ΚΡΙΤΙΑΣ -Οι Αθηναίοι κατά την αρχαιότητα νικούν τους εισβολείς από την Ατλαντίδα

Στο έργο αυτό αναπτύσσονται οι κοσμολογικές απόψεις του Πλάτωνα και περιγράφεται η δημιουργία του σύμπαντος. Στην αρχή του διαλόγου ο Σωκράτης συνόψισε τις απόψεις του περί ιδανικής πολιτείας και εξέφρασε την επιθυμία του να αναπτυχθούν από τους συνομιλητές του, τον Τίμαιο, τον Κριτία και τον Ερμοκράτη, τα προσδοκώμενα κατορθώματά της στον πόλεμο.

Πρώτος πήρε τον λόγο ο Κριτίας, που άρχισε να διηγείται όσα είχε ακούσει από τον παππού του σχετικά με την επιτυχημένη απόκρουση της εισβολής των κατοίκων της Ατλαντίδας από τους  Αθηναίους, ιστορία που μετέφερε στην Αθήνα ο Σόλωνας μετά την επιστροφή του από την Αίγυπτο.

Μτφρ. Β. Κάλφας 1995.

Τα επιτεύγματα της πόλης σας ήταν πολλά και μεγάλα· είναι γραμμένα εδώ κι εμείς συνεχίζουμε να τα θαυμάζουμε. Υπάρχει όμως ένα που τα ξεπερνά όλα σε μεγαλείο και αρετή. Τα αρχεία μας αναφέρουν ότι η πόλη σας αναχαίτισε κάποτε μια μεγάλη δύναμη που είχε επιτεθεί με αλαζονεία εναντίον όλης της Ευρώπης και της Ασίας ξεκινώντας απ' έξω, από τον Ατλαντικό ωκεανό.

Οι άνθρωποι μπορούσαν να ταξιδεύουν εκείνη την εποχή στον ωκεανό, γιατί αμέσως μετά το στόμιό του ―που, όπως μαθαίνω, εσείς το ονομάζετε Ηράκλειες Στήλες― υπήρχε ένα νησί μεγαλύτερο από την Ασία και τη Λιβύη μαζί.

Οι ταξιδιώτες της εποχής περνούσαν από αυτό στα άλλα νησιά και από εκεί σε όλη την απέναντι ήπειρο που περιβάλλει αυτήν την πραγματικά αχανή θάλασσα. Όλα τα μέρη που βρίσκονται μέσα από το στόμιο που λέγαμε φαίνονται σαν λιμάνι με στενή είσοδο· το πέλαγος όμως που εκτείνεται έξω από το στόμιο είναι πραγματικό πέλαγος· και η στεριά που το περικλείει θα έλεγε κανείς ότι αξίζει να ονομαστεί "ήπειρος", στην κυριολεξία του όρου.

Σ' αυτό το νησί, την Ατλαντίδα, δημιουργήθηκε κάτω από βασιλική εξουσία μια μεγάλη και θαυμαστή δύναμη που κυριάρχησε σε όλο το νησί καθώς και σε πολλά άλλα νησιά και μέρη της απέναντι ηπείρου. Επιπλέον, προς την πλευρά μας, επικράτησε στη Λιβύη ως την Αίγυπτο και στην Ευρώπη ως την Τυρρηνία.

Αυτή λοιπόν η μεγάλη δύναμη συγκέντρωσε κάποτε όλα της τα στρατεύματα και επιχείρησε, με μία μόνο επίθεση, να υποδουλώσει την πόλη σας και τη δική μας και όλες όσες βρίσκονται μέσα από τις Στήλες. Τότε ακριβώς, Σόλων, αποκαλύφθηκε σε όλη την ανθρωπότητα η αρετή και η δύναμη της πόλης σας, γιατί στάθηκε πρώτη στο φρόνημα και στην τεχνική του πολέμου.

