Άρθρο αναγνώστη
του ιστολογίου
Γειά σας,
καλοί μου νεόπτωχοι νεοαστοί, χάσκακες…τροϊκανόπληκτοι ή θεσμόπληκτοι κατά το
κομψότερον…γειά σας. Είμαι η μόδα σας! Η δική σας μόδα φίλες και φίλοι! Τί, δεν
με αναγνωρίζετε; Μα όπως είστε «μασκαρεμένοι» και αγνώριστοι πλέον και αφύσικοι
με προσπεράσατε, με ξεπεράσατε, πώς είναι δυνατόν να συμβή τούτο; Τον ρόλο μου,
δήλα δή, τό κράξιμο για την κάθε πραμάτεια μου, τό ανέλαβε η λάγνα κερδώα και
άπληστη, η μάγισσα λάμια Κίρκη μου πού ακούει στο όνομα αχαλίνωτη διαφήμιση!!!
της τηλετύφλα σας κυρίως τα τσοντοπορνοπεριοδικά σας χωρίς φραγμούς πλέον, και
αιδώ, μα και η συμπεριφορά σας.
Τι, πώς
είπατε; δεν με πιστεύετε; Λοιπόν, κοιτάξτε για λίγο μέσα σας!!!
’Εντάξει,
φτάνει. ’Αρκετά. Ποιόν φυσικό ήχο ακούσατε από τό πρωί σήμερα πού ξυπνήσατε και
κάθε μέρα, όλη μέρα ..χρόνια τώρα;. ‘Όχι πέστε μου!!! Πότε αντικρίζετε τον
ζωοδότη Ήλιο μας; Αντί αυτών σπινιαρίσματα, γδούποι, ουρλιαχτά, σειρήνες
περιπολικών, ασθενοφόρων, τροχοφόρων!!! σκοταδισμοί και ερέβη!.. ατέλειωτη
ύβρις και χλεύη. Και δός του τα ηρεμιστικά, τα ψυχιατρικά!!!. Ζήτωσαν οι
ψυχίατροι, οι ψυχολόγοι, οι ψοφολόγοι! Ζήτωσαν οι φαρμακοπώλες! οι φυλακές, οι
ανθρωποφύλακες…
Τι φυσικό
φάγατε; ήπιατε; και ανθρώπινο, άραγε; Αντί αυτών, τροφές εισαγόμενες προκάτ ή
κονσέρβες, πολλά γράσσα σε φανταχτερές συσκευασίες, με φρικαλέες ονομασίες και
με μπόλικα «Ε» με ημερομηνία λήξεως τύπου μπέστ μπί φόρ, με ψιλά γράμματα!!!,
με συνταγές της κάθε Σειρήνας θείτσας μαϊμουδομαγείρισσας, τού κάθε τατουαζάκια
αρκουδομάγειρα…σέ περίοδο γενικευμένης ουράς συσσιτίων αγάπης και άλλες
«φιλάνθρωπες» ουρές. Καλά για τα εισαγόμενα νερά περιέ μου και ντούρνα μου δεν
τό συζητώ! τέτοιες τούρνες πού είστε!!! Αφού κατάφερα και στα εμφιαλωμένα σας
«εγχώρια» να βάλλω ΦΠΑ 23% προστατεύω και τα δάση σας….καθαρίζω τις ακτές
σας…λαμβάνω και κρατικές επιχορηγήσεις. Ζήτω ο γεμιστάνας κανάλης σκάυς πού μας
τα σκάει. Αμ! πώς!!! Ζήτωσαν τα σούσι, οι παχυσαρκίες, οι καρδιοπάθειες, οι
χοληστερίνες, τα εγκεφαλικά μου.
