Δραχμή* Ελληνική αγαπημένη Δραχμούλα Μου, Καλώς να ορίσεις

Άρθρο αναγνώστη του Ιστολογίου

Μού έλειψες Δραχμούλα μου (από α΄ τρίμηνο τού 2002 μ.Χ. ) σε νοστάλγησα. Από τότε πού, μίκρυνε η Ζωή μου κατά 340,75... φορές, και πέταξα το πορτοφόλι μου..τί να το έκαμνα άλλως τε! Να βλέπω πιάνοντας τα καταραμένα τα ευρώ τους ασχήμιες, απάνθρωπες ανθελληνικές ακαταλαβίστικες ανύπαρκτες παραστάσεις, ούννων, βησιγότθων, βανδάλων αλλαρίχων, οστρογότθων, γαλατών, νορμανδών, στραυροφόρων, σλάβων και άλλων αλλοεθνών ευρωπέων; Να ανακατεύονται τα εντόσθιά μου, στις όποιες αναγκαστικές δοσοληψίες τους, χωρίς νόημα και ουσία από τότε.

Ναι Δραχμή, λατρεμένη μου Δραχμούλα. Από σήμερα, νοιώθω υπέροχα και Υπερήφανα. Από σήμερα δεν θα μπορώ να αγοράζω κρεβάτια από τα ικέα τους, ούτε εργαλεία από τα πράκτικερ τους, ούτε γρανίτες, ατσάλια, πλακάκια και μπογιές ισπανίας και αμερικής, μάρμαρα κίνας, θα έχω όμως τον ύπνο μου τα όνειρά μου, όπως για χιλιάδες χρόνια. Δεν θα μπορώ να πίνω νές, πουστλέ, ίλυ, νουνού, άλλες σκόνες, να τρώω γράσσα και άλλα λιπαρά ολλανδίας, γερμανίας, της μπενελούξ και χημικά ζουμιά από τα λίντλ και από τα άλλα πολυεθνικά πολυμπακάλικά τους για πρωϊνό, βραδυνό. Εχω το γάλα από τις προβατίνες και τις αίγες μου, το τυρί μου, το βούτηρό μου, το ζυμωτό ψωμί μου, τις ελιές, τα σκόρδα μου, τα λαχανικά του μπαχτσέ μου. Από σήμερα δεν θα μπορώ να «φοράω» κρέμες ημέρας, νυκτός, κολόνιες φρου-φρού αρώματα καί άλλα παρφουμαρίσματα. Έχω την δικιά μου Μοναδική Φυσική μυρουδιά, τον δικό μου ίδρωτα πού βρομάει βαρβατίλα κι άγανο καλοκαιριάτικο, όπως κι ο καθένας μας. Δεν θα μπορώ να ψωνίζω στριγκάκια, σουτιέν άντερ μπρά 1/16΄΄, κυλόττες, κουραδοκόφτες, φιρμάτα βρακιά και άλλα πλαστικά ράκη πολυτελείας τύπου λιβάϊς, ζάρα, μπέρσκα, ΡΑRΑNOIA,των παρανοϊκών οίκων μόδας τους από τα μιλάνα, παρίσια και φρανκφούρτες. Έχω, την Μάνα μου, την Γυναίκα μου, την Αδελφή μου, την Πηνελόπη Μας, τους αργαλειούς μας, την αξεπέραστη ακατάβλητη υφαντική μας Τέχνη. Δεν θα μπορώ να εχω ντομάτες χιλής, κεράσια βραζιλίας, καρπούζια ισπανίας, ιερόσυλα πρωζύμια βουλγαρίας και κίνας, πατάτες αιγύπτου, λεμόνια τουρκίας, σάρκες καί κρέατα αργεντινής & γαλλίας, υποδήματα ιταλίας & κίνας, τηλεοράσεις ταϊβάν, σιντιπλέϋερ μαλαισίας, ντιβιντί ηπα, χασίσια σκοπίων, αφγανιστάν, πακιστάν, μαριχουάνες και πόρνες ολλανδίας, ούτε τσόντες με κτηνοβασίες της αλλημανίας και του χόλυγουντ