 Επικεφαλής των Ελλήνων, και στη συνέχεια αναγκασμένη να πολεμήσει μόνη όταν οι άλλοι την εγκατέλειψαν, έφθασε στον έσχατο κίνδυνο αλλά τελικά απέκρουσε τους εισβολείς και θριάμβευσε. Δεν άφησε έτσι να γνωρίσουν τη σκλαβιά αυτοί που δεν είχαν υποδουλωθεί ποτέ και απελευθέρωσε με μεγαλοψυχία όλους εμάς τους άλλους που κατοικούσαμε μέσα από τις Ηράκλειες Στήλες.

 Πολύ αργότερα όμως ήρθαν τρομεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και, μέσα σε μία μέρα και μία νύχτα φρίκης, όλο το γένος των πολεμιστών σας χάθηκε μέσα στη γη, και το νησί της Ατλαντίδας βυθίστηκε στη θάλασσα και αφανίστηκε.

Ο ωκεανός σ' εκείνα τα μέρη έγινε απροσπέλαστος και ανεξερεύνητος από την πολύ βαθιά λάσπη που άφησε πίσω της η Ατλαντίδα καθώς καταποντιζόταν».

Άκουσες λοιπόν, Σωκράτη, μια περίληψη όσων μου είχε διηγηθεί ο γέροντας Κριτίας, μεταφέροντας τα λόγια του Σόλωνα. Όταν μιλούσες χθες για την ιδανική πολιτεία και τους άνδρες της, σκεφτόμουν αυτήν την ιστορία και είχα μείνει έκπληκτος βλέποντας πως, από μια θεόπεμπτη τύχη, στα περισσότερα σημεία συμφωνούσες απόλυτα με τα όσα είχε πει ο Σόλων.

Δεν είπα τίποτε εκείνη τη στιγμή· ύστερα από τόσον καιρό, δεν θυμόμουν όλες τις λεπτομέρειες. Σκέφτηκα ότι πρώτα έπρεπε να τα αναπλάσω όλα μόνος μου και μετά να τα πω. Γι' αυτό λοιπόν έσπευσα να δεχθώ την ανταπόδοση που ζήτησες χθες.

Σκέφτηκα ότι το δυσκολότερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να επιλέξει κανείς εκείνο το θέμα που ταιριάζει ακριβώς στο ζητούμενο, και ίσως αυτό να εξυπηρετούσε τις ανάγκες μας.

Έτσι λοιπόν, όπως είπε και ο Ερμοκράτης, μόλις φύγαμε χθες από εδώ, τους διηγήθηκα όσα θυμόμουν και, όταν τους άφησα, κατάφερα να ανασυνθέσω όλες σχεδόν τις λεπτομέρειες στη διάρκεια της νύχτας.

Πόσο δίκιο έχουν αυτοί που λένε πως ό,τι μαθαίνει κανείς από παιδί μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη του! Εγώ αμφιβάλλω αν μπορώ να θυμηθώ σήμερα ακόμη και αυτά που άκουσα μόλις χθες. Θα μου έκανε όμως μεγάλη εντύπωση αν ξεχνούσα και το παραμικρό από αυτά που άκουσα πριν από τόσα πολλά χρόνια.

Παρακολουθούσα, βλέπεις, με τόσο πάθος, με τόση χαρά τη διήγηση, ήταν και ο γέροντας τόσο πρόθυμος να με διδάξει απαντώντας στις αλλεπάλληλες ερωτήσεις μου, ώστε εντυπώθηκαν όλα μέσα μου σαν ανεξίτηλα εγκαύματα. Από το πρωί μάλιστα τα επαναλαμβάνω συνεχώς και στους φίλους μας, για να μπορούν και αυτοί να συνεισφέρουν στη διήγηση...

Σε Μτφρ. Β. Κάλφας. 1995. Πλάτων. Τίμαιος. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια. Αθήνα: Πόλις.

