του Άγγελου Γ. Αγοραστού
Διδάκτορα
Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Έτσι θα γράφουν σε λίγα χρόνια τα παιδιά μας. Κι όμως, η
Ελληνική γλώσσα, η πληρέστερη και η μόνη νοηματική γλώσσα του κόσμου δεν της
αξίζει να σβηστεί από την ιστορία εξαιτίας μιας χούφτας απάτριδων
εθνομηδενιστών. Όπως λέει ο Γεώργιος Σεφέρης: «Από την εποχή που μίλησε ο
Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα».
Που να
ήξερε ο Σεφέρης ότι το 1982, μέσα σε μια νύχτα και σε άσχετο νομοσχέδιο θα
καταργούνταν το πολυτονικό και θα ξεκινούσε η αργή αλλά επίμονη προσπάθεια για
την αλλοίωση της γλώσσας μας. «…. η επιβολή του μονοτονικού είναι στην ιστορία
των Ελλήνων μια καταστροφή, ασύγκριτα ολεθριότερη από τη Μικρασιατική … το
μονοτονικό αποδεικνύεται ένα απλώς μεταβατικό στάδιο ως την πλήρη κατάργηση των
τόνων. Και μετά
το ατονικό, συνέπεια φυσική των αρχών που υπαγόρευσαν το μονοτονικό, αρχών μιας
ιδεολογίας της ευκολίας, θα είναι η παραδοχή της φωνητικής γραφής (“όλι ι
άνθροπι ίδιι ίνε”)» (Χρήστος Γιανναράς).
Ήδη από το
2001 η Ακαδημία Αθηνών είχε προειδοποιήσει: «….. Είναι αδιανόητο να δεχθούμε ως
Έλληνες την μεταμφίεση της γραφής μας με την κατάργηση πολλών γραμμάτων της,
που δεν πέρασαν στο λατινικό αλφάβητο και με την αντικατάστασή τους από άλλα
υποτίθεται ηχητικώς παραπλήσια γράμματά του….. με την δικαιολογία της δήθεν
διευκόλυνσής μας στην παγκόσμια επικοινωνία, επιχειρείται η αντικατάσταση του
ελληνικού αλφαβήτου των 2.500 και πλέον χρόνων με το λατινικό».
Ως γονέας
μαθητών του δημοτικού διαπιστώνω καθημερινά ότι πράγματι επιχειρείται μέσω των
σχολικών βιβλίων η εξαφάνιση γραμμάτων που δεν πέρασαν στο λατινικό αλφάβητο.
Πρώτο θύμα το (ω): βρομιά, κλοτσιά, μοβ κλπ αντί των σωστών βρωμιά, κλωτσιά,
μωβ. Άλλα θύματα των σχολικών βιβλίων είναι τα (ου): περπάταγαν, πήδαγαν κλπ
αντί για τα σωστά περπατούσαν, πηδούσαν, κλπ, τα (αι): τρένο αντί για το σωστό
τραίνο και τα (αυ): αβγό, αφτί, αντί των σωστών αυγό, αυτί. Τα δε (η, ει, οι)
τα οποία οι Ρωμαίοι δεν τα αντέγραψαν από τα Ελληνικά εξολοθρεύονται από το
(ι).
Τρανταχτό
παράδειγμα εξολόθρευσης του (ω) είναι η λέξη βρωμιά. Στο πιο έγκυρο λεξικό που
γράφθηκε ποτέ (LIDDELL – SCOTT) και δυστυχώς όχι από Έλληνες, το βρωμιά
γράφεται με (ω) διότι προέρχεται από το ρήμα βρωμέω που σημαίνει αναδίδω
δυσωδία.
