Χρήστος
Γιανναράς
Γνώρισε δοκιμασίες
σκληρές ο Ελληνισμός από τότε που συρρικνώθηκε, για λόγους αδήριτης ιστορικής
αναγκαιότητας, σε εθνικό κράτος. Κινδύνεψε, όχι λίγες φορές η κρατική του
υπόσταση, απειλήθηκε επανειλημμένα η εδαφική του ακεραιότητα, ξεριζώθηκαν
ελληνικοί πληθυσμοί από κοιτίδες πανάρχαιες καταγωγής τους. Εζησε πολέμους,
ξενικές κατοχές, φτώχεια, βασανιστικές στερήσεις, προδόθηκε ή αδικήθηκε βάναυσα
από «συμμάχους» και «προστάτες». Γεύτηκε την ντροπή ώς το μεδούλι της ψυχής του
ο Ελληνας για σπιθαμιαίους ηγέτες του, ανίκανους, εγωλάγνους, ξιπασμένους
μεταπράτες ιδεολογιών, που δίχασαν τον λαό και τον ματοκύλισαν. Χώρια η πίκρα
και ο καϋμός για την προγραμματική στο κράτος απαιδευσία που εξασφάλιζε
ευκολότερη εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων – την παγίωση του πρωτογονισμού του
αποκαλούμενου «πελατειακό κράτος».
Θα
μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, όχι επιπόλαια, ότι στη δραματική αυτή διαδρομή
των δύο αιώνων κρατικού βίου, είχαν οι Ελληνες κάποια αντιστηρίγματα σθεναρά:
Είχαν γλώσσα, που την πίστευαν ατίμητο κληροδότημα, παθιάζονταν για την
ακεραιότητά της. Είχαν ζωντανή ιστορική συνείδηση, αντλούσαν αυτοπεποίθηση και
κριτήρια αρχοντιάς από την Ιστορία τους. Συνέχιζαν, έστω εθιμικά, τυπολατρικά,
αλλά διέσωζαν τη διαφορά του εκκλησιαστικού «τρόπου» από την ατομοκεντρική,
νομική θρησκευτικότητα.
Σήμερα και
τα τρία αυτά αντιστύλια έχουν μάλλον απολείψει: Η ασυλία της αγλωσσίας καλύπτει
αναρίθμητο πλήθος δημόσιων αγορητών, μέχρι και πρώην πρωθυπουργούς. Ετσι και ο
ανταποκριτής της Κρατικής Τηλεόρασης μπορεί να μεταδίδει, καθημερινά,
ανακοινώσεις του Διεθνή Νομισματικού Ταμείου (ναι: το διεθνές, του διεθνή!!).
Χωρίς να διανοείται κανείς να του διακόψει την ανταπόκριση και να τον απολύσει
παραχρήμα. Σήμερα, παράλληλα, λογαριάζεσαι σαν «προοδευτικός» πολίτης μόνο αν
δηλώνεις μαχητικός αντι-πατριώτης διεθνιστής και προπαγανδίζεις στην τηλεόραση,
πουλώντας εντυπώσεις, ότι οι Ελληνες, τετρακόσια χρόνια υπόδουλοι στους
Τούρκους είχαν άνετο βίο, και το 1821 επαναστάτησαν μόνο στοιχεία του
κοινωνικού περιθωρίου, ληστοσυμμορίτες πλιατσικολόγοι. Σήμερα, τρίτο, έστω και
η υποψία για τη διαφορά του εκκλησιαστικού γεγονότος από τη φυσική, την
ενστικτώδη θρησκεία του ατομοκεντρικού νομικισμού απουσιάζει προκλητικά από τον
επίσημο λόγο των κορυφαίων της τυπολατρίας.