Οι Αθηναίοι κατά την αρχαιότητα νικούν τους εισβολείς από την Ατλαντίδα

 Μτφρ. Α. Παπαθεοδώρου. 1956

Θαυμάζονται λοιπόν πολλά και μεγάλα έργα της πόλεως σας γραμμένα εδώ, ένα όμως υπερέχει κατά το μέγεθος και την αρετήν. Λέγουν δηλαδή τα βιβλία μας, πόσην εχθρικήν δύναμιν κατέστρεψε κάποτε η πόλις σας, δυναμιν, η οποία με αλαζονείαν, αφού εξώρμησεν από έξω, από τον Ατλαντικόν ωκεανόν, επήρχετο ταυτοχρόνως κατά της Ευρώπης και της Ασίας.

Διότι τότε το εκεί πέλαγος ημπορούσε κανείς να το περάση, επειδή εις την είσοδόν του, την οποίαν σεις ονομάζετε στήλας του Ηρακλέους, είχε μίαν νήσον· η νήσος αυτή ήτο μεγαλυτέρα από την Λιβύην και την Ασίαν ηνωμένας, και απ' αυτήν εκκινούντες οι τότε άνθρωποι ήδυναντο να αποβιβασθούν εις τας άλλας νήσους, και από αυτάς κατόπιν εις ολόκληρον την απέναντι ήπειρον την ευρισκομένην γύρω από τον αληθινόν εκείνον ωκεανόν.

Διότι τα μέρη αυτά που ευρίσκονται εντεύθεν του στομίου που ανεφέραμεν, φαίνονται σαν λιμήν με κάποιαν στενήν είσοδον· τα εκείθεν όμως του στομίου είναι πραγματικός ωκεανός, και η ξηρά που το περικλείει πολύ δικαιολογημένα και αληθώς δύναται να ονομασθή ήπειρος.

Εις την νήσον λοιπόν αυτήν Ατλαντίδα ωργανώθη μεγάλη και αξιοθαύμαστος δύναμις βασιλέων, η οποία εκυριάρχει εις ολόκληρον την νήσον καθώς και εις πολλάς άλλας νήσους και τμήματα της ηπείρου· εκτός τούτων οι βασιλείς εκείνοι εξουσίαζον, από τα εντεύθεν του στομίου μέρη, την Λιβύην μέχρι της Αιγύπτου και την Ευρώπην μέχρι της Τυρρηνίας.

Ολόκληρος λοιπόν η δύναμις αυτή, αφού συνεκεντρώθη και ενοποιήθη, επεχείρησε τότε με μίαν εξόρμησίν της να υποδούλωση και τον ιδικόν μας τόπον και τον ιδικόν σας και ολόκληρον τον εντεύθεν του στομίου.

Την εποχήν εκείνην, Σόλων, η δύναμις της πόλεώς σας ανεδείχθη εξαιρετική μεταξύ όλων των ανθρώπων και εξ αιτίας της αρετής της και εξ αιτίας της ανδρείας της.

Διότι, αφού εξεπέρασεν όλους κατά την ανδρείαν και τας πολεμικάς τέχνας, είτε αρχηγεύουσα των Ελλήνων είτε και τελείως μόνη της, κατ' ανάγκην, διότι οι άλλοι την εγκατέλειψαν, αφού έφθασεν εις το χείλος της καταστροφής, κατενίκησε τους επιδρομείς, έστησε τρόπαια εναντίον των, ημπόδισε να υποδουλωθούν όσοι ακόμη δεν είχον υποδουλωθή και απηλευθέρωσε, χωρίς καμμίαν αξίωσιν, όλους ημάς τους άλλους που είμεθα εντεύθεν των Ηρακλείων στηλών.

Μετά παρέλευσιν αρκετού χρόνου όμως έγιναν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και εντός ενός τρομερού ημερονυκτίου ολόκληρος ο στρατός σας ετάφη εις την γην, και εξηφανίσθη επίσης βυθισθείσα εις την θάλασσαν η νήσος Ατλαντίς. Δι' αυτό ακριβώς και τώρα το μέρος εκείνο του ωκεανού είναι αδιάβατον και αδιερεύνητον, διότι εμποδίζει ο πολύ ολίγον υπό την επιφάνειαν της θαλάσσης πηλός, τον οποίον εδημιούργησεν η νήσος, όταν κατεβυθίσθη».

