Προς μία Ευρώπη ενωμένη και ελεύθερη (για λεηλασία)

άρθρο του Tony Cartalucci,

γεωπολιτικού ερευνητή και συγγραφέα με βάση την Bangkok
για το διαδικτυακό περιοδικό “New Eastern Outlook”

Όταν τα επί – μέρους συμφέροντα που δημιούργησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση και καθορίζουν την πορεία της διαφωνούν με τα κράτη – μέλη της, η πραγματική φύση αυτής της υπερ – εθνικής επιχειρήσεως αποκαλύπτεται με τρόπο οδυνηρό: δικτατορικά ειδικά συμφέροντα επιδιώκουν μία περιφερειακή πολιτική που δεν ωφελεί κανένα από τα επιμέρους κράτη – μέλη της. Το σαφέστερο παράδειγμα αυτής της πραγματικότητος είναι η διαφορά που έχει προκύψει σχετικά προς  την κατασκευή του Ρωσσικού αγωγού φυσικού αερίου “South Stream” που διασχίζει τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ουγγαρία και την Ιταλία.
Ο αγωγός παράγει ένα μεγάλο αριθμό πλεονεκτημάτων για το καθένα από τα έθνη που διασχίζει, καθώς και για τις αγορές ενέργειας και στα δυό του άκρα. Για τους ανθρώπους και τις κυβερνήσεις αυτών των χωρών που επωφελούνται περισσότερο από τον αγωγό, η συμφωνία είναι μία ελκυστική, μακροπρόθεσμη επένδυση. Από την άλλη πλευρά, για τα ειδικά συμφέροντα που έχουν δημιουργήσει και διευθύνουν σήμερα την Ευρωπαϊκή Ένωση ο αγωγός αποτελεί μία άμεση απειλή εναντίον των σχεδιασμών τους για συνέχιση της επεκτάσεώς τους και της εταιρικά χρηματοδοτούμενης ηγεμονίας τους πέρα από τα σημερινά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Γι αυτά τα ηγεμονικά ειδικά συμφέροντα, η συνύπαρξη και η συνεργασία δεν αποτελούν επιλογές – έτσι τα οφέλη του αγωγού South Stream δεν τα αφορούν. Αντ ‘αυτού, επιδιώκουν να ελέγξουν τις δικές τους αγορές ενέργειας  και στις δύο πλευρές του, κι αυτό είναι ορατό στην ανάπτυξη πολλαπλών μετώπων, συμπεριλαμβανομένου του προγράμματος του Νοτίου Διαδρόμου (Southern Corridor Project), αρχής γενομένης από το Αζερμπαϊτζάν και κατά μήκος της Κασπίας Θάλασσας (1).

Ο Sinan Ulgen, ειδικός επί θεμάτων Εξωτερικής Πολιτικής και Ενέργειας της “δεξαμενής σκέψεως” Carnegie Europe που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και ιδιωτικές εταιρείες (2), παραπονέθηκε για τη διαφορά μεταξύ της στάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΕ και των μεμονωμένων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως σε ένα άρθρο του στο Anadolu Agency με τίτλο, “O Ρωσσικός αγωγός φυσικού αερίου South Stream διαιρεί την Ευρωπαϊκή Ένωση“ (3), αναφέροντας:

“… Η βασική ανησυχία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως σχετικώς προς τον South Stream είναι ότι το έργο θα αυξήσει την εξάρτησή της από το Ρωσσικό φυσικό αέριο. Πέρυσι, το ένα τρίτο του καταναλισκόμενου φυσικού αερίου της το προμήθευσε η Ρωσσία“.

Επιπλέον, το άρθρο αναφέρει:

“Ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντιτίθεται στον αγωγό South Stream, ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, όπως η Αυστρία και η Ιταλία εξακολουθούν να υποστηρίζουν ανοιχτά τον ακριβότερο αγωγό στον κόσμο, ο οποίος έχει ως στόχο να μεταφέρει Ρωσσικό φυσικό αέριο παρακάμπτοντας την Ουκρανία.

Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, η Ρωσσία έχει υπογράψει διμερείς συμφωνίες με την Ιταλία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Ουγγαρία, την Ελλάδα, τη Σλοβενία​​, την Αυστρία και την Κροατία για την κατασκευή του South Stream, ο οποίος υπολογίζεται να κοστίσει περίπου 40 δισ. $, σύμφωνα με την εφημερίδα Moscow Times. Η Gazprom ωστόσο, ανακοίνωσε πρόσφατα ότι εγκαταλείπει την κατασκευή του Ιταλικού τμήματος του αγωγού.