Τί
φορέσατε; και φοράτε για την γύμνια σας; Μάλλον γδύνεστε τα πανάκριβα μπλούτζιν
ράκη πολυτελείας μου, μιάς χρήσεως, τεχνηέντως φθαρμένα ή πεπαλαιωμένα, και
όμοια με τον άλλον, με τήν άλλη, πιστά ομοιώματα και αντίγραφα του πισόκωλου
μοντέλου και της μοντέλας! του σπιρουνάτου καουμπόυ και ράντσομαν της
πεπολιτισμένης εσπερίας, του χουλιγουντιανού ή ημεδαπού σπουστάρ! Και οι
πανάκριβες γούνες σας βιζόν!, και τα τομάρια σας, σάς πάνε γάντι ασορτί, καλέ
σείς διεστραμμένοι σκυλολάτρες! και σκυλολάτρισσές μου! Με τά περτσίνια στις
μύτες, στα αυτιά, στα φρύδια, στις γλώσσες σας (ρρρέ ζώα) και αλλού. Ζήτωσαν οι
καρκίνοι του μαστού σας και της Μήτρας σας!
Πώς είναι
τό σπίτι σας διαμορφωμένο; οι χώροι του εννοώ! Ένα απέραντο μπουκωμένο και
στουπωμένο τίποτα! μέ άχρηστα στην ουσία πράγματα!!! όπως και του γείτονα, δήλα
δή, όπως και του φίλου, του άλλου, του κουμπάρου, και του παραάλλου, του
αερομπέλ πού μοσκοβολά μπόχα, σαν την τελευταία μέρα της Άνοιξης, ωσάν του
χάρπικ με σήμα τον σκρούτζ μάκντάκ μου! Μια μικρή, κομψή φυλακή πολυτελείας,
μέσα σε μια μεγαλύτερη, δηλαδή, ένα ντουβαρένιο κοτέτσι με θερμοηχομονωτικα
αλουμίνια καί σίτες γιά επίδοξους διαρρήκτες γιά όρνιθες ή σφήκες !!! απόλυτα
εξαρτημένο από τό ηλεκτρικό ρεύμα, από την πολεοδομία μου, από την αφεντιά μου-για
να μήν ξεχνιόμαστε-καί καμωμένο από ασύμβατα δομικά υλικά με τό φυσικό σας
περιβάλλον. Ατσάλι, μάρμαρο, γρανίτης, και εισαγόμενος παρακαλώ, και φουμέ
γυαλί πού να σου δένεται κόμπος η ανάσα στη θέα του και μόνο, για χάριν του
κέρδους μου, του ημιυπαιθρίου μου, του κλιματιστικού μου-στη Χώρα της Ευκρασίας
και του Ζωοδότη Ήλιου- του ετάκ, της δεής, του κηρίου δεηθώμεν. Πουθενά μέτρο,
αρμονία, εύμορφία, χαρά, ευτυχία, πουθενά πί (3,14..) και φί (1,618..) Ωραία!,
καιρός τώρα για τό άρωμά σας, για την κολόνια σας. Τί; εσείς φοράτε κάτι
ξεχωριστό!;. Μα αφού κάνετε βουτιά, και λούζεστε χρόνια τώρα, στα φόντος
σέντερ! στα άξ – και ξερός σας- με ή άνευ πιστωτικής κάρτας. Και κουρεύεστε,
και χτενίζεστε για να είστε αχτένιστες και βαμμένες παρδαλές κατσίκες στα ινστιτούτα
ομορφιάς μου, καί φοράτε τα ίδια ακριβώς με την άλλη την παραάλλη, την παραζάλη
Κρέμα
νυκτός, ημέρας, καλησπέρας, κρέμα και άρωμα της τρέλας, της φκιασιδωμένης κουρέλας
και μοντέλας. Που τις φοράτε όταν έχετε καί τα «ρούχα σας» με φτερά ή χωρίς,
