταν την έφτιαχνε, ο Santa Claus εν έτει 2014, δεν είναι «Άγιος Νικόλαος», πόσο μάλλον, ούτε «Άι Βασίλης». Διότι, τι σχέση μπορεί να έχει ο ασκητικός, λιτοδίαιτος και πνευματοφόρος θεολόγος Μέγας Βασίλειος, με τον χοντρό καλοσυνάτο γέροντα με τις γούνες, με τα ροδοκόκκινα μάγουλα και με την χωρατατζίδικη διάθεση του αγαθού χωριάτη, που φωνάζει και γελά τρανταχτά πετώντας με ένα έλκηθρο; Πόσο ακόμη, που δεν έχει καμία σχέση με τον Άγιο Νικόλαο τον ίδιο!


Επί της ουσίας, ο Santa Claus δεν έχει κανένα χριστιανικό υπόβαθρο, πλην του ονόματος του και ας φωνάζει «Merry Christmas», αφού δεν τον έβαλαν να φωνάζει «God save the Queen!». Είναι μια σύνθεση στοιχείων από θρύλους και λαογραφικές δοξασίες των βορειοευρωπαϊκών λαών. Μάλιστα η παρουσία του τα τελευταία 190 χρόνια, είναι εμβόλιμη ανάμεσα στα Χριστουγέννα και στα Θεοφάνεια, που είναι οι αληθινές θρησκευτικές εορτές των ημερών. Οι Ορθόδοξοι Έλληνες, παρόλο που αποδέχθηκαν την δυτικόφερτη αυτή φιγούρα στο πλαίσιο των εορτασμών της Πρωτοχρονιάς, ωστόσο δεν υιοθέτησαν το όνομα του Αγίου Νικολάου για αυτήν. Έχοντας δε και τον ορθόδοξο εορτασμό της Περιτομής του Κυρίου και της Κοιμήσεως του Μεγάλου Βασιλείου την πρώτη ημέρα του Ιανουαρίου, την προσάρμοσαν στην περίσταση, ονομάζοντας την απλά «Άι Βασίλη», επιτείνοντας τη σύγχυση μεταξύ ψευδούς και αληθούς.

Το γεγονός πάντως είναι, πως ο Santa Claus, εντασσόμενος εμβόλιμα στους χριστουγεννιάτικους εορτασμούς του Δωδεκαημέρου, έχει αποκτήσει μια δική του λαογραφική υπόσταση, σχεδόν «θρησκευτικού» τύπου, που δείχνει να είναι πλέον αυτονομημένη από την χριστιανική ατμόσφαιρα των ημερών. Και είναι πράγματι άξιος κοινωνιολογικής μελέτης ο εκπληκτικός τρόπος με τον οποίον, μια εφευρεμένη χάρτινη φιγούρα, μπόρεσε μέσα σε διάστημα 190 χρόνων να ριζώσει τόσο πολύ, ώστε να αποκτήσει ιδία υπόσταση μέσα στη συνείδηση πολλών ανθρώπων, κυρίως παιδιών. Έχει επίσης μια τέτοια αναγνωρισιμότητα, που να ανταγωνίζεται ακόμα και τα ίδια τα Χριστούγεννα, τα οποία έρχονται σχεδόν σε δεύτερη μοίρα. Παρατηρήστε γύρω σας, πως η εικόνα του Santa Claus βρίσκεται παντού, σε στολίδια, σε αφίσες και σε παιχνίδια, ενώ τραγούδια και ταινίες δημιουργούνται για αυτόν, την ίδια στιγμή που οι Φάτνες συνεχώς λιγοστεύουν.

Ο Santa Claus, αν είναι «άγιος» κάποιου πράγματος, αυτό δεν είναι άλλο από την παγκοσμιοποίηση. Απόδειξη είναι, πως αποτελεί σε παγκόσμια κλίμακα τον αγαπημένο ήρωα των παιδιών τις ημέρες αυτών των εορτών, ακόμη και σε χώρες μη Χριστιανικές. Αλλά γιατί; Μα, ακριβώς επειδή μπορεί να απευθύνεται σε όλους, ανεξάρτητα από το θρήσκευμα τους και ως γνωστόν η παγκοσμιοποίηση απεχθάνεται σύνορα, έθνη και θρησκείες, όπως ακριβώς η Νέα Τάξη και οι πολυεθνικές εταιρείες που την προωθούν. Όμως ο Santa Claus δεν έχει κανένα ιδιαίτερο χριστιανικό πρόσημο. Είναι εντελώς αποχριστιανισμένος, ή καλύτερα παγκοσμιοποιημένος. Αρκεί να σκεφτεί κανείς, πως στην Κίνα κατασκευάζονται κάθε χρόνο αιβασίληδες από ανθρώπους, που μπορεί οι ίδιοι να είναι Βουδιστές, Κομφουκιστές, ή Ταοϊστές.

