Οι α-Φοβίες μου!!!

Άρθρο ενός αναγνώστη του ιστολογίου

Ναι! Τό ομολογώ! Φοβάμαι, τό θηρίο τό ανήμερο, πού βρυχάται, όταν βρεθεί σε πανικό κινδύνου. Φοβάμαι, τά κεφάλια τής Λερναίας Ύδρας πού φαίνεται πώς είναι διαρκώς σέ στύση. Φοβάμαι τίς δικτατορίες πού δέν βγάζουν τάνκς, περίπολα, πολυβόλα καί μυδράλια στούς δρόμους, γιατί οι άλλες «ανεπιτήδευτες» παλεύονται αντρίκια καί παστρικά, στήν ώρα τους καί στά μαρμαρένια αλώνια. Φοβάμαι τήν ισχνή πλειοψηφία τού ενός, τούς υποτακτικούς τούς μισανθρώπους καί μιζανθρώπους. Φοβάμαι, κάθε φορά, τήν ημέρα τών εκλογών τήν ετυμηγορία τού πλήθους καί τής μάζας μέ μυαλό κουρούνας, μπούφου, τσαλαπετεινού ή έστω κοιμισμένης δαμάλας, ύστερα από αστραφτερή κάτασπρη μπουγάδα εγκεφάλου.

Φοβάμαι δήλα δή τούς χρήσιμους ηλίθιους τών κομμάτων, τών ομάδων, τών ομίλων, τών συνδέσμων, τών συνδέσμων, τών εστιών, τών ομοσπονδιών (χωρίς σπονδές! εδώ κλαυσίγελως πολύς) τών… Φοβάμαι τήν κουλτούρα - λόγου χάριν τούς ηθοποιούς πού έπαψαν νά ποιούν ΗΘΟΣ καί ΑΓΩΓΗ- τά γένια, τά σκουλαρίκια, τίς μουστάκες - παντοτινά δείγματα σοφίας καί αφασίας- τά πνεύματα, τά οίνο-πνεύματα πού γονατίζουν καί προσκυνούν τά φράγκα, τόν έχων καί τόν κατέχων, πού λένε.

Φοβάμαι τόν τυρέμπορο, καί κάθε ανέντιμο καί έγκριτο εισαγωγέα άπληστο έμπορο πού κάνει διαρκώς «εκπτώσεις» στίς πραμάτειες του καί τό παίζει άμα λάχει καί Ελληναράς. Φοβάμαι τόν ενεχυροδανειστή, τόν τοκογλύφο, τόν αδίστακτο αιμοπότη. Φοβάμαι τόν τροφονοθευτή μασκαρά, τόν άπληστο κερδώο τζογαδόρο, τήν απαίσια φάτσα πίσω από τά φουμέ γυαλιά ηλίου μέ τήν πουράκλα, ιδιαίτερα στά πρωτοσέλιδα τών «αθλητικών» εφημερίδων. Φοβάμαι τά μαρκούτσια, καί τόν κάθε λεξιπένητα φτωχοπαγάλο ειδησοποιητή. Φοβάμαι τόν τυφλό, τόν κωφό, τόν άκαρδο θεράποντα καί υπηρέτη τής Θέμιδας. Φοβάμαι τόν κάθε λήσταρχο απατεώνα χαραμοφαγά καρεκλοκένταυρο, δυνάστη προϊστάμενο δέκο, μκο, ή οργανισμού. Φοβάμαι τήν ακατάσχετη φλυαρία, τά γλυκόλογα, τήν χρυσοπλουμιστή ιεροπρέπεια, τά μισητά λόγια αγάπης τού πατερημά, τά ιερά ψυχοσωτήρια μαντζιούνια… διά πάσαν νόσον καί πάσαν μαλακίαν. Φοβάμαι τούς κώτσους πού πιστεύουν τούς μαυροφορεμένους κότσους, μέ τά σείοντα φάσγανα καί τούς οίακες. Φοβάμαι τά κλειστά Σχολεία στήν Ύπαιθρο Χώρα τίς σφηκοφωλιές στά άστεα! προθαλάμους φυλακών- τόν χαρτογιακά φτωχοδάσκαλο-πού τό παίζει εκπαιδευτικός, τόν βολεμένο κολλυβογράμματο λέκτωρα, αναπληρωτή, μουσάτο τακτικό καρεκλοκένταυρο καθηγητή τών ΑΕΙ ή ΤΕΙ πού μυξοκλαίει γιά τήν απαιδεία του στά τηλεπαράθυρα, όπως καί τόν οικονομικό αναλυτή, τόν πάσα έναν ψυχαναλυτή. Φοβάμαι τήν είσοδο σπουδαστών στά ΑΕΙ & ΤΕΙ (άσυλα υπανθρώπων καί απανθρωπιάς) μέ μέση βαθμολογία κάτω από τήν βάση! Φοβάμαι τήν Ηρωίδα Αγρότισσα Μάνα πού, μέ τόν άντρα της καθημερινά πασχίζει, αγωνίζεται, πολεμά, υποφέρει, αντέχει, σπέρνει, θερίζει, τρυγά, νά ταΐση τά ζωντανά της, τά παιδιά της, καί εξακολουθεί νά υπομένη καί περιμένει, νά… Φοβάμαι τήν πλύστρα, τήν καθαρίστρια, τήν Νοσοκόμα πού επιμένουν νά υπομένουν καί νά προσφέρουν, μέχρι νά…

