ΠΡΟΣΩΠΑ

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΥΜΒΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΑΡΘΡΑ-ΔΟΚΙΜΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ. ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 12ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 13ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 14ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 15ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ-ΜΕΛΕΤΗ- Γ. Γ. ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΤΡΟΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΜΥΘΟΙ & ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟ 1821 ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΠΟΙΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ-ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΡΩΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΟΥ 1821 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΕΧΝΕΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΕΧΝΗ ΤΗς ΑΦΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΤΕΧΝΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΕΧΝΗ-ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΦΩΤΟΘΗΚΗ ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΑ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

Ώστε «Μακεδονία» τα Σκόπια για τον αιρεσιάρχη Πάπα

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης σε μια προς τον Τερτσέτη διήγησή του, είπε: «Είχαν παιχνίδια, ταμπουράδες, πηδήματα, χορούς, τραγούδια ηρωικά. Τα τραγούδια τα έκαμναν οι χωριάτες, οι στραβοί, με ταις λύραις».

(Λέγοντας «στραβοί», ο Γέρος του Μοριά εννοεί τυφλούς. Από τα αρχαία χρόνια ακόμη οι μεγάλοι ραψωδοί και ποιητές – Όμηρος, Δημόδοκος- είναι τυφλοί. Η ποίηση και η απαγγελία επών ήταν η κύρια απασχόληση τους και αποζούσαν απ' αυτήν, γεγονός που η επιβίωσε και ως τα πολύ νεότερα χρόνια).

Ερμηνεύοντας ο Κολοκοτρώνης τι ήταν τα τραγούδια αυτά, μας δίνει τον εξής θαυμάσιο και αμίμητο χαρακτηρισμό: «Τα τραγούδια ήσαν ύμνοι, ήσαν εφημερίδες στρατιωτικές».
(« Ο Γέρων Κολοκοτρώνης», τομ. Α' σελ. 40).

Διηγείται ακόμη ο ίδιος κάτι πολύ νόστιμο. Βρέθηκε κάποτε και ο Γέρος στην ανάγκη να φτιάξει τραγούδι, όταν την ημέρα του Πάσχα πληροφορήθηκε ότι δισχίλιοι Τούρκοι θα περνούσαν από τα λημέρια του, σέρνοντας μαζί τους δεσμίους περί τους εκατόν πενήντα Έλληνες αιχμαλώτους.

«Αφού -λέει- πρώτα τους το ορμήνευσα μιλητά, έπειτα το έκαμα τραγούδι και τους το τραγούδησα» Απ' αυτό το γεγονός αποδεικνύεται ότι, πλην των άλλων αρετών του, ήταν και ποιητής και μελοποιός. Το τραγούδι του αθάνατου ήρωα έχει ως εξής:

Καλά τρώμε και πίνουμε
και λιανοτραγουδάμε
δεν κάνουμε κι ένα καλό
καλό για την ψυχή μας.
***************
Ο κόσμος φτιάνουν εκκλησιές
φτιάνουν και μαναστήρια.
****************
Να πάμε να φυλάξουμε
στης Τρίχας το γιοφύρι,
που θα περάσει ο Βόιβοντας
με τους αλυσσομένους,
να κόψουμε τους άλυσσους
να βγουν οι σκλαβωμένοι

(Το εντόπισα στο λεξικό του «Ηλίου», τομ. Ε', σελ. 1020).

(Να πω κάτι για την λέξη «μαναστήρια», που περιέχεται και στο θαυμάσιο κολοκοτρωναίικο τραγούδι. Θυμάμαι ότι οι παλιοί, οι γέροι και οι γιαγιάδες στα χωριά μας, στα Πιέρια, έτσι αποκαλούσαν τα μοναστήρια. Ακριβώς γιατί τα "μαναστήρια" ήταν η μάνα του φτωχού και ανυπεράσπιστου λαού. Εκεί έβρισκαν παρηγοριά και καταφυγή όταν τους καταδίωκε η ισλαμική προστυχιά. Στα μοναστήρια άφηναν πολλές φορές τα κτήματά τους -μετά θάνατον- όταν κινδύνευαν από την απληστία του τοπικού αγά. Γι' αυτό βρέθηκε η Εκκλησία με περιουσία την οποία ροκάνισε σιγά-σιγά το αδηφάγο κράτος. Μακάρι και σήμερα να μπορούσαμε να «μεταβιβάσουμε» την ακίνητη περιουσία μας, την υποθηκευμένη λόγω δανείων, στην Εκκλησία, μήπως και γλιτώσει από τα χέρια των ημεδαπών και ξένων  λεηλατών, που την προορίζουν  για τους... πρόσφυγες και μετανάστες, τους λαθρομετανάστες του Ισλάμ).

Να επανέλθουμε όμως στο τραγούδι και στην εξαίσια παράδοσή μας που δεν γλίτωσε κι αυτή από τα πνευματικά...μνημόνια. Τα τελευταία χρόνια οι κερδέμποροι του τηλεθεάματος έχουν επινοήσει έναν άλλο τρόπο εκμετάλλευσης νέων, ως επί το πλείστον άνεργων, για να θησαυρίζουν. Είναι οι εκπομπές αναζήτησης ταλέντων στο τραγούδι. Καλλίφωνων υποτίθεται. Πέραν της δυσωδίας που αναδίδει όλο αυτό το εφεύρημα και της ψυχικής εξαθλίωσης όσων απορρίπτονται από μια επιτροπή τάχα και ειδημόνων-ξεφτίλες που διασύρονται για μια χούφτα ευρώ-εντύπωση προξενεί η επιλογή των τραγουδιών. Τα 2/3 είναι ξένα και λίγα τα ελληνικά, ελαφριάς κοπής. Όσο κι αν εθελοτυφλούμε η νέα γενιά αποκόπτεται πλήρως από την Εθνική μας Παράδοση. Και ίσως αυτή η αποκοπή ανεβαίνει και στην ...μεσόκοπη γενιά. Όλα τα φτηνά και σάπια υποπροϊόντα του δυτικού κακοφορμισμένου αποστήματος, συνεχίζουν να γυαλίζουν ενώπιον του  εξευρωπαϊσμένου Γραικού.