Ο Santa Claus μπορεί επίσης να αναγνωριστεί σαν ο μεγαλύτερος «άγιος» του καπιταλισμού και του εμπορίου* με μεγάλη «καριέρα» στις διαφημίσεις των πολυεθνικών εταιριών-που είναι μαζί με τις τράπεζες και τις Αγορές οι αρχιέρειες της παγκοσμιοποίησης-και οι οποίες συνέβαλλαν τα μέγιστα στην καθιέρωση του και στην εξέλιξη του σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, λοιπόν, το περιβάλλον μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε ο Santa Claus, που δεν είναι άλλο από την Αγγλία της καταθλιπτικής Βικτωριανής εποχής, της Βιομηχανικής επανάστασης και των τοκογλυφικών τραπεζικών Οίκων του Λονδίνου, του Σκρούτζ και ακόμα του Όλιβερ Τουίστ. Η χρήση των συμβόλων του σε κάθε είδους εμπορικές διαφημίσεις, ακόμη και σε ταινίες ερωτικού περιεχομένου, δείχνει ότι δεν πρόκειται καθόλου για έναν saint, αφού κάτι τέτοιο θα ήταν βλάσφημο και ανεπίτρεπτο για έναν άγιο. Παρόλα αυτά, η φιγούρα του μεσουρανεί ανάμεσα σε αληθινούς αγίους, κατά τη διάρκεια των πιο ιερών ημερών του χρόνου. Αποδεικνύεται έτσι, πως το εμπόριο και το χρήμα κινούν τα πάντα, προωθώντας την υλόφρονα αντίληψη των εορτών και αφήνοντας ελάχιστο χώρο για την ουσία και το πνεύμα τους.

Έπειτα από την αρχική λογοτεχνική του εμφάνιση, ο Santa Claus εξελίχθηκε κυριολεκτικά σε έναν αστέρα του καπιταλιστικού στερεώματος. Η White Rock Beverages ήταν μια εταιρία αναψυκτικών που τον χρησιμοποίησε το 1915 για να πουλήσει μεταλλικό νερό και το 1923 τζίντζερ-έιλ. Χρησιμοποιήθηκε ακόμα και για την διαφήμιση των τσιγάρων Camel, σοκολατών κλπ. Το 1931 η γνωστή αμερικάνικη εταιρεία αναψυκτικών Coca-Cola παρουσίασε τον Άι-Βασίλη με πρωτοχρονιάτικα δώρα τα προϊόντα της εταιρείας στα χρώματα βεβαίως εκείνης. Η διαφήμιση αυτή υπήρξε εμπορικά τόσο επιτυχής που έμελλε να γίνει σήμα δημοτικότητάς της ανά τον κόσμο. Η μακρόχρονη χρήση του σε διαφημίσεις της Coca-Cola παγίωσε την εμφάνισή του και ειδικά τα κόκκινα ρούχα, αλλά οπωσδήποτε δεν ήταν δική της εφεύρεση. Δική της ήταν όμως η βούληση, να τον μετατρέψει σε έναν κράχτη του καταναλωτισμού και των δικών της προϊόντων. Έτσι που, εκτός από την «Coca-Cola που πάει με όλα», να πηγαίνει και ο Santa Claus με όλα, καθώς αποδεικνύεται μια πάρα πολύ προσαρμόσιμη φιγούρα και σίγουρα πολύ επικερδής. Οι έξυπνοι Φιλανδοί, μάλιστα, έστησαν και ένα ολόκληρο χωριό κοντά στο Ροβανιέμι της Λαπωνίας, που είναι υποτίθεται του Santa Claus, εισπράττοντας χρήμα από το ψέμα.

