ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Τα ερωτήματα και οι βεβαιότητες στο μυστήριο της Αμφίπολης

η χρονική ακολουθία της κατάχωσης του ταφικού μνημείου
 

Γερ. Γερολυμάτος: Τομή του ταφικού μνημείου στον τύμβο Καστά. Κλίμακα: 1/50
του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Εδώ και ένα χρόνο το ταφικό μνημείο στον λόφο Καστά της Αμφίπολης, δημιουργεί ολοένα και περισσότερα ερωτήματα. Σε αυτό το άρθρο θα επιχειρήσω να προσεγγίσω το ζήτημα από μια άλλη πλευρά του και σε αντίθεση με εκείνους που επιμένουν με τις ερμηνευτικές θεωρίες τους για το μνημείο, να ακροβατούν ανάμεσα στο αναπόδεικτο και στο αβέβαιο των συμβολισμών, θα καταθέσω τις σκέψεις μου, αναφορικά με την κατάχωση του μνημείου. Κι αυτό, επειδή θεωρώ πως η κατάχωση είναι ένα κομβικό σημείο για την κατανόηση του. Για το σκοπό αυτό, θα προσπαθήσω να βρω κάποιες βεβαιότητες πάνω στις οποίες θα μπορέσει να βασιστεί η λογική σκέψη, ώστε να φτάσει, αν είναι δυνατόν, σε κάποια ασφαλή συμπεράσματα για την χρονική αλληλουχία των γεγονότων.

Όπως πέρυσι, που τα σχέδια που είχα παρουσιάσει (1), είχαν βασιστεί πάνω στην ανάλυση πραγματικών δεδομένων για τις αναλογίες του μνημείου, το ίδιο θα κάνω και τώρα. Έτσι στο σχέδιο που παρουσιάζω εδώ και το οποίο αποτυπώνει υπό κλίμακα: 1/50 την τομή του μνημείου, θα βασιστώ σε υπαρκτά στοιχεία. Συγκεκριμένα με τα ευρεθέντα από την ανασκαφή αντικείμενα, στη σχετική περίπου θέση όπου βρέθηκαν, σύμφωνα με τα δελτία τύπου. Δεν φιλοδοξώ να δώσω λύση στο αίνιγμα του μνημείου, αλλά τουλάχιστον να βοηθήσω στην κατανόηση, φωτίζοντας μια πλευρά του για την οποία λίγα έχουν ειπωθεί.

Ας γυρίσουμε όμως πίσω στο χρόνο. Το σχέδιο απεικονίζει το εσωτερικό του τάφου γεμάτο χώμα και με τα αντικείμενα μέσα, όπως θα πρέπει να ήταν πριν από την ανασκαφή. Θα ήταν πολύ χρήσιμο, φυσικά, αν γνωρίζαμε την ακριβή θέση και το ύψος στο οποίο βρέθηκαν μέσα στο χώμα, αλλά τουλάχιστον για αρκετά από αυτά γνωρίζουμε ότι βρίσκονταν επί του δαπέδου, όπως θα ήταν και το φυσιολογικό. Είναι βέβαιο, πάντως, πως η στάθμη του χώματος θα πρέπει να ήταν πολύ ψηλότερη μετά από την κατάχωση, αλλά σταδιακά το χώμα συμπιέστηκε από το βάρος του προς τα κάτω. Βλέποντας το σχέδιο μπορούμε για αρχή να διαλύσουμε ένα μύθο, να θέσουμε τρεις βασικές ερωτήσεις και να βρούμε τέσσερις βεβαιότητες.

Πρώτα, όμως, ας διαλύσουμε το μύθο που συνδέει την κατάχωση με την πλημμύρα του ποταμού, όπως είχε υποτεθεί στην αρχή και που κανείς πλέον δεν πιστεύει. Η υψομετρική διαφορά του μνημείου και κυρίως η ύπαρξη των δύο διαφραγματικών τοίχων το αποκλείει, καθώς το νερό δεν θα μπορούσε να περάσει. Η κατάχωση ήταν αναμφίβολα έργο ανθρώπων.

Τρεις ερωτήσεις τώρα:

  1. Για ποιον λόγο έγινε η κατάχωση του μνημείου;
  2. Ποιοι μπορεί να ήταν αυτοί που κατάχωσαν το μνημείο;
  3. Συλήθηκε το μνημείο και πότε;



Απαντήσεις:

  1. Η κατάχωση του μνημείου ήταν βιαστική και έγινε προφανώς υπό το καθεστώς πίεσης και επείγουσας ανάγκης. Η κατάχωση έγινε για να προστατευθεί (παρόλο που είχε εν μέρει καταστραφεί) και για τον λόγο αυτό κτίστηκαν και οι διαφραγματικοί τοίχοι πριν, ή ταυτόχρονα με την κατάχωση.

  1. Εκείνοι που το κατάχωσαν και μπήκαν σε όλον αυτόν τον κόπο για να το προστατεύσουν, θα μπορούσαν να ήταν μόνο εκείνοι που το φρόντιζαν και το θεωρούσαν δικό τους κι όχι οι καταστροφείς του. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς, ότι οι ξένοι επιδρομείς και οι συλητές, θα κατάχωναν το μνημείο, αφού πρώτα θα το είχαν καταστρέψει. Άρα το κατάχωσαν μόνο οι Μακεδόνες και κανείς άλλος. Πρέπει, πάντως,  να έχουμε κατά νου, ότι ανάμεσα στην κατασκευή του μνημείου και την κατάχωση του, είναι δυνατόν να μεσολαβεί άγνωστο χρονικό διάστημα από 40 χρόνια έως και ενάμιση αιώνας. Από μόνο του αυτό το χρονικό διάνυσμα, είναι ικανό να μας δώσει μια πρώτη ένδειξη για την χρονολόγηση κατασκευής του μνημείου σε εποχή προ της ρωμαϊκής περιόδου, αν υποθέσουμε πως η εισβολή των Ρωμαίων (2) βρίσκεται στο πέρας του χρονικού διανύσματος. Το πότε κι αν έγινε κάτι τέτοιο, θα το εξετάσουμε παρακάτω σε συνάρτηση με τις αιτίες του επείγοντος.

  1. Το συμβάν της καταστροφής ήταν και ο λόγος της κατάχωσης του. Αν παρατηρήσετε το σχέδιο, θα κατανοήσετε τον λόγο που οι φθορές μέσα στο μνημείο και η μετακίνηση των αντικειμένων που βρίσκονται πάνω στο δάπεδο, δεν θα μπορούσαν να είχαν γίνει έπειτα από την κατάχωση κι αφότου θα είχε μπει το χώμα στους χώρους. Η καταστροφή θα ήταν δυνατόν να γίνει μόνο από πριν και εφόσον οι χώροι θα ήταν ακόμα ελεύθεροι από χώμα, έτσι ώστε να μπορούν να κινηθούν ελεύθερα οι καταστροφείς. Άρα το μνημείο συλήθηκε, ή έγινε θέατρο κάποιας βιαίας δράσης, πριν ακόμα από την κατάχωση του. Αυτό είναι αυταπόδεικτο. Το αν συλήθηκε για δεύτερη φορά, έπειτα από την κατάχωση, είναι κάτι πιθανό. Πάντως, οι δεύτεροι τυμβωρύχοι δεν είναι υπεύθυνοι για τις βασικές καταστροφές. Θα ήταν αδύνατον π.χ., να προκαλέσουν τις φθορές στο ψηφιδωτό, ή να τοποθετήσουν το κεφάλι της Σφίγγας στο δάπεδο του Δ΄ χώρου, μέσα από δεκάδες κυβικά μέτρα χώματος. Το πολύ-πολύ, αν κατάφερναν να φτάσουν στην οροφή του Δ’ Χώρου, θα άνοιγαν από πάνω ένα κάθετο φρέαρ προς τον τάφο για να αποσπάσουν κάποια αντικείμενα, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσαν να διασαλεύσουν τις πλάκες του δαπέδου του τάφου, στην κατάσταση που βρέθηκαν. Έπειτα, η καταστροφή δεν ενδιαφέρει τους επαγγελματίες τυμβωρύχους και δεν ξοδεύουν πολύτιμο χρόνο γι αυτό, αλλά ούτε η αρχαιολογική ομάδα ανέφερε την ανεύρεση κάθετου φρέατος στον τάφο.

Υπάρχουν, λοιπόν, ήδη, τέσσερις βεβαιότητες, πάνω στις οποίες θα βασιστώ για να αναπτύξω στη συνέχεια τις σκέψεις μου.

Βεβαιότητες:

  1. Η κατάχωση του μνημείου ήταν τεχνητή.
  2. Η κατάχωση του μνημείου και η προστασία του, ήταν συνέπεια ενός έκτακτου γεγονότος κι όχι μιας τυπικής προγραμματισμένης απόφασης.
  3. Η καταστροφή του μνημείου στα βασικά του στοιχεία προηγήθηκε της κατάχωσης του.
  4. Η κατάχωση έγινε από τους ίδιους τους Μακεδόνες.

Όμως τώρα ανακύπτουν νέα ερωτήματα μέσα από τις βεβαιότητες.

  1. Για ποιο λόγο αυτοί που κατάχωσαν το μνημείο, δεν απομάκρυναν τα διάφορα πεσμένα αντικείμενα, αλλά τα άφησαν εκεί όπως ήταν και απλώς τα σκέπασαν με χώμα;
  2. Ποιος μπορεί να ήταν ο λόγος που επιλέχθηκε ως μέσο προστασίας η κατάχωση;
  3. Ποιοι και γιατί θα κατέστρεφαν ένα τέτοιο μνημείο;

Απαντήσεις:

  1. Αν και η ερώτηση αυτή αποτελεί ένα πραγματικό αίνιγμα, είναι βέβαιο πως η «παράλειψη» της τακτοποίησης του χώρου έπειτα από την καταστροφή του, δεν οφείλεται σε αμέλεια, αλλά σε επιλογή. Γιατί, για παράδειγμα, να μη μετακινήσουν το πεσμένο κεφάλι της δυτικής Σφίγγας και τα φτερά της από τον Δ΄ Χώρο (αλήθεια τι απόγινε το δεύτερο κεφάλι;), ή τα πεσμένα επιστήλια του Γ΄ Χώρου, όπου και το ψηφιδωτό, πριν ρίξουν το χώμα; Γιατί τα άφησαν όλα εκεί και το κατάχωσαν βιαστικά; Μια πρώτη απάντηση θα ήταν, λοιπόν, εξαιτίας του κατεπείγοντος. Μια δεύτερη απάντηση θα είχε να κάνει με ιδεολογικές αιτίες και με την αίσθηση της βεβήλωσης του χώρου και της ιερότητας του, γεγονός που μπορεί να οδήγησε στην αφρόντιστη κατάχωση του.

  1. Ο λόγος της επείγουσας κατάχωσης, θα πρέπει να αναζητηθεί στα ιστορικά συμβάντα που έλαβαν χώρα στη Μακεδονία ανάμεσα στο 320-148 π.Χ (3). Μάλιστα δε, να μην εξετάσει μόνο τα ενδομακεδονικά γεγονότα, αλλά κυρίως εκείνα που σχετίζονται με επιδρομές αλλοφύλων και ξένων στρατευμάτων. Ας εξετάσουμε όμως την ίδια την φύση της κατάχωσης, ως μέσου προστασίας, ενός μεγάλου μνημείου μέσα στην επικράτεια του μακεδονικού κράτους. Η επιλογή της κατάχωσης μας δείχνει πολλά πράγματα. Πρώτον, μας δείχνει πως αποτέλεσε μια ύστατη λύση, αφού κρίθηκε πως δεν θα ήταν αποτελεσματικό κανένα άλλο μέσο προστασίας (π.χ. τοποθέτηση φρουράς, ή ένα απλό κτίσιμο της εισόδου). Δεύτερον, πως το μακεδονικό κράτος δεν ήταν σε θέση να προστατέψει το μνημείο δια της ισχύος του, και πως η επικράτηση έναντι του κινδύνου ήταν αμφίβολη. Έτσι επιλέχθηκε η κατάχωση και η «εξαφάνιση» του, (με το ίδιο σκεπτικό που καταχώθηκαν προληπτικά τα αγάλματα των μουσείων πριν από την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα). Τρίτον, η κατάχωση δείχνει πως δεν υπήρχε η προοπτική μιας μελλοντικής αποκατάστασης του για μια εκ νέου χρήση. Η κατάχωση δεν είχε τον χαρακτήρα του εφήμερου, αλλά του οριστικού. Τέταρτον, η κατάχωση μας δείχνει επίσης πως η απειλή ήταν έκτακτη και πως η καταστροφή έγινε σε μια περίοδο που το μνημείο ήταν ακόμα ανοικτό (χωρίς διαφράγματα) και άρα υφίστατο το μακεδονικό κράτος, αν και ίσως βρισκόταν σε κρίση (4). Πέμπτον, πως αμέσως μετά από την καταστροφή του μνημείου, που μοιάζει με έναν ευκαιριακό αιφνιδιασμό, η τάξη επανήλθε, ή τουλάχιστον οι φροντιστές του μνημείου βρήκαν τον χρόνο για να το καταχώσουν.

