 |
Νεκρή φύση με μελιντζάνες, 1911.
|
O
Henri-Émile-Benoît Matisse γεννήθηκε στη Γαλλία στις 31 Δεκεμβρίου του 1869.
Σπούδασε νομικά στο Παρίσι αλλά την ίδια εποχή που πήρε το πτυχίο του ξεκίνησε
την ενασχόλησή του με τη ζωγραφική, όταν η μητέρα του τού έκανε δώρο είδη
ζωγραφικής σε μια εποχή που έπρεπε να μείνει περιορισμένος στο σπίτι λόγω
ασθενείας. Τότε ανακάλυψε «ένα είδος παραδείσου» όπως είπε ο ίδιος, και
αποφάσισε ότι αυτό που επιθυμούσε να κάνει ήταν να γίνει ζωγράφος, κάτι που
προκάλεσε την απογοήτευση του πατέρα του.
Το 1891
επέστρεψε στο Παρίσι, για να σπουδάσει ζωγραφική στην Académie Julian, ως
μαθητής των William-Adolphe Bouguereau και Gustave Moreau. Αρχικά ζωγράφιζε
κυρίως νεκρές φύσεις με το τυπικό φλαμανδικό στυλ. Ο Jean-Baptiste Chardin ήταν
από τους αγαπημένους του ζωγράφους, τέσσερα έργα του οποίου αντέγραψε ως
μαθητής (σήμερα αυτά τα έργα βρίσκονται στο μουσείο του Λούβρου).
Αυτοπορτραίτο, 1900.
Λουόμενες και χελώνα, 1908.
Καρμελίνα, 1903.
Το 1896
εξέθεσε, για πρώτη φορά, 5 έργα του στην Société Nationale des Beaux-Arts, όπου
το γαλλικό κράτος αγόρασε δύο από τα έργα. Τα δυο επόμενα χρόνια επισκέφτηκε
επανειλημμένα τον Αυστραλό ιμπερισονιστή ζωγράφο John Peter Russell, ο οποίος
του γνώρισε τον ιμπρεσιονισμό και το έργο του προσωπικού του φίλου αλλά ακόμα
άγνωστου Ολλανδού Vincent van Gogh.
Ως
συνέπεια, το προσωπικό στιλ του Matisse άλλαξε δραματικά, και ο ίδιος αργότερα
θα πει: «Ο Russell ήταν ο δάσκαλός μου και ο Russell μου εξήγησε την θεωρία των
χρωμάτων».
Χορός 2, 1910.
Διακοσμητική φιγούρα
Χρυσόψαρα, 1911
Αρμονία σε κόκκινο, 1908.
Ο Matisse
επηρεάστηκε επίσης από τους Nicolas Poussin, Antoine Watteau, Edouard Manet,
Cézanne, Gauguin, Signac, καθώς επίσης και από τον Auguste Rodin, και την
Ιαπωνική τέχνη. Μελέτησε με πάθος τα έργα των ζωγράφων και μάλιστα χρεώθηκε για
να αγοράσει έργα των αγαπημένων του ζωγράφων.
Μεταξύ των
έργων που είχε σπίτι του ήταν μια γύψινη προτομή του Rodin, ένας πίνακας του
Gauguin, ένα σχέδιο του van Gogh, αλλά και το υπέροχο έργο του Cézanne, με τις
Τρεις Λουόμενες. Στο έργο του Cezanne, o Matisse βρήκε την κύρια πηγή έμπνευσής
του.
Το 1898
επισκέφτηκε το Λονδίνο για να μελετήσει τα έργα του J. M. W. Turner. Η πρώτη
του προσωπική έκθεση έγινε στην γκαλερί Vollard's το 1904 (χρονιά με την οποία
γνωρίστηκε με τον κατά 12 χρόνια νεότερό του Pablo Picasso), χωρίς να σημειώσει
σημαντική επιτυχία.