Η «γενναιοδωρία» του καλοσυνάτου Santa Claus, προϋποθέτει βέβαια την επίσκεψη των γονιών στο ταμείο του καταστήματος από όπου θα αγοράσουν τα δώρα. Αυτά, που δήθεν εκείνος θα χαρίσει στα παιδιά τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς, πράγμα το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα γιατί συμβαίνει και ποια είναι η σκοπιμότητα της διατήρησης αυτού του ψέματος. Γιατί δηλαδή, να αποδίδεται στη «γενναιοδωρία» ενός ανύπαρκτου ήρωα το χάρισμα δώρων, που ο ιδρώτας της εργασίας του γονιού αγόρασε για τα παιδιά του και κανείς άλλος; Ποια είναι η ανάγκη για αυτό το εφήμερο και επωφελές ψέμα, που η αποκάλυψη του μοιραία θα έρθει, όταν τα παιδιά θα μεγαλώσουν και θα μάθουν την αλήθεια; Μιαν αλήθεια που την αποκάλυψη της συνοδεύουν συνήθως η απογοήτευση, αλλά και ένα αίσθημα εξαπάτησης, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι, έχοντας υπάρξει και εμείς παιδιά. Το κυριότερο, όμως, είναι, πως το ψέμα που έχει πια ενσταλάξει στην τρυφερή παιδική ψυχή από την αρχή κιόλας της ζωής του, συνεγείρει με την διάψευση του και την δυσπιστία απέναντι σε όλα τα άλλα. Διότι, ένα παιδί, μη όντας σε θέση να διακρίνει τα όρια του ψεύδους και της αλήθειας, θα αρχίσει πλέον να αναρωτιέται, αν ο Santa Claus ήταν το μοναδικό ψέμα που του είπαν, ή μήπως όλα όσα του έχουν πει είναι ψέματα, ακόμη και ο θεός; Μιλάμε για μια καταστροφή της παιδικής ψυχής, που εθισμένη καθώς είναι στο ψέμα, σύρεται ξαφνικά στον κόσμο της αμφιβολίας και της δυσπιστίας, ακόμα και απέναντι στην ίδια την αλήθεια.

Δεν αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, την παιδαγωγική διάσταση του ζητήματος αυτού, αφού κάθε σύγκριση του Santa Claus με τα παραμύθια θα ήταν άστοχη. Διότι τα «ψεύδη» των γνωστών παραμυθιών αποσκοπούν στο να διδάξουν με εικόνες το παιδί και εμπεριέχουν πάντα στον πυρήνα τους κάποιο ηθικό δίδαγμα. Ενώ η φιγούρα της Coca-Cola, δεν διαθέτει τίποτα από αυτά. Πόσο παιδαγωγικό είναι εντέλει, το να μεγαλώνει κανείς ένα παιδί με ψεύδη περί Santa Claus, στο όνομα δήθεν του παιδικού «ονείρου» και της «μαγείας» που έχει ανάγκη ένα παιδί; Γιατί δεν είχαν μια τέτοια ανάγκη οι άνθρωποι, πριν από την εμφάνιση του ψευτοαγίου; Πώς είναι δυνατόν, να προκρίνεται η σοφιστική άποψη πως το ψευδές είναι καταλληλότερο σε ότι αφορά την διαπαιδαγώγηση, έναντι του αληθούς; Και γιατί δεν είναι παιδαγωγικό άραγε, το να μιλήσει κανείς στα παιδιά για τον Μέγα Βασίλειο τον ίδιο, αντί του ψεύτικου Santa Claus; Πολλά τα ερωτήματα που χρήζουν απαντήσεων.

Κάποιοι από εσάς, ίσως να αντιδράτε για όσα γράφω για τον αγαπημένο Αι Βασίλη των παιδικών μας χρόνων. Αυτό, θα μπορούσε να εκληφθεί ως μια απόδειξη της βαθιάς επίδρασης του ψέματος στην παιδική ηλικία, που απλά δεν ξεπεράστηκε με την ενηλικίωση. Ποτέ όμως δεν είναι αργά. Άλλωστε, δεν πιστεύω ότι ένα άρθρο θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα, καθώς γενιές ολόκληρες έχουν μεγαλώσει με ένα ψέμα, που κατέληξε να μοιάζει αληθινό. Όμως, θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να προβληματιστούμε για το γεγονός, πως «κάποιοι» έχουν τη δύναμη να εισάγουν «καινά δαιμόνια» και να τα καθιερώνουν, επιδρώντας με σκοπιμότητα στις ανθρώπινες ψυχές.



*(ένας δεύτερος άγιος του καπιταλισμού στον οποίον ανάβονται πολλά «κεριά», είναι και ο νεοφανής «άγιος Βαλεντίνος», αφού ως γνωστόν και ο έρωτας ξοδεύει πολύ χρήμα)

6 σχόλια:

  1. Καλησπέρα σας κύριε Γερολυμάτε,

    πολύ εμπεριστατωμένο το άρθρο σας και πραγματικά κι εγώ αναρωτιώμουν τη σχέση Santa Claus και Άγιου Βασίλη και την ιστορία και των δύο και το άρθρο σας ήρθε ακριβώς τη στιγμή αυτού του προβληματισμού. Επιτρέψτε μου όμως να διαφωνήσω, όπως άλλωστε το προβλέψατε.

    Είμαι άνθρωπος που λόγω και της επιστήμης μου (αλλά και της ανατροφής μου), δεν μπορώ να πιστέψω σε ύπαρξη Χριστού, Θεού κλπ. Οπότε δε με απασχολεί η οποιαδήποτε θρησκευτική ή μη προέκταση της ιδέας του Αγίου Βασίλη. Ίσα-ίσα, με εξυπηρετεί το γεγονός ότι υπάρχει σε όλους τους λαούς και ανεξαρτήτως θρησκείας. Μάλιστα θεωρώ ότι είναι ωραίο να υπάρχει κάτι που "ενώνει" όλα τα παιδάκια όλου του κόσμου, δηλαδή η πίστη σε αυτόν τον χοντρό γεράκο που φέρνει δώρα. Προσωπικά δε με ενδιαφέρει και η εμπορική εκμετάλλευση του θέματος. Και αυτό γιατί, προερχόμενη από φτωχή οικογένεια, ποτέ δεν μου έκαναν ως παιδί ακριβά δώρα, αλλά και ένα κουτάκι μαρκαδόρους να βρεις κάτω από το έλατο ήταν φοβερή ευτυχία και έδινε χαρά. Επίσης, το παιδικό μυαλό έλκεται από φανταστικές ιστορίες και ήρωες. Οπότε το θεωρώ πολύ "πεζό"¨και διόλου ελκυστικό, να μου έδιναν απλά τα δώρα μου στο χέρι οι γονείς μου. Ενώ το να σκέφτομαι ότι κάπου υπάρχει ένας άνθρωπος που διαβάζει τα γράμματα που του στέλνω και μου φέρνει δώρα, από την καμινάδα, με το έλκυθρο κλπ, εξάπτει την παιδική φαντασία και δημιουργεί ένα επιπλέον αίσθημα ευφορίας. Γιατί λοιπόν να καταργηθεί; Και στην τελική, είναι ένα ακόμη έθιμο, το οποίο δεν πειράζει που δεν είναι θρησκευτικό ή εθνικό, δεν πειράζει που το μοιραζόμαστε με τον υπόλοιπο κόσμο, και τα έθιμα είναι ευχάριστα, στην πλειοψηφία τους, να τα διατηρεί κανείς, ειδικά όταν μπορεί κανείς με αυτά να κάνει χαρούμενους τους μικρούς μας φίλους. Όσο για το ότι δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα ως έθιμο, εγώ θα σας πω ότι για μένα π.χ., το έθιμο του επιταφίου δεν έχει κανένα νόημα, αφήστε που το βρίσκω και μακάβριο, όπως και το έθιμο της νηστείας και άλλα τέτοια. Όμως κατανοώ απόλυτα ότι για μία μεγάλη μερίδα Ελλήνων αυτά είναι σημαντικά και νιώθουν καλά με τον εαυτό τους όταν τα συντηρούν. Έτσι και το έθιμο του Αγιου Βασίλη. Όταν είμαστε μικρά έχει όλα τα νοήματα του κόσμου. Όταν μεγαλώνουμε, και τα βλέπουμε από άλλη οπτική, χάνει κάθε νόημα... νομίζω είναι θέμα οπτικής...

    Ελπίζω να μη σας κούρασα και νομίζω ότι είστε κι εσείς της πεποίθησης ότι δεν είναι κακό να διαφωνούμε...:-)

    Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Ελένη,

      Πράγματι, έχω την πεποίθηση ότι δεν είναι κακό να διαφωνούμε, το αντίθετο, κάτι καλό μπορεί να βγει από αυτό. Επίσης δεν με κουράσατε, αλλά μου ανοίξατε μεγάλη συζήτηση με πολλά θέματα. Ας τα πιάσουμε όμως από την αρχή, όσο γίνεται, αν και θα χρησιμοποιήσω κάποιες από τις τελευταίες σας λέξεις, όπου λέτε

      νομίζω είναι θέμα οπτικής...