Δεν
μοιάζει να υπάρχει κανένα συλλογικό, βιωματικό αντιστήριγμα, στόχος κοινός που
να εξασφαλίζει τη συνοχή των Ελλήνων. Τα κριτήρια που διαβαθμίζουν την ποιότητα
της ζωής, τη χαρά της ζωής, είναι αποκλειστικά και μόνο οικονομικά, μετράνε την
καταναλωτική ευχέρεια. Καθιέρωσε αυτά τα κριτήρια μια συγκεκριμένη πολιτική,
υπηρετική του πελατειακού κράτους: πολιτική ασύδοτων παροχών, επιδοτήσεων,
χαριστικών διορισμών και σκανδαλωδών συνταξιοδοτήσεων, ατιμώρητης λεηλασίας του
κρατικού ταμείου, για να εξαγοραστούν ψήφοι.
Το κλίμα
που δημιούργησε αυτό το πολύχρονο και ξέφρενο γλεντοκόπι της ασύδοτης
κομματοκρατίας, διέλυσε (στην κυριολεξία) τον κοινωνικό ιστό, μετέβαλε την
κάποτε ελλαδική κοινωνία σε ζούγκλα ακοινωνησίας, πρωτόγονων εγωκεντρικών
θωρακίσεων. Ο πολύ πρόσφατος μανιασμένος διχασμός οπαδών του «όχι» και οπαδών
του «ναι» δεν αντιθέτει πολιτικές επιλογές, πεποιθήσεις, ιδεολογικές
σκληρύνσεις.
Μοιάζει
μάλλον να συσπειρώνει τον ορμέμφυτο, άλογο πανικό για το ενδεχόμενο απώλειας
της ευμάρειας ή αποκλεισμού κάθε προοπτικής για κατάκτηση της ευμάρειας.
Ο,τι
ονομάζουμε παρακμή είναι, ακριβώς, η παραίτηση των πολλών από το άθλημα των
σχέσεων κοινωνίας. Για να «κοινωνήσει» ο άνθρωπος τις εμπειρικές του
πιστοποιήσεις, αλλά και τις σκέψεις, τις κρίσεις, τις γνώμες του, πρέπει να
διασώζει την ετοιμότητα να αναγνωρίσει στον άλλον ή στους άλλους μιαν ορθότερη
ενδεχομένως πιστοποίηση, άποψη, οπτική – να δεχθεί - παραδεχθεί πιθανό του
σφάλμα, έλλειψη, αστοχία, επομένως την ανάγκη να προσλάβει και αξιοποιήσει αυτό
που ο άλλος τού προσφέρει. Αυτή την κοινωνική ετοιμότητα την αποκλείει ο
πρωτογονισμός της εγωτικής αυτάρκειας, το ένστικτο αυθυπεράσπισης,
αυτοθωράκισης, επιβολής. Υπερασπίζοντας την ποδοσφαιρική ομάδα που επέλεξα, το
κόμμα που ψηφίζω, τις ιδεολογικές μου πεποιθήσεις, τη θρησκευτική μου «πίστη»,
τις κρίσεις-γνώμες μου για πρόσωπα ή γεγονότα, υπερασπίζω ενστικτωδώς (γι’ αυτό
και συνήθως ανεπίγνωστα) το εγώ μου, την αυτοκαταξίωσή μου, την αυτοπροστασία
μου. Αυτή η υπεράσπιση είναι ορμέμφυτη, λογικά ανεξέλεγκτο ένστικτο, τυφλή
ανάγκη.
Η
αντίσταση στην επιθετική εγωτική αυτοάμυνα, η ελευθερία από τον ορμέμφυτο
εγωκεντρισμό, συνιστά ό,τι ονομάζουμε «καλλιέργεια» του ανθρώπου, «πολιτισμό».
Να είχες κατακτήσει πολιτισμό και να τον απεμπόλησες, το λέμε «παρακμή», το να
είσαι πάντα καθηλωμένος στον κτηνώδη ατομοκεντρισμό, το λέμε «βαρβαρότητα». Στη
σημερινή Ελλάδα, η παρακμιακή εγωπάθεια διαλύει κάθε λειτουργία σχέσεων
κοινωνίας της ζωής και της χρείας. Στις συζητήσεις των άλλοτε φίλων, των
γειτόνων, των άγνωστων της ουράς στα ΑΤΜ, είναι αδύνατο να πραγματωθεί
συν-ομιλία. Ολοι τα ξέρουμε όλα, είμαστε όλοι φανατισμένα σίγουροι ότι
κατέχουμε την αλάθητη αλήθεια.