Πολυτέλεια, ηρεμία και απόλαυση,
1904.
Ανδρικό μοντέλο, 1900.
Γυμνό και ισπανικό χαλί, 1926.
Ακολούθησαν
ομαδικές εκθέσεις, σκληρές κριτικές αλλά και έπαινοι. Το ζεύγος των Gertrude
και Leo Stein αγόρασε το έργο του «Γυναίκα με καπέλο», κάτι που είχε σημαντική
ψυχολογική επίδραση στον καλλιτέχνη που βασανιζόταν από την κακή υποδοχή των
έργων του.
Ο Matisse
είχε μακρά σχέση με τον Ρώσο συλλέκτη Sergei Shchukin, για τον οποίο
δημιούργησε ένα από τα διασημότερα έργα του, το «La Danse ». Το 1941, ύστερα από
μια χειρουργική επέμβαση, ο ζωγράφος άρχισε να χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο,
κάτι που χρειάστηκε μέχρι το θάνατό του.
Οδαλίσκη, 1926.
Οδαλίσκη με τατουάζ, 1923.
Οδαλίσκη με κόκκινη παντελόνα,
1921.
Συνέχισε
ωστόσο να ζωγραφίζει, παράγοντας έργα που ήταν πρωτοπόρα και ριζοσπαστικά όπως
την σειρά «Μπλε Γυμνά» και το βιβλίο με πολύχρωμα κολάζ «Jazz» (1947). Ο ίδιος
απόλυτα εκτός της πολιτικής, συγκλονίστηκε από το φυλακισμό και το βασανισμό
της αντιστασιακής κόρης του Marguerite στον στρατόπεδο συγκέντρωσης
Ravensbrück.
Το 1951
ολοκλήρωσε τον σχεδιασμό του εσωτερικού, των παραθύρων και της διακόσμησης του
παρεκκλησίου, κάτι που έκανε λόγω της στενής φιλίας του με την δομινικανή
καλόγρια Jacques-Marie ενώ το 1952 ίδρυσε ένα μουσείο για το έργο του στην
γενέθλια πόλη του.
Ο Matisse
έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών, το 1954, ύστερα από καρδιακή προσβολή.
Ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο της Notre Dame de Cimiez, κοντά στη Νίκαια.
Οδαλίσκη με κόκκινη παντελόνα,
1921.
Οδαλίσκες, 1928.
Ροζ γυμνό, 1935.
Γυμνή πλάτη, 1927.
Γυμνή γυναίκα που κοιμάται σε κόκκινο
φόντο, 1916.
Νεκρή φύση με γαλάζιο
τραπεζομάντηλο, 1906.
Νεκρή φύση με πορτοκάλια, 1898.
Νεκρή φύση με πορτοκάλια 2, 1898.
Το τραπέζι του δείπνου, 1897.
Η χαρά της ζωής, 1906.
Οι κήποι του Λουξεμβούργου, 1901.
Η υπηρέτρια, 1896.
Το κόκκινο καπέλο από το Μαδράς,
1907.
Το ατελιέ του Γκουστάβ Μορώ,
1895.
Μπλκόνι στο Σαιν Τροπέ, 1904.
Νεαρός ναύτης, 1906.
Νεαρή γυναίκα στο παράθυρο το
ηλιοβασίλεμα, 1921.
Γαλάζιο γυμνό 2.
Ίκαρος, 1944.
Εσωτερικό σπιτιού με Αιγυπτιακή
κουρτίνα, 1948.
Εσωτερικό σπιτιού με Ετρουσκικό
Βάζο, 1940.
Ο παλιάτσος, 1943.
Η θλίψη του βασιλιά, 1952.
Το λαούτο, 1943.
Η Ρουμάνικη μπλούζα, 1940.
Λαχανικά, 1952.
Ζούλμα, 1950.
Aνανάς και ανεμώνες, 1940.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου