Η Πνευματική μας γλωσσοπενία

γράφει ο φίλος του ιστολογίου  Ωμεγάλφας

Τελικά δικαιώνεται απόλυτα ο αείμνηστος Νίκος Τσιφόρος ο διαχρονικός, καί στην εποχή μας. Με μία βασική διαφορά. Εκείνος καταπιάστηκε με «τα παιδιά της πιάτσας», εκείνα «τα παλιόπαιδα τα ατίθασα»…καί άλλα παιδιά! Οι Ήρωές του, οι άνθρωποι καί τα κουτσαβάκια του καιρού του, άνθρωποι της αξιοπρεπούς φτώχιας, καί της ψείρας, άνθρωποι πανούργοι, κατεργάρηδες, καταφερτζήδες για να χορτάσουν την πείνα τους, καί τελικά…”της στενής”, καί όχι όπως οι σημερινοί μολυσμένοι, της ρεμούλας, της μίζας, των βατοπεδίων, των οφ-σόρς, των ερμαφρόδιτων, των χορηγιών – άκου χορηγία η αρπαχτή!!!, του ώχ!!! αδερφέ, του τυχοδιωκτισμού, τού δεν βαριέσαι καί της φυγοδικίας, τού επιδόματος παιδοφιλίας, μαζοχισμού, διαστροφής, κλεπτομανίας, φετιχισμού, τού άνομου και τού ανήθικου.

Η γλώσσα του, για τον ασύγκριτο Νίκο Τσιφόρο πάντα, η γνωστή των συναφιών, διαμάντια κατεργασμένα η κάθε του λέξη. Απόλυτο νόημα, γλαφυρότητα, κυριολεξία, παραστατικότητα, άρωμα δροσιάς καί ευφροσύνης. Απόλαυση σκέτη! Ο γλωσσικός καθρέφτης τού τότε, παντοτινού αειθαλούς, Νεοέλληνα.

Ενώ τού σημερινού καταναλωτή ναιμεναλλαέλληνα;!. Καμαρώστε ή μάλλον απολαύστε παρακάτω μερικά σταχυολογημένα αργκολαικομαγκίζοντα «μαργαριτάρια», παραδείγματα της σημερινής οχλοποιημένης πλέριας θολοκουλτουριαρίστικης χοάνης, καί βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Βέβαια δεν αφορούν οι «αδάμαντες» τούτοι μόνον την καθημερινή μας συναναστροφή – επικοινωνία, πού ο πλούτος των Ελληνίδων λέξεών μας περιορίστηκε με πλούσια ένδεια μεταξύ σκελών καί γάστρας, αλλά καί τόν έντυπο τύπο, τόν ραδιοφωνικό, τόν τηλεοπτικό, τόν επιστημονικοφανή, τών ντεμέκ καί τών εμπορικών συντεχνιών ακόμη!

Μια πρόχειρη ματιά στις επιγραφές των πάσης φύσεως καταστημάτων, προκαλεί εμετό διαρκείας. Εμ!!! εκέινα τά γκαντζουφικά γκρίκλις τών αφισών, τών περιοδικών!!! μόνο αηδία αποπνέουν καί σαπρία!!! Ένα απίστευτο λεξιλόγιο καί ασύλληπτης ρυπαρότητας μόλυσμα, ένα φρικιαστικό πολυπολιτισμικό λεκτικό χαρμάνι. Παντού στην καθημερινότητά μας κυριαρχεί ό εκχυδαϊσμός της γλώσσας η αργκό τής φυλής τού ζουρλομανδύα, τού υποκόσμου, τών χουλιγκάνων, τών γηπέδων καί η κακοποίησή της ξεπέρασε φαίνεται κάθε όριο αντοχής καί ανοχής. Μήπως καί αποδοχής; Αφήστε πού καταργήθηκαν οι πτώσεις, οι χρόνοι, τα άρθρα, οι εμπρόθετοι προσδιορισμοί, το νόημα το περιεχόμενο, η κυριολεξία καί η γλώσσα μας κατάντησε, από γονιμοποιός καί τροφοδότης ΟΛΩΝ των γλωσσών, φτωχός συγγενής καί επαίτης του πεζοδρομίου. Λοιπόν, έχουμε καί λέμε, καί μιλήστε βατραχόμυαλα – γιά λίγο – σάν άνθρωποι…πάμε πλατεία:

Νίκου Τσιφόρου «Τα παιδιά της πιάτσας»