και πετάτε χαρούμενες ευτυχισμένες στά ουράνια!. Καλά για τα σιαμπού σας! δέν
τό συζητώ!!! Και για αυτά φρόντισε η ρεκλάμα μου, η γκανκστερική υστερικιά
διαφήμισή μου, με τα μυδράλιά της, τα είδωλά της, τα πολυβόλα της τα τηλεβόλα
της, οι πυτιρίδες της. Που σας αφαρεί τα μυαλά, τούς κιρσούς, καί τίς ρυτίδες
σας. Καί ύστερα, αν δεν τα καταφέρει, υπάρχουν στο κάτω-κάτω τα μπότοξ μου και
τα σολάριουμ μου!!! Τι; δεν διαβάζετε καλά; Τσσ..τσίκκ..δέν σας αρέσει, ξέρω,
σάς ήρθε ξινίλα στά έντερα, πρόβλημά σας! Διαβάζετε όμως, τα άρλεκιν μου-για να
ξεχνιέστε-τα σελέμπριτις, τα εμετικά ιλουστρασιόν τσοντοπεριοδικά μου, με
ένθετα, με τζούλες, με φώτηδες, με ελένες, με τρύφωνες, με ινδάλματα, με
παρασύνθετα, με αφιερώματα, με κυνήγια, με ψαρέματα, με καλλιτεχνικά φρόκαλα,
με τάματα καί θάματα, τα ρουφάτε πειναλέοι οφθαλμολάγνες, με άκρατη βουλιμία
άνοες Μυκινόπληκτοι της κελβινιέϊτορ – Αραχωφαδόπλητοι ελίτες!!! ‘Αμ! στο τζόγο
μου!!! Και ‘κεί δεν πάτε πίσω! Πρωταθλητές είστε! και κυνηγοί γίνατε τις
εξέδρας μου, τού χουλιγκάνου μου, της κίτρινης αθλητικιάς φυλλάδας μου, του
τζάκ ποτ, του εύκολου, του άφθονου, τού γλήγορου.. του καζίνου, του μπλάκ τζάκ
και του κίνου, της εφήμερας και τής Χίμαιρας. Ζήτωσαν οι βοθρολυματικοί
πρωτοσέλιδοι τίτλοι μου!!! Ζήτωσαν οι κρεμάλες, καί τα χρέη, πού έχουν οι
ωραίοι! πού λέει και τό άσμα. Τί; σκοπεύετε ύστερα από όλα αυτά να φύγετε, με
αιματοκρίτη καλπάζουσας λευχαιμίας, νά δραπετεύσετε από την κρίση, από τό μπάτζετ
μου νά πάτε αλλού; ‘Άϊντε στο καλό καλοί μου, στο καλό!. Κι άν, λέω εάν, δείτε
καράβια στο βουνό, εγώ τά έχω σύρει, η κυρία Μόδα* σας!!!.
Ευχαριστώ.>>>>>>>>>>>>>
Ζήτω ο
μοδάτος άπληστος κερδώος ιμπεριαλισμός της απανθρωπίας μου και ο εκχυδαϊσμός
της «άρρωστης» πλέον ελλαδικής κοινωνίας σας.
Ζήτωσαν οι
Σειρήνες και οι Κίρκες μου και το ένστικτο της αγέλης σας.-
-υ.γ. η
μόδα*: εκ του moda (ιταλ.) > εκ του mode (γαλλ.) > εκ του modus (λατ.),
και ελληνιστί ο τρόπος.(τό εκμαγείο, τό ομοίωμα, το αντίγραφο, το υπόδειγμα, η
τυποποίηση, η έξις και η απόλυτη μίμησις προτύπου). Παροδική συνήθεια
γενικευμένη για κάποιο χρονικό διάστημα ή η όποια συνήθεια για μια συγκεκριμένη
χώρα, κυρίως ότι αφορά στην ένδυση, στην υπόδηση, στα κοσμήματα, στην κόμμωση,
στην σίτιση, στην μουσική, γενικώς στην συμπεριφορά και στο γίγνεσθαι).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου