Ο Ιταλός ζωγράφος Annibale Carracci, (1560-1609)

Πιετά 1599-60

Ο Ανίμπαλε Καράτσι γεννήθηκε στην Μπολόνια. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, συνεργάστηκε μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του Αυγουστίνο και τον ξάδελφό του Λουδοβίκο Καράτσι. Μαζί ξεκίνησαν και ένα καταξιωμένο εργαστήριο-σχολή ζωγραφικής- στην γενέτηρά τους. Το οικογενειακό τους περιβάλλον δεν είχε και την καλλίτερη σχέση με τις τέχνες μιας  και ο ξάδελφος του ήταν γιος χασάπη και ο πατέρας του ράφτης. Ο Ανίμπαλε ταξίδεψε μελετώντας και ζωγραφίζοντας   στη Βενετία,  στη Πάρμα και στη Ρώμη.

Το 1597 ξεκίνησε την εικονογράφηση  στο Παλάτι Φαρνέζε  στη Ρώμη

 και με την βοήθεια  του αδελφού του

 και με θέματα από την  Ελληνική μυθολογία.

 Στο χώρο σήμερα στεγάζεται η Γαλλική πρεσβεία
 και δεν είναι επισκέψiμος για το κοινό.

Ο Ανιμπάλε γνώρισε και στη διάρκεια της ζωής του ατυχίες. Το 1595 ο καρδινάλιος Οντοάρντε Φαρνέζε προσκάλεσε αυτόν και τον αδελφό του Αγκοστίνο στη Ρώμη για να ζωγραφίσουν το παλάτσο του στο κέντρο της πόλης. Ο Αγκοστίνο έφυγε γρήγορα, αλλά ο Ανιμπάλε ζωγράφισε εκεί μια σειρά από θαυμάσιες τοιχογραφίες με μυθολογικά θέματα, οι οποίες όμως ήταν στη διάθεση πολύ λίγων κι ακόμα και σήμερα που το Παλάτσο Φαρνέζε είναι η έδρα της γαλλικής πρεσβείας, το κοινό που μπορεί να τις δει είναι πολύ περιορισμένο. Ο καρδινάλιος τον παραγνώριζε κι ελάχιστα τον αντάμειβε, έτσι ο Ανιμπάλε αναγκάσθηκε να δέχεται εξωτερικές παραγγελίες για να μπορέσει να ζήσει. Απ' όσες μπόρεσε να ολοκληρώσει είναι ο βωμός του παρεκκλησίου Τσεράζι, στον ναό της Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο, όπου ζωγράφισε μια θεατρικότατη «Ανάληψη της Παρθένου», για να τοποθετηθεί μεταξύ του «Προσηλυτισμού του Αγίου Παύλου» και της «Σταύρωσης του Αγίου Πέτρου» του Καραβάτζιο.

Η ανάληψη της Θεοτόκου 1590

Ηταν η μόνη περίπτωση που οι δύο μεγάλοι καλλιτέχνες του καιρού τους δούλεψαν στη Ρώμη πάνω στο ίδιο θέμα. Αξιοσημείωτα, ο Καραβάτζιο, που δεν ήταν καλλιτέχνης που συχνά έλεγε καλό λόγο για άλλους ομοτέχνους του, μίλησε κολακευτικά για τη δουλειά του Καράτσι. Αγνωστη είναι η γνώμη του Ανιμπάλε για τον Καραβάτζιο, όμως, η χρήση του κιαροσκούρο στο έργο του «Πιετά» (σήμερα στη Βιέννη), δείχνει την εκτίμησή του. Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα έργα του, μια παγωμένη εικόνα θανάτου και απελπισίας.

Τέλος των ωρών

Το 1603 ο Ανιμπάλε έπεσε σε κατάθλιψη και δεν μπορούσε πια να δουλέψει παρά μόνο σε κάποια φωτεινά διαλείμματα. Κατόρθωσε όμως να κρατήσει ζωντανό το εργαστήριό του όπου κατέφθασαν τα ταλέντα από την Ακαδημία Καράτσι της Μπολόνια, ανάμεσά τους μερικοί που έμειναν στην ιστορία, όπως ο Ντομενιτσίνο και ο Λαφράνκο. Τους ήταν αξέχαστη η γενναιοδωρία του παρά την κακή κατάσταση της ψυχικής και σωματικής του υγείας. 

Κρεοπωλείο (1580)

Το 1609 έπεσε άρρωστος με πυρετό και δεν ξανασηκώθηκε. Στον γιατρό που ήρθε να τον εξετάσει, είπε: «Τώρα το ρολόι πια έσπασε και δεν ξαναφτιάχνεται, οι ώρες εξαντλήθηκαν». Με τον θάνατό του γνώρισε την αναγνώριση που δεν χάρηκε στη ζωή του. Μεγάλο πλήθος ακολούθησε τη σορό του που τάφηκε στο Πάνθεον της Ρώμης, κοντά στον Ραφαήλ. Πέθανε στα 49 του χρόνια στη Ρώμη.

Σύνδεσμοι για τον Καράτσι: http://habilisii-habilis.blogspot.gr/2013/01/annibale-carracci.html

http://www.ygeiaonline.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=26709:karatsi

http://www.kathimerini.gr/274215/article/politismos/arxeio-politismoy/animpale-karatsi-o-paragnwrismenos