πήρα φάξ = το κατάλαβα, βισματώθηκα = έχω πολύ δουλειά, η γκόα = η ρέιβ γκόμενα, στην πίπα σου ρε = βούλωστο ρε μακάκα, έφαγα φλάς = μού ήρθε ξαφνικά, κουκουρίκου= δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, στην ψύχρα = στα ίσια ή καί κατάμουτρα, τσάγια τσίου = άντε για, δεν το συζητώ = κι όμως μόνο αυτό κάνω συζητώ καί φλυαρώ ακατάσχετα, φιδέμπορας = ο ψεύτης καί απατεώνας, γκλίτς-μαν = το βλαχαδερό, την σούταρα = την έδιωξα, άμπζολουτ = η θεογκόμενα, ξινιάρα= η άσχημη γκόμενα, ξέρει γαλλικά καί πιάνο = ο αισχρολόγος, μη μου ξηγιέσαι ντεκλαρέ = μη μου κάνεις τον μάγκα, μην καρφώνεσαι = μην προδίδεσαι, κάνει τον σιμήτη = κάνει τον κινέζο, ρούχλας = ο τεμπέλης, κουραδοκόφτης = το στρίγκ βρακί, γαύρος = ο κ-οπαδός του ολυμπιακού, βάζελος = ο κ-οπαδός του παναθηναϊκού, χανούμισσα = ο κ-οπαδός της Άεκ, τα πήρα στην κράνα = νευρίασα, ξελαμπικάρω = ξεδίνω ή χαλαρώνω, έφαγα αγγούρι ή παλούκι = είχα πολύ δουλειά, έχω δόντι = έχω μέσον, φατσοκόφτης = ο πορτιέρης των κλάμπ’ς, τα βρήκα μπαστούνια= δυσκολεύτηκα, ξεκόλλα = σύνελθε, ο πλατείας γκαμπριολέ = ο καράφλας, γκάζιας = ο μηχανόβιος, ο λεπά = λευτέρης πανταζής, τσίσια = τές πα = τέλος πάντων… καί άλλα ακατανόμαστα ίνα επαληθευθεί το ρηθέν: ενώ οι μισοί Έλληνες ξενιτεύονται, οι υπόλοιποι πού εξακολουθούν να διαμένουν στην Έλλάδα προσπαθούν να την μεταβάλλουν σε ξένο κράτος!!!

Όλα αυτά καί άλλα πολλά ακόμη παραδείγματα, πού ο καθένας τούτη τη στιγμή θυμάται καί σίγουρα έχει ακούσει, είναι απλές ενδείξεις ότι η Ελληνική μας γλώσσα νοθεύεται, υποχωρεί, αποδυναμώνεται καί σταδιακά περιέρχεται σε μαρασμό.

Οι διεισδύσεις βαθαίνουν από χρόνο σε χρόνο τα ξένα – εχθρικά ανθελληνικά – προγεφυρώματα εδραιώνονται. Ο απογλωττισμός μας, ίσως να είναι μια από τις ύπουλες μεθόδους της βάρβαρης κυρίευσης τόσο τού πνευματικού μας, όσο καί της άπληστης διαχρονικής εκμετάλλευσης του «όποιου» παραγόμενου πλούτου μας. Έτσι μάλλον – συν τοις άλλοις – βλέπουν τα “κατοχικά;” διευθυντήρια τη χυμώδη καί γόνιμη γλώσσα μας, τη Γλώσσα Ολάκερου τού Κόσμου, να μεταβληθεί σε αφυδατωμένο «νεκρό» μουσειακό έκθεμα καί να περιπέσει στην ερευνητική αρμοδιότητα των ελληνιστών καί «φιλλελλήνων» στα ξένα ερευνητικά κέντρα. Αλλοίωση όμως λεκτική, προφορική καί μορφική τής γλώσσας σημαίνει αλλοίωση της σκέψης, της διανόησης, ιδεολογική αποξένωση καί εξώνηση τής ελευθερίας. Γιατί η γλώσσα καί η ελευθερία συνυπάρχουν, συμπορεύονται, είναι αλληλένδετες αφού, το ίδιο αίμα τις ζωογονεί!

Στην εποχή μας πού τα πάντα αναταράσσονται καί ισοπεδώνονται καί η Εθνική συνείδηση των Λαών πάσχει, έπρεπε ή μάλλον πρέπει η Ελλάδα μας να ξεχωρίζει καί να διακρίνεται στις κλασσικές, στίς ανθρωπιστικές καί ιστορικές σπουδές. Επιτέλους πρέπει να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος καί να δοθεί, γιατί όχι, ένα μήνυμα αισιοδοξίας καί ελπίδας στην πάσχουσα ανθρωπότητα.

Έτσι, λοιπόν, έάν «χάσουμε» καί την γλώσσα μας, θα χάσουμε καί την ελευθερία μας;.

΄Ε!!! Oμoρφάντρες μου; έχει γούστο!!! Άαααχ Κούλα!.

Δέστε τους, λοιπόν, μέ αλυσίδες ή αφαιρέστε τους από τήν κεφάλα σας, αυτούς τούς άθλιους ρυπαντές.-

Αρτάνη

υ.γ. αφιερωμένο μέ αγάπη εξαιρετικά, στούς βατραχόμυαλους καί τής κινητής τηλεφωνίας πού θέλουν να μιλούν σαν άνθρωποι. Τό λέει και η ρεκλάμα!!! στούς τηλεορασόπληκτους, χαρατσόπληκτους, νεόπτωχους, διαχρονικούς νεοβαρβαρίζοντες.. καί τού υποκόσμου, πού τολμούν οι αναιδέστατοι νά διαμορφώνουν συμπεριφορές καί χαρακτήρες.