      Και είναι. Ως Έλληνας και χριστιανός ορθόδοξος έχω μια άλλη θέαση του κόσμου. Εσείς κάποιαν άλλη. Κατανοητό και φυσικό. Παίζει ρόλο οτι είμαι και καλλιτέχνης, οπότε είμαι ευαίσθητος σε μεταφυσικούς «κραδασμούς» και συχνότητες. Όπως καταλαβαίνετε συμφωνώ με το σχόλιο του φίλου Βασιλείου που απάντησε στο δικό σας. Συνεχίζω, όμως. Γράφετε.

      πραγματικά κι εγώ αναρωτιώμουν τη σχέση Santa Claus και Άγιου Βασίλη και την ιστορία και των δύο

      Αυτό, απλά δείχνει το μέγεθος της σύγχυσης που έχει επιφέρει ο νεοφανής Santa Claus στην ελληνική κοινωνία, αλώνοντας τα πάντα. Αν εσείς. μια ενήλικη και επιστήμονας δεν έχετε κατανοήσει ότι ΔΕΝ υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα τους, μπορείτε να φανταστείτε τι συμβαίνει στα παιδιά, ή στους πιο απλόϊκούς ανθρώπους; Βέβαια, μπορείτε να επικαλεστείτε την άγνοια και την αδιαφορία σας για το ζήτημα, ως άθεη, αν κατάλαβα σωστά, πράγμα που εμπεριέχεται στην φράση σας

      Είμαι άνθρωπος που λόγω και της επιστήμης μου (αλλά και της ανατροφής μου), δεν μπορώ να πιστέψω σε ύπαρξη Χριστού, Θεού κλπ.

      Οπότε δε με απασχολεί η οποιαδήποτε θρησκευτική ή μη προέκταση της ιδέας του Αγίου Βασίλη.

      Όσους όμως τους απασχολεί, δεν βλέπουν τον Santa Claus σαν έναν καλοσυνάτο γεράκο όπως εσείς, αλλά σαν έναν ασπροκόκκινο Δούρειο Ίππο, εναντίον των δικών μας παραδόσεων, που πάλι όπως κατάλαβα και αν κάνω λάθος διορθώστε με, δεν τους δίνετε και μεγάλη σημασία, αφού εξισώνετε ήθη και έθιμα αιώνων, με μια γραφιστική καρικατούρα κάποιου σχεδιαστή, όπως εγώ για παράδειγμα, που σχεδιάστηκε πριν από 100 χρόνια για τις ανάγκες κάποιων πολυεθνικών. Αυτό συνάγω από την φράση

      Και στην τελική, είναι ένα ακόμη έθιμο,

      Διαγραφή
    2. Σε ότι αφορά το προηγούμενο που γράψατε

      λόγω και της επιστήμης μου (αλλά και της ανατροφής μου), δεν μπορώ να πιστέψω σε ύπαρξη Χριστού, Θεού κλπ.

      Έχω μια διαφωνία και μια συμφωνία να καταθέσω.
      Το πρώτο. Η επιστήμη δεν κάνει κανέναν άθεο από μόνη της, ούτε έχει κάποια εγγενή τάση αθείας. Μπορεί μάλιστα να συμβαίνει και το αντίθετο, πράγμα που αποδεικνύεται από την ύπαρξη λαμπρών χριστιανών επιστημόνων και ιατρών. Άρα δε μπορεί κανείς να επικαλεστεί την επιστήμη ως αιτιολογία της προσωπικής του επιλογής προς την αθεϊα.
      Όποτε, πάμε στο δεύτερο με το οποίο και συμφωνώ και αναφέρεται στην ανατροφή, που είναι το πλέον καθοριστικό ως αιτία. Θα πρόσθετα βέβαια και την έλλειψη μέσα στην ζωή κάποιων σχετικών εμπειριών πνευματικής φύσεως.
      Γράφετε παρακάτω

      Μάλιστα θεωρώ ότι είναι ωραίο να υπάρχει κάτι που "ενώνει" όλα τα παιδάκια όλου του κόσμου, δηλαδή η πίστη σε αυτόν τον χοντρό γεράκο που φέρνει δώρα.

      Ενώ το να σκέφτομαι ότι κάπου υπάρχει ένας άνθρωπος που διαβάζει τα γράμματα που του στέλνω και μου φέρνει δώρα, από την καμινάδα, με το έλκυθρο κλπ, εξάπτει την παιδική φαντασία και δημιουργεί ένα επιπλέον αίσθημα ευφορίας.