Μού φτάνει το δικό μου ανακουφιστήριο. Δεν θα μπορώ να έχω μπόμπες, τάνκς κι αεροπλάνα, μυδράλια, πολυβόλα, κανόνια και άλλα σιδερικά από τά εργοστάσιά τους, όπως δεν θα μπορώ να προσκυνώ και την κάθε αιματοβαμμένη μαγδαληνή αμερικανιά τους. Μού φτάνουν τα Μνήματα, οι Τάφοι και τα Ηρώα των Προγόνων σου. Δεν θα μπορώ να στείλω εςέμες και άλλα χέσεμεσα με το κινητό,το αϊπάντ ή τάμπλετ. Θα έχω, όμως, την Καλημέρα μου με τον Γείτονα, τον Φίλο, τον Αδελφό μου, τον τρανό Ηλιο. Δεν θα μπορώ νά έχω συναγερμούς καναδά και πόρτες ασφαλείας αυστραλίας, κάμερες και φουσκωτούς σεκιουριτάδες, δεν μου χρειάζονται, ούτε οι πόρτες τους, ούτε οι σύρτες τους και τα ντουβάρια τους. Δεν θα μπορώ πάω τα σκυλάκια τους για μπάνιο, για περιποίηση, για κούρεμα και κορδελάκια, για βόλτα καί χέσιμο καί πικνίκ στα πάρκα με φρίσκις, ο φιλάνθρωπος. Προτιμώ τα Παιδιά μου έστω και σαν τεκμήρια διαβίωσης με αμκα, αφμ και με τεκμαρτό εισόδημα. Δέν θα μπορώ να πάρω τα φάρμακά μου από τους πράκτορές τους φαρμακοπώλες (αυτοί της σαντόζ τους λένε φαρμακοποιούς) έστω και τα ληγμένα γεννόσημά τους για να θεραπευτώ από τις τεχνητές τους αρρώστιες πού φύτεψαν στο κορμί μου, στο Είναι μου (έ κύριε επίτροπα μιζάνθρωπε αβραμόπουλε το 2009).Μέ εσένα Έχω την Ψυχή μου Ζωντανή και Γερή, αυτοί οι φαύλοι είναι άψυχοι. Δέν θα στήνομαι στις ουρές ανθρωποεμπόρων του μαμωνά, τού ίκα τους, του πεδύ τους, των πολυκλινικών κατ΄επίφασην ιατρείων τους, Έχω τα Ασκληπιεία μας, τον Ιπποκράτη μας, αυτά μού φτάνουν. Δεν θα μπορώ να παρακολουθήσω μία όπερα του πουτσίνι τους ή του μπρέχτ τους ή έστω του μπετόβεν τους, σε ήχο μι ελάσσονα πλάγιο του δευτέρου για διασκέδαση. Προτιμώ την Ψυχαγωγία μου. Έχω την Λύρα μου, την Ασκαυλό μου, τον Ζουρνά και το Νταούλι μου, έχω τα Τραγούδια μας, τους Χορούς Μας, τα γκρεμισμένα και καταχωμένα (προσωρινά!!!!) από τα βέβηλα χέρια τους Θέατρά μας, τους Βάκχους μας, τους Σειληνούς μας, τους Σατίρους μας, έχω τον Διόνυσο, τον Απόλλωνα, τις Μούσες Μας, τους Γάμους και τα Πανηγύρια μας. Δεν θα μπορώ να πιώ τις κοκακόλες τους, τις αμίτες τους, τις πράσινες νεράϊδες τους, τίς μαύρες μαργαρίτες τους, τις κονσέρβες νερά τους και άλλα κριθαροκίνητα ταριχευμένα τοξικά ζουμιά τους. Έχουμε τα γλυκά μας Περιβόλια, Αμπέλια και Μποστάνια. Δεν θα μπορώ να πάω στά ινστιτούτα ομορφιάς τους, της παχυσαρκίας τους, στα γυμναστήριά τους, στα ντοπαρίσματά τους και στα κολλαγόνα τους, ούτε στά κομμωτήριά τους για βαφές καί περτσινώματα στις μύτες, αυτιά, φρύδια χείλη και αλλού. Κρίμα..Δραχμούλα μου, δεν θα μπορώ να κάνω ούτε και δερματοστιξίες (ταττού) για να είμαι ίν. Κρίμα..κρίμα κι άδικο Δραχμούλα μου. Δεν θα μπορώ να τζογάρω στις τζογαδερί τους, στα γήπεδά τους, στις αρένες τους, να ρίχνω λέλουδα στις μπουζουκερί τους, στα σκυλάδικά τους, στα γαυγάδικά τους, στις σάχλες τους. Δεν θα μπορώ να επισκεφτώ (τουριστικώς) στημένος στις ουρές τους, τον ομιχλώδη σκοτεινό βορρά τους, να θαυμάσω έναντι παχυλού εισιτηρίου, τα φυλακτήρια τών κλεμμένων αρχαιοτήτων Μας, στα λούβρα, στα βερολίνα, στα γκλάφτεν γκλούφτεν μόναχά τους, στα παρίσια τους, στα βρετανικά και στις ρώμες τους.