  1. Η τρίτη απάντηση σχετίζεται με τη δεύτερη. Ενώ κανείς δε μπορεί να αποκλείσει τελείως, ότι η καταστροφή του μνημείου μπορεί να έγινε στο πλαίσιο των ενδομακεδονικών συγκρούσεων για την εξουσία και να έχει ως δράστες επίσημους Μακεδόνες, ωστόσο είναι μάλλον απίθανο να συνέβη κάτι τέτοιο. Κυρίως, επειδή θα αποτελούσε ύβρη και ανοσιούργημα, ιδιαίτερα αν επρόκειτο για το μνημείο ενός επιφανούς και δημοφιλούς προσώπου. Θα ήταν ξένο προς τα ήθη των Μακεδόνων και αρκεί να θυμηθούμε την κατακραυγή ενάντια στον Πύρρο, τον εξάδελφο του Μ. Αλεξάνδρου που είχε πολλές συμπάθειες και συμμάχους στη Μακεδονία, όταν οι μισθοφόροι Γαλάτες του σύλησαν τους βασιλικούς τάφους στις Αιγές (5). Έπειτα, όλοι οι Μακεδόνες γνώριζαν το μνημείο και άρα η κατάχωση του απλά δεν θα είχε νόημα σε μια μεταξύ τους αναμέτρηση. Θα ήταν π.χ., σα να κατάχωναν οι Ελευσίνιοι ένα επιφανές μνημείο τους, για να μη το συλήσουν οι Αθηναίοι! Τόσο παράλογο. Πιο πιθανό φαίνεται, λοιπόν, η καταστροφή-απόπειρα λεηλασίας να έγινε από ξαφνικούς επιδρομείς κι όχι από εγχώριους δράστες. Πόσο μάλλον όχι από προβλεπόμενους εχθρούς. Διότι στην περίπτωση των αναμενόμενων εχθρών, όπως οι Ρωμαίοι, θα υπήρχε ο χρόνος να καταχωθεί το μνημείο χωρίς να έχει υποστεί τις φθορές. Το γεγονός, ότι υπέστη τις φθορές φανερώνει, πως δεν υπήρχε ο διαθέσιμος χρόνος για προετοιμασία και άμυνα. Εφόσον το μνημείο ήταν προσβάσιμο όταν έγινε η καταστροφή και η λεηλασία του, αυτό σημαίνει πως οι καταστροφείς αισθάνονταν δυνατοί να το καταστρέψουν φανερά, διότι προφανώς δεν υπήρχε καμία αντίσταση εκείνη τη στιγμή για να τους εμποδίσει. Επίσης, δεν θα πρέπει η καταστροφή να αποδοθεί σε «κλασικούς» πτωχο-τυμβωρύχους, ούτε σε δύο-τρία άτομα, αλλά πιθανότερα σε ολόκληρη ομάδα. Η ομάδα αυτή, θα χρειάστηκε σκάλες για να ανέβει μέχρι την πύλη των Σφιγγών για να τις αποκεφαλίσει και να τους σπάσει τα φτερά. Το ίδιο και για τα τέσσερα διακοσμημένα επιστύλια του Γ΄ Χώρου. Έπειτα, κι αφού θα είχαν σκάψει το ψηφιδωτό στο κέντρο του, θα χρειάζονταν μερικοί άντρες για να σπάσουν τη βαριά μαρμάρινη θύρα με κάποιον «κριό» φυσικά, κι όχι με το κεφάλι της Σφίγγας, όπως ακούσαμε από κάποιον καθηγητή της αρχαιολογίας (!!). Ύστερα, θα έπρεπε να αφαιρέσουν τις πλάκες και να σκάψουν το δάπεδο του Δ’ Χώρου και να ανοίξουν τον τάφο. Όλα αυτά χρειάζονται χρόνο και άνεση κινήσεων. Και αυτά φαίνεται πως υπήρχαν.

Εφόσον το μνημείο ήταν προσβάσιμο για άγνωστο διάστημα, πριν την κατάχωση του, τότε θα πρέπει η κατασκευή του να είναι προ-ρωμαϊκή. Διότι μοιάζει απίθανο οι Ρωμαίοι να το κατέστρεψαν και έπειτα να το κατάχωσαν. Οι Ρωμαίοι ήταν κλέφτες του ωραίου κι όχι φανατικοί καταστροφείς. Τα αγάλματα των Καρυατίδων και τα υπόλοιπα έργα τέχνης, απλά θα αποσπώνταν για να διακοσμήσουν κάποια κτίρια της Ρώμης. Το πιο πιθανό είναι, πως την εποχή της ρωμαϊκής εισβολής το μνημείο ήταν καταχωμένο από καιρό. Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, πως το μνημείο ήταν της ρωμαϊκής εποχής, αυτό θα σημαίνει πως δεν το σύλησαν οι ίδιοι, αλλά κάποιοι άλλοι σε μεταγενέστερο χρόνο, αφού η Μακεδονία δεχόταν επιθέσεις και επί ρωμαιοκρατίας (6), ακόμα και στους πρώτους μ.Χ αιώνες (7). Ωστόσο, στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να ήταν οι Ρωμαίοι που το κατάχωσαν. Όμως, οι Ρωμαίοι δε φαίνεται να γνώριζαν καν το μνημείο. Ίσως κάποια εμφανή τμήματα του περιβόλου να αποσπάστηκαν κάποτε για άλλες οικοδομικές εργασίες, αλλά η ίδια η θέση του μνημείου παρέμεινε άγνωστη, όπως ίσως και η ύπαρξη του. Αυτό εξηγεί κάπως και το γεγονός, πως οι πολυγραφότατοι ρωμαίοι ιστορικοί παρέλειψαν να αναφέρουν οτιδήποτε για ένα τόσο μεγάλο μνημείο, σε μια σημαντική πόλη όπως ήταν η Αμφίπολη (8), αφού αν το είχαν λεηλατήσει, ή αν το είχαν κτίσει οι ίδιοι, τότε σίγουρα κάπου θα το ανέφεραν.

Αν δεν ήταν λοιπόν, οι Ρωμαίοι, τότε ποιοι μπορεί να ήταν; Έχω τη γνώμη, πως ίσως θα πρέπει να αναζητήσουμε τους καταστροφείς σε κάποια από τις εισβολές των Κελτών, περίπου σαράντα χρόνια έπειτα από την πιθανολογούμενη χρονολογία κατασκευής του μνημείου. Το χρονικό διάνυσμα στο οποίο αναφέρθηκα πριν, θα πρέπει να έχει ως αρχή του τη χρονολογία 280 π.Χ, που αντιστοιχεί στην πρώτη επιδρομή των Κελτών και ως πέρας να έχει το 148 π.Χ (επικράτηση των Ρωμαίων). Μάλιστα, η αρχή του διανύσματος είναι μια περίοδος πυκνή σε καταστροφικά γεγονότα (280-279-275 π.Χ), καθώς οι Κέλτες επωφελούμενοι από τις μακεδονικές έριδες προέβησαν σε σειρά εισβολών στην ευρύτερη Μακεδονία με ξεκάθαρο σκοπό τις λεηλασίες, όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας (9). Η Αμφίπολη με τα σημαντικά μνημεία της θα πρέπει να αποτέλεσε έναν από τους στόχους τους. Στην υπόθεση αυτή συνηγορεί και η μανία των βάρβαρων δραστών, που δεν είχαν ως μόνο σκοπό την λεηλασία του πλούτου, αλλά και την καταστροφή του μνημείου. Όπως κι αν έχει, είτε πρόκειται για τους Κέλτες, είτε για τους Ρωμαίους, η χρονολογία της κατάχωσης θα πρέπει να συμπίπτει με κάποιο χρονικό σημείο πάνω στο διάνυσμα των επιδρομών ανάμεσα στο 280 και στο 148 π.Χ. Αν είναι όντως έτσι, τότε το μνημείο ανήκει οπωσδήποτε στην προ ρωμαϊκή περίοδο και στους πρώτους αιώνες της ελληνιστικής εποχής. Κατά τη γνώμη μου, στο τέλος του 4ου με αρχές του 3ου αιώνα, αν λάβουμε υπόψη μας και τα ευρήματα των μονογραμμάτων (ΑΝΤ) που πλησιάζουν χρονολογικά στις επιδρομές των Κελτών. Κλείνω δε με την επισήμανση, ότι κατά πάσα πιθανότητα οι επιδρομείς απέσπασαν τα προφανή λάφυρα που εντόπισαν εντός του μνημείου, αλλά όχι και τα κρυφά. Αυτό, μας αιτιολογεί και την ενέργεια της μετέπειτα κατάχωσης του από τους Μακεδόνες. Το σίγουρο είναι, πως οι Μακεδόνες για κάποιο λόγο θέλησαν το μνημείο να εξαφανιστεί από προσώπου γης και να ξεχαστεί η ύπαρξη του. Την εποχή εκείνη, άλλωστε, θα αρκούσε να περάσουν δύο-τρεις γενιές, ώστε το μνημείο να ξεχαστεί όλως διόλου κι έτσι θα πρέπει να έφτασε λησμονημένο μέχρι την ρωμαϊκή κατάκτηση της Μακεδονίας.

Όμως, υπάρχει μια αντίφαση σε όλα αυτά, που σίγουρα θα έχει αντιληφθεί ο αναγνώστης. Αφορά την αντίφαση ανάμεσα σε δύο πράγματα. Από τη μια δηλαδή την ανάγκη της προστασίας του μνημείου μέσω του κτισίματος των δύο διαφραγματικών τοίχων και της κατάχωσης. Αλλά από την άλλη, υπάρχει το υπαρκτό γεγονός της ήδη συντελεσθείσας λεηλασίας. Και θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος. Ποιος είναι ο λόγος άραγε, ώστε να συνεχίσει να προστατεύεται κάτι το οποίο είναι ήδη κατεστραμμένο και λεηλατημένο; Δεν έχει καμία λογική. Εκτός, κι αν η προστασία αυτή αφορούσε όχι τον ήδη ανοιγμένο και φανερό τάφο με τα πεταμένα οστά των νεκρών, αλλά κάτι άλλο πέρα από αυτά και ίσως μεγαλύτερης αξίας. Κάτι, που δεν είχε αποκαλυφθεί την εποχή της καταστροφής και της κατάχωσης, αλλά ούτε και σήμερα. Κάτι που να άξιζε αυτής της ιδιαίτερης προστασίας. Η λεηλασία φαίνεται, λοιπόν, πως δεν στάθηκε ικανή να στερήσει το μνημείο από την αξία που είχε για εκείνους, που το προστάτεψαν δια της κατάχωσης με τόσο κόπο.
Με λίγα λόγια, το περιεχόμενο του τάφου ίσως να μην εξαντλείται στους ήδη υπάρχοντες θαλάμους, ούτε στον κιβωτιόσχημο τάφο, αλλά να υπάρχουν και πολλά περισσότερα στο βάθος, όπως δείχνουν και οι γαιοσκοπήσεις.

 

Γερ. Γερολυμάτος: Τομή του ταφικού μνημείου στον τύμβο Καστά. Κλίμακα: 1/50


Σχετικά με τις καταστροφές

Σφίγγες-Ψηφιδωτό-επιστύλια-Καρυάτιδες-Ιωνική Θύρα-τάφος

Στην χρονική αλληλουχία των συμβάντων, η καταστροφή όλων αυτών των στοιχείων, θα πρέπει όπως είπαμε να τοποθετηθεί σε προγενέστερο χρόνο από την κατάχωση. Έχει όμως ενδιαφέρον και η «ανατομία» της σύλησης, διότι έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δεν εμπεριέχει μόνο τη συνήθη στους απλούς τυμβωρύχους απληστία για χρυσό, αλλά η καταστροφή αυτή εκφράζει βαρβαρότητα και μένος. Δεν αρκούσε δηλαδή μόνο η κλοπή, αλλά και η καταστροφή του μνημείου. Θα πρέπει πάντως να έχουμε κατά νου, ότι μπορεί οι καταστροφές να ήταν ετεροχρονισμένες, οπότε θα πρέπει να διαχωρίσουμε εκείνες που έγιναν κατά τη σύληση του, από τις άλλες που έγιναν από φυσικούς λόγους, όπως π.χ, από ένα σεισμό και καταπόνηση του μνημείου.
Ο αποκεφαλισμός των Σφιγγών δεν εξηγείται με το κίνητρο του κέρδους. Άλλωστε το κεφάλι της μιας εξ αυτών βρέθηκε πεταμένο, ενώ το άλλο δεν υπάρχει (;). Η καταστροφή των φτερών τους επίσης, μόνο ιδεοληπτικά αίτια μπορεί να εκφράζει.
Οι φθορές στα κεφάλια των Καρυάτιδων, όπως αποδεικνύεται από το σωσμένο κεφάλι του ανατολικού αγάλματος, οφείλονται στη σύνθλιψη από τη μερική κατάρρευση των επιστυλίων από πάνω τους, αλλά το ίδιο ίσως να μη συνέβη με τα χέρια τους. Για τα χέρια δε γνωρίζουμε αν κρατούσαν κάτι, ούτε έχει δοθεί για αυτά κάποια σχετική πληροφορία, εκτός ότι βρέθηκαν κάπου μπροστά από την Πύλη των Καρυάτιδων. Όπως και για άλλες περιπτώσεις, το ύψος όπου βρέθηκαν, ή αν ήταν στο δάπεδο, θα διαφώτιζε και πιθανόν να διαφοροποιούσε σημαντικά τον τρόπο που έσπασαν. Αν καταστράφηκαν σκόπιμα ή από φυσικές αιτίες. Όπως κι αν έχει, μεγάλα τμήματα των χεριών θα πρέπει να έχουν βρεθεί, ώστε να μπορούν να δώσουν μια εικόνα της κίνησης. Ειδικά τα «χοντρά» σημεία του μαρμάρινου χεριού (βραχίονας-καρπός) θα πρέπει να έχουν σπάσει σε λίγα κομμάτια, ενώ τα λεπτά (δάχτυλα) σε περισσότερα.
Πάντως, η τρύπα στο κέντρο του ψηφιδωτού με τη συμμετρία της, αποκλείει να έγινε από το πέσιμο των επιστυλίων πάνω του, ούτε από κάποια πέτρα της οροφής, αφού δε λείπει καμία. Ανασκάφθηκε προς διερεύνηση κάποιας κρύπτης, αφού το πρώτο που θα σκεφτόταν κάποιος θα ήταν να σκάψει στο κέντρο κι όχι στις άκρες. Οι ψηφίδες που βρέθηκαν, αποδεικνύουν ότι η επιφάνεια του ψηφιδωτού ήταν συνεχής και πως η τρύπα δεν έγινε από την απόσπαση κάποιου πράγματος που ίσως βρισκόταν πάνω του. Και οπωσδήποτε αυτή η φθορά έγινε πριν την κατάχωση. Σε ότι αφορά τα ζωγραφισμένα επιστύλια, το ύψος όπου βρέθηκαν μέσα στο χώμα του Γ’ Χώρου, μπορεί να διευκρινίσει αν έπεσαν μεταγενέστερα από κάποιο σεισμό, ή αν υπήρξαν θύματα του αρχικού βανδαλισμού. Έπειτα, η πίεση που ασκήθηκε πάνω στη μαρμάρινη θύρα για να σπάσει, θα έπρεπε να έχει κατεύθυνση από τα έξω προς τα μέσα. Αυτό εξηγεί και το γιατί, ενώ βρέθηκαν μικρά τμήματα της στον Γ΄ Χώρο μπροστά από την Ιωνική Θύρα, εν τούτοις το μεγαλύτερο κομμάτι του δυτικού θυρόφυλλου βρέθηκε μέσα στον Δ΄ Χώρο, όπου βρίσκεται ο τάφος.

Σε ό,τι αφορά τον ίδιο τον τάφο η υπόθεση περιπλέκεται αρκετά. Κατά αρχήν ο τάφος θα πρέπει να ανασκάφθηκε ταυτόχρονα με τις πλάκες του δαπέδου, πριν από την κατάχωση. Τότε θα πρέπει να αφαιρέθηκαν τα κοσμήματα και όλα τα κτερίσματα αξίας και να διαταράχθηκαν τα οστά του νεκρού του τάφου.


Οι νεκροί

Ωστόσο, αναφέρεται η εύρεση οστών από 5 διαφορετικά άτομα, τη στιγμή που ο κιβωτιόσχημος τάφος είναι μόνο ένας με δύο μέρη. Ένα για απόθεση και ένα μικρότερο για θήκη. Το πιο ενδιαφέρον ακόμα είναι, πως τα οστά αυτά, που δεν αποτελούν ολοκληρωμένους σκελετούς, βρέθηκαν σε διαφορετικά ύψη (!) πάνω από το επίπεδο του νεκρού του τάφου. Αν υποθέσουμε εύλογα, ότι ο νεκρός που βρέθηκε μέσα στον τάφο, είναι πιθανά αυτός για τον οποίο έγινε το μνημείο, τότε προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα για τους υπόλοιπους τέσσερις. Πώς βρέθηκαν εκεί και μάλιστα σε διαφορετικά ύψη μέσα στο χώμα; Όμως υπάρχει μια εξήγηση για αυτό και μάλιστα υποστηρίζει την εκτίμηση μου, πως η κατάχωση έγινε έπειτα από τη σύληση του τάφου και είναι η ακόλουθη.

Όταν οι υπεύθυνοι του μνημείου το βρήκαν λεηλατημένο και τον τάφο παραβιασμένο, σταθμίζοντας τις συνθήκες του κινδύνου πήραν την απόφαση να το καταχώσουν άμεσα. Χωρίς να μαζέψουν τα οστά του νεκρού από τον τάφο (ορισμένα ήταν ακόμα μέσα και άλλα απέξω), ξεκίνησαν την κατάχωση πρώτα από τον τάφο και με κατεύθυνση προς τα έξω. Στην αρχή, θα πρέπει για ευκολία να πήραν χώμα από κάπου κοντά, από τον λόφο του τύμβου, όπου γνωρίζουμε πως υπήρχε για αιώνες πριν αρχαίο νεκροταφείο. Μαζί με το χώμα μετέφεραν και πολλά σκόρπια οστά που ήταν μέσα σε αυτό και έτσι έκαναν την κατάχωση του Δ’ Χώρου, χωρίς να τους ενδιαφέρει η ύπαρξη των οστών. Στη συνέχεια, έχοντας ανάγκη από περισσότερο χώμα κατάχωσαν τους υπόλοιπους χώρους Γ, Β, και Α με χώμα από το παραπλήσιο ποτάμι και ίσως γι’αυτό δεν αναφέρθηκε η εύρεση οστών και σε εκείνους. Η υπόθεση αυτή είναι πολύ βάσιμη, διότι μοιάζει παράλογο να τοποθετήθηκαν σκόπιμα τα οστά σε διαφορετικά στρώματα ταυτόχρονα με την κατάχωση. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από το γεγονός ότι οι σκελετοί είναι υπερβολικά ατελείς, (βρέθηκε το μέρος ενός μόνο κρανίου μέσα στον τάφο) όπως επίσης και απ΄το ότι βρέθηκαν μαζί και οστά ζώων (Ιπποειδούς κ.αλ.). Πως αλλιώς να εξηγήσουμε την ύπαρξη οστών αλόγου μέσα στον τάφο, χωρίς να σκεφτούμε και την περίπτωση της θυσίας; Είναι λοιπόν, πολύ πιθανό, κάποιοι από τους νεκρούς να μην έχουν καμία σχέση με τον τάφο και ούτε μεταξύ τους, ενώ δεν αποκλείεται να ανήκουν και σε διαφορετικές περιόδους.

Παρόλα αυτά, υπάρχει ακόμα ένα βασικό ερώτημα. Ανεξάρτητα, αν ο μόνος αληθινός νεκρός του μνημείου ήταν εκείνος μέσα στον κιβωτιόσχημο τάφο, ή αν και οι πέντε νεκροί συνανήκαν σε αυτόν, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι δεν φρόντισαν καθόλου τα οστά. Όχι μόνο δεν τα μάζεψαν, αλλά ούτε και τα έβαλαν με μια τάξη μέσα στον τάφο, πράγμα που θα τους απέδιδε τιμή και σεβασμό. Κάνει μάλιστα μεγαλύτερη εντύπωση, αφού σίγουρα θα γνώριζαν και σε ποιους επιφανείς Μακεδόνες ανήκαν τα οστά, όπως πιθανολογείται με βάση τα νέα στοιχεία, αλλά και το είδος του μνημείου. Παρόλα αυτά, τα κατάχωσαν αφρόντιστα. Γιατί όμως; Μήπως επειδή αυτά τα οστά δεν είχαν τελικά και τόση μεγάλη σημασία και το γνώριζαν; Ο προβληματισμός αναφορικά με την χρησιμότητα της προστασίας ενός συλημένου χώρου, επανέρχεται πάλι. Διότι, αν δεν είχαν σημασία τα οστά αυτά, για ποιο λόγο κατάχωσαν τον τάφο; Ίσως η προστασία να αφορά, όπως είπαμε ήδη, άλλα πράγματα, που δεν έχουν ακόμα αποκαλυφθεί.

Έχω την άποψη, ότι τα οστά αυτά δεν θα αποδειχθούν σημαντικά. Όπως κι αν είναι, τον λόγο έχει τώρα η ανθρωπολογική έρευνα για να αποκαλύψει την χρονολογία των οστών κι άλλα στοιχεία, που συνδυαζόμενα με το ύψος όπου βρέθηκαν, ίσως δώσουν μιαν απάντηση στον γρίφο.

Ο Λέοντας

Ο λέοντας είναι από μόνος του μια ιδιαίτερη περίπτωση. Στο ερώτημα, αν βρισκόταν στην κορυφή του λόφου, ή όχι, κι αν αποτελούσε το επιτάφιο σήμα της επίστεψης του τύμβου, έχω την γνώμη πως βρισκόταν επί του τύμβου. Όχι μόνο διότι έχουν βρεθεί τα ίχνη της θεμελίωσης του, αλλά και επειδή δεν θα ήταν καθόλου περίεργο, αφού ο λέων ήταν ένα γνωστό επιτάφιο σύμβολο της εποχής, προκειμένου να τιμηθεί ένας όχι συνηθισμένος νεκρός, ή νεκροί, πόσο μάλλον όταν αξιώθηκε ενός τέτοιου μεγαλειώδους τάφου. Το επίγραμμα του Σιδωνίου Αντιπάτρου «Ειπέ, λέων, φθιμένοιο τίνος τάφον αμφιβέβηκας, βουφάγε; Τις τας σας άξιος ην αρετάς;», το οποίο εσφαλμένα αποδίδεται στον λέοντα της Αμφίπολης, μας δίνει ωστόσο την πληροφόρηση για τη διαχρονική χρήση του λέοντα ως κατεξοχήν ταφικού συμβόλου.


Να μην επαναλάβω τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που εκφράζει ο συμβολισμός του αρρενωπού λέοντα για τον ένοικο της ταφής. Θα σταθώ, όμως, στη σχέση που έχει με τον λέοντα της Χαιρώνειας, καθώς εκείνος της Αμφίπολης έχει ύψος 5,3 μ., ενώ αυτός της Χαιρώνειας 5,5 μ. Δηλαδή είναι σχεδόν ισοϋψείς και λίγο πολύ σύγχρονοι (10), ενώ παρουσιάζουν και κάποια συγγένεια ύφους.
Το μέγεθος του λέοντα μας προϊδεάζει και για το μέγεθος του ταφικού μνημείου στο οποίο θα βρισκόταν. Οι αναλογίες μεταξύ τους θα πρέπει να ήταν αντίστοιχες, αφού θα ήταν παράλογο ένα τόσο μεγάλο άγαλμα να βρισκόταν επί ενός μικρού τάφου. Ο μόνος τάφος, όμως, που πληροί τις προϋποθέσεις του μεγέθους, είναι αυτός του τύμβου Καστά. Έχει ειπωθεί από τον αείμνηστο αρχαιολόγο Λαζαρίδη, ότι θα πρέπει ο λέων να βρισκόταν πάνω στον τάφο του Λαομέδοντα, αλλά ο τάφος αυτός δεν έχει βρεθεί και τίποτα δεν δείχνει ότι εκείνος ήταν ο ένοικος του ταφικού μνημείου στον Καστά. Ανεξάρτητα πάντως, από το αν είχε κατασκευαστεί το μνημείο, για τον Λαομέδοντα ή για τον Ηφαιστίωνα, ο λέων πρέπει οπωσδήποτε να είχε σχέση με τον τύμβο.
Όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, όπου ο λέων σηματοδοτούσε πολυάνδρια (11) κι όχι ατομικές ταφές, έτσι και στον τύμβο Καστά, θα πρέπει να εξεταστεί η παράλληλη πιθανότητα πως ο λέων είχε τοποθετηθεί επί του τύμβου, όχι μόνο για τον ένοικο του ταφικού μνημείου, αλλά και για κάποιο πολυάνδριο μακεδόνων πεσόντων. Πράγμα που μπορεί να σημαίνει, πως είναι πιθανόν να μοιράζονται συνολικά τον τύμβο Καστά περισσότερα του ενός μνημεία, κάτι που δεν ήταν ασυνήθιστο και το έχουμε δει και σε άλλες περιπτώσεις. Αυτή η υπόθεση, θα έδινε και μια πειστική απάντηση για την ανάγκη κατασκευής ενός τόσου μεγάλου περιβόλου.
Τέλος, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η περίπτωση, ο λέων να απομακρύνθηκε αρχικά από την κορυφή του τύμβου την ίδια εποχή με τις ενέργειες κατάχωσης του μνημείου, ακριβώς για να μην προδίδει με την θέση του την ύπαρξη του μνημείου.


Συμπεράσματα

Όλα τα παραπάνω με οδηγούν συνοπτικά στις εξής σκέψεις υπό τη μορφή συμπερασμάτων.
Το μνημείο κατασκευάστηκε στο τέλος του 4ου αιώνα, ή το αργότερο στις αρχές του 3ου αιώνα. Το ταφικό μνημείο καταχώθηκε εσπευσμένα από τους Μακεδόνες έπειτα από κάποια ξαφνική καταστροφή που οφειλόταν σε οργανωμένη επίθεση εναντίον του και την οποία τοποθετώ χρονολογικά στο διάστημα από 280 έως 148 π.Χ και ιδιαίτερα κατά τις ληστρικές επιδρομές των Κελτών. Είναι πιθανόν ο τύμβος Καστά να αποτελεί ταυτόχρονα ταφικό μνημείο κάποιου επιφανούς νεκρού, αλλά και πολυάνδριο στο ανεξερεύνητο μέρος του. Το τελευταίο μάλιστα σε συνδυασμό και με τα υπόλοιπα δεδομένα, με οδηγούν στο πιο σημαντικό συμπέρασμα απ΄όλα. Ότι δηλαδή, η ανασκαφική εργασία στον τύμβο δεν έχει εξαντληθεί με την ανεύρεση του ήδη γνωστού ταφικού μνημείου, αλλά υπάρχουν πολλά ακόμα που περιμένουν την αρχαιολογική αξίνα, αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση και η αναγκαία υποστήριξη για τη συνέχιση των ανασκαφών.


Σημειώσεις:


2. Μετά την ήττα του τελευταίου Μακεδόνα βασιλιά Περσέα από τους Ρωμαίους του Ύπατου Αιμίλιου Παύλου στην Πύδνα (168 π.Χ.) και την ίδια τύχη του Ανδρίσκου (148 π.Χ.), η Μακεδονία περιήλθε ολοκληρωτικά στους Ρωμαίους. Η Μακεδονία γίνεται ρωμαϊκή επαρχία (provincia) με διευρυμένα όρια που περιλαμβάνουν επίσης την Ιλλυρία και την Κεντρική Ελλάδα.

3. Στο διάστημα ανάμεσα στο 280 π.Χ και στο 148 π.Χ, έγιναν τα εξής γεγονότα. Οι Κέλτες εισβάλλουν στη Μακεδονία μέσω της κοιλάδας του Αώου, το  χειμώνα του 280 π. Χ., υπό την ηγεσία του Βόλγιου. ενώ συγχρόνως ένα άλλο τμήμα  με επικεφαλής κάποιον Κερέθριο κινείται εναντίον της Θράκης. Το 275 π.Χ γίνεται η σύληση των λαμπρών βασιλικών τάφων στις Αιγές από τους Γαλάτες μισθοφόρους του Πύρρου, ενώ το 148 π.Χ., η Μακεδονία ηττήθηκε από τους Ρωμαίους στους Μακεδονικούς Πολέμους (215 - 148 π.Χ.).

4. Tη στρατιωτική συντριβή του Πτολεμαίου Κεραυνού το 280 π.Χ από τους Κέλτες θα ακολουθήσει  πολιτικό και  κοινωνικό χάος. Ο άμαχος πληθυσμός θα καταφύγει στις τειχισμένες πόλεις και η ύπαιθρος θα ερημωθεί. Στο δε Μακεδονικό θρόνο οι διάδοχοι θα είναι τόσο βραχύβιοι, ώστε ο Αντίπατρος θα ‘’χρεωθεί’’ το προσωνύμιο ‘’Ετησίας’’, επειδή βασίλεψε μόνο 45 ημέρες, όσο διαρκούν οι ‘’ετησίαι’’, δηλαδή τα μελτέμια!  Τελικά την κατάσταση θα ‘’σώσει’’ ο έμπειρος και γενναίος στρατηγός Σωσθένης, ο οποίος θα καταφέρει να αποκρούσει τους Κέλτες και να τους απωθήσει στο Βορρά. Όμως ο κίνδυνος όχι μόνο δεν αποσοβήθηκε,  αλλά έγινε μεγαλύτερος  το Φθινόπωρο του 279 π. Χ., όταν νέα στίφη Γαλατών εισέβαλαν ξανά στη Μακεδονία  μέσω της Παιονίας τη φορά αυτή με αρχηγό τον Βρέννο.

5. Μετά την επιστροφή του από την εξάχρονη εκστρατεία στην Ιταλία και τη Σικελία (φθινόπωρο 275) ο Πύρρος έφερε μαζί του στράτευμα, που για να το διατηρήσει και να το θρέψει καταφεύγει στη συνήθη πρακτική, τον πόλεμο. Στρέφεται έτσι κατά του βασιλέα της Μακεδονίας Αντιγόνου Γο­νατά (γιου του Δημητρίου Πολιορκητή), ο οποίος και θα είναι ο αντίπαλος του βασιλέα των Μολοσ­σών μέχρι το τέλος της ζωής του. Παρά τις μέτριες στρατιωτικές δυνάμεις και μέσα σε λίγες εβδομάδες κατορθώνει να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας όχι μόνο με νίκες, αλλά και χάρη στην εκτίμηση που ανέκαθεν είχαν προς αυτόν το γενναίο πολεμιστή και εξάδελφο του Αλέξανδρου αρκετοί εξέχοντες Μακεδόνες. Αυτή όμως η κατάκτηση αμαυρώθηκε από τη σύληση των λαμπρών βασιλικών τάφων στις Αιγές από τους Γαλάτες μισθοφόρους του. Ο Πύρρος, ίσως από επιπολαιότητα, ίσως από ολιγωρία δεν μπόρεσε τότε να τους συγκρατήσει, «όθεν ήκουσε κακώς υπό των Μακεδόνων».

6. Πολλές φορές η Μακεδονία και η Θεσσαλονίκη πέρασαν, στην πρώτη περίοδο της ρωμαιοκρατίας φοβερούς κινδύνους από επιδρομές βαρβάρων.
120-110 π.Χ. Βαρβαρικές επιδρομές στη Μακεδονία.
93-87 π.Χ. Ο Μιθριδάτης εισβάλλει στο μακεδονικό έδαφος. Αποτυχημένη εξέργεση του Μακεδόνα Ευφάνη.
42 π.Χ. Μάχη των Φιλίππων.
Ο Ρωμαίος κτήτορας Κικέρωνας, που κατάφυγε στη Θεσσαλονίκη το 58 π.Χ. ως πολιτικός εξόριστος, αναφέρει μία παρόμοια σκληρή δοκιμασία, όταν βάρβαρα φύλα του βορρά επιτέθηκαν κατά της Θεσσαλονίκης, αναγκάζοντας τους κατοίκους της να αμυνθούν με σθένος για να σωθούν. Κατασκευάσθηκαν τότε με γρήγορο ρυθμό πολλά οχυρά έργα στην Ακρόπολη της Άνω Πόλης, όπου συγκεντρώθηκαν οι κάτοικοι και η φρουρά της πόλης για να αντιμετωπίσουν τους επιδρομείς.

7. Μετά τα μέσα του 3ου αιώνα. Επιδρομές βαρβαρικών φύλων που λεηλατούν τη Μακεδονία (Γότθοι και Ερουλοι). Απ' τον 4ο μ.Χ. αι. και μετά, η Μακεδονία δέχεται τις αλλεπάλληλες επιθέσεις κι επιδρομές διάφορων πολεμικών λαών. Νέες γοτθικές επιδρομές στη Μακεδονία οι Βησιγότθοι το 380 μ.Χ. Επιδρομή των Βησιγότθων του Αλάριχου στη Μακεδονία το 395 μ.Χ.. Ενώ τον 6ο και 7ο αι. οι Άβαροι, οι Ούννοι κι οι Σλάβοι προκαλούν φοβερές καταστροφές.

8. Εποχή Αυγούστου. Η Θεσσαλονίκη υπάγεται στο καθεστώς των ελεύθερων πόλεων (civitates liberae), το ίδιο και η Αμφίπολις και η Σκοτούσα. Κατά την αυτοκρατορική περίοδο ενισχύεται στη Μακεδονία ο Θεσμός των Κοινών, που συμβάλλει στην ισορροπία ανάμεσα στην τοπική και κεντρική διοίκηση.

9. «Έχουν όμως αυτοί θησαυρούς αμύθητους, κι αναθήματα χρυσά στους ναούς τους, κι ασημικά στα συμπόσιά τους!», έλεγε ο Βρέννος στους Γαλάτες του. Η παραπάνω διήγηση του Παυσανία εύγλωττα μας αποκαλύπτει τα ληστρικά κίνητρα της δεύτερης κέλτικης επιδρομής

10. Στη σελίδα του ΥΠΠΟΑ αναφέρεται ως χρονολογία δημιουργίας του Λέοντα της Χαιρώνειας περίπου το 316 π.Χ. Δηλαδή είναι λιγότερο από δέκα χρόνια νεώτερος από τον Λέοντα της Αμφίπολης. Όπως σήμερα, έτσι και σε εκείνη την εποχή, υπήρχαν πολλές εξειδικεύσεις ανάμεσα στους διαφορετικούς καλλιτέχνες και τα εργαστήρια. Ο καθένας είχε την «ειδικότητα» του και ήταν φημισμένος για κάποιο είδος τέχνης. Ένα άγαλμα τέτοιου ασυνήθιστου μεγέθους, δεν μπορούσαν όλοι οι γλύπτες να αναλάβουν τη δημιουργία του. Μόνο εξειδικευμένα εργαστήρια, που θα ήταν οπωσδήποτε λίγα και θα δραστηριοποιούνταν σε όλο τον ελληνικό κόσμο. Η δημιουργία ενός τέτοιου έργου απαιτεί επίσης η τοποθέτηση του έργου να γίνεται στον ίδιο χώρο, αφού λόγω του όγκου του δεν είναι εύκολο να μεταφερθεί σε μεγάλη απόσταση. Αυτό σημαίνει, πως αν δεν υπήρχαν τοπικά εργαστήρια, τότε πήγαιναν εκεί τεχνίτες από άλλες περιοχές. Δεν θα ήταν λοιπόν άτοπο να υποθέσει κανείς, ότι πιθανόν κάποιοι από τους τεχνίτες αυτούς να είχαν εργαστεί διαδοχικά και στους δύο λέοντες.

11. Σύμφωνα με εκτίμηση του Laborde, ο Λέων του Πειραιά βρισκόταν αρχικά στον Μαραθώνα, προς τιμήν των 192 πεσόντων Αθηναίων και των 11 Πλαταιέων, αλλά και στην περίπτωση της Χαιρώνειας ο Λέων σηματοδοτούσε το πολυάνδριο των 254 Θηβαίων Ιερολοχιτών στη μάχη του 338 π.Χ, ενώ και ο Λέων των Θεσπιέων είχε στηθεί προς τιμήν των 202 πεσόντων  Θεσπιέων στη μάχη του Δηλίου το 424 π.Χ.
Το πλέον πιθανόν είναι, ότι ο λέων αποτελούσε το επιτάφιο σήμα κάποιου εξέχοντος ή το σήμα ενός πολυανδρίου, κατά πρακτική γνωστή ήδη από τον 6ο αι. π.Χ. Στις προαναφερόμενες κατηγορίες καταλέγονται, για παράδειγμα, οι λέοντες των Κυθήρων, της Δημητσάνας, και της Κομοτηνής, ο λέων των Θεσπιών, που εσήμαινε το πολυάνδριο των πεσόντων στο Δήλιον το 424 π.Χ., ο λέων της Αμφιπόλεως των μέσων του 4ου αι. π.Χ., ή εκείνος της Χαιρώνειας του 338 π.Χ.
Οι Vermeule και von Kersburg ( 1968, 100) χρονολογούν το λέοντα της Αμφιπόλεως στο 340-330 π .Χ. Επίσης Mertens-Hom 1986, 51. Οι Vermeule και von Kersburg ( 1968, 100) χρονολογούν το λέοντα της Χαιρώνιας στο 334 π .Χ., ενώ η Knigge ( 1976, 170-1) στο 316 π.Χ. Η Mertens-Hom (1986, 5 1-5) προτιμά τη χρονολόγησή του στο 338-335 π.Χ.

Στον συγκεκριμένο εικονογραφικό τύπο απεικονίζονται, για παράδειγμα, ο λέων της Δημητσάνας (περί τα τέλη του 6ου αι. π.Χ.), ο λέων των Κυθήρων (περί το 520 π.Χ.), ο λέων της Κομοτηνής (περί το 510 π.Χ.), οι λέοντες της Δήλου (περί το 500-490 π.Χ.), εκείνοι των Θεσπιών (του τελευταίου τέταρτου του 5ου αι. π.Χ. και του 4ου αι. π.Χ.), ο λέων στην Βενετία από τον Πειραιά (του δεύτερου μισού του 4ου αι. π.Χ.), ο λέων των Θηβών (379-338 π.Χ.), ο λέων της Αμφιπόλεως (μέσα του 4ου αι. π.Χ.), ο λέων της Χαιρώνιας (338 π.Χ.), οι λέοντες από τη Λάρισα και τη Νικόπολη (τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ.) και, εκτός του ελλαδικού χώρου, ο λέων στα Εκβάτανα (4ος αι. π.Χ.) 

19 σχόλια:

  1. maybe if you visit my facebook page you find some answers.. I like your drawings!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. cornel airinei

      Καλημέρα και ευχαριστώ πολύ.
      Προσπάθησα να βρω στο Φ/Β αυτό που αναφέρετε αλλά δε στάθηκε δυνατό.
      Αν θέλετε στείλτε μου αυτό που εννοείτε εδώ υπό τη μορφή σχολίου για να το διαβάσω.
      Να είστε καλά!

      Διαγραφή
  2. Hello Mr. Gerolymatos! Thanks for try! I wait you make your facebook page. All the best!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο κείμενο, το οποιο πιστεύω μπορει να βελτιωθεί σε κάποια σημεια αν προσεχθούν κάποιες λεπτομέριες.

    Για αρχη, η αναπαράσταση της τοιχοποιιας στους χώρους Β, Γ δεν ειναι απολύτως σωστή. Η τοιχοποιία που βλέπουμε σε αυτους τους χώρους αναπαρίσταται με καλή ακρίβεια σε ελληνιστική οικία του 2ου π.Χ. αιώνα στην Αμφίπολη, κάτι που σημαίνει πως το μνημέιο ήταν και τότε προσβάσιμο και δεν είχε ακόμα σφραγιστεί. Σχετική αναπαράσταση υπάρχει εδώ: https://pbs.twimg.com/media/CQQhkSpWwAACR2z.png:large

    Επίσης ο Μ. Λεφαντζής δήλωσε τόσο κατά την ομιλία στο ΑΠΘ όσο και σε συνεντεύξεις πως στο μνημείο υπήρχαν φάσης επισκευής, προφανώς αυτές αφορούν τους χώρους Β, Γ στις οποίες τα ευρήματα έχουν διατηρηθεί σε σχεδόν άριστη κατάσταση. Ο τρίτος χώρος φαινεται πιο "παρατημένος" ενώ όπως δήλωσε η Κ. Περιστέρη, πρόσβαση σε αυτον υπήρχε απο τυμβωρύχους και από το πίσω μέρος του Δ χώρου, μάλλον μέσω τούνελ που κατέληγαν σε κάτι που μοιάζει σαν οπή που βλέπουμε στο βόρειο τοιχο του χώρου αυτου. Τα ανακατεμένα οστά και ευρήματα στον 3ο χώρο ίσως οφειλονται, μεταξύ άλλων, και στη μετακίνηση που έγινε απο τους τυμβωρύχους που φτάσαν και σκάψαν εκει και δεν ειναι απαραίτητο να μεταφέρθηκαν εκει από αρχαικές ταφές του λόφου Καστά. Αλλωστε, η σύσταση των χωμάτων του Δ χώρου ειναι παρόμοια με αυτή των χωμάτων των Β, Γ χώρων (όπως έχει σημειωθεί σε δελτία τύπου του ΥΠΠΟ) και συνεπώς η υποθεση πως χρησιμοποιήθηκε υλικό απο διαφορετικές περιοχές για την επιχωση ίσως να μην ειναι απολύτως σωστή.

    Ελπίζω αυτά τα αρχικά σχολια να σας βοηθήσουν να βελτιώσετε το σενάριο που περιγράφετε παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα ανώνυμε φίλε-η,

      Ευχαριστώ για τις επισημάνσεις.
      Αναφορικά με τα οστά. Έχουν βρεθεί σκόρπια οστά πέντε ανθρώπων και ένα μόνο (μισό) κρανίο. Στις ανασκαφές μυκηναϊκών τάφων, που είναι ηλικίας 3.500-3.700 ετών, (για να μην πω και για δεκάδες χιλιετιών σε άλλες περιπτώσεις) βρίσκονται πλήρεις σκελετοί με σχεδόν ακέραια κρανία. Τι έγιναν τα τέσσερα κρανία των τελείως διαλυμένων σκελετών του τάφου της Αμφίπολης; Το κρανίο με την λεκάνη είναι το πιο συμπαγές οστούν του ανθρώπινου σκελετού και χρειάζεται να ασκηθεί βία για να διαλυθεί σε κομμάτια. Τι είναι πιο λογικό λοιπόν να σκεφθεί κανείς; Πως τα οστά ήταν μέσα στο χώμα που μεταφέρθηκε, εκεί όπως ισχυρίζομαι εγώ, ή πως οι καταστροφείς τα έσπασαν και τα έτριψαν με επιμέλεια σε μικρά-μικρά κομμάτια κι έπειτα τα έστρωσαν σε διαφορετικά ύψη μέσα στο χώμα, σαν να έφτιαχναν παστίτσιο; Όσον αφορά το χώμα δεν έχω ακούσει για οστά στους υπόλοιπους χώρους. Αλλά ακόμα και αν το χώμα είναι της ίδιας υφής (κι όχι χώμα από τον τύμβο) δεν αντικρούει τη σκέψη μου, αφού καθώς φαίνεται τα οστά αυτά θα βρίσκονταν στην πρώτη παρτίδα που πήραν απ΄το χώμα του ποταμιού και ίσως έτσι εξηγείται και η ύπαρξη των οστών ζώων.
      Τέλος, δεν υπάρχει κανένα τούνελ στο πίσω μέρος του Δ χώρου. Αυτό που υπάρχει είναι μια τρύπα στον τοίχο της Ιωνικής Θύρας ανάμεσα στο Γ και Δ χώρο απ΄όπου μπορεί να μπήκαν και εξηγώ στο άρθρο τα λίγα πράγματα που θα μπορούσαν να κάνουν στον πολύ περιορισμένο χώρο απ΄όπου θα έπρεπε να βγάλουν όλο το χώμα για να κάνουν τις καταστροφές του δαπέδου το ανακάτεμα των πέντε σκελετών κλπ, που είναι από δύσκολο έως απίθανο.
      Δεν κατάλαβα πάντως τη σχέση της τοιχοποίας με την ελληνιστική οικία και το συμπέρασμα εξ αυτού ότι το μνημείο ήταν προσβάσιμο τον 2ο π.Χ. αι. Ητοιχοποιία των χώρων είναι νομίζω σωστή και την έχω δει σε φωτογραφίες του χώρου, αλλά και στα σχέδια του Λεφατζή.
      Ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία και για τον κόπο της ανάγνωσης του άρθρου.

      Διαγραφή
  4. Καλησπέρα και πάλι: αναφορικά με την τοιχοποία και την οικία, μπορείτε για αρχή να δείτε το διάγραμμα που σας παρεθεσα στο προηγούμενο σχόλιο εδω: https://pbs.twimg.com/media/CQQhkSpWwAACR2z.png:large

    Στους 2 πρώτους χώρους, οι δύο πάνω σειρές ορθοστατών δεν είναι όπως αναπαρίστανται στο σχέδιο σας. Μπορείτε να το δείτε και εδω όπου έχουμε την φωτογραφία των ορθοστατών ακριβώς πίσω από την είσοδ των σφιγγων: http://history-of-macedonia.com/wp-content/uploads/2014/08/3.jpg

    Αυτό που δείχνετε, πως απο τη βάση μέχρι την κορυφή του τοίχου υπάρχει συνεχώς εναλλαγή στενών και μεγάλων ορθοστατών ισχύει μόνο για τον περίβολο, τον Α και Δ χώρο. Αυτό που βλέπουμε στους Β, Γ χώρους ειναι διαφορετικο. Λεπτομέρεια, αλλά σημαντική, γιατι αναπαράσταση της τοιχοποίας του Καστά υπάρχει και σε ελληνιστική οικια της Αμφίπολης. Η αλληλουχία των ορθοστατών που αναπαρίσταται στην οικία δεν ειναι του περιβόλου ή των Α, Δ χώρων, αλλά των Β,Γ χώρων (http://www.xronometro.com/wp-content/uploads/2014/09/amfipolis-ellinistiki-2.jpg). Και επειδή ξέρουμε πως η οικια έχει χρονολογηθεί τον 2ο π.Χ. αιώνα, τότε και οι Β, Γ χώροι πρέπει να ήταν ανοιχτοί την ίδια εποχη.

    Οστα σε συλλημένους τάφους έχουν βρεθεί και σε ελλιπή και χειρότερη κατάσταση από αυτόν της Αμφίπολης (πχ. http://makedonia-alexandros.blogspot.de/2015/11/another-macedonian-tomb-open-to-public.html και δεν είναι το μόνο).

    Δύσκολα θα μπορούσαν τόσα πολλά τμηματα σκελετών που βρέθηκαν στο Δ χώρο να ειχαν ανακατεφτεί με χώμα αν αυτό το μάζευαν από τον τύμβο. Οι αρχαϊκοί τάφοι στον τύμβο ήταν λακοειδείς και κιβωτιόσχημοι, δεν ήταν διάσπαρτα στο χώμα για να ανακατευτούν τυχαία με το μάζεμα χώματος. Επίσης ήταν σε μεγάλο βάθος κάτω από την τεχνητή επίχωση του τύμβου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αμφί - βολίες
    - Τά λόγια του μετρημένα καί μαχαιριές στά σωθικά, θλιμμένα δειλινά.. φθινοπωριάτικα. Οι στεναγμοί του λυγμοί καί παράπονα ανακατεμένα μέ πίκρα, Ιερή οργή, διαρκής απογοήτευση… και κάποια δάκρυα στά μάτια του. Είχε πολλά νά μού ΄πεί εκείνη τήν καλοκαιρινή μέρα, τόν Αύγουστο τού 1977. Τόν γνώρισα τυχαία - κι έμαθα πολλά – απ΄ τόν αείμνηστο, υπερήλικα τότε, γέροντα «Μπάρμπα» Παναγιώτη Ι. … κάπου, στά πρανή τού αιματωβαμένου Όρους Κερκίνη, όπου ζούσε μέ τήν γριά του τήν Ωραία Ελληνίδα πολύτεκνη Μάνα, από δεύτερο γάμο. ..Ήταν «ανάποδα» τά χρόνια… τότε παιδί μου, έπρεπε νά ζήσουμε – θά μού ΄πεί, σέ κάποια στιγμή εξομολόγησης εκ βαθέων, πίνοντας, τρώγοντας καί συζητώντας, στό σπιτικό τους. Από τότε έμελλε ν΄ αλλάξει η περιέργειά μου γιά εκείνον τόν Ευλογημένο τόπο, πού τόν επισκέπτομαι σχεδόν κάθε έτος. Tό τοπίο μαγευτικό, στό βάθος Ν.Α. τό περήφανο Πάγγαιον ή Παγγαίον Όρος. Όσο γιά τήν θέα; Απολαυστική, μέ τόν Σερραϊκό κάμπο νά απλώνεται απέραντος μέ τίς «χρυσοφόρες» καλλιέργειες τών Σερραίων χωρικών αγροτών, καί νά ποτίζεται από τόν Ζωοδότη Στρυμώνα ποταμό, περνώντας γιά «λίγο» τά νερά του (από τό 1928 - 1936) από τήν τωρινή τεχνητή λίμνη Κερκίνη (πρώην φυσικό έλος Μπούτκοβο = σλάβικη λέξη > τόπος βαλτώδης μέ νερά μέχρι τούς μηρούς, τά μπούτια) καί από τό Φράγμα της, στό χωριό (εκ Προσφύγων Ποντίων) Λιθότοπος. Υπήρξε, ο «Μπάρμπα Παναγιώτης», υπάλληλος τής αναδόχου, κατόπιν διαγωνισμού! κατασκευάστριας εταιρίας Monks-Ulen&Sons, στήν υπηρεσία τής επιμελητείας (σίτιση καί Α΄θμια περίθαλψη τού προσωπικού της στά εργοτάξια) αυτής, πού έσκαψε εξ΄ολοκλήρου! τήν σημερινή τεχνητή κοίτη τού Ποταμού Στρυμώνα από τά στενά του (φαράγγι) Κλειδίου- Ρούπελ (> ρέει πηλός), (γέφυρα Ν. Πετριτσίου μέχρι καί τίς εκβολές του) αφού είχε αποξηράνει τήν λίμνη τ΄ Αχινού(πρώην Κερκινίτιδα) καί κατασκεύασε επίσης τό πρώτο φράγμα, επί πρωθυπουργίας μπέν σελόν ή κατά κόσμον ελ. βενιζέλου καί βενιζελογενών συνεχιστών του.
    >>> έχει συνέχεια>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. >>>>Επίσης, πραγματοποίησε μία σειρά αντιπλημμυρικών έργων πού από τότε σχεδόν, ΤΙΠΟΤΑ δέν έκαναν οι διαδοχοί της! Μέχρι τότε, από πλάσεως τού Κόσμου τούτου, ο Στρυμώνας μας (Κόνοζος, Ρήσος, Παλαιστίνος, Μαρμαράς, Ισκάρ, Καρά- σου, Στρούμα) δέν είχε σταθερή κοίτη, στό σημερινό (από τό 1913) «Ελληνικό» μας έδαφος. Μεταβαλλόταν ανάλογα μέ τίς καιρικές συνθήκες τών χειμώνων (βροχές, χιόνια, παγωνιές, Βοριάδες κλπ) καί όταν τά καλοκαίρια στράγγιζαν οι πλημυρισμένες εκτάσεις από τά νερά, έβρισκαν προσωρινό καταφύγιο οικόσιτα ζωντανά καί άνθρωποι, γιά νομή, βοσκή καί καλλιέργειες, στά υψηλότερα μέρη τής ποταμοκοιλάδας. Η ανάγκη νά «βρεθούν» καλλιεργήσιμες γαίες καί διανομή τους στούς πρόσφυγες Θράκες, Μικρασιάτες, Ποντίους, πού κατέκλυσαν τήν περιοχή μετά τήν Εθνική μας συμφορά- ή κατ΄ άλλους παραθαλάσσιος συνωστισμός - τού 1922! Όπως η εν τώ μεταξύ ανάγκη καταπολέμησης τής ελονοσίας, τύφου, χολέρας, πού τότε μάστιζαν τούς ταλαιπωρημένους από τίς κακουχίες τών αλλεπάλληλων πολεμικών συρράξεων καί αναγκαστικών μετακινήσεων πληθυσμούς (γηγενείς καί πρόσφυγες) καί τούς αποδεκάτιζε. Βεβαίως, τίς περισσότερες εκτάσεις, τίς διένεμε τότε τό «κράτος» στούς ημετέρους του (η συνήθης πρακτική του, γιά εξασφάλιση πελατείας «εθνικοφρόνων» κυρίως, ψηφοφόρων) στούς περιπλανώμενους νομάδες Σαρακατσάνους καί Βλάχους (δίγλωσσους εν δυνάμει ελληνάρες καί ευπατρίδες ευεργέτες!), μέ ανάλογες εισηγήσεις τών αρμοδίων χαμουτζήδων υπαλλήλων του (πρώην Κρητικών χωροφυλάκων, Πελοποννησίων γραφιάδων καί λοιπών τυχοδιωκτών Μακεδονομάχων χρυσοθήρων). Πού επίσης πρόλαβαν, εν τώ άμα, νά ζαπώσουν καί από πρίν, μέ φιρμάνια καί «χρυσόβουλα» κι άλλες εκτάσεις, έναντι ευτελούς εξαγοράς από «αναχωρούντες» άρον-άρον αγάδες, μπέηδες, τσιφλικάδες πασάδες μουσουλμάνους, κατά τήν λεγόμενη «ανταλλαγή» πληθυσμών (1924). Οι πρόσφυγες «συνωστισθέντες» (γενοκτονηθέντες ή έστω εθνοκαθαρθέντες) ακόμη ν΄αποκτήσουν οριστικούς τίτλους κυριότητος γαιών! Ίσως, τώρα μέ τό «Εθνικό» Λαλιώτειο (από τό1995! τί λεφτά έχουν κατασπαραχθεί άραγε;;) κτηματολόγιο, σίγουρα ναί, γιά νά τίς αρπάξουν (όπου νάναι…)οι τροϊκανοί μέσω τής πρώην κακιάς ΑΤΕ (τους) καί τούς «κακούς» Αγρότες πού τής χρωστούν;! γιά ισοδύναμα,(..κρύψε λόγια..μήν τούς βάζεις ιδέες!)
    >>>έχει συνέχεια>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. >>> Τό δεύτερο καί τωρινό, εν χρήσει, φράγμα τής δεκαετίας τού 1980, τό κατασκεύασε ο πατέρας τού σημερινού πρωθυπουργού αξέλ αμπόττ μέ τήν εταιρία του «ΣΚΑΠΑΝΕΥΣ», καί κουνιάδος τού Στυλιανού Παττακού, αυτουνού μέ τό μυστρί εάν ενθυμείστε, ταυτόχρονα μέ τό αρδευτικό δίκτυο τής Δυτικής όχθης τού Ποταμού Στρυμώνα, μέχρι τά Ίβηρα….μιάς καί τό πρώτο- όπως καί ΟΛΟΣ ο Νομός Σερρών πάτωσε παντού! σέ όλα του: -περιήλθε στήν περιφρόνηση καί στήν αδιαφορία, μέ απόλυτη ευθύνη τών «ειδικών» ΔΕΒ, ΥΕΒ, ΤΟΕΒ, ΓΟΕΒ, Κοινοταρχών, Δημάρχων, Δασαρχείων, πολιτιστικών φορέων(εδώ κλάμα μόνο), επιδοτουμένων μ.κ.ο. περιβαλλοντικών, οικολόγων, τύπου ουνέσκο, φυσιολατρών, οικοπεριηγητών, συνθήκες τύπου ραμσάρ κλπ κλπ…. προσκείμενων ανέκαθεν στήν δυναστεία τού προπυργίου καραμάν - αλή. Τό παλιό, λοιπόν, φράγμα χάσκει χορταριασμένο τόν αδάμαστο χρόνο… καί τίς ετήσιες φυσικές πλημύρες τού ποταμού, πού επισυμβαίνουν κάθε έτος καί από τήν εγκληματική, επίσης, αδιαφορία τών εκάστοτε δοτών ή αιρετών Διοικούντων. Αυτόν τόν καιρό (11ος /2015) υπάρχουν ακόμη! πλημυρισμένες εκτάσεις από τόν περασμένο Μάρτιο, στόν τόπο όπου βρισκόταν κάποτε η Κερκινίτιδα λίμνη (τ΄ Αχινού). Φανταστείτε γιά λίγο, εάν ο φετεινός Χειμώνας είναι σάν τόν περσυνό! Οι αρμόδιοι, περί τά άλλα τυρβάζουν ή κοινώς σφυρίζουν κλέφτικα καί επισκευάζουν - ανυψώνουν (τί ανοησία! Θεέ μου) τά αντιπλημμυρικά αναχώματα στό ύψος τού Παραλιμνίου-Πεθελινού, Αχινού, Ιβήρων, Μαυροθάλασσας, σπαταλώντας μερικά εκατομμύρια ευρώ μέ ημετέρους εργολάβους, μέ έκπτωση 56%!! κατόπιν διαγωνισμού! ΡΡέ αφελείς καί άνοες, ξεβουλώστε ΤΩΡΑ - ΤΩΡΑ, ΤΩΡΑ ΡΡΡΡέ, τήν μακροχρόνια στουπωμένη- από λάσπες, υδρόβια φυτά καί δέντρα- κοίτη τού Ποταμού Στρυμώνα μέ βυθοκόρους καί φαγάνες, αφού σάς τό είπε -ώς παρακαταθήκη - καί γραπτά η Monks-Ulen&Sons στίς μελέτες της, πρίν τά μεγάλα αποστραγγιστικά αντιπλημμυρικά εγγειοβελτιωτικά έργα. Πάντα πρέπει νά καθαρίζετε τήν κοίτη τού Ποταμού από τίς φερτές ύλες, μιάς καί όλη η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ - εκσκαφή είναι ΕΠΕΜΒΑΣΗ στήν ΜΑΝΑ ΦΥΣΗ μας, πού θά σάς εκδικηθεί ..όταν έρθει η Ώρα! Ξυπνήστε ρρέ άνοες….πνιγόμαστε κραυγάζουν… οι σώφρονες κάτοικοι τών παραποταμίων καί παραλιμνίων περιοχών. >>>έχει συνέχεια>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. >>>Εκτός, καί εάν περιμένετε νά τόν ξεπουλήσουν κι Αυτόν τόν ΣΤΡΥΜΩΝΑ μας, μαζί μέ τίς σωρευμένες «πολύτιμες Γαίες» του(όπως σχεδιάζουν οι ημεδαποί (υπόδικοι!) πράκτορες, εντολοδόχοι τών απλήστων τροϊκανών)όπως θά κάνουν σέ ΟΛΑ τά Ποτάμια, λίμνες, σέ όλους τούς Υδάτινους πόρους μας, γιά εξεύρεση ισοδυνάμων (βρύσες, πηγάδια, γεωτρήσεις κλπ)..κρύψε λόγια…! Σσσσς σούτ..Τό τα.ι.πε.δ. τους… ακούει! Πάντως γιά νά πούμε καί τού στραβού τό δίκιο τό μεγαλύτερο «αναπτυξιακό» έργο πού έγινε στό Νομό Σερρών τά τελευταία χρόνια(2006 -2012) είναι οι φυλακές στή Νιγρίτα. Μία επένδυση δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ στό ευφορότερο ίσως μέρος τού Σερραϊκού κάμπου. Τά θερμά μου συγχαρητήρια σέ όλους όσους, συνέβαλλαν στήν μεγάλη αυτή επένδυση από ντουβάρια πολυτελείας καί συστήματα ασφαλείας. Εύγε τους!
    Όμως, ο Τόπος Αυτός τής ποταμοκοιλάδας τού Στρυμώνα μας δέν είναι τυχαίος, καί ολόκληρη η Πατρίδα μας, όπως θέλει νά μάς τόν παρουσιάζει τό Αθηνοκεντρικό υδροκέφαλο κράτος μέ τήν χρονίως πάσχουσα α-παιδεία του. .. μέ τούς διαχρονικούς υποτακτικούς καλοπληρωμένους γραφιάδες του, μανδαρίνους, κολαούζους καί μάλλον ανθέλληνες τύπου συνωστισμένης ρεπούση ή αριστεράντζας μπολσεβίκου φίλη ή καρεκλοκενταύρων ακαδημαϊκών βοοειδώς κοιμωμένων καί επιτίμων ιστορικών βαρύγδουπων τιτλοφόρων καθηγητάδων, καί παιδαγωγικών ινστιτούτων του. Όπως χάριν παραδείγματος στά μαθήματα καί βιβλία Β΄θμιας εκπαιδεύσεως Γεωγραφίας, Ιστορίας, Ελληνικής Γραμματείας, Νεοελληνικής Λογοτεχνίας τους. Όσο γιά τήν Αθάνατη Αρχαιοελληνική μας Γλώσσα; αφτοί ίνε ναικρί γλόσσα κατά τό αξηωθρείνιτω πτόμα ραιπούσει τόν γαλεικόν. Σκοτάδι παντού, παχιά άγνοια, αποπροσανατολισμός, μέ ισχυρές δόσεις δογματισμού, αποστέωση αφυδάτωση, αποσάθρωση, κατάργηση τόνων, σημείων στίξεως, Πνευμάτων, από τίς 13 09 1981. Έτσι, λοιπόν, Θύραθεν Αγαπητοί Γεράσιμε καί Αναγνώστες, τούτων δοθέντων καί άλλων (καί εξ αιτίας τής τυχαίας επαφής μου μέ τόν Αείμνηστο « Μπάρμπα» Παναγιώτη) σχετικών δημοσιευμάτων (νά φάνε καί οι κότες), θά ήθελα νά καταθέσω κάποια ερωτήματα εντελώς προσωπικά, μέ άδολη φαντασία καί καλοπροαίρετη περιέργεια, σχετικά καί μέ τόν ΚΥΚΛΙΚΟ Τεχνητό «ταφικό» Τύμβο τής Αμφίπολης (κακόηχο τό καστά > σλαβική λέξη πού σημαίνει δωμάτιο). Ερωτήματα πού έχουν επίσης άμεση σχέση μέ τόν Στρυμώνα Ποταμό μας καί τό Παγγαίο μας, τό Χρυσοφόρο ταυτόχρονα.>>>έχει συνέχεια>>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. >>> Όχι δέν είμαι ειδικός, ούτε αγαπώ τόν τόπο μου (τήν Ελλάδα μας) περισσότερο ή λιγότερο από τόν οποιονδήποτε σας. Απλά δέν ανέχομαι τούς εμπαιγμούς κοινώς τό δούλεμα από χαρτογιακάδες, φλούφληδες, αντιαξίες καί ρηχές μετριότητες… καί έχω αμφί – βολίες πολλές.
    - Στόν Τόπο, λοιπόν, τού άφαντου από τήν ΙΣΤΟΡΙΑ Παγγαίου (τους) καί γύρω από αυτόν οι Μύθοι, οι Θρύλοι, οι Παραδόσεις, τά Μυθεύματα, οι Ιστορίες, οι Λατρείες Θεών, Ηρώων, οι Χοροί Νεράϊδων καί Μουσών σμίγουν διαχρονικά αρμονικά (όσο τούς αφήνουν οι αιματοχυσίες οι αλληλοσπαραγμοί, τά φονικά καί τά μακελαρίσματα) μέ τίς Ζωές τών Κατοίκων, πού είναι βαθειά ριζωμένοι εκεί από τά πανάρχαια χρόνια. Βεβαίως, από τούς Αρχαίους μας Προγόνους, εμείς σήμερα καταλαβαίνουμε ότι δέν κατανοούμε, ότι μάς «αρέσει», ότι μάς κάνει ενίοτε «εθνικά» υπερήφανους, ότι μάς βολεύει τέλος πάντων, εξυπηρετώντας τήν όποια εγωϊστική φιλαρέσκεια ή τό όποιο έγκριτο «έννομο» συμφέρον. Από Γνώση ή πραγματικότητα συμβάντων (αιτίες, αφορμές, κριτική σκέψη; ένα μεγάλο ολοστρόγγυλο μηδέν). Ανιστόρητοι τελείως μά τελείως καί αποκομμένοι μέ τό Τρανό εκρηκτικό μεγαλειώδες Παρελθόν μας.
    Μόνο μπίζνες, τυχοδιωκτισμοί, αρπαχτές, αρχαιοκαπηλίες, τυμβωρυχίες, ουϊσκια, μάρλμπορο, φραπέ, ξάπλες, (αλλαξεοκολιές), βεβήλωση τών πάντων, σκουπίδια παντού. Πάμε, λοιπόν, στά ερωτήματα, χωρίς άλλη φλυαρία καί χρονοτριβή (συγνώμη εάν σάς κούρασα) μέ τήν πλατιά εισαγωγή μου.
    1. Γιατί σταμάτησαν παντελώς οι εργασίες (γιά 10 μήνες περίπου) ΠΑΝΤΟΥ, σέ όλο τών μήκος τών έργων, (98 χλμ) σέ όλα τά εργοτάξια τής Εταιρείας Monks-Ulen&Sons όταν, βρέθηκαν κομμάτια από τό διάσημο Λιοντάρι, στήν συμβολή τού χειμάρρου Καστρόλακα μέ τόν Στρυμώνα (Δ) λίγο πρίν τίς εκβολές του; ενώ τά έργα έβαιναν πρός τό τέλος τους. Πώς βρέθηκαν τά σπασμένα μαρμάρινα μερικά γλυπτά κομμάτια μόνο, τού Λιονταριού εκεί; Τά περί εμπολέμων Βουλγάρων - Άγγλων μάλλον, ευσταθούν. Είναι βλέπετε η εποχή τού «εθνικού» διχασμού μεταξύ (κ)οπαδών γκλύξμπουργκ –μπέν σελόν καί οι αγγλογάλοι αλωνίζουν, γκρεμίζουν, λεηλατούν, κλέπτουν…καί όλοι οι μαχόμενοι «Έλληνες» ονειρεύονται τήν Μεγάλη Ιδέα καί γιούργια γιά τήν Κόκκινη μηλιά.
    >>έχει συνέχεια>>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. >>>>>Δηλαδή, ο λύκος στήν αναμπουμπούλα χαίρεται ή δυό γάϊδαροι μαλώνανε σέ ξένο αχυρώνα. Πάντως τήν περίοδο 1911 – 1916, όταν τά πάντα ήσαν ρευστά ακόμη, στήν περιοχή τής Αρχαίας καί σημερινής Βέργης, (τήν μόνη δισυπόστατη Αρχαία Πόλη μέ τό ξεχωριστό λιμναίο τότε λιμάνι της) Άγγλος Υπολοχαγός μέ τμήμα Αγγλικού στρατού, «έδρασε» στήν περιοχή (πάγια προσφιλής αποικιοκρατική πολιτική τους) πού «ήταν» θήλακας τών αποικιοκρατών. Τυχαίο; (από τά Κερδύλια έως τό ΄Ορλιακο σημερινό Στρυμωνικό, δυτικά τού Στρυμώνα, στήν Χώρα τών Βισαλτών).
    2. Γιατί παρατηρήθηκε αυξημένη κινητικότητα αφίξεων «μεγάλων» φιλελλήνων προπάντων επωνύμων αρχαιολόγων, επιστημόνων πανεπιστημιακών από όλο τόν «πολιτισμένο» δυτικό Κόσμο; Ελβετία, Σουηδία, ΗΠΑ, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Αυστρία, κλπ. (όπως τό καλοκαίρι τού 2014). Τυχαίο;
    3. Τί κουβαλούσαν (μετέφεραν) ακατάπαυστα οι δεκάδες μαούνες από τό κεντρικό εργοτάξιο τής Monks-Ulen&Sons (τεχνητός λιμένας σέ τάφρο, πού ακόμη καί σήμερα επικοινωνεί μέ τόν πλωτό τότε Στρυμώνα) τού Πεθελινού. {{{Κάποιοι, εντόπιοι γραφικοί μάταια! προσπαθούν νά τήν μετατρέψουν σέ κωπηλατοδρόμιο! Μπρίτς! εδώ είναι ελλάντα ρέ, μήν τό ξεχνάτε}}}. Μήπως καύσιμα, μπουλντόζες, φαγάνες, γερανούς, ανταλλακτικά ή άλλα μηχανήματα σέ περίοδο αδράνειας τών έργων; ή γινόταν κατεδαφίσεις, ισοπεδώσεις, ΚΛΟΠΕΣ καί φυγαδεύσεις (άγνωστο γιά πού…) ποικίλων αρχαιοτήτων; Χρόνος υπήρχε, κατάλληλα μηχανήματα υπήρχαν.. καί γιά ανασκαφές καί γιά ΚΑΤΑΧΩΣΕΙΣ (τίς τρομερότερες καί τίς φοβερότερες πού έγιναν από βέβηλους καί ιερόσυλους ποτέ! (οπότε, τύφλα νάχουν οι τονινές ΚΑΤΑΧΩΣΕΙΣ βαρβάρων καί άλλων). Εννοείται πώς υπήρχαν καί μερακλήδες τού είδους πού αφθονούσαν πάντοτε καί αφθονούν! παρά τίς μύριες κακουχίες τού πληθυσμού (ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ: τά ίδια καί χειρότερα έγιναν καί στήν Πέλλα τήν ίδια εποχή, όταν γίνονταν η αποξήρανση τής λίμνης – βάλτου τών Γιαννιτσών μέσω τού πλωτού Λουδία). Καί σχετικός έλεγχος υπήρχε ασφαλώς, αφού ο μπέν σελόν! ήταν πρωθυπουργός τής Ελλάδος, ο μεγάλος αυτός εθνάρχης! πού μάς άφησε χρόνους τόν Μάρτιο τού ΄36. Τό στήσιμο τού Λιονταριού σέ νέο βάθρο, (μέ νέα γλυπτά συμπληρώματα σύγχρονα) από «φιλέλληνες» τό 1936 στήν σημερινή του θέση (έξυπνη επιλογή), αυτό ακριβώς έκανε. Στάχτη έριξε καί σκοτάδι άγνοιας στά μάτια τών αφελών ανιστόρητων οσφυοκαμπτών νεοραγιάδων. Φωτογραφίες τής εποχής, επαληθεύουν τόν ισχυρισμό.
    >>>έχει συνέχεια>>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. >>> Όπως καί μία επίσκεψίς σας εκεί θά σάς φέρει αναγούλα στά έντερα από τόν απέραντο σκουπιδότοπο. Ναί, σκουπίδια, σκουπίδια γράφω, Παντού. Ε;! κύριε οικείε Δήμαρχε; Κατά τά άλλα κόπτεστε, μαθαίνω γιά τήν αύξηση επισκεπτών στην περιοχή σας. Λίγη ντροπή, δέν βλάπτει…
    4. Τί ακριβώς επιθεώρησε ο τότε διάδοχος τού βασιλικού θρόνου Παύλος Γκλύξμπουργκ, όταν επισκέφθηκε επί τριήμερον τήν περιοχή, στίς 16-9-1936, μέ τόν αρχηγό τού Πυροβολικού καί τού Στόλου, μέ βενζινάκατο; Τί έγραψε στό ημερολόγιό του όταν διανυκτέρευσε μέ τήν κουστωδία του στό μοναστήρι τής Εικοσιφοίνισσας στό Παγγαίο άραγε; Ρωμαιοκαθολικός ών; Μάλλον, ότι καί ο μπέν χιράμ ή σιράμ κατά κόσμον – ο εξαφανισμένος σήμερα- σαμαράς, τό θέρος τού 2014! έμπλεος εθνικής υπερηφανείας. Τό είδατε όλοι σας, τό ζήσατε! στά τηλεβίζια…στα μαρκούτσια καί ακολούθησε φυγάδευση εν κρυπτώ (ΝΥΧΤΑ) νταλικοειδώς αρχαιοτήτων. ..έ! κυρία Μενδώνη; κυρία Παναγιωταρέα; συμφωνείτε ή; Ποιοί είναι αυτοί πού συμμετέχουν στίς ανασκαφές τού Λόφου 131; Ονόματα ΡΡεεεεεεεεέ. Διαπιστευτήρια εδώ καί ΤΩΡΑ. ΄Ως ΈΛΛΗΝΕΣ (επιτρέψτε μου) τό απαιτούμε!
    5. Ποιοί λεηλάτησαν τά εργοτάξια, αντλιοστάσια, μηχανήματα, σιδηροδρομικό δίκτυο Ντεκουβίλ, τής παραπάνω εταιρίας, καί άλλα μηχανήματα τών υδραυλικών έργων, εκτός τών κατακτητών βαρβάρων άγγλων, γερμανών καί βουλγάρων; καί μετά τήν περίοδο τής κατοχής; όταν τό έργο σχεδόν διαλύθηκε; Μήπως οι υπερπατριώτες ελληναράδες ταγματασφαλίτες - ο φόβος καί ο τρόμος - πού τό καθεστώτος τής εποχής αποκατέστησε γιά τίς πολύτιμες υπηρεσίες τους ή οι κατά τόπους αρχαιοκάπηλοι, χρυσοθήρες, τυμβωρύχοι ινουματάρχις; μέ ντόπιους «εθνικόφρονες» συνεργάτες τους; Καταφύγιο υπήρχε γιά όλους αυτούς καί ερείσματα πολλά, μιάς καί τότε ακριβώς άρχιζε νά ανατέλλει τό άστρο τού κωφού, τού παρακράτους, τής αντιπαροχής, τής καταραμένης εόκ, τού πλέϋ στέϊσιον, τής κουάλα λουπούρ, τού άλλου μεγίστου εθνάρχου καραμάν-αλή, από τό κιούπ΄κιοϊ, σημερινή Πρώτη, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τήν Αμφίπολη (τυχαίο άραγε;) πρός τήν Δράμα. Ένα άστρο μιάς ανθελληνικής δυναστείας πού καταδυναστεύει ακόμη τόν τόπο μέ τά φαντάσματά του καί τούς άπληστους επίσης ανθέλληνες νεονδεινονκράτες διαδόχους του. Φημολογείται ότι, η ξενόφερτη «οικογένεια» καραμάν – αλή πέραν τών άλλων, (όπως κατασπάραξη τού σχεδίου Μάρσαλ μέ συνεργάτες της εφοπλιστές κλπ αστούς) ασχολείται καί μέ αρχαιοκλοπές, χρυσοθηρίες καί καταχώσεις. Ο αξιότιμος κ. αχιλλέας, τό πολιτικό του γραφείο (πρακτορείο ανθελληνικών δραστηριοτήτων) στίς Σέρρες, οι συνεργάτες του πρωτοπαλίκαρα πυρήνες τής παο (Προδοτική Ανθελληνική Οργάνωση) καί απόγονοι αυτών, λίγοι (ευτυχώς) σέ κάθε Χωριό τού Νομού Σερρών, ξέρουν. Φημολογείται ακόμη πώς, όταν άρχισε η εκμηχάνιση τής καλλιέργειας τών χωραφιών μέ δυνατότερα τρακτέρ και βαθύτερα οργώματα, πολλοί αγρότες εύρισκαν στά χωράφια τους αρχαιότητες, αρχαία νομίσματα ιδιαίτερα μετά από βροχές. Τό πλέον φημολογούμενο όμως είναι πώς γίνονταν καί τυμβωρυχίες μέ λαθρανασκαφές καί μέ φουρνέλα υπό τούς ήχους τής ορχήστρας τού πανηγυριού τού «εορτάζοντος» πολιούχου τού τάδε χωριού. Ρωτήστε τους…μέ τρόπο.. εάν ποτέ βρεθείτε εκεί… ο κόσμος τώχει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι.>>>έχει συνέχεια>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  12. >>>6.Ποιοί καί γιατί κατάργησαν τό 1969 τήν σιδηροδρομική γραμμή – Λιμάνι Αμφίπολης – Δήμητρα μέσω Μυρκίνου(σύνδεση μέ τό υπάρχον δίκτυο!! κατασκευασθέν επί τουρκοκρατίας;). Τά κτήρια σήμερα, τού πρώην ΣΕΚ, ΠΑΝΩ στόν αρχαιολογικό Χώρο παριστάνουν αποθήκες, κυλικεία καί καμαρίνια επωνύμων καλλιτεχνών, κατά τό ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΟ φεστιβάλ (τί λέξη κι αυτή!) Αμφίπολης πού λαμβάνει χώρα κάθε καλοκαίρι, εκεί. Οι ποτίστρες τών γιδοπροβάτων (ευτυχώς μέ τίς πρόσφατες ασφαλτοστρώσεις κρύβονται).. συμπληρώνουν τό απόλυτο κίτς, στήν Α΄είσοδο τού Χώρου…όπως καί οι κατά καιρούς δηλώσεις τών τοπικών αρχόντων στά τηλεβίτσια καί στούς δημοσιοκάφρους τών εντύπων. Μία ενδεχόμενη αυτοψία σας, θά σάς ικανοποιήσει απόλυτα.. καί γιά τό Αρχαίο κάλλος.
    7.Ποιός επέτρεψε νά γίνει διανομή οικοπέδων καί γαιών ΠΑΝΩ σέ ΕΡΗΜΟ αρχαιολογικό χώρο,(πού είχε νά κατοικηθεί εντατικά από τά χρόνια τών βυζαντινών), νά γίνει εγκατάσταση νομάδων Σαρακατσάνων καί μετεγκατάσταση τών λιγοστών εναπομεινάντων τότε κατοίκων από τά Λακκοβίκια (παλιά Μεσολακκιά) τήν δεκαετία τού 1960; στήν σημερινή Μεσολακκιά; Ποιός τούς έδωσε άτοκα δάνεια καί χαριστικά; Αυτοί είναι οι Υπερήφανοι σημερινοί κάτοικοι τού Χωριού, πού ακόμη περιμένουν εναγωνίως τήν σάτσες στόρυ ανάπτυξη! γιά νά γίνουν καντινιέρηδες, σουβλατζήδες καί φραπεπώλες. Μακάριε αείμνηστε Παναγιώτη, σ’ ευχαριστώ! Τώρα καταλαβαίνω γιατί αναστέναζες βαριά καί ήσουν απαρηγόρητα πικραμένος. Όμως, Αείμνηστε Παναγιώτη, εγώ συνεχίζω νά ρωτώ, νά ψάχνω, νά ερευνώ επιτόπου(όποτε βρίσκομαι εκεί καί όχι από μακριά μέ τηλεπάθεια) νά αποκαλύπτω. Σού τό χρωστάω. Μακριά από μένα οι επώνυμοι δογματισμένοι υπηρέτες καί δούλοι νεκροθάφτες τής Ιστορίας μας… τού Μέλλοντός μας. Οι διάσημοι, τά βραβεία, τά μαρκούτσια..μακριά. Μακριά οι αυτόκλητοι (ελληναράδες σκέψου ψωμιάδη) εφήμεροι πολιτικάντηδες του τύπου εγώ «έδωσα» περισσότερα, εγώ ενδιαφέρθηκα περισσότερο, για τις ανασκαφές. Εάν κάποιοι, καί είναι πολλοί, μουλαρώνουν ή αμφί-βάλλουν, τούς αφήνω στήν λήθη τους στήν δογματική- κομματική τους ταυτότητα καί στήν καλή χαρά τους.
    8. Ποιός καί πότε πρωτοεπέλεξε τήν ίδρυση καί τίς θέσεις τών παρακάτω πόλεων - πολισμάτων (ίχνη τους υπάρχουν καί σώζονται) γύρω από τόν Τόπο τού Πάγγαιου Όρους (Παγχαία Γή): Απολωννία, Αρέθουσα, Ρεντίνα, Στάγυρα, Βισαλτία, Βέργα, Βρέα, Τράγιλος, ΤΡΙΗ, Κερδύλλιον, Ευπορία, Όσσα, Άργιλος, Άρραλος, Ίμέραιον, Βενδύδια, Καλλίτεραι, Όλυνθος (Παγγαίου όρους), Άργιλος, Εννέα οδοί, Ηιών, Αμφίπολις, Φάγρη, Σερμύλια, Μένδη, Τίντος, Μύρκινος, Δραβήσκος, Ηδωνίς, Γαληψός, Οισύμη, Ορρέσκεια, Πέργαμος, Ακισάμνη, Λείβηθρον Ρόδον καί νύν Ροδολείβος, Αυλών, Αντίσαρα, Αλεκτριόπολις, Λητή, Δάτος (Κρηνίδες- Φίλιπποι), Θάσος, Σκαβάλα, Σκαπτή Ύλη, κ.α. Αφού «είναι» γνωστό ότι οι Πρόγονοί μας, έδιναν μεγάλη σημασία καί σεβασμό στήν Πυθόχρηστο γνώμη καί στούς Ιεροφάντες. >>>έχει συνέχεια>>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. >>>9. Γιατί όλοι μά ΟΛΟΙ τους ασχολούνται καί επικεντρώνουν τό ζωηρό τους ενδιαφέρον (κυρίως μακρόθεν!) μέ τόν τάφο «καστά» - «αγνώστου» επιφανούς Μακεδόνος - καί διυλίζουν τόν κώνωπα, καί κανείς τους μέ τό ΟΛΟΝ τής Αμφιπόλεως. Δηλαδή, δέν υπάρχει Αμφί - πόλις (ένθεν καί κακείσε) δυτικά τού Στρυμώνα Ποταμού; Τί σημαίνει τότε Αμφί; Είναι δυνατόν νά ομιλεί κάποιος γιά τήν Χαλκίδα καί νά καταπιάνεται ή νά εννοεί μόνο τήν μία όχθη (πλευρά) τών στενών τού Ευρίπου; (Βιωτίας – Ευοίας), νά ομιλεί γιά Λονδίνο καί νά αγνοεί τόν Τάμεση ή γιά Κωνσταντινούπολη καί νά αγνοεί τόν Βόσπορο ή έστω νά μαγειρεύει λαγό στιφάδο χωρίς κρεμμύδια καί δαφνόφυλλα; καί νά τρώει τζατζίκι χωρίς γιαούρτι;;;;
    10. Αφού είναι «Κυκλικό» τεχνητό τό Γιγαντιαίο αυτό Μνημείο άρα, υπάρχει καί ο κρυφός αλλά ΥΠΑΡΚΤΟΣ Ιερός αριθμός π=3,14…. όπως ασφαλώς καί ο άλλος Ιερότατος φ=1,618…! Ποιές οι μονάδες μετρήσεως αποστάσεων τότε, μήπως τό Στάδιον =185,2568 μ.; Ποιός ζήτησε καί έλαβε Χρησμό γιά τήν κατασκευή του, γιατί ΕΚΕΙ ακριβώς καί Πότε; Τί σχέση είχε (ΕΧΕΙ) μέ τά άλλα- επί φυσικού εδάφους-κτίσματα τής Αμφι-πόλεως; (Ηιώνος – Εννέα Οδών) Ποιά ήσαν αυτά; Ασφαλώς οικήματα, Ανάκτορα, Επαύλεις, Βουλευτήριον, Θέατρο, Αγορά, Ναοί, Ιερά, Βωμοί, Αγάλματα, Ανδριάντες, Υδραγωγείον, Λουτρά, Οδοί, Πλατείες, Στάδιο, Παλαίστρα, Γυμνάσιο, Ασκληπιείον, Τείχη (ποιά τά οχυρωματικά έργα, ποιά η περίμετρος τους; η οριοθέτησίς τους;) Πύλες, (είσοδοι – έξοδοι), Γέφυρα (γέφυρες;). Πού είναι οι άλλοι τέσσερες μικρότεροι από τόν γνωστό μας Λέοντα ή κατ΄ άλλους δύο μεγαλύτεροί του; Γιά τήν κραταιά Αμφίπολη μιλάμε μήν τόν ξεχνάμε! Πού τό Νεώριον, τό Λιμάνι, οι Αποθήκες του, τό Ναυαρχείο; Καί ασφαλώς πού η Βιβλιοθήκη, καί τό ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ της!; Διότι: α. Λέγει ο μέγιστος Πανεπιστήμων Μας Σταγυρίτης Αριστοτέλης στά Πολιτικά(VII 1331a): «Τάς δέ τοίς θείοις αποδεδιδομένας οικήσεις, αρμόττει τόπον επιτήδιόν τε έχειν καί τόν αυτόν, όσα μή ο ΝΟΜΟΣ αφορίζει άνευ ή τοι μαντείον πηθόχρηστον. Έτι δέ ιερά κατά τήν χώραν είναι ΝΕΜΕΜΗΜΕΝΑ, τά τοίς Θεοίς, τά δέ τοίς ήρωσιν».