Ήκουσα λοιπόν, Σωκράτη, εν συντομία όσα είπεν ο παλαιός Κριτίας, όπως εκείνος τα ήκουσεν από τον Σόλωνα· και όταν χθες ωμιλούσες δια την πολιτείαν και τους ανθρώπους της, ενθυμούμενος αυτά που είπα τώρα εθαύμαζα, διότι έβλεπα ότι από κάποιαν θείαν συγκυρίαν δεν απείχες από τα περισσότερα των όσων είπεν ο Σόλων. Δεν ηθέλησα όμως να το είπω τότε αμέσως· διότι, από τον πολύν καιρόν που επέρασε, δεν τα ενθυμούμην καλά· εσκέφθην λοιπόν ότι έπρεπε πρώτα να τα θυμηθώ όλα λεπτομερώς μόνος μου, και κατόπιν να τα είπω.

Δι' αυτό γρήγορα συνεφώνησα μαζί σου εις όσα χθες μας επρότεινες, νομίζων ότι, εκείνο το οποίον εις τας τοιαύτας περιστάσεις είναι το βασικώτερον, δηλαδή το να καθορίσωμεν «ένα ωρισμένον θέμα συζητήσεως σύμφωνα με τα όσα επεδιώκαμεν, αυτό θα το κατωρθώναμεν πολύ καλά.

Έτσι λοιπόν, καθώς είπε και ο Ερμοκράτης αυτός, αμέσως μόλις έφυγα από εδώ χθες, τους είπα αυτά τα πράγματα που επανέφερα εις την μνήμην μου, και όταν εχωρίσθην απ' αυτούς εσκεπτόμουν σχεδόν όλην την νύκτα και τα ενθυμήθηκα.

Όπως λέγει και ο λαός λοιπόν, πόσον πραγματικά ανεξάλειπτα παραμένουν εις την μνήμην, όσα μάθη κανείς εις την παιδικήν ηλικίαν. Εγώ τουλάχιστον, όσα ήκουσα χθες δεν γνωρίζω αν θα είχον την ικανότητα να τα ενθυμηθώ όλα γενικώς, ενώ αυτά που τα έχω ακούσει προ τόσον πολλού καιρού, θα μου φαινόταν παράδοξον αν μου διέφευγαν έστω και ολίγα.

Τότε λοιπόν τα ήκουα με πολλήν ευχαρίστησιν και χαράν, και ο γεροπαππούς μου με προθυμίαν μου τα έλεγε, διότι εγώ τον ηρώτων πολλάς φοράς δια το ίδιον πράγμα, ώστε αυτά εμονιμοποιήθησαν μέσα μου, ως να ήσαν εγκαύματα ανεξιτήλου ζωγραφικής.

εις αυτούς λοιπόν εδώ, αμέσως από το πρωί τους έλεγα τα ίδια, δια να έχουν θέμα συζητήσεως μαζί μου. 

Σε Μτφρ. Α. Παπαθεοδώρου. 1956. Πλάτωνος Τίμαιος. Αρχαίον κείμενον, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις. Αθήνα: Πάπυρος.

ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

[24d]    «πολλὰ μὲν οὖν ὑμῶν καὶ μεγάλα

ἔργα τῆς πόλεως τῇδε γεγραμμένα θαυμάζεται, πάντων μὴν

[24e] ἓν ὑπερέχει μεγέθει καὶ ἀρετῇ· λέγει γὰρ τὰ γεγραμμένα

ὅσην ἡ πόλις ὑμῶν ἔπαυσέν ποτε δύναμιν ὕβρει πορευο-

μένην ἅμα ἐπὶ πᾶσαν Εὐρώπην καὶ Ἀσίαν, ἔξωθεν ὁρμη-

θεῖσαν ἐκ τοῦ Ἀτλαντικοῦ πελάγους. τότε γὰρ πορεύσιμον

ἦν τὸ ἐκεῖ πέλαγος· νῆσον γὰρ πρὸ τοῦ στόματος εἶχεν ὃ

καλεῖτε, ὥς φατε, ὑμεῖς Ἡρακλέους στήλας, ἡ δὲ νῆσος ἅμα

Λιβύης ἦν καὶ Ἀσίας μείζων, ἐξ ἧς ἐπιβατὸν ἐπὶ τὰς ἄλλας

νήσους τοῖς τότε ἐγίγνετο πορευομένοις, ἐκ δὲ τῶν νήσων

[25a] ἐπὶ τὴν καταντικρὺ πᾶσαν ἤπειρον τὴν περὶ τὸν ἀληθινὸν

ἐκεῖνον πόντον. τάδε μὲν γάρ, ὅσα ἐντὸς τοῦ στόματος οὗ

λέγομεν, φαίνεται λιμὴν στενόν τινα ἔχων εἴσπλουν· ἐκεῖνο

δὲ πέλαγος ὄντως ἥ τε περιέχουσα αὐτὸ γῆ παντελῶς ἀληθῶς

ὀρθότατ’ ἂν λέγοιτο ἤπειρος. ἐν δὲ δὴ τῇ Ἀτλαντίδι νήσῳ

ταύτῃ μεγάλη συνέστη καὶ θαυμαστὴ δύναμις βασιλέων,

κρατοῦσα μὲν ἁπάσης τῆς νήσου, πολλῶν δὲ ἄλλων νήσων

καὶ μερῶν τῆς ἠπείρου· πρὸς δὲ τούτοις ἔτι τῶν ἐντὸς τῇδε

[25b] Λιβύης μὲν ἦρχον μέχρι πρὸς Αἴγυπτον, τῆς δὲ Εὐρώπης

μέχρι Τυρρηνίας. αὕτη δὴ πᾶσα συναθροισθεῖσα εἰς ἓν ἡ

δύναμις τόν τε παρ’ ὑμῖν καὶ τὸν παρ’ ἡμῖν καὶ τὸν ἐντὸς τοῦ

στόματος πάντα τόπον μιᾷ ποτὲ ἐπεχείρησεν ὁρμῇ δουλοῦ-

σθαι. τότε οὖν ὑμῶν, ὦ Σόλων, τῆς πόλεως ἡ δύναμις εἰς

ἅπαντας ἀνθρώπους διαφανὴς ἀρετῇ τε καὶ ῥώμῃ ἐγένετο·

πάντων γὰρ προστᾶσα εὐψυχίᾳ καὶ τέχναις ὅσαι κατὰ πόλε-

[25c] μον, τὰ μὲν τῶν Ἑλλήνων ἡγουμένη, τὰ δ’ αὐτὴ μονωθεῖσα

ἐξ ἀνάγκης τῶν ἄλλων ἀποστάντων, ἐπὶ τοὺς ἐσχάτους

ἀφικομένη κινδύνους, κρατήσασα μὲν τῶν ἐπιόντων τρό-

παιον ἔστησεν, τοὺς δὲ μήπω δεδουλωμένους διεκώλυσεν

δουλωθῆναι, τοὺς δ’ ἄλλους, ὅσοι κατοικοῦμεν ἐντὸς ὅρων

Ἡρακλείων, ἀφθόνως ἅπαντας ἠλευθέρωσεν. ὑστέρῳ δὲ

χρόνῳ σεισμῶν ἐξαισίων καὶ κατακλυσμῶν γενομένων, μιᾶς

[25d] ἡμέρας καὶ νυκτὸς χαλεπῆς ἐπελθούσης, τό τε παρ’ ὑμῖν

μάχιμον πᾶν ἁθρόον ἔδυ κατὰ γῆς, ἥ τε Ἀτλαντὶς νῆσος

ὡσαύτως κατὰ τῆς θαλάττης δῦσα ἠφανίσθη· διὸ καὶ

νῦν ἄπορον καὶ ἀδιερεύνητον γέγονεν τοὐκεῖ πέλαγος,

πηλοῦ κάρτα βραχέος ἐμποδὼν ὄντος, ὃν ἡ νῆσος ἱζομένη

παρέσχετο».

