Το μνημείο της Αμφίπολης πριν από ένα χρόνο και σήμερα…

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Πριν από ένα χρόνο ακριβώς, είχα δημοσιεύσει στο «ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ», τέσσερα σχέδια μου, στα οποία απεικόνιζα τις υπό κλίμακα αναλογίες του ταφικού μνημείου της Αμφίπολης σε σχέση με το συνολικό μέγεθος του Τύμβου Καστά. Μέχρι τότε, ελάχιστοι είχαν συνειδητοποιήσει την αναλογική σχέση ανάμεσα στον Τύμβο και στο καθεαυτό μνημείο. Σήμερα, αισθάνομαι αληθινά ικανοποιημένος που τα σχέδια αυτά, με τη μεγάλη δημοσίευση και αποδοχή που είχαν γνωρίσει στο διαδίκτυο και στα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ, έγιναν η αφορμή στο να γίνει αντιληπτή από το ευρύ κοινό η μεγάλη σημαντικότητα του μνημείου.

Τα σχέδια πρόσφεραν επιπλέον με τη σαφήνεια και την αντικειμενική καταγραφή των στοιχείων τους, μια βάση σκέψης σε πολλούς άλλους, που στην πορεία συνεισέφεραν με τη σειρά τους με πλήθος προτάσεων και ιδεών, ώστε να φωτιστούν ακόμα περισσότερο οι άγνωστες όψεις του μεγαλειώδους ιστορικού μνημείου. Χαίρομαι, χωρίς καμία διάθεση περιαυτολογίας, για τον λόγο ότι ήμουν ο πρώτος που έστρεψα την προσοχή προς την οπτική των καθαρών αναλογιών και στην αντίληψη του μνημείου μέσα από μια άλλη διάσταση, περισσότερο καλλιτεχνική και λιγότερο αρχαιολογική. Η δική μου συμβολή, πάντως, παρέμεινε πάντα επί των αντικειμενικών και αδιαμφισβήτητων δεδομένων της ανασκαφής και δεν υπήρξε παρά ελάχιστα θεωρητική. Άλλωστε, όπως θα θυμούνται οι περισσότεροι αναγνώστες, οι αρχαιολόγοι εκείνη την εποχή έδιναν τα «ρέστα» τους με αντικρουόμενες απόψεις και με ένα πλήθος υποκειμενικών θεωριών, που συχνά οδήγησαν και σε τηλεοπτικές συγκρούσεις, ενώ επέτειναν και τη σύγχυση του κοινού που παρακολουθούσε με μεγάλο και άδολο ενδιαφέρον την εξέλιξη της υπόθεσης, που είχε προσλάβει τον χαρακτήρα του εθνικού.

Στους επόμενους τρεις μήνες, δημιούργησα ακόμα μια σειρά έργων υπό κλίμακα, όπου συνοψίζοντας τα ευρήματα της ανασκαφής, προσπάθησα να παρουσιάσω μια όσο το δυνατόν ακριβέστερη και λεπτομερή αναπαράσταση του εσωτερικού του μνημείου και της πύλης των Καρυατίδων, σχεδιαστικά αλλά και χρωματικά. Θεωρώ, πως έκανα ό,τι μπορούσα καλύτερο, λαμβάνοντας υπόψη, ότι δε μου προσφέρθηκε καμία απολύτως βοήθεια στην ανιδιοτελή προσπάθεια αυτή, παρά το γεγονός ότι την είχα ζητήσει. Ας είναι!

Σήμερα ένα χρόνο μετά, την χαρά της μικρής και ελάχιστης συμβολής μου, έστω και από μακριά, σε εκείνη τη μεγαλειώδη προσπάθεια αναζήτησης της ιστορίας μας, έχει διαδεχθεί η θλίψη και μια αίσθηση ανικανοποίητης προσδοκίας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το πλήθος των ερωτημάτων που σχετίζονται με το μνημείο και τα οποία παραμένουν αναπάντητα. Κυρίως δε, η λύπη μου οφείλεται στο γεγονός, ότι το υπέρλαμπρο αυτό μνημείο, 2.350 χρόνια μετά την κατασκευή του και ποιος ξέρει πόσα έπειτα από την κατάχωση του, εξακολουθεί να καταχώνεται και να παραμελείται από την πολιτική σκοπιμότητα, που στην αρχή το εκμεταλλεύτηκε άγρια και σήμερα το απαξιώνει για τους ακριβώς αντίθετους λόγους. Αν δεν ήταν η ιστορία μας αντάξια κάθε λόγου και προσοχής, θα έλεγα απλά πως είμαστε εμείς, που αποδεικνυόμαστε ανάξιοι της ιστορίας μας……

http://peritexnisologos.blogspot.gr/2014/09/blog-post_6.html

http://peritexnisologos.blogspot.gr/2014/10/blog-post_9.html

http://peritexnisologos.blogspot.gr/2014/11/blog-post_5.html

http://peritexnisologos.blogspot.gr/2014/12/blog-post_7.html