Κάθε ένας
μας σήμερα είναι απόλυτα βεβαιωμένος ότι διαθέτει την απόλυτης εγκυρότητας πηγή
πληροφοριών: Κάποιον γνωστό ή γνωστόν γνωστού από τον οποίο και εξασφαλίζουμε
την αυθεντική είδηση!
Κατέχουμε
όχι μόνο την εγγυημένα ορθή ερμηνεία γεγονότων, δηλώσεων, ενεργειών των
διαχειριστών της ζωής μας, αλλά ξέρουμε με αράγιστη σιγουριά και τις προθέσεις
τους: Πού απέβλεπαν, σε τι αποσκοπούσαν, τι σχεδίαζαν κρυφά και προετοίμαζαν
ύπουλα ή ευφυέστατα οι άρχοντες, που το εγώ μας έχει επιλέξει να τους θαυμάζει
ή να τους βδελύσσεται.
Η ανάκαμψη
από μια τέτοια κατρακύλα στον πρωτογονισμό της ανάγκης για εγωτική κατασφάλιση
και υπεροχή δεν κατορθώνεται σε εβδομάδες ή μήνες, ούτε με την τυφλότερη δυνατή
πειθάρχηση στον εξανδραποδισμό που επιβάλλουν οι «προηγμένες» κοινωνίες των
κοιτίδων του ατομοκεντρικού παλιμβαρβαρισμού. Μοναδικό όπλο μιας συλλογικότητας
για να φτάσει να γίνει κοινωνία, να ελευθερωθεί είτε από την «προηγμένη»
καταναλωτική αποκτήνωση είτε από τον βυθισμό στην εξαθλιωτική φτώχεια, μοναδικό
όπλο-μέσο-εργαλείο είναι η πολιτική. Η ζωή μας και η ποιότητα της ζωής μας, το
γόνιμο ή το εφιαλτικό μέλλον των παιδιών μας, θα κριθούν από τις πολιτικές
επιλογές μας: Χρειαζόμαστε πολιτικούς με νοο-τροπία κοινωνικού αναμορφωτή, όχι
διαχειριστή συνταγών καταναλωτικής βουλιμίας.
Κυρίως:
χρειαζόμαστε σοβαρότητα, όχι άλλα καραγκιοζιλίκια.
-Απλά, Υπέροχα Λόγια καί η Ουσία τών πραγμάτων. Ομως πάρε καί τό παρακάτω σέ εκλαϊκευμένο λόγο, Αγαπητέ Γεράσιμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Πνευματική (μαςΠ γλωσσοπενία
Τελικά δικαιώνεται απόλυτα ο αείμνηστος Νίκος Τσιφόρος ο διαχρονικός, καί στην εποχή μας. Με μία βασική διαφορά. Εκείνος καταπιάστηκε με «τα παιδιά της πιάτσας», εκείνα «τα παλιόπαιδα τα ατίθασα»…καί άλλα παιδιά! Οι Ήρωές του, οι άνθρωποι καί τα κουτσαβάκια του καιρού του, άνθρωποι της αξιοπρεπούς φτώχιας, καί της ψείρας, άνθρωποι πανούργοι, κατεργάρηδες, καταφερτζήδες για να χορτάσουν την πείνα τους, καί τελικά…”της στενής”, καί όχι όπως οι σημερινοί μολυσμένοι, της ρεμούλας, της μίζας, των βατοπεδίων, των οφ-σόρς, των ερμαφρόδιτων, των χορηγιών – άκου χορηγία η αρπαχτή!!!, του ώχ!!! αδερφέ, του τυχοδιωκτισμού, τού δεν βαριέσαι καί της φυγοδικίας, τού επιδόματος παιδοφιλίας, μαζοχισμού, διαστροφής, κλεπτομανίας, φετιχισμού, τού άνομου και τού ανήθικου.