Τὰ μὲν δὴ ῥηθέντα, ὦ Σώκρατες, ὑπὸ τοῦ παλαιοῦ

[25e] Κριτίου κατ’ ἀκοὴν τὴν Σόλωνος, ὡς συντόμως εἰπεῖν,

ἀκήκοας· λέγοντος δὲ δὴ χθὲς σοῦ περὶ πολιτείας τε καὶ

τῶν ἀνδρῶν οὓς ἔλεγες, ἐθαύμαζον ἀναμιμνῃσκόμενος αὐτὰ

ἃ νῦν λέγω, κατανοῶν ὡς δαιμονίως ἔκ τινος τύχης οὐκ ἄπο

σκοποῦ συνηνέχθης τὰ πολλὰ οἷς Σόλων εἶπεν. οὐ μὴν

[26a] ἐβουλήθην παραχρῆμα εἰπεῖν· διὰ χρόνου γὰρ οὐχ ἱκανῶς

ἐμεμνήμην. ἐνενόησα οὖν ὅτι χρεὼν εἴη με πρὸς ἐμαυτὸν

πρῶτον ἱκανῶς πάντα ἀναλαβόντα λέγειν οὕτως. ὅθεν ταχὺ

συνωμολόγησά σοι τὰ ἐπιταχθέντα χθές, ἡγούμενος, ὅπερ

ἐν ἅπασι τοῖς τοιοῖσδε μέγιστον ἔργον, λόγον τινὰ πρέποντα

τοῖς βουλήμασιν ὑποθέσθαι, τούτου μετρίως ἡμᾶς εὐπορήσειν.

οὕτω δή, καθάπερ ὅδ’ εἶπεν, χθές τε εὐθὺς ἐνθένδε ἀπιὼν

[26b] πρὸς τούσδε ἀνέφερον αὐτὰ ἀναμιμνῃσκόμενος, ἀπελθών τε

σχεδόν τι πάντα ἐπισκοπῶν τῆς νυκτὸς ἀνέλαβον. ὡς δή

τοι, τὸ λεγόμενον, τὰ παίδων μαθήματα θαυμαστὸν ἔχει τι

μνημεῖον. ἐγὼ γὰρ ἃ μὲν χθὲς ἤκουσα, οὐκ ἂν οἶδ’ εἰ

δυναίμην ἅπαντα ἐν μνήμῃ πάλιν λαβεῖν· ταῦτα δὲ ἃ πάμ-

πολυν χρόνον διακήκοα, παντάπασι θαυμάσαιμ’ ἂν εἴ τί με

αὐτῶν διαπέφευγεν. ἦν μὲν οὖν μετὰ πολλῆς ἡδονῆς καὶ

[26c] παιδιᾶς τότε ἀκουόμενα, καὶ τοῦ πρεσβύτου προθύμως με

διδάσκοντος, ἅτ’ ἐμοῦ πολλάκις ἐπανερωτῶντος, ὥστε οἷον

ἐγκαύματα ἀνεκπλύτου γραφῆς ἔμμονά μοι γέγονεν· καὶ δὴ

καὶ τοῖσδε εὐθὺς ἔλεγον ἕωθεν αὐτὰ ταῦτα, ἵνα εὐποροῖεν

λόγων μετ’ ἐμοῦ.

ΠΗΓΕΣ

J. Burnet, εκδ. 1900–07. Platonis opera. Ι–V. Οξφόρδη: Clarendon Press. Ανατ. 1967–68.

Νεοελληνικές Μεταφράσεις του Ανθολογίου Αττικής Πεζογραφίας /www.greek-language.gr/

ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΟΝΑ

http://ellinondiktyo.blogspot.gr/2016/04/blog-post_22.html#more