Ο
Μπαμπινιώτης το γράφει βρομιά και ισχυρίζεται ότι προέρχεται από το ρήμα βρέμω
το οποίο όπως και ο ίδιος παραδέχεται σημαίνει κάνω πάταγο. Δηλαδή για τον
Μπαμπινιώτη ο βρώμικος, ο βρωμερός, ο βρωμιάρης δεν είναι αυτός που βρωμάει
αλλά αυτός που κάνει πάταγο!! Είναι προφανές ότι μας περνάει για ηλίθιους και
νομίζει ότι μπορεί να γράφει ότι θέλει.
Ο άνθρωπος
που μας τον παρουσιάζουν κάτι ως αυθεντία και το λεξικό του ως «ευαγγέλιο» που
το μοιράζουν παντού, δεν μπορεί να μην γνωρίζει αυτό που εγώ που δεν είμαι καν
φιλόλογος το έμαθα σε 5 λεπτά ανοίγοντας ένα «κανονικό» λεξικό. Από τα παλιά
καλά λεξικά των μαθητικών μας χρόνων που θέλουν να τα εξαφανίσουν.
Οι
αποδομητές της Ελληνικής Γλώσσας αγνοούν τους ίδιους τους καθηγητές τους, όπως
τον Ξενοφώντα Μόσχο (μεταφραστή του λεξικού των LIDDELL – SCOTT) ή τον Α.
Γεωργοπαπαδάκο (Λεξικόν Ανωμάλων Ρημάτων, Α. Γεωργοπαπαδάκου, Μάιος 1964,
Θεσσαλονίκη). Όπου υπάρχουν δύο πιθανές εκδοχές κάθησα ή κάθισα επιλέγουν
εκείνη που τους βολεύει για να εξαφανίσουν το (η).
Αλλά εκεί
που η φαντασία του Μπαμπινιώτη και της παρέας του οργιάζει είναι στις
ξενόφερτες λέξεις όπως για παράδειγμα η λέξη τραίνο. Προκειμένου να υποστηρίξει
το τρένο, γράφει ότι δήθεν το δανεισθήκαμε από το ιταλικό treno. Και γιατί να
μην το δανεισθήκαμε από το αγγλικό ή το γαλλικό train; Η απάντηση είναι ότι
γράφουν ότι τους βολεύει για να εξαφανίσουν το (αι)!
Εκτός όμως
από την εξαφάνιση γραμμάτων ή λέξεων εφευρίσκει και δικές του (είναι και
λεξιπλάστης!!) όπως πχ το έκατσα που το κολλάει δίπλα στο κάθη(ι)σα χωρίς καμιά
εξήγηση, επειδή έτσι του αρέσει. Σε συζήτηση που είχα με τον σχολικό σύμβουλο
(γλωσσολόγο με διδακτορικό) προσπαθούσε να με πείσει ότι και το έκατσα είναι
σωστό.
Στις
ειρωνικές ερωτήσεις μου από ποιο ρήμα προέρχεται (μήπως από το κάτσομαι; το
κατσάω – κατσώ;) μου απάντησε απρόθυμα ότι δεν υπάρχουν τέτοια ρήματα (πάλι
καλά!), αλλά επέμενε ότι είναι και τα δύο σωστά διότι αυτή είναι η πολιτική του
υπουργείου!! Μάλιστα!! Αυτή λοιπόν είναι η πολιτική του υπουργείου Διάλυσης της
Παιδείας & Αποδόμησης της Ελληνικής γλώσσας.
Έχει το
δικαίωμα ο κάθε τυχάρπαστος πολιτικάντης που έγινε για δυο φεγγάρια υπουργός να
προσθέτει και να αφαιρεί λέξεις σε μία γλώσσα μερικών χιλιάδων ετών; Οι
εθνομηδενιστές του παιδαγωγικού ινστιτούτου (Βερέμης, Δραγώνα, Ρεπούση κλπ)
«διατάζουν» σχολικούς συμβούλους και δασκάλους να παπαγαλίζουν ότι και τα δύο
είναι σωστά με σκοπό να παγιωθεί το λάθος!
Να κάνουν
μπάχαλο την γλώσσα μας. Διότι η «προοδευτική» φιλοσοφία του υπουργείου είναι
ότι «η αριστεία είναι ρετσινιά», είναι η μετατροπή της Ελληνικής γλώσσας σε
λατινική (δείτε το πιο απλοϊκό παράδειγμα: στις πινακίδες των αυτοκινήτων
υπάρχουν τα Γ, Θ, Λ, Ξ, Σ, Υ, Φ, Ψ, Ω;) και η διαστρέβλωση – εκμηδένιση της
ιστορίας (δίνουν εντολές στις δασκάλες να μην μαθαίνουν τα παιδιά μας
αποστήθιση την ιστορία για να μην θυμούνται τα επιτεύγματα των προγόνων μας και
αποκτήσουν εθνική συνείδηση).
Όταν
λοιπόν έχεις για υπουργό έναν Μπαλτά ή έναν ανιστόρητο και αμόρφωτο, όπως τον
αποκάλεσε σε ανακοίνωσή του, Ποντιακός Σύλλογος Φίλη, αρνητή της Ποντιακής
Γενοκτονίας, που μας εύχεται Καλά Χριστούγεννα από την παρέλαση της 28ης
Οκτωβρίου, και που επί χρόνια αρθρογραφεί εναντίον των παρελάσεων ως ένα
«φασιστικό κατάλοιπο», δεν έχεις και πολλές ελπίδες ως έθνος. Φασίστες είναι
αυτοί που θέλουν μας επιβάλλουν με το ζόρι τον εθνομηδενισμό που πρεσβεύει η
παγκοσμιοποίηση.
Ούτε
θέλουν να βγουν άλλοι επιστήμονες από τα σχολεία μας, θέλουν ανειδίκευτους
εργάτες. Γι’ αυτό υποβαθμίζουν το επίπεδο των Ελληνοπαίδων σε εκείνο του
προέδρου του 15μελούς που έκανε δέκα ολόκληρα χρόνια να πάρει πτυχίο και που
ακούει τον Κλίντον να μιλάει στα αγγλικά με το χαζοχαρούμενο, αμήχανο βλέμμα
της αγελάδας που κοιτάζει το τραίνο να περνά. Στοιχηματίζω ότι είναι και
ανορθόγραφος.
Υ.Γ.
Ευχαριστώ θερμά την φιλόλογο κ. Σοφία Πλασταρά για τις χρήσιμες συμβουλές της.
Εύγε στόν αρθρογράφο, συμφωνώ καί επισυνάπτω τό παρακάτω
ΑπάντησηΔιαγραφή-Τελικά δικαιώνεται απόλυτα ο αείμνηστος Νίκος Τσιφόρος ο διαχρονικός, καί στην εποχή μας. Με μία βασική διαφορά. Εκείνος καταπιάστηκε με «τα παιδιά της πιάτσας», εκείνα «τα παλιόπαιδα τα ατίθασα»…καί άλλα παιδιά! Οι Ήρωές του, οι άνθρωποι καί τα κουτσαβάκια του καιρού του, άνθρωποι της αξιοπρεπούς φτώχιας, καί της ψείρας, άνθρωποι πανούργοι, κατεργάρηδες, καταφερτζήδες για να χορτάσουν την πείνα τους, καί τελικά…»της στενής», καί όχι όπως οι σημερινοί μολυσμένοι, της ρεμούλας, της μίζας, των βατοπεδίων, των οφ-σόρς, των ερμαφρόδιτων, των χορηγιών – άκου χορηγία η αρπαχτή!!!, του ώχ!!! αδερφέ, του τυχοδιωκτισμού, τού δεν βαριέσαι καί της φυγοδικίας, τού επιδόματος παιδοφιλίας, μαζοχισμού, διαστροφής, κλεπτομανίας, φετιχισμού, τού άνομου και τού ανήθικου.
Η γλώσσα του, για τον ασύγκριτο Νίκο Τσιφόρο πάντα, η γνωστή των συναφιών, διαμάντια κατεργασμένα η κάθε του λέξη. Απόλυτο νόημα, γλαφυρότητα, κυριολεξία, παραστατικότητα, άρωμα δροσιάς καί ευφροσύνης. Απόλαυση σκέτη! Ο γλωσσικός καθρέφτης τού τότε, παντοτινού αειθαλούς, Νεοέλληνα.
Ενώ τού σημερινού καταναλωτή ναιμεναλλαέλληνα;!. Καμαρώστε ή μάλλον απολαύστε παρακάτω μερικά σταχυολογημένα αργκολαικομαγκίζοντα «μαργαριτάρια», παραδείγματα της σημερινής οχλοποιημένης πλέριας
θολοκουλτουριαρίστικης χοάνης, καί βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Βέβαια δεν αφορούν οι «αδάμαντες» τούτοι μόνον την καθημερινή μας συναναστροφή – επικοινωνία, πού ο πλούτος των Ελληνίδων λέξεών μας περιορίστηκε με πλούσια ένδεια μεταξύ σκελών καί γάστρας, αλλά καί τόν έντυπο τύπο, τόν ραδιοφωνικό, τόν τηλεοπτικό, τόν επιστημονικοφανή τύπου φοινικιστή μπαμπινιώτη, τών ντεμέκ καί τών εμπορικών συντεχνιών ακόμη!Μια πρόχειρη ματιά στις επιγραφές των πάσης φύσεως καταστημάτων, προκαλεί εμετό διαρκείας. Εμ!!! εκέινα τά γκαντζουφικά γκρίκλις τών αφισών, τών περιοδικών!!! μόνο αηδία αποπνέουν καί σαπρία!!! Ένα απίστευτο λεξιλόγιο καί ασύλληπτης ρυπαρότητας μόλυσμα, ένα φρικιαστικό πολυπολιτισμικό λεκτικό χαρμάνι. Παντού στην καθημερινότητά μας κυριαρχεί ό εκχυδαϊσμός της γλώσσας η αργκό τής φυλής τού ζουρλομανδύα, τού υποκόσμου, τών χουλιγκάνων, τών γηπέδων καί η κακοποίησή της ξεπέρασε φαίνεται κάθε όριο αντοχής καί ανοχής.Μήπως καί αποδοχής; Αφήστε πού καταργήθηκαν οι πτώσεις, οι χρόνοι, τα άρθρα, οι εμπρόθετοι προσδιορισμοί, το νόημα το περιεχόμενο, η κυριολεξία καί η γλώσσα μας κατάντησε, από γονιμοποιός καί τροφοδότης ΟΛΩΝ των γλωσσών, φτωχός συγγενής καί επαίτης του πεζοδρομίου. Λοιπόν, έχουμε καί λέμε, καί μιλήστε βατραχόμυαλα ή γαϊδουρινά τό κράζουν οι ρεκλάμες τους – γιά λίγο – σάν άνθρωποι… καί πάμε πλατεία:
πήρα φάξ = το κατάλαβα, βισματώθηκα = έχω πολύ δουλειά, η γκόα = η ρέιβ γκόμενα, στην πίπα σου ρε = βούλωστο ρε μακάκα, έφαγα φλάς = μού ήρθε ξαφνικά, κουκουρίκου= δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, στην ψύχρα = στα ίσια ή καί κατάμουτρα, τσάγια τσίου = άντε για, δεν το συζητώ = κι όμως μόνο αυτό κάνω συζητώ καί φλυαρώ ακατάσχετα, φιδέμπορας = ο ψεύτης καί απατεώνας, γκλίτς-μαν = το βλαχαδερό, την σούταρα = την έδιωξα, άμπζολουτ = η θεογκόμενα, ξινιάρα= η άσχημη γκόμενα, ξέρει γαλλικά καί πιάνο = ο αισχρολόγος, μη μου ξηγιέσαι ντεκλαρέ = μη μου κάνεις τον μάγκα, μην καρφώνεσαι = μην προδίδεσαι, κάνει τον σιμήτη = κάνει τον κινέζο, ρούχλας = ο τεμπέλης, κουραδοκόφτης = το στρίγκ βρακί, γαύρος = ο κ-οπαδός του ολυμπιακού, βάζελος = ο κ-οπαδός του παναθηναϊκού, χανούμισσα = ο κ-οπαδός της Άεκ, τα πήρα στην κράνα = νευρίασα, ξελαμπικάρω = ξεδίνω ή χαλαρώνω, έφαγα αγγούρι ή παλούκι = είχα πολύ δουλειά, έχω δόντι = έχω μέσον, φατσοκόφτης = ο πορτιέρης των κλάμπ’ς, τα βρήκα μπαστούνια= δυσκολεύτηκα, ξεκόλλα = σύνελθε, ο πλατείας γκαμπριολέ = ο καράφλας, γκάζιας = ο μηχανόβιος, ο λεπά = λευτέρης πανταζής, τσίσια = τές πα = τέλος πάντων… καί άλλα ακατανόμαστα ίνα επαληθευθεί το ρηθέν: ενώ οι μισοί Έλληνες ξενιτεύονται, οι υπόλοιποι πού εξακολουθούν να διαμένουν στην Έλλάδα προσπαθούν να την μεταβάλλουν σε ξένο κράτος!!! >>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>Όλα αυτά καί άλλα πολλά ακόμη παραδείγματα, πού ο καθένας τούτη τη στιγμή θυμάται καί σίγουρα έχει ακούσει, είναι απλές ενδείξεις ότι η Ελληνική μας γλώσσα νοθεύεται, υποχωρεί, αποδυναμώνεται καί σταδιακά περιέρχεται σε μαρασμό.Οι διεισδύσεις βαθαίνουν από χρόνο σε χρόνο τα ξένα – εχθρικά ανθελληνικά – προγεφυρώματα εδραιώνονται. Ο απογλωττισμός μας, ίσως να είναι μια από τις ύπουλες μεθόδους της βάρβαρης κυρίευσης τόσο τού πνευματικού μας, όσο καί της άπληστης διαχρονικής εκμετάλλευσης του «όποιου» παραγόμενου πλούτου μας. Έτσι μάλλον – συν τοις άλλοις – βλέπουν τα «κατοχικά;» διευθυντήρια τη χυμώδη καί γόνιμη γλώσσα μας, τη Γλώσσα Ολάκερου τού Κόσμου, να μεταβληθεί σε αφυδατωμένο «νεκρό» μουσειακό έκθεμα καί να περιπέσει στην ερευνητική αρμοδιότητα των ελληνιστών καί «φιλελλήνων» στα ξένα ερευνητικά κέντρα. Αλλοίωση όμως λεκτική, προφορική καί μορφική τής γλώσσας σημαίνει αλλοίωση της σκέψης, της διανόησης, ιδεολογική αποξένωση καί εξώνηση τής ελευθερίας. Γιατί η γλώσσα καί η ελευθερία συνυπάρχουν, συμπορεύονται, είναι αλληλένδετες αφού, το ίδιο αίμα τις ζωογονεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην εποχή μας πού τα πάντα αναταράσσονται καί ισοπεδώνονται καί η Εθνική συνείδηση των Λαών πάσχει, έπρεπε ή μάλλον πρέπει η Ελλάδα μας να ξεχωρίζει καί να διακρίνεται στις κλασσικές, στίς ανθρωπιστικές καί ιστορικές σπουδές. Επιτέλους πρέπει να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος καί να δοθεί, γιατί όχι, ένα μήνυμα αισιοδοξίας καί ελπίδας στην πάσχουσα ανθρωπότητα.
Έτσι, λοιπόν, έάν «χάσουμε» καί την γλώσσα μας, θα χάσουμε καί την ελευθερία μας!;.
Διαβάτης μέ άποψη ..καί γνώση