Οι ομολογητές - ευχέτες της Γέννησης του Χριστού

 

Η Γέννηση, Γιάννης Τσαρούχης 1946

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Το «Χρόνια Πολλά» είναι μια ευχή που χρησιμοποιείται σε διάφορες περιπτώσεις, όπως στην ονομαστική εορτή, στα γενέθλια, ακόμα και σε εθνικές επετείους. Η ευχή αυτή, προϋποθέτει πως τόσο ο ευχόμενος, όσο και ο αποδέκτης της, είναι κοινωνοί της αιτίας για την οποία γίνεται η ευχή, διότι αν δεν είναι, τότε εύλογα θα απορήσει.

Αν ευχηθείτε «Χρόνια Πολλά», π.χ, σε κάποιον που τον λένε Δημήτριο την ημέρα του Αγίου Νικολάου, θα του φανεί περίεργο. Αλλά αν του ευχηθείτε «Χρόνια Πολλά» την 25^η Μαρτίου, θα καταλάβει και πιθανόν να σας ανταποδώσει την ευχή.  Έτσι, η ευχή λειτουργεί και ως ένα μέσο αναγνώρισης και περιοδικής επιβεβαίωσης ανάμεσα στους ανθρώπους, που είτε μοιράζονται τα φιλικά συναισθήματα μιας αμοιβαίας, καλής σχέσης, είτε ασπάζονται τις ίδιες ιδέες και την ίδια πίστη, τα οποία εξωτερικεύουν δια της ευχής.

Ωστόσο, το «Χρόνια Πολλά», ενώ είναι κατάλληλο ως ευχή μακροημέρευσης για προσωπική γιορτή και γενέθλια, δεν είναι όμως αρκετό ως ευχή όταν λέγεται π.χ τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα. Είναι λειψό, λείπει ο βασικός του προσδιορισμός, η ουσιαστική αιτία για την οποία ευχόμαστε. «Χρόνια πολλά», ναι, αλλά γιατί;

Το «Χρόνια Πολλά» είναι γενικής χρήσεως ως ευχή, αφού είναι ασαφής και δεν απαιτεί την εκδήλωση της θρησκευτικής πεποίθησης του ευχόμενου. Για αυτό προτιμάται κυρίως από άθεους και άθρησκους, προκειμένου να εκφράσουν την απλή κοινωνικότητα στις σχέσεις τους. Ο καθένας επιλέγει ελεύθερα τον τρόπο της έκφρασης του. Όμως, ενώ αυτό είναι κατάλληλο για αυτούς τους ανθρώπους, αντίθετα για τον Χριστιανό το «Χρόνια Πολλά» χωρίς να συνοδεύεται και από την ευχή «Καλά Χριστούγεννα», ή από το «Χριστός Ανέστη», όταν είναι Πάσχα, δεν έχει κανένα νόημα. Αντίθετα δείχνει υπεκφυγή, συμβιβασμό και προσαρμογή στις άθεες τάσεις της εποχής, άγνοια του νοήματος της εορτής για την οποία και η ευχή, αμέλεια και αδιαφορία.

Η ευχή «Καλά Χριστούγεννα», μπορεί να σταθεί και χωρίς το «Χρόνια πολλά». Εντούτοις, αν συνδυαστούν είναι ακόμα καλύτερα, αφού μαζί με την εορταστική αναφορά περιλαμβάνεται και η ευχή για την προσωπική υγεία και μακροημέρευση. Όταν ο Χριστιανός εύχεται «Καλά Χριστούγεννα», γίνεται ομολογητής του Χριστού ενώπιον των ανθρώπων και δηλώνει με το στόμα του, ότι όντως «Γεννήθηκε», ή ότι πραγματικά «Ανέστη» και ανταλλάσει αυτή την πληροφορία με τους ομόδοξους του κι όχι βεβαίως με έναν βουδιστή ή με έναν μουσουλμάνο.

Για αυτό τον λόγο επαναλαμβάνουμε το Πάσχα το «Χριστός Ανέστη» και το λέμε για σαράντα ημέρες ο ένας στον άλλο (κάποτε) ως ευχή-«πληροφορία». Διότι περί μιας πληροφορίας πρόκειται. Ο πληροφορημένος απαντάει «Αληθώς» για να επιβεβαιώσει ότι γνωρίζει την είδηση που του ανακοινώνει ο ευχόμενος. Η ευχή, αναβιώνει το γεγονός της μετάδοσης του νέου για την Ανάσταση του Χριστού από τους μαθητές του, καθώς η είδηση του χαρμόσυνου γεγονότος περνούσε από στόμα σε στόμα για πολύ καιρό. Η ευχή «Καλά Χριστούγεννα», λοιπόν, που είναι και επίκαιρη αυτές τις ημέρες, έχει την αξία της ομολογίας πίστης απέναντι στους άλλους, ότι πράγματι ο Χριστός γεννήθηκε εν Βηθλεέμ τη πόλη. Και έτσι κάθε φορά που ευχόμαστε, χωρίς να ντρεπόμαστε τι θα σκεφτούν οι άλλοι για εμάς, γινόμαστε εκείνοι για τους οποίους είχε πει ο Χριστός και το εξής:

Λέγω δὲ ὑμῖν· πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ· 9 ὁ δὲ ἀρνησάμενός με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀπαρνηθήσεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ.

Κατα Λουκαν, (ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 12)