Δεν θα μπορώ να μάθω τις γλώσσες τους, την απαιδεία τους, την αμορφωσιά τους, στα ανθελληνικά τους απάνθρωπα, εργαστήρια στραμπουλήγματος μυαλών και λαρύγγων, άς μάθουν αυτοί την Δική μου, εάν μπορούν οι μισητοί ζηλιάρηδες. Εξ άλλου οι δικές τους διάλεκτοι, είναι κλεψίτυπα Ελληνικά. Δεν θα μπορώ να πάω παραθαλάσσιες διακοπές, ως στεριανός, για να βρώ δροσιά στις κατουρημένες πισίνες τους, στις σαμπρέλες τους, και να φάω κατεψυγμένα ψάρια σενεγάλης, νά κολυμπάω ξέρω,μού φτάνει. Δέν θα μπορώ ως υπ-άνθρωπος να πάω Μύκονο, όπως κάνει το κάθε περήφανο γκέυ άθυρμα και καλλιτεχνικό σκύβαλο (μέρες πού είναι) και φρόκαλο όπως ο λάκης, η ελένη, ο φώτης, ο τρύφωνας, η σκορδοφαίη, ο γκλιτσλιάγκας όπως και το κάθε κουνιστό ίνδαλμα ή επώνυμο βλαχαδερό, ο κάθε ποδοσφαιρισταράς ή τραγουδισταράς, με μπάρμπα στην κορώνη και βίλα στην εκάλη ή έστω κατά πολιτεία μεριά. Εκεί όπου κείται ο τάφος, ο τύφος και το επιδοτούμενο επιχορηγούμενο ίδρυμα(και από εμένα με το ζόρι κατά τον νόμο τους )μεγίστου μουλαρόσπορου, πρώην κωφού, λιποτάκτη, θαμώνα των ηλυσίων, ευρωλιγούρη ευπατρίδη, και εθνάρχου. Δέν θα μπορώ να μετακινούμαι με απαστράπτοντα ι.χ. μερσέντες, με άουντι (audi= αυδή)πόρσε, όπελ, σκόντα και καγιέν με ή άνευ κοτσαδούρας. Γιατί να πληρώνω ντουμάνια, διόδια, τέλη κυκλοφορίας, κτέο, συνεργεία επισκευών, ασφάλιστρα, και άλλα τέλη με φπα πάντα, στα αχόρταγα άπληστα ταμεία τους. Ο λιάπης Δραχμή μου της γνωστής δυναστείας, πριν καιρό, μού έδειξε τον δρόμο, όπως κι τ΄ άλλα καλά παιδιά, της ίδιας καί παραπλήσιας δυναστείας και συνομοταξίας κατά καστρί καί αγράμπελης μεριά. Έχω το ποδήλατό μου, τα ποδάρια μου, τόν υπομονετικό Γάϊδαρό μου, τις κοπριές του, το κάρο μου, την Ελληνίδα πολυθρέφτρα Ύπαιθρο Γή μου. Αυτοί δραχμούλα μου, οι κακεντρεχείς και μνησίκακοι τί εχουν;