Η γλώσσα του, για τον ασύγκριτο Νίκο Τσιφόρο πάντα, η γνωστή των συναφιών, διαμάντια κατεργασμένα η κάθε του λέξη. Απόλυτο νόημα, γλαφυρότητα, κυριολεξία, παραστατικότητα, άρωμα δροσιάς καί ευφροσύνης. Απόλαυση σκέτη! Ο γλωσσικός καθρέφτης τού τότε, παντοτινού αειθαλούς, Νεοέλληνα.
Ενώ τού σημερινού καταναλωτή ναιμεναλλαέλληνα;!. Καμαρώστε ή μάλλον απολαύστε παρακάτω μερικά σταχυολογημένα αργκολαικομαγκίζοντα «μαργαριτάρια», παραδείγματα της σημερινής οχλοποιημένης πλέριας θολοκουλτουριαρίστικης χοάνης, καί βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Βέβαια δεν αφορούν οι «αδάμαντες» τούτοι μόνον την καθημερινή μας συναναστροφή – επικοινωνία, πού ο πλούτος των Ελληνίδων λέξεών μας περιορίστηκε με πλούσια ένδεια μεταξύ σκελών καί γάστρας, αλλά καί τόν έντυπο τύπο, τόν ραδιοφωνικό, τόν τηλεοπτικό, τόν επιστημονικοφανή, τών ντεμέκ καί τών εμπορικών συντεχνιών ακόμη!
Μια πρόχειρη ματιά στις επιγραφές των πάσης φύσεως καταστημάτων, προκαλεί εμετό διαρκείας. Εμ!!! εκέινα τά γκαντζουφικά γκρίκλις τών αφισών, τών περιοδικών!!! μόνο αηδία αποπνέουν καί σαπρία!!! Ένα απίστευτο λεξιλόγιο καί ασύλληπτης ρυπαρότητας μόλυσμα, ένα φρικιαστικό πολυπολιτισμικό λεκτικό χαρμάνι. Παντού στην καθημερινότητά μας κυριαρχεί ό εκχυδαϊσμός της γλώσσας η αργκό τής φυλής τού ζουρλομανδύα, τού υποκόσμου, τών χουλιγκάνων, τών γηπέδων καί η κακοποίησή της ξεπέρασε φαίνεται κάθε όριο αντοχής καί ανοχής. Μήπως καί αποδοχής; Αφήστε πού καταργήθηκαν οι πτώσεις, οι χρόνοι, τα άρθρα, οι εμπρόθετοι προσδιορισμοί, το νόημα το περιεχόμενο, η κυριολεξία καί η γλώσσα μας κατάντησε, από γονιμοποιός καί τροφοδότης ΟΛΩΝ των γλωσσών, φτωχός συγγενής καί επαίτης του πεζοδρομίου. Λοιπόν, έχουμε καί λέμε, καί μιλήστε βατραχόμυαλα – γιά λίγο – σάν άνθρωποι…πάμε πλατεία:
πήρα φάξ = το κατάλαβα, βισματώθηκα = έχω πολύ δουλειά, η γκόα = η ρέιβ γκόμενα, στην πίπα σου ρε = βούλωστο ρε μακάκα, έφαγα φλάς = μού ήρθε ξαφνικά, κουκουρίκου= δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, στην ψύχρα = στα ίσια ή καί κατάμουτρα, τσάγια τσίου = άντε για, δεν το συζητώ = κι όμως μόνο αυτό κάνω συζητώ καί φλυαρώ ακατάσχετα, φιδέμπορας = ο ψεύτης καί απατεώνας, γκλίτς-μαν = το βλαχαδερό, την σούταρα = την έδιωξα, άμπζολουτ = η θεογκόμενα, ξινιάρα= η άσχημη γκόμενα, ξέρει γαλλικά καί πιάνο = ο αισχρολόγος, μη μου ξηγιέσαι ντεκλαρέ = μη μου κάνεις τον μάγκα, μην καρφώνεσαι = μην προδίδεσαι, κάνει τον σιμήτη = κάνει τον κινέζο, ρούχλας = ο τεμπέλης, κουραδοκόφτης = το στρίγκ βρακί, γαύρος = ο κ-οπαδός του ολυμπιακού, βάζελος = ο κ-οπαδός του παναθηναϊκού, χανούμισσα = ο κ-οπαδός της Άεκ, τα πήρα στην κράνα = νευρίασα, ξελαμπικάρω = ξεδίνω ή χαλαρώνω, έφαγα αγγούρι ή παλούκι = είχα πολύ δουλειά, έχω δόντι = έχω μέσον, φατσοκόφτης = ο πορτιέρης των κλάμπ’ς, τα βρήκα μπαστούνια= δυσκολεύτηκα, ξεκόλλα = σύνελθε, ο πλατείας γκαμπριολέ = ο καράφλας, γκάζιας = ο μηχανόβιος, ο λεπά = λευτέρης πανταζής, τσίσια = τές πα = τέλος πάντων… καί άλλα ακατανόμαστα ίνα επαληθευθεί το ρηθέν: ενώ οι μισοί Έλληνες ξενιτεύονται, οι υπόλοιποι πού εξακολουθούν να διαμένουν στην Έλλάδα προσπαθούν να την μεταβάλλουν σε ξένο κράτος!!! >>>>>>
>>>>>>>>>>Όλα αυτά καί άλλα πολλά ακόμη παραδείγματα, πού ο καθένας τούτη τη στιγμή θυμάται καί σίγουρα έχει ακούσει, είναι απλές ενδείξεις ότι η Ελληνική μας γλώσσα νοθεύεται, υποχωρεί, αποδυναμώνεται καί σταδιακά περιέρχεται σε μαρασμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι διεισδύσεις βαθαίνουν από χρόνο σε χρόνο τα ξένα – εχθρικά ανθελληνικά – προγεφυρώματα εδραιώνονται. Ο απογλωττισμός μας, ίσως να είναι μια από τις ύπουλες μεθόδους της βάρβαρης κυρίευσης τόσο τού πνευματικού μας, όσο καί της άπληστης διαχρονικής εκμετάλλευσης του «όποιου» παραγόμενου πλούτου μας. Έτσι μάλλον – συν τοις άλλοις – βλέπουν τα “κατοχικά;” διευθυντήρια τη χυμώδη καί γόνιμη γλώσσα μας, τη Γλώσσα Ολάκερου τού Κόσμου, να μεταβληθεί σε αφυδατωμένο «νεκρό» μουσειακό έκθεμα καί να περιπέσει στην ερευνητική αρμοδιότητα των ελληνιστών καί «φιλλελλήνων» στα ξένα ερευνητικά κέντρα. Αλλοίωση όμως λεκτική, προφορική καί μορφική τής γλώσσας σημαίνει αλλοίωση της σκέψης, της διανόησης, ιδεολογική αποξένωση καί εξώνηση τής ελευθερίας. Γιατί η γλώσσα καί η ελευθερία συνυπάρχουν, συμπορεύονται, είναι αλληλένδετες αφού, το ίδιο αίμα τις ζωογονεί!
Στην εποχή μας πού τα πάντα αναταράσσονται καί ισοπεδώνονται καί η Εθνική συνείδηση των Λαών πάσχει, έπρεπε ή μάλλον πρέπει η Ελλάδα μας να ξεχωρίζει καί να διακρίνεται στις κλασσικές, στίς ανθρωπιστικές καί ιστορικές σπουδές. Επιτέλους πρέπει να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος καί να δοθεί, γιατί όχι, ένα μήνυμα αισιοδοξίας καί ελπίδας στην πάσχουσα ανθρωπότητα.
Έτσι, λοιπόν, έάν «χάσουμε» καί την γλώσσα μας, θα χάσουμε καί την ελευθερία μας;.
΄Ε!!! Oμoρφάντρες μου; έχει γούστο!!! Άαααχ Κούλα!.
Δέστε τους, λοιπόν, μέ αλυσίδες ή αφαιρέστε τους από τήν κεφάλα σας, αυτούς τούς άθλιους ρυπαντές.-
Αρτάνη
υ.γ. αφιερωμένο μέ αγάπη εξαιρετικά, στούς βατραχόμυαλους καί τής κινητής τηλεφωνίας πού θέλουν να μιλούν σαν άνθρωποι. Τό λέει και η ρεκλάμα!!! στούς τηλεορασόπληκτους, χαρατσόπληκτους, νεόπτωχους, διαχρονικούς νεοβαρβαρίζοντες.. καί τού υποκόσμου, πού τολμούν οι αναιδέστατοι νά διαμορφώνουν συμπεριφορές καί χαρακτήρες.-
Ωμεγάλφας
΄Επί τη 41η ιστορική επετείω αποκαταστάσεως της δημοκρατίας, πολλά τα ετη (σου), τιτανοτεράστιε Φαέθωνα
ΑπάντησηΔιαγραφή-Ήταν σαφής, σαφέστατος ο Πατέρας του. «Εάν ποτέ πάρεις τα χαλινάρια στα χέρια σου, θα καταστρέψεις τη χώρα..». Και είχε συγκεκριμένους λόγους ο Πατέρας, να πιστεύει κάτι τέτοιο. Γνώριζε πώς μια ζωή ήταν φιλόδοξος, αρρωστημένος, φαύλος, αρχομανής, άπατρης, ρίψασπις, αγύρτης, εκβιαστής, μπεκρούλιακας, χαρισματικά λαοπλάνος, επιπόλαιος. Με τα πολλά λόγια όμως, με τις διάφορες καί θορυβώδεις αλχημείες του, τα μπλά-μπλά του, τη μαλαγανιά του, τα δικολαβίστικα τσαλίμια του, τις απατηλές καί συνάμα απίστευτες υποσχέσεις του, τα «έξυπνα» ταχυδακτυλουργικά του κόλπα, κατάφερε κάποια στιγμή καί πήρε επιτέλους! τα ηνία, του πολυπόθητου άρματος του ‘Ήλιου στα χέρια του, τότε, στις «τρείς του Σεπτέμβρη (του 1974) να περνάς», με σύμβολο το πράσινο διάδημα ..κλεψίτυπο ενός αγάλματος της ελευθερίας!!!! κατά εσπερία μεριά. Όπως έκαμε, ολίγον ενωρίτερα ο άλλος ο κωφός ηνίοχος, ο επί 11 συναπτά έτη τρόφιμος των Ηλυσίων και του πρυτανείου, όταν αποκατέστησε (εδώ κλαυσίγελως) την ΝεωνΔεινωνκρατία με σύμβολο τόν κλεψίτυπο πυρσό του ιδίου αγάλαματος… εάν ενθυμείστε!! Και αμέσως άρχισαν να συμβαίνουν άλλα πράγματα. Οι γνωρίζοντες, οι έχοντες καί οι κατέχοντες έβλεπαν, άκουγαν καί έμεναν κατάπληκτοι. Ανησυχούσαν μάλιστα καί φοβόταν για το πού το πάει το άρμα! του ‘Ήλιου. Πορεία προς Ανατολάς καί μαζί πορεία προς τη Δύση. Προς Βορρά αλλά καί Νότια, σ΄ όλα τα μήκη καί πλάτη. Οι περισσότεροι ούτε πού καταλάβαιναν τι τους συνέβαινε, τους πότισε μανδραγόρα ο ευνούχος ηνίοχος! Θέσεις, διορισμούς από τα παράθυρα, διάλυση των κοινωνικών ιστών αναποδογύρισμα θεσμών, ηθών καί εθίμων, μίζες, αρπαχτές, ενθηλακώματα, όπως και οι προκάτοχοί του και οι εκκολαπτόμενοι συριζαστεροί διάδοχοί του, με σήμα το ρόζ μισό βιβλίο