    β. Ο δέ Γεωγράφος Στράβων (Β΄. Ε-ΙΙΙ-4): «Όσοι τόπων ιδιότητα επιχειρούσιν, οικείως προσάπτονται καί τών ουρανίων καί γεωμετρίας σχήματα καί μεγέθη καί αποστήματα… Λαβών ούν ο γεωμέτρης, προσχρησάμενος τοίς υπό τού αστρονομικού δεικνυμένοις… καταμετρεί τήν μέν οικίσημον εμβατεύων, τήν δ΄άλλην τού λόγου τών αποστάσεων». γ.Ο ΄Ηρων ο Αλεξανδρεύς: «Η Γεωδαισία ποιείται τάς διαιρέσεις ού μόνον είς ισότητας, αλλά καί κατά λόγους καί αναλογίας». δ. Ο Πλάτων: «Μηδείς αγεωμέτρητος εισήτω. Τού γάρ αεί όντος η γεωμετρική, γνώσιν εστίν» - «καί δεσμόν κάλλιστον ο Θεός εποίει….Δεσμός δέ κάλλιστος η αναλογία» - «Σχήμα δέ -τού Κόσμου- σφαιροειδής, εκ μέσου πάντη πρός τάς τελευτάς απέχων ίσον, κυκλοτερές αυτό ετορνεύσατο, ο Θεός». (ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ: Λόγου χάριν κατά τά εγκαίνια τής Κωνσταντινουπόλεως, κατά τόν Ιωάννην Λυδόν, ως Νέας Ρώμης παρίστατο ένας Ιεροφάντης, ονόματι Πραιτεξτάτος ταυτιζόμενος μέ τόν Αρχηγό τών παλαιών Εθνικών Ιερέων, καθώς επίσης καί ο Ιεροτελεστής νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος). Η Ρώμη μέ τήν Νέα Ρώμη πρώην Βυζάντιο καί νύν Κωνσταντινούπολις ή Istabul τουρκιστί (είς τήν Πόλιν) απέχουν εξ ίσου από τό περιώνυμον Μαντείον τής Δωδώνης! Τυχαίο; >>>έχει συνέχεια>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. >>>Κατόπιν αυτών καί άλλων συναφών, τί σχέση μπορεί νά έχει ο τόπος Αυτός μέ τό Ζώδιο τού Λέοντος; Πόσο απέχει η Αμφί- πόλις από τήν Σαμοθράκη (ΙΕΡΟ τών Μεγάλων Θεών) καί από τό Δίον ταυτόχρονα, όπως καί από άλλα Ιερά τών Ελλήνων. Τί έχουν νά μάς ΄πούν οι αναλογίες αυτών τών αποστάσεων καί γιατί άραγε; Τελούνταν τά Καβείρια Μυστήρια στό Πάγγαιον Όρος, όπως στήν Σαμοθράκη, Λήμνο, Κάρπαθο; Ποιοί ήσαν οι Κάβειροι; Ήταν Ιέρεια η Μυρτάλη τών Μολοσσών κατά κόσμον Ολυμπιάς (Μάνα τού Αλέξανδρου τού Βασιλέα)όταν «βρέθηκαν» μέ τόν Φίλιππο στήν Σαμοθράκη; Λατρεύτηκε όσο ΚΑΝΕΙΣ άλλος ο ΟΡΦΕΑΣ εκεί; Ο Διόνυσος; Κατάλοιπα τών Λατρειών τους μπορείτε νά παρακολουθήσετε ή καί νά ζήσετε ακόμη καί σήμερα στήν Νικήσιαννη τού Παγγαίου καί στόν Σοχό, μέ τούς Τραγόμορφους κωδωνοφόρους! κοντά στήν Όσσα (Θες/νίκης) στίς Αρχές Ιανουαρίου καί τίς Αποκριές. Ακόμη καί στό Λείβηθρον Ρόδον σημερινό Ροδολείβος στά Β΄ πρανή τού όρους Παγγαίου (νύν πρωτεύουσα τού Δήμου Αμφιπόλεως) υπάρχουν διάσπαρτα απομεινάρια τού μακρινού λατρευτικού παρελθόντος. Οπότε τί γηρεύουν οι Καρυάτιδες καί όχι οι Μαινάδες στόν «Τάφο;». Φημολογείται πώς οι καλλίτεροι Τραγουδιστές, καλλίφωνοι Ψάλτες προέρχονται από τό Παγγαίο καί τόν γύρω τόπο. Τυχαίο;
    11. Ποιά ήταν η Χλωρίδα καί η Πανίδα τής εποχής, τότε πού άρχεται ο πυρετός τού Χρυσού (μάλλον ακατάσχετος παροξυσμός) τού Αποικισμού – (7ος Αιών π.χ.) εκείνου τού Τόπου; Υπήρχαν απέραντα δάση, μεταλλεία Χρυσού, Αργίλου; Πλούτος Πολύς;
    -είναι ανθρώπινη παρέμβαση η διάνοιξη τού φαραγγιού τού Αγγίτη Ποταμού πού συμβάλλει τά νερά του μέ τόν Στρυμώνα παρά τόν Μύρκινο; γιά νά γίνεται η αποστράγγιση τών ελών τών τεναγών τών Φιλίππων, διότι: τά πρώτα «εγγειοβελτιωτικά» έργα στήν ποταμοκοιλάδα τών Σερρών λέγεται ότι κατασκευάσθηκαν από τόν μυθικό Ηρακλή: Όταν έφθασε στήν γή τήν «Στρυμωνίαν», εκτελώντας τόν δέκατον άθλον του, καί προκειμένου νά περιμαζέψει τά βόδια τού Γηρυόνη, τότε.. κατά τόν Απολλόδωρο, «Στρυμώνα μεμψάμενος τόν ποταμόν, πάλαι ποτέ τό ρείθρο πλωτόν, εμπλήσας πέτραις άπλωτον εποίησεν».΄Ο ίδιος υπηρετώντας τόν Συλέα, έναν κακότροπο αμπελοκτήμονα τής περιοχής Φυλλίδας, οργίσθηκε μαζί του καί γύρισε τόν ποταμό πρός τούς αμπελώνες, τούς οποίους κατεπλημμύρισε. Τήν ίδια εποχή μέ τά έργα τού Στρυμώνα – Κερκίνης γίνονται καί εκεί άνάλογα παρόμοια έργα.
    -πώς κατάφερε ο εξόριστος Τύραννος τών Αθηναίων Πεισίστρατος, νά πλουτίσει «μόνος» του στό Παγγαίο;
    -ο λεγόμενος χρυσούς Αιών τού Περικλή έχει ΑΜΕΣΗ σχέση μέ τό Παγγαίο καί τίς «επιτυχίες» τών Αθηναίων εκεί; όπως πχ ο Παρθενώνας στήν Ακρόπολη τών Αθηνών; >>>>έχει συνέχεια>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  15. >>>-θέατρο τών μεγαλυτέρων επιχειρήσεων τού Πελοποννησιακού Πολέμου είναι η περιοχή τής Αμφίπολης; Πλήρωσαν οι «επικυρίαρχοι» τότε Αθηναίοι τήν αλαζονεία τους; ανακατεμένη μέ χλιδή, Δημοκρατία, σφαγές Μήλος (Σικελία Αιγός Ποταμοί) καί χρυσάφια.
    -προετοιμάστηκε καί ξεκίνησε ο Αλέξανδρος ο Μέγας γιά τήν μεγάλη του εκστρατεία εναντίον τών Περσών από εκεί;
    -κατέφυγαν οι φονιάδες τού Ιουλίου Καίσαρα, Βρούτος καί Κάσσιος, εκεί;
    -΄Εγινε η Μάχη των Φιλίππων εκεί, κοντά στό Παγγαίο;
    - Έζησε ο πάμπλουτος Αθηναίος Στρατηγός Θουκυδίδης ο Αλιμούσιος καί εκ μητρός Βισάλτης στήν Σκαπτή Ύλη; καί έγραψε τό Μεγαλειώδες Αθάνατο έργο του; Ειρήσθω εν παρόδω: Ο Μέγας αυτός Ιστορικός διδάσκεται ΠΑΝΤΟΥ σέ ΟΛΟΝ τόν ΚΟΣΜΟ σέ ΟΛΕΣ τίς Στρατιωτικές Ακαδημίες τού Κόσμου, στά ΑΝΩΤΑΤΑ επιτελικά Διοικητικά Διευθυντήρια εκτός ..εκτός κρατηθείτε, εκτός από τήν ΕΛΛΑΔΑ Μας! Τυχαίο;
    Όλα αυτά τά ερωτήματα όπως καί οι παρακάτω ημερομηνίες (συμβατικές κατά προσέγγιση) καί Ιστορικά γεγονότα χρήζουν σοβαρής επιστημονικής αδογμάτιστης απαντήσεως, πού σχετίζονται απόλυτα, μέ τά όσα συμβαίνουν στίς ανασκαφές τού Λόφου 131 «Τύμβου» τής κραταιάς τώ πάλαι Αμφί-πόλις καί γύρω από τό «ανύπαρκτο» Παγγαίο! στήν Ιστορία (μας)πού διδαχθήκαμε.
    Μικροί χρονολογικοί σταθμοί μέ Τεράστια Ιστορική Παγκόσμια σημασία.
    - 600 π.χ. ξεσπάει ο πυρετός τού Χρυσού τού πολυτίμου μετάλλου, πού έμελλε νά αλλάξει τήν Πορεία τού Κόσμου. Ενώ λίγο πιό πρίν ( 700 – 650 π.χ.) φθάνουν Χαλκιδαίοι στήν Όλυνθο τού Παγγαίου.
    - 595 π.χ. φθάνουν άποικοι Ίωνες στό Παγγαίο, όπου καί ανακαλύπτουν γιά πρώτη φορά στόν Κόσμο τήν νομισματική Ιδέα.
    - 580 π.χ. ιδρύεται η Σκαπτή Υλη(στήν περιοχή Ν. τών Ορέων τής Λεκάνης) από Θάσιους αποίκους.
    - 565 π.χ. υποδουλώνεται η Ιωνία στούς Πέρσες καί αποκόπτονται οι άποικοι Ίωνες στό Παγγαίο, αρκετοί Χαλκιδαίοι στήν Σερμύλια τού Παγγαίου.
    - 555 π.χ. έρχεται στο Παγγαίο ο εξόριστος Πεισίστρατος, ενώ οι Θάσιοι εξαπλώνονται δυτικά.
    - 550 π.χ. φθάνουν Σκιωναίοι, Μενδαίοι, Ευρυδικαίοι καί Ποσειδώνιοι άποικοι στήν περιοχή τού Παγγαίου.
    - 530 π.χ. φθάνουν Κορίνθιοι άποικοι στήν Άργιλο.
    - 520 π.χ. Ιδρύεται η κληρουχία ΤΡΙΗ από Χαλκιδαίους αποίκους, ενώ ιδρύεται από Αργίλιους τό Κερδύλιον καί μετακινούνται κατόπιν οι Κορίνθιοι στήν ενδοχώρα τής Βισαλτίας, ταυτόχρονα δέ, καταφθάνουν οι Οδρύσες πολεμιστές στό Παγγαίο.
    - 510 π.χ. φθάνουν οι Πέρσες καί καταλαμβάνουν τόν τόπο γύρω από τό Παγγαίο. Κόπτονται οι Χρυσοί «Δαρεικοί». Οι Μακεδόνες φθάνουν στήν Βισαλτία, όπως καί Ακάνθιοι (Άκανθος > περιοχή σημερινής Ιερισσού) στό Παγγαίο, ενώ φεύγουν οι Αθηναίοι από τό Παγγαίο.
    - 498 π.χ. ο Αλέξανδρος Α΄ αναλαμβάνει τήν ηγεσία τών Μακεδόνων. Οι Αθηναίοι υποκινούν επανάσταση κατά τών Περσών.
    - 496 π.χ. η επανάσταση πετυχαίνει καί αποχωρούν οι Πέρσες.
    - 490 π.χ. οι Πέρσες εκστρατεύουν κατά τής Ελλάδος.
    - 480 π.χ. δεύτερη εκστρατεία τών Περσών κατά τής Ελλάδος.
    - 479 π.χ. Ιδρύεται η Α΄ Αθηναϊκή συμμαχία η λεγόμενη καί Δηλιακή. Φεύγουν οριστικά οι Πέρσες, ενώ παραδίδεται η Απολλωνία Χαλκιδικής, από τόν Αρτάβαζο στούς Χαλκιδαίους. >>>>έχει συνέχεια>>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  16. >>>> - 477 π.χ. καταλαμβάνεται η Ηιώνα (τού Βόγη τών Περσών) από τούς Αθηναίους.
    - 470 π.χ. Συγχωνεύσεις Βισαλτών στούς Μακεδόνες, Ορρεσκείων, Λααίων, Τυντενών καί Δερόνων στούς Πιέρες. Απομάκρυνση Χαλκιδαίων από τό Παγγαίο, μετονομασία Απολλωνίας Χαλκιδικής σέ Όλυνθο καί τής Καλλίπολης σέ Σερμύλια.
    - 465 π.χ. αποστασία Θασιτών από τήν Α΄ Αθηναϊκή συμμαχία, οι Αθηναίοι αρπάζουν τά μεταλλεία Χρυσού από τούς Θασίτες καί ξενικά ο Χρυσούς Αιών τού Περικλέους. Σφαγή περίπου 10.000 Αθηναίων!! στό Δραβήσκο, λίγα χιλιόμετρα σημερινά Β τής Αμφί- πόλις.
    - 463 π.χ. συνάπτεται συμμαχία μεταξύ Αθηναίων Βισαλτών – Μακεδόνων, ιδρύεται τό ΚΟΙΝΟ Νομισματικό Παγγαίου.
    - 444 π.χ. ιδρύεται η κληρουχία Βρέας από τόν Περικλή στήν Βισαλτία.
    - 437 π.χ. ιδρύεται η Αμφί – πόλις στήν θέση τών Εννέα Οδών, από τόν Άγνωνα, μέ εντολή του Περικλή.
    - 431 π.χ. ξεσπά ο Πελοποννησιακός Πόλεμος.(Αθηναίων- Σπαρτιατών μετά τών εκατέρωθεν συμμάχων τους).
    - 424 π.χ. καταλαμβάνεται η Αμφίπολις από τούς Σπαριάτες (Βρασίδας).
    - 420 π.χ. αυτονομείται η Αμφί- πόλις καί εμφανίζεται η Τράγιλος.
    - 411 π.χ. τελειώνει ο Πελοποννησιακός πόλεμος καί επανιδρύεται η ΤΡΙΗ από τούς Χαλκιδαίους.
    - 380 π.χ. καταστρέφεται η Τράγιλος από τούς Βισάλτες & Μακεδόνες.
    - 358 π.χ. κατάληψη τής Αμφιπόλεως από τόν Φίλιππο. Γίνεται η Μεγαλύτερη στρατιωτική Βάση γιά προετοιμασία τής εκστρατείας στήν Άσία από τόν Μέγα Αλέξανδρο.
    - Αμέσως μετά τόν «ύποπτο» θάνατο τού Μεγάλου Στρατηλάτη, ακολουθούν ίντριγκες, δολοφονίες, παιδοκτονίες, αδελφοκτονίες καί άλλα τέτοια κομψά, γιά τήν διαδοχή τής εξουσίας στή Μακεδονική Δυναστεία πού παρακμάζει καλπάζοντας, καί θά φέρουν τά βαριά ξερά ποδάρια, τά αιμοσταγή ξίφη καί δόρατα τών Ρωμαίων… καί στό παρασκήνιο πάντα οι γνωστοί καί μή εξαιρετέοι χαμαιλέοντες μέ τόν δόλο τους καί τίς απάτες τους μέχρι τώρα.
    - 167 π.χ. κατάληψη της Αμφιπόλεως από τούς Ρωμαίους.(Αιμίλιος Παύλος) Εξορία τών κατοίκων της στήν Ιταλία, χωρίς επιστροφή.
    - 51 μ.χ. πέρασμα τού Αποστόλου Παύλου, καθ΄ οδόν πρός Θεσσαλονίκη μέ στάση στούς Φιλίππους, ακολουθώντας τήν Εγνατία Οδό.
    - Μέ τήν επικράτηση τού Χριστιανισμού μέ τό περιβόητο Διάταγμα τών Μεδιολάνων, άρχισε η απόλυτος ερήμωση τής περιοχής η ΚΑΤΑΧΩΣΗ της καί ο αφανισμός της από τήν Ιστορία, καί τά ίχνη της «χάνονται». Τό πέρασμα τών Ερούλων, Βησιγότθων, Σλάβων, Νορμανδών, Σταυροφόρων, Καταλανών, ολοκληρώνει τήν καταστροφή της. Ξανακτίστηκε τό 1341 μ.χ. από τόν Ανδρόνικο γιά νά καταληφθεί από τούς Σέρβους τό 1342 μ.χ. καί από τούς Τούρκους 1373 μ.χ.
    >>έχει συνέχεια>>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. >>>> - 1913 μ.χ. «Απελευθέρωση» από τούς Τουρκοβουλγάρους.
    -Τα όποια συμπεράσματα από τίς παρατεθείσες ημερομηνίες, ερωτήσεις καί εν μέρει απαντήσεις, καθώς καί όποια προκληθησόμενα ερωτήματα ολότελα δικά σας. Το Πάγγαιον Όρος όπως και ο Τεχνητός κυκλικός τύμβος 131 τής Αμφί – πόλεως , οι Εννέα Οδοί (Ναί υπάρχουν ακόμη ..)στέκονται Αγέρωχα ΕΚΕΙ, καί περιμένουν σεβάσμιους Φωτισμένους, αδογμάτιστους πρό πάντων, Έλληνες μέ Ψυχή νά αποκαλύψουν (;) τήν Αλήθεια Τους. Εγώ προσωπικά μέχρι τότε, βαστώ μικρό καλάθι αμφί – βάλλω καί καρτερικά περιμένω. . η άγνωστη επιστήμη τής «Νομισματολογίας!» στήν «Ελλάδα μας, οι Ωραίοι Αρχαιολόγοι, κι ο Χρόνος έχουν τόν Λόγο.
    Σάς Ευχαριστώ γιά τήν υπομονή σας.-
    υ.γ. ..καί επειδή «ουδέν κακόν αμιγές καλού» απ΄ ότι μαθαίνω, έγινε πρόσφατα η μεταστέγαση- καιρός ήταν! - τών Γραφείων τής Εφορείας Αρχαιοτήτων Σερρών σέ «νέα» ωραιότατα Γραφεία. Πρόκειται, λέει, γιά κτήριο πρώην (;) ιδιοκτησία Αυστριακής καπνικής εταιρείας, όπου μέχρι πρόσφατα στεγαζόταν τα γραφεία τής Εργατικής Εστίας Σερρών. Κάτι είναι κι αυτό… μπροστά σέ εκείνο τό σιδερόφρακτο ισόγειο πολυκατοικίας.-

    Τέλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...