Φοβάμαι τήν κακοποίηση τής γλώσσας μου, τούς φοινικιστές μπαμπινιώτηδες τσαρλατάνους υποτελείς, τά γκρίκλις καί τά εξ πλάσματος τής μουρόχαβλης τηλεκαννίβαλης εκπορευόμενα. Φοβάμαι τά λάϊφ στάϊλ, τά σελέμπριτις, τά κολαγόνα, καί τά 4χ4 καγιέν μέ τήν μόνιμη σταθερή κοτσαδούρα στούς πρωκτούς τους. Φοβάμαι τούς πτυχιούχους άεργους, τούς άνεργους, τά χιλιάδες εκατοντάδες «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ», τά «ΠΩΛΕΙΤΑΙ». Φοβάμαι τόν εργολάβο ΔΕ, τόν υπερεργολάβο, τόν υποεργολάβο ΔΕ, τόν γεμιστάνα τών ΜΜΕ, τόν έγκριτο διαπλεκόμενο πολεοδόμο, αρχιτέκτονα, φοροεισπράκτορα, τόν κάθε πράκτορα, τόν παράνομο κυνηγό, κολλητό του δασάρχη. Γιά τούς λαθροκυνηγούς, απλά δέν ανησυχώ. Ζήτωσαν τά μπαζωμένα ρέματα μέ τίς ένοχες πλημμύρες τους.

Φοβάμαι τόν φοροφυγά, επίτροπο στήν εκκλησία τής ενορίας του μέ τά τάματά του καί τούς μεγαλοσταυρούς του! Φοβάμαι τήν μόδα, πού κράζει στούς έφηβους μας "φορέστε ΄ρέ σείς (ζώα!) σκουλαρίκι στό Αριστερό τρύπιο αυτί σας "γιά νά καταστραφή ο ΣΠΟΡΟΣ σας εσαεί. Πού, λέει στίς έφηβες Ελληνοπούλες μας, φορέστε σκουλαρίκια καί περτσίνια, στά αυτιά σας (ξανά ζώα!) στά φρύδια σας, στίς μύτες σας, στά μουν@χειλά σας, στόν ΟΜ-φαλό σας, γιά νά καταστραφή η ΦΩΛΙΑ σας, γιά ΠΑΝΤΑ. Κοιτάξτε γύρω σας τά φρικαλέα θεάματα καί καμαρώστε τα.

Φοβάμαι τόν μαιευτήρα χειρουργό, τόν κάθε κρεουργό έμπορο ζωής κασάπη (εκ τού κεάζω) πού κάνει ΚΑΙΣΑΡΙΚΕΣ, αμβλώσεις ή εκτρώσεις κάθε μέρα, εκτός από τά Σαββατοκύριακα, τίς επίσημες αργίες καί τά εορταστικά τριήμερα-τετραήμερά του... Μία ερευνητική ματιά στά Ληξιαρχεία επιβεβαιώνει τόν ισχυρισμό. Φοβάμαι τήν χύμα χημεία – τής ΕΦΕΤ καί τού ΕΟΦ - μέ τίς χρωστικές της ουσίες, τά συντηρητικά της «Ε». Διαβάστε παρακαλώ τά ψιλά γράμματα στίς ετικέτες τροφίμων στά κονσερβοειδή, στά παγωτά, στίς σοκολάτες, στά δρακουλίνια, στά φουντούνια, εννοείται μέ μεγεθυντικές διόπτρες καί τηλεφακούς ή μικροσκόπια. Φοβάμαι τά επιχορηγούμενα κατάμεστα άσυλα από ανθρώπινα κουρέλια, από άταφους νεκρούς, θύματα τής παραμύθας τής δειλίας καί λιποταξίας τής Ζωής. Φοβάμαι τήν κακότεχνη πίσσα - τίς αηδιαστικές πάστες καί αποκρουστικές τούρτες τών αδέσποτων σκύλων - μά πρό πάντων τά κρουασάν τών δεσποζομένων, στά πεζοδρόμια, στίς δεντροστοιχίες, στά κράσπεδα, στά πάρκα, στά παγκάκια. Φοβάμαι τά ντουβάρια, τίς οριοθετικές γραμμές, ιδίως αυτές τών κόκκινων αποχρώσεων, τούς αρουραίους τών υπονόμων μας, τίς κατσαρίδες μας, το χαλασμένο καζανάκι τού γείτονα πού τσιροκοπά, τόν ξεχειλισμένο βρομερό καί τρισάθλιο κάδο απορριμμάτων, τό σκουριασμένο καί ξεχαρβαλωμένο παγκάκι, καλαθάκι τού Δήμου, τήν μετέωρη καί μουντζουρωμένη πινακίδα, πού σημαίνει τό απόλυτο τίποτα καί λέει πολλά. Φοβάμαι τά γενικευμένα συνθήματα ρυπαρά γκράφιτις… τών υπανθρώπων καννιβάλων.