Δεν θα μπορώ να εκμεταλλεύομαι λαθροεισβολείς, άθλια πληρωμένα από τα αόρατα διευθυντήρια άρρωστα αποβράσματα, αθώες ψυχές, άθλιων εμπόρων σάρκας και ναρκωτικών, δέν είναι άδικο; Δεν θά μπορώ να έχω φιλιππινέζες, πακιστανούς δούλους, ινδούς υπηρέτες, αλβανούς γκάνστερ εραστές, τύπου απαγωγέα λεωφορείου Άντών΄ (εάν θυμάσαι στο Σχολάρι Θεσσαλονίκης), γωργιανούς «ομογενείς», δολοφόνους, ληστείες, φονικά ακατανόμαστες απατεωνιές. Όχι δεν θα μπορώ να έχω, και άλλα φθηνά εργατικά χέρια στις μανωλάδες μου, στις εποχικές μου μπίσνες, για να μπορώ να παίζω τάβλι και μπιρίμπα και να ρίχνω πασιέντζες. Δεν θα μπορώ να έχω κότερα, ελικόπτερα και θαλαμηγές, τζέτ, και άλλα βι άι πί, ρόλεξ, θυρίδες, αδάμαντες σβαρώφσκυ, πράντα και μπούλγκαρι, κρύσταλλα βοημίας , κρίμα..δέν θα μπορώ να αγοράζω πλαστικά γυαλιά ηλίου, σιντί και μπιχλιμπίδια από τον κάθε κακόμοιρο περιπλανώμενο συνεγαλέζο, κογκολέζο,μπανανέζο και άχθος αρούρης τζαμποκινέζο.

Κρίμα Δραχμούλα μου… κρίμα, δεν θα μπορώ να έχω καταθέσεις, άυλους τίτλους, μετοχές, δομημένα ομόλογα, ρέπος..νά φοροκλέπτω, να φοροδιαφεύγω με ή άνευ λίστας, ούτε να είμαι λήσταρχος, μέ την εγγύηση του παπαδήμιου, τού στουρνάρα, του κάθε τυρρανόσαυρου μητσοτάκη εθνοσωτήρα και άλλων έγκριτων αρχολίπαρων κηφήνων και κρατικών φορέων, βολεμένων εχθρών σου τύπου, ντόρας, ανισόρροπου άδωνη, βούδα κωστάκη, λαλιώτη, θεοχάρη, ποτάμη, στρίγγλας λάμιας σπυράκη, κουμουνιστή πολλαβαρηγκλέτσου, μπεκρούλιακα μπουτάρη, άνθιμαγιαστούρα του κάθε μαστούρα, χλεμπονιάρη καμήνη, χοντροκωλαρούς γαρουφαλιάς, πτυχιούχων περισπούδαστων παπαρολόγων, δημοσιολόγων και άλλων έγκλειστων στην γαλιάντρα, τύπου γερμένου άκη και ατσαλάκωτου παπαγεωργόπουλου κ.α. Αγαπάω Δραχμούλα μου τη Ζέστη μας, μισώ τα αίρκοντίσιονερ τους, τούς ψυγειοκαταψύκτες τους, μού αρέσει η ευκρασία Μας, ο Ζωδότης Ήλιος μας, τά γάργαρα τρεχούμενα νερά μας, τα δροσερά Πλατάνια μας, οι περήφανες σκιερές Οξιές Μας, τα Τζιτζίκια Μας, τα ζουμερά Περιβόλια Μας, ο Βασιλικός και ο ασβέστης μας, τα Δελφικά παραγγέλματα Μας.