Τον Δεκέμβριο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεώρησε πως οι συμφωνίες αυτές αποτελούν παραβίαση της αντι – μονοπωλιακής νομοθεσίας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Και τον Απρίλιο, μετά την προσάρτηση της χερσονήσου της Κριμαίας από τη Ρωσσία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αποφάσισε πως η κατασκευή του South Stream πρέπει να σταματήσει“.

Το Anadolu Agency θα ανέφερε ακόμη μία εταιρικά χρηματοδοτούμενη “δεξαμενή σκέψεως”, το Chatham House – επίσης διαμαρτυρόμενο για τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα σε αντίθεση με επιταγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η ΜΗ εκλεγμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαφαίνεται να εξυπηρετεί τις δικές της εδαφικές γεωπολιτικές επιδιώξεις, εις βάρος των επιμέρους κρατών – μελών και των αντίστοιχων πληθυσμών τους. Οι εταιρικά χρηματοδοτούμενες “δεξαμενές σκέψεως” επικεντρώνονται σε αυτό το «χάσμα» και υπερασπίζονται τις επιδιώξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έναντι εκείνων των μεμονωμένων κρατών – μελών που υποτίθεται πως αντιπροσωπεύει, εκθέτοντας πλήρως την πραγματική φύση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως: Μίας δυσλειτουργικής υπερεθνικής δικτατορίας.

Δυστυχώς κι ίσως αδίκως, αυτά που πράττονται στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως από τα θεσμικά της όργανα, όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα οποία ομολογουμένως δεν εκπροσωπούν τα βέλτιστα συμφέροντα ή τις επιθυμίες εκείνων που ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν, αντανακλώνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο. Παραδείγματος χάριν (και στο πλαίσιο της συζητήσεως περί την ενέργεια), η τρέχουσα υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως προς το κατοχικό καθεστώς του Κιέβου, μολύνει ολόκληρη την Ευρώπη, ακόμη και πολλά κράτη – μέλη της που προσπαθούν να κινηθούν προσεκτικά ή ακόμα και αντίθετα προς τις ευρύτερες επιδιώξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλων.

Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί τον εαυτό της ως προπύργιο της ελευθερίας, της σταθερότητος και της ευημερίας, δίνει όλο και περισσότερο την εντύπωση ενός ηγεμονικού μορφώματος που υπαγορεύει στους λαούς της Ευρώπης το τι να κάνουν αντί να ενεργεί ως εκπρόσωπος τους. Το σύνθημα «Προς μια Ευρώπη ελεύθερη και ενωμένη» είναι άνευ αντικρύσματος, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αρχίζει να υπαγορεύει πολιτική σε μεμονωμένα κράτη και περιορίζει την πρόοδο που ωφελεί τα μεμονωμένα έθνη και τους λαούς τους.

Υπό αυτό το πρίσμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση εμφανίζεται περισσότερο ως ένα αυταρχικό ολιγαρχικό καθεστώς περιφερειακής εξουσίας και ενοποιημένων πόρων και όχι ως μία δημοκρατική συνεργασία μεταξύ εθνών. Ένα σύνθημα όπως το «Για μια Ευρώπη ελεύθερη και ενωμένη» εμφανίζεται να εκπροσωπεί την Ευρώπη, αλλά μόνο από τη σκοπιά των ιδιαίτερων συμφερόντων που επιδιώκουν να λεηλατήσουν την περιοχή συλλογικά και όχι ξεχωριστά, δηλαδή έθνος προς έθνος. Η δυσλειτουργία και ο δικτατορικός χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλων δομών εντός του υπερεθνικού αυτού μορφώματος, χρησιμεύει ως ένα προειδοποιητικό παράδειγμα για άλλες χώρες που θέλουν να κατασκευάσουν τις δικές τους συμμαχίες – από την Ασιατική ASEAN-AEC (Ασιατική Οικονομική Κοινότητα), εώς τις περιφερειακές συμμαχίες μεταξύ της Ρωσσίας, της Κίνας και των εθνών κατά μήκος των περιφερειών τους.

Απόδοση: Πετροβούβαλος/Αβέρωφ

Πηγή: 

http://averoph.wordpress.com/2014/07/16/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b7-%ce%b5%ce%bd%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%b3/#more-61660

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

1.

http://journal-neo.org/2014/07/06/what-you-should-know-about-azerbaijan/

2.

http://carnegieendowment.org/ab

out/development/index.cfm?fa=funders

3

http://www.aa.com.tr/en/news/354285--russian-south-stream-gas-pipeline-divides-eu