κλεψίτυπο κι αυτό του ίδίου (συμπτωματικά;) αγάλματος. Ένας αέρας σαπρίας, διαφθοράς πού να σού δένεται κόμπος η ψυχή, μέχρι το λαιμό του ζιβάγκο. Επειδή είχε μανία να φτάσει ψηλά, μιά ανέβαινε, καί μιά έκαμνε βουτιά κάθετη, κι όποιον πάρει ο Χάρος .. καί όπως ήταν φυσικό, όλα άρχισαν να αντιστρέφονται. Λιμοί καί καταποντισμοί, σκοταδισμοί καί ερέβη, καί η μία συμφορά να διαδέχεται την άλλη. Τίποτα πλέον δεν έμεινε όρθιο. Καθημερινά λιτανείες, αποκηρύξεις, επίσημες κατάρες καί αναθέματα. Αυτός, ο ηνίοχος του ‘Ήλιου, κλεισμένος στο τρελoπράσινο φανταχτερό του άρμα, με μερικούς δικούς του συνεπιβάτες αυλοκόλακες, καί με άλλες τόσες παρδαλές παστρικές, προκλητικός καί αλαζών, χωρίς χαλινάρια πια, χωρίς συναίσθηση, πετούσε στα σύννεφα της καμαρίλας. Κάπου-κάπου έκαμνε καί μερικές κρουαζιέρες με θαλαμηγές επιστήθιων φίλων του κατά ελούντα μεριά ή καί υπερατλαντικά αεροπορικά ταξίδια με στρουμπουλές αεροσυνοδούς, ο σιδερένιος ηνίοχος.>>>>>>>
>>>>>>>>‘Έκτισε με τά χεράκια του καί «καλλιεργούσε» και με χορηγίες άλλων ομοίων κολλητών του, μία αγράμπελη, μερικών εκατοντάδων τετραγωνικών μέτρων, για να ξεκουράζεται καί να παίρνει μία ανάσα δροσιάς...κάπου στα βόρεια προάστια, εκεί όπου είναι κάτι επαύλεις καί ρόζ βίλες, και να σπέρνει εξώγαμα. Μέχρι πού, ένα αστροπελέκι οργής καί αγανάκτησης τον γκρεμοτσάκισε επιτέλους, έτσι καθώς βίος καί πολιτεία του άξιζαν, διασωληνωμένο επί εξάμηνο ακριβώς, καί χολωμένο. Ποιος δεν θυμάται τα κατασκηνωμένα τηλεβίζια και τα ημερήσια ιατρικά ανακοινωθέντα!!! τού παχουλούλη Σκαλκέα. ‘Ακρως ενδιαφέρον θέμα, άθλιας ιστορίας για μελετητές, του μέλλοντος αιώνος. Για τον μύθο του Φαέθωνα έγραφα τόση ώρα, μην πάει το μυαλό σας κάπου αλλού. Για τον συμπλεγματικό καί ανίκανο Φαέθωνα πού τα θαλάσσωσε σε κάποια φάση, καί άφησε πίσω του το τρελοπράσινο άρμα του, στον άλλον μπούλη της Ραφήνας του πλέυ στέισιον και των κομιστών!! Φαέθωντα με τήν καμμένη Γή, πού τό πήρε από τόν άλλον τόν γάπ του κανώ και του ποδηλάτου, από τόν εκσυγχρονιστή του ευρό, πού το έδωσε στον χάϊφαϊ τόν αναπτυξιακό και της σάλτσες στόρυ, πού το πήρε το άρμα ο άλλος «σύντροφος» μπούλης της πλέριας δημιουργικιάς ασάφειας… πού θα το πάρει «δημοκτατικά» πρό πάντων, ο άλλος ο….. Για έναν από τους πολλούς ενδιαφέροντες μύθους έγραφα καλοκαιριάτικα ..της σοφής προφητικής μας Μυθολογίας.-
ΑπάντησηΔιαγραφήΩμεγάλφας