Δραχμή μου, ένα πράγμα θα ΕΧΩ σίγουρα. Σού το υπόσχομαι, δεσμεύομαι εσαεί, απέναντί σου. Την Μαλακία μου. Ναι, Δραχμούλα μου, θα εξακολουθήσω να ΕΙΜΑΙ Μαλάκας. Διότι, αυτοί οι ιερόσυλοι πού σε κατήργησαν ντέ και καλά με το έτσι θέλουν και οι βέβηλοι πού καθημερινά σε Υβρίζουν προκαλώντας την ΄Αττην, δεν μπορούν να είναι ούτε μαλάκες για νά συγκριθούν καί μαζί σου. Ειρήσθω εν παρόδω, η Μαλακία προϋποθέτει Σωματική Ψυχική Υγεία καί προπάντων αρτιμέλεια. Πόσο μαλάκας μπορεί να είναι κάποιος σακάτης κι ανόητος άς πούμε γάπ, σημίτης, βενιζέλος, παμφάγος γουρουνοειδής πάγκαλος, λιάπης της κουάλαλουπούρ, τομπούλογλου, ή έστω τύπου λυσσασμένης ύαινας σε οίστρο σόϊ- μπλέ, μπεκρούλιακα ντράγκι ή άλλου χλεχλεσούλτς άπλυτου βουτηρομπεμπέ υπαλλήλου κουνιστού ντράγκυ υποταγμένου υποτακτικού της novo ordo seclorum,της γαμψομύτας σαύρας και της μανδαμχίτλερ αντζέλικαςμέρκελ, κουνιστού οπισωγλέντη ευρωπ(έ)ου και κτηνοβάτη κιτρινιάρη γερμανού ή φασίστριας λεπεν-ού; Όχι πές Μου, γλυκιά Δραχμούλα μου, δεν θά είμαι χαρούμενος κι ευτυχισμένος μαζί σου!

Εγώ, λοιπόν, Δραχμούλα μου και Αρτιμελής Είμαι και Σωματική Υγεία έχω, (προς το παρόν)άρα μπορώ και να φαντασιώνομαι, να ονειρεύομαι, να....καί νά μαλακίζομαι, προκειμένου να κατευνάσω–μαλακώσω καί ησυχάσω, το εν στύση ευρισκόμενο (κατά περίπτωση)Οργανό Μου. Αλλοίμονο ποιούς, τι, και πότε, θα έχω Φαντασιωθεί, θα τούς έχω μπροστά σου, ίνα επιφέρεις ως άλλη Νέμεσις , την των τοιούτων καθαρμάτων, κάθαρσιν.

Λοιπόν, Πλούσια Δραχμή μου, Καλώς να ορίσεις ..σέ περιμένω.. ο φτωχός.

Ο παντοτινός, Μαλάκας Φίλος Σου …μη πεπτωκώς Πολίτης.-

*Δράγμα: εκ των δέσις + άγμα > δέσαγμα > δέραγμα > δράγμα. Δένω, δηλαδή, μέσα στο χέρι αυτό που πρόκειται να κόψω- κυρίως όσο ο θεριστής δύναται να περιλάβει στο αριστερό του χέρι, διότι με το δεξί του επιδέξια δρέπει και θερίζει κατά τον μήνα θεριστή (τρύγο) τον σίτο < ιστό. Δραγμή, δαρχνά (ρα>αρ, γ>χ), δράξ, δραχμή, δράγδην, δραγματεύω, δραγμεύω, δραγμίς, δραγμός, δραξιά, δράσσομαι (γσ>σσ), αδράχνω (α, επιτατ.), αδραχτά, αδραχτικός, αδράζω (γι>ζ), άδραγμα.

Σχέδιο: Μελάνι-χαρτί

του Γερ. Γ. Γερολυμάτου

(δανεισμένο για την περίσταση)