      Εδώ διαπιστώνω μια αντίφαση ανάμεσα στην ομολογημένη αθεϊα και την αδιαφορία σας για τον Αι Βασίλη, όπως γράψατε από την μια, όμως από την άλλη σας ενδιαφέρει να πιστεύουν τα παιδάκια όλου του κόσμου σε ένα γεράκο που διαβάζει κλπ για να έχουν ένα αίσθημα ευφορίας. Το κατα συνθήκη αυτό ψεύδος του Santa Claus το δέχεσθε, λοιπόν, αλλά το να ακούσουν τα Χριστούγεννα τα παιδάκια για τον Χριστό, που επίσης για εσάς είναι ψεύδος, σας βρίσκει επιφυλακτική και άθεη; Αλλά ο Χριστός δεν κάνει για ΟΛΑ τα παιδάκια του κοσμου και εκεί είναι το πρόβλημα της Νέας Τάξης. Χρειάζεται κάτι «γιούνισεξ», κάτι σαν τον Santa Claus που να κάνει για όλους!

      Αυτό, λοιπόν, το οποίο εύχεσθε, είναι αυτό που εγώ ονομάζω Παγκοσμιοποίηση αυτού του τύπου και είναι κάτι απέναντι στο οποίο στέκομαι πνευματικά και ιδεολογικά. Είμαι γενικά υπέρ των ιδιαιτεροτήτων των ανθρώπων, των εθνικών, θρησκευτικών, πολιτισμικών ιδιομορφιών τους και της ποικιλίας αυτών στην έκφραση της συνολικής αθρωπότητας. Επιθυμώ το κάθε παιδάκι να συνεχίσει να πιστεύει στην χώρα του αυτό που αποτελεί την πίστη του λαού της, ή να μην πιστεύει αν δεν θέλει. Αλλά σίγουρα δεν επιθυμώ να πιστεύει σε έναν ανώδυνο τύπο που πλάσαραν οι πολυεθνικές της δύσης και η Κόκα Κόλα, ο οποίος σουλατσάρει με ένα έλκηθρο και φωνάζει Χοχοχοχοχο!
      Γράφετε ακόμα

      Προσωπικά δε με ενδιαφέρει και η εμπορική εκμετάλλευση του θέματος.

      Νομίζω πως θα έπρεπε να σας ενδιαφέρει, διότι εκεί βρίσκεται ο σκοπός και η ουσία της ύπαρξης και της προώθησης του. Θα ήταν σαν να του τραβάγατε τα ψεύτικα γένια!

      Πρέπει όμως να κλείσω εδώ, διότι διαφωνώ και σε πολλά άλλα που γράψατε περί Επιταφίου κλπ, αλλά δεν είναι της ώρας. Άλλωστε δε νομίζω ότι σε ζητήματα τόσο υποκειμενικά, όπως είναι η πίστη, μπορεί κάποιος να κάνει κάτι παραπάνω, από το να καταθέσει απλώς την άποψη και τις θέσεις του στο πλαίσιο ενός διαλόγου.
      Σας χαιρετώ, ευχόμενος απλά καλές γιορτές και όχι Καλά Χριστούγεννα

      Διαγραφή
    3. Αγαπητή Ελένη,

      Είδατε πως είχα δίκιο όταν έλεγα, πως κάτι καλό μπορεί να προκύψει από μια διαφωνία;

      Σας εύχομαι, λοιπόν, καλή συνέχεια....

      Διαγραφή
  2. Κι όμως, Ελένη, η επιστήμη δεν τείνει στην "αθεϊα" αλλά στην απόδειξη του δόγματος ότι όντως η ύλη δημιουργείται από το πνεύμα. Μόνο που αυτή η επιστήμη δεν προβάλλεται, το αντίθετο.
    Δυστυχώς, όλες οι προσεγγίσεις που είναι καλοπροαίρετες και αναφέρουν επιχειρήματα σαν τα δικά σου, περιέχουν και την αγνωσία -δηλαδή την παρεξήγηση- στα περί του χριστιανισμού. Συνδυάζεται με λανθασμένη ενημέρωση στην παγκόσμια ιστορία. Οπότε, η λύση είναι η προσωπική έρευνα με προσεκτική, σταδιακή μετακίνηση από τα φυσικά στα μεταφυσικά.

    Βασίλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Βασίλειε καλησπέρα,

      Συμφωνώ μαζί σου και απλά δράττομαι της ευκαιρίας να σου ευχηθώ Καλά Χριστούγεννα και ένα ευτυχέστερο νέο Έτος!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...