Ένας κυνικός μεταπολιτικός σουρεαλισμός

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Αυτό που ζούμε είναι ένας μεταπολιτικός σουρεαλισμός.

Επί της ουσίας η δημοκρατική εκπροσώπηση είναι εδώ και χρόνια προσχηματική. Για άλλα ψηφίζει ο λαός στις εκλογές, όμως οι κυβερνώντες κάνουν τελικά τα δικά τους. Έπειτα ειδικά από τις εκλογές των τελευταίων χρόνων και από την κραυγαλέα αγνόηση του αποτελέσματος του ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα, η τύποις Δημοκρατία μας, είναι μόνο η αφορμή για να διοργανώνονται επετειακές γιορτούλες μιας δήθεν παλινόρθωσης της και γεύμα των πολιτικών αρχηγών, όπου καταναλώνεται χταποδάκι ξιδάτο, λαυράκι και τούρτα παγωτό.

Η πρώτη φορά Αριστερά ψηφίζει τώρα τα μνημόνια μαζί με την πολλές φορές δεξιά και με τα πασοκοποτάμια, όταν το 1/3 σχεδόν των κυβερνητικών βουλευτών δεν τα ψηφίζει. Με αυτό τον τρόπο θα ψηφίζονται στο άμεσο μέλλον και όλα τα λαοκτόνα νομοσχέδια. Τα πιο επώδυνα και αιματηρά με την πρόθυμη συνεργασία της μείζονος μνημονιακής αντιπολίτευσης (!!), ενώ τα πιο ανώδυνα με την ψήφο της αντιμνημονιακής συμπολίτευσης! Όπως και αν έχει δηλαδή, θα μας τον βάζουν κανονικά και μάλιστα διακομματικά.

Πράγμα που σημαίνει, πως στην πραγματικότητα τα κόμματα αυτοκαταργήθηκαν και πως οι πολιτικές ιδεολογίες με τα άλλοτε διακριτά χαρακτηριστικά τους (όσα τέλος πάντων δεν ήταν απλές επιφάσεις), έστω και ως δίκην προφάσεως για τον ιδεολογικό εγκλωβισμό των κομματικών οπαδών τους, τώρα μπροστά στον «κοινό σκοπό» της εθελόδουλης παραμονής της χώρας στο ευρώ, έγιναν και φανερά ταμπέλες μαγαζιών δίχως περιεχόμενο. Τα μνημόνια έχουν ισοπεδώσει τα πάντα. Έτσι και η έρημη Δημοκρατία μας έχει γίνει πια σαμπρέλα στη ρόδα του καροτσιού του Σόιμπλε.

Και ο παραλογισμός που ζούμε συνεχίζεται, καθώς όλοι συνομολογούν πως το νέο μνημόνιο είναι η χειρότερη συμφωνία που θα μπορούσε να επιτευχθεί. Όλοι αναγνωρίζουν, εντός και εκτός Ελλάδας, πως δεν θα μας βγάλει πουθενά, αλλά το υποστηρίζουν. Όλοι δηλώνουν δακρυρροούντες πως δεν το πιστεύουν, αλλά όμως το ψηφίζουν. Και το κάνουν με την βεβαιότητα εκείνου, που ενώ γνωρίζει ότι αν πέσει στο γκρεμό θα σκοτωθεί, αυτός εν τούτοις πηδάει! Μόνο που αυτός που θα σκοτωθεί είναι ο λαός και όχι εκείνοι.

Και όλα αυτά γιατί;; Για να μην πάμε λέει σε Grexit!

Όμως η ειρωνεία είναι, ότι το Grexit επί της ουσίας έχει συμβεί και η χώρα έχει από καιρό χρεοκοπήσει. Όλα αυτά ισχυρίζονται για να αποφύγουμε το Grexit, που είναι σίγουρο πως αργά ή γρήγορα τελικά θα το υποστούμε και κατ΄όνομα, μόλις κρίνουν οι καίσαρες πως έφτασε η ώρα! Όταν δηλαδή θα έχουν αρπάξει, όσα ακόμα μπορούν να μας αρπάξουν.

Άρα, προς τι αυτή η παράσταση του πολιτικού παραλόγου στο θέατρο της βουλής;

Προς τι η άσκοπη θυσία της πτωχής Ιφιγένειας;;

Για ένα άδειο πουκάμισο.

Για μια πόρνη Ελένη.

Για μια Τροία ήδη λεηλατημένη....

Σχέδιο: Μελάνι-χαρτί

Γ.Γ.Γ