Φοβάμαι τούς βρομύλους αλλοδαπούς (τουρίστες τούς λένε εάν γνωρίζετε) πού κατακλύζουν κατ΄ έτος τόν τόπο μας καί τούς βρομοβρομύλους ημεδαπούς πού τούς διαθέτουν καταλύματα (γ@μιστρώνες τά λέτε, ελάτε μήν υποκρίνεστε) πού τούς υπηρετούν, γιά τά φράγκα. Φοβάμαι τά σκουπίδια τού εορταστικού τριημέρου, τά κάθε σκουπίδια -καί τά δικά μου- πού τά ανέχομαι. Φοβάμαι τόν κάθε φαφλατά καί φαύλο πολιτικάντη Καποδιστριακό καί τώρα Καλλικρατικό δήμαρχο, τόν αγράμματο, άξεστο χωριαταρά πάρεδρο μέ τούς γλείφτες συμβούλους τους. Φοβάμαι τήν απουσία τού Φίλου μου, τού HΛΙΟΥ ΜΟΥ, τού καλού μου Γείτονα. Γενικώς φοβάμαι… τίς ουρές στά ιατρεία του εοππυ,ικα,οτε,δεη,δου,ατμ, καί ολα τά ερπετά μέ ουρά.

Φοβάμαι τέλος, τήν έρπουσα μαύρη βαρβαρότητα-πού έρχεται- τήν υποκρισία, τούς σκοταδισμούς, καί όλους τούς –ισμούς (εκτός τού ΕΛΛΗΝ–ισμού. Ξέρω, ξέρω δέν συμφωνείτε και σάς έρχεται ξινίλα στά έντερα αλλά έτσι είναι, αρέσει δέν αρέσει!) τούς γυαλιστερούς λαιμοδέτες, τα γκόλντεν μπόϋς, τά δικά μας παιδιά, τά πράσινα χολώδη παιδιά πού μού αφαίρεσαν καί μού αφαιρούν - καί μέ τήν ανοχή μου (;) αυτό πού αδυνατούν νά μού δώσουν! Τήν ησυχία μου, τόν ύπνο μου, τήν δροσιά μου, τά ονείρατά ΜΟΥ. Φοβάμαι… γενικώς, φοβάμαι αυτή τήν Ζωή. Γιά τήν άλλη τήν μέλλουσα, φρόντισαν καί φροντίζουν ακατάπαυστα, οι άλλοι επαΐοντες καί οι ειδικοί.

Μπροστά σ΄ όλους αυτούς στέκομαι συλλογίζομαι…λυπάμαι καί κράζω. Δύστυχοι καί άρρωστοι από ανίατες αρρώστιες, υπεύθυνοι γιά τόν ξεπεσμό σας, είσαστε εσείς οι ίδιοι και οι όποιοι βάρβαροι θεοί σας.

Δέν ΦΟΒΑΜΑΙ, όμως: τούς λατρεύοντες καί Τιμώντες τόν Έρωτα. Τούς αποτινάξαντες κάθε δογματισμό. Τούς αγομένους μέ τήν λογική τους, στήν Ιερά Μάνα Φύση μέ τίς Νομοτελειακές της λειτουργίες. Τούς Μύστες τής Φιλοσοφίας καί πλουσίους στό Πνεύμα. Αυτούς πού στοχάζονται τήν Δράση καί τήν Πράξη. Αυτούς πού εμφορούνται τήν Ιωνική νηφαλιότητα καί Δωρική φρόνηση. Τούς διακόνους τού Ωραίου, τού Μεγάλου, τού Αληθινού. Αυτούς πού Τιμούν τά Μήτρια καί Πάτρια καί Μαντεύουν τούς Χρησμούς καί τά Μελλούμενα. Αυτούς πού αρνούνται τίς εξώκοσμες ηδονές. Αυτούς πού δέν αποδέχονται τήν ιδέα τής προπατορικής βιβλικής αμαρτίας καί τήν αιώνια καταδίκη από τόν όποιο οργίλο εκδικητικό θεό τών ού καί τών μη… όταν αναστηθούν. ΔΕΝ Φοβάμαι τούς κοινωνούντες στό Γνώθι σ΄ αυτόν καί μή υπερβαίνοντες τό μέτριο μέτρο τους.

Καληνύστα! σας μέχρι νά.. ξημερώση.-