Κρατηθήκαμε όρθιοι την περίοδο της Τουρκοκρατίας, γιατί οι Ελληνίδες μάνες μάθαιναν στις κόρες τους να συλλαβίζουν τραγούδια που μοσχοβολούν σαν το Τίμιο Ξύλο. «Κάλλιο να ιδώ το αίμα μου /τη γης να κοκκινίσει/παρά να ιδώ τα μάτια μου/ Τούρκος να τα φιλήσει». Και οι Ρωμιές οι μάνες όταν τους έβρισκε το κακό, γονάτιζαν και παρακαλούσαν την Θεομάνα μας:

«Ω! Παναγιά μου, Δέσποινα και του Χριστού μητέρα
σε σένα παραδίνομαι, νύχτα και την ημέρα
κι όντας κοντύνει η γλώσσα μου και θαμπωθεί το φως μου
ότε κυρά μου, Παναγιά, να στέκεις βοηθός μου».

Έχω γράψει και για τα σχολικά βιβλία "Γλώσσας", τις έντυπες αθλιότητες του υπουργείου απαιδευσίας, που εκπαραθύρωσαν το δημοτικό τραγούδι για να το αντικαταστήσουν με συνταγές μαγειρικής. Και καλό θα ήταν όσοι εκπαιδευτικοί σέβονται την γης που τους γέννησε να οργανώσουν μια θεματική εβδομάδα -και δύο και τρεις- διδάσκοντας στους μαθητές δημοτικά τραγούδια "του τελεσφορώτατου οργάνου της εθνικής αγωγής".  (Ν. Πολίτης). "Τίποτε το δημοτικότερο απο τα ομηρικά ποιήματα και τίποτα ομηρικότερο απο τα δημοτικά τραγούδια" θα πει και ο Παλαμάς.


Ας το κατανοήσουμε ότι το σάπιο πνεύμα της Νέας Εποχής, ο οικουμενισμός και η παγκοσμιοποίηση, με δύναμη και ταχύτητα επιδημικής αρρώστιας, έχουν προσβάλει τον λαό μας, με κίνδυνο αφανισμού του, γιατί ξεραίνονται οι ρίζες. (Κάτι εμβόλιμο. Το θηρίο της Ρώμης, ο "καλοσυνάτος" πάπας, αποκάλεσε τα Σκόπια, "Μακεδονία". Επειδή είμαι Μακεδών το Γένος, και σκοτώθηκαν παππούδες μου για το ιερό όνομα της γενέτειρας, και καπνίζουν τα μάτια μου από οργή,  ερωτώ τους οικουμενιστές  πατριάρχες και επισκόπους που όταν βλέπουν το "θηρίο" κάνουν... κωλοτούμπες- ξιπάζονται από την χαρά τους- θα τον επαναφέρουν στην τάξη; ΌΤΑΝ -το γράφω με κεφαλαία γράμματα- ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΣΟΥ, ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΕΧΥΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΣΟΥ, ΠΩΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ; TΟN ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ ΠΑΠΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΣΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ", ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ  ΑΚΟΎΕΙ ΟΛΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ΕΠΙΤΡΈΠΕΤΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ,  ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΣΠΆΖΟΝΤΑΙ; ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΟI ΦΩΤΙΟΙ, ΟΙ ΜΑΡΚΟΙ, ΟΙ ΓΡΗΓΟΡΙΟΙ;  Δοξάζουμε τον αναστημένο Σωτήρα μας, που υπάρχουν ακόμη ιερείς και μοναχοί και λαϊκοί που συντηρούν το "ουδέν εποιήσαμεν" του αγίου Μάρκου του Ευγενικού).

Να κλείσω με δύο δίστιχα πετράδια της δημοτικής ποίησης που δείχνουν τι λαός ζούσε κάποτε σ'αυτά τα ματωμένα χώματα και τι αλλόκοτος...ταϊφάς καταντήσαμε τώρα.

"Τάζω σου Παναγία μου
οκάδες το λιβάνι
να μας εβάλεις των δυονώ
στην κεφαλή στεφάνι".

Και το δεύτερο:

" Ο κόσμος μ' απελπίζουνε
μη μ' απελπίζεις, Θε μου
και μη μ'αφήνεις να χαθώ,
Μεγαλοδύναμέ μου".

Δεν είναι και τα δύο προσευχές;

1 σχόλιο:

  1. Γνωστός και μη εξαιρετέος, ο κ. Νατσιός, είναι αξιέπαινος για την προσπάθεια διάσωσης της πίστης και της παράδοσης. Πλην όμως, "πίστη και παράδοση" δεν είναι μόνον ό,τι έχει ο ίδιος στο δικό του κεφάλι, ενώ αυτά δεν διασώζονται μόνον με την καταγγελία και τον αρνητικό χαρακτηρισμό. Η απλή λογική λέει, ότι αν θέλεις να πείσεις κάποιους από τους δυτικούς για το "μακεδονικό", δεν το κάνεις αποτελεσματικά, βρίζοντας τον αρχηγό της Εκκλησίας τους.
    Φοβάμαι ότι ο κ. Νατσιός παρασύρεται σε ομφαλοσκοπήσεις και σύμπλεγμα αλάθητου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...