Alexander
Nikishin
Η περίοδο της ανθρωπότητας που διανύουμε, ειδικά τα τελευταία
χρόνια, οδηγεί σε ένα σύγχρονο πόλεμο μεταξύ δύο εντελώς διαφορετικών
πολιτισμών, με έπαθλο την ψυχή των ανθρώπων, αναφέρει σε άρθρο του, ο Ρώσος αρθρογράφος και συγγραφέας Alexander Nikishin, σύμφωνα με την ιστοσελίδα novorus.info (1).
«Έχουμε
πολύ καιρό να παραδεχτούμε ότι είμαστε σε πόλεμο, τονίζει στο άρθρο αυτό ο
συγγραφέας. Ας μην εξαπατούμαστε από την απουσία ύπαρξης
βομβαρδιστικών αεροσκαφών στον ουρανό μας, καθώς και την ύπαρξη ξένων
στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφος μας. Ο
σύγχρονος πόλεμος είναι τελείως διαφορετικός, πιο εξελιγμένος και πιο εκλεπτυσμένος
και φυσικά πιο επικίνδυνος. Θέλουμε να κυριαρχήσουμε και να κερδίσουμε αποκομίζοντας τα μέγιστα οφέλη,
από τον ίδιο μας τον αδελφό μας, το γιο μας, τον
πατέρα μας, την μητέρα μας και την αδελφή μας.
Υπάρχει
ένας πόλεμος όχι για το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, την γη, τις αγορές και την
εργασία. Υπάρχει ένας πόλεμος για τις ψυχές μας. Υπάρχει ένας πόλεμος των
πολιτισμών. Και η καρδιά του οποιουδήποτε πολιτισμού, πρώτα από όλα
κυριαρχείται από την κεντρική ιδέα, στην οποία ενσωματώνεται το κεντρικό
σύνθημα, οι κανόνες, οι ιδέες …
Ή, όπως λένε τώρα, το πρότυπο το οποίο
παράγει τα εκατομμύρια των «απομιμήσεων» .
Ο παλαιός
πολιτισμός παραμένει προσκολλημένος στις παλιές αξίες, οι οποίες είναι δοκιμασμένες
εκατό φορές ως ορθές «απομιμήσεις
συμπεριφοράς». Τώρα μέσα στην δίνη των παγκόσμιων εξελίξεων «νέοι τρόποι
απομίμησης» κάνουν την εμφάνιση τους, και προσπαθούν να διαμορφώσουν την δική
τους «φόρμουλα».
Εμείς, οι
απλοί άνθρωποι, τονίζει ο Nikishin, μερικές φορές απλά δεν παρατηρούμε πώς μια απλή φράση, μια απλή ιδέα είναι ικανή
να αλλάξει ριζικά όχι μόνο την ζωή μας, αλλά και την προοπτική μας, σαν άνθρωποι πάνω στον πλανήτη.
Τώρα όλος
ο κόσμος ζει σύμφωνα με τους κανόνες που «υπακούουν» στο πλαίσιο ενός ενιαίου
«Εβραιο-βρετανικού» πολιτισμού, αναφέρει
το ρωσικό άρθρο. Σε αντίθεση με την επικρατούσα πεποίθηση, αυτός ο πολιτισμός
έχει επικρατήσει πλήρως σήμερα. Η αντίστροφη μέτρηση για την εξαφάνιση του
ΟΜΩΣ ξεκίνησε με την επανάσταση του
Κρόμγουελ, η οποία εκδίωξε από την
Ισπανία, μέσω της Ιεράς Εξέτασης, τους Εβραίους τραπεζίτες, οι οποίοι «μετακινήθηκαν»
στην Ολλανδία και το Βέλγιο. Το πρώτο
πράγμα που έκανε μετά την νίκη του ο Κρόμγουελ, είναι να θέσει τα θεμέλια για
την ίδρυση της Τράπεζας της Αγγλίας,
επιδοτώντας την με ένα σταθερό κεφάλαιο των τραπεζιτών, με επικεφαλής τον
Rothschild. Η Τράπεζα έχει μετατραπεί σήμερα στην βάση ολόκληρου του σύγχρονου
παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
Η ίδια η
Βρετανία στην πραγματικότητα ήταν από τα πρώτα θύματα αυτού του πολιτισμού, ο
οποίος αντικατέστησε όλες τις αξίες που υπήρχαν, όπως το βασίλειο, την πίστη, τους βασιλιάδες, τις αξίες τους, την πατρίδα τους, ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Σε αυτή την κατάσταση, παραμένουν ακόμη Βρετανοί.
Έχουν
στρεβλώσει εντελώς οι έννοιες «πατριώτης», και άλλα
παρόμοια. Οι απόγονοι ενός
μεγάλου έθνους βρίσκονται σε κατάσταση
δουλείας για πάνω από 350 χρόνια. Η βάση της σκλαβιάς τους είναι το σύστημα των
προτύπων και των «απομιμήσεων» που προέκυψαν από αυτόν τον πολιτισμό.
Παράγωγα
αυτού του «μιμητισμού» είναι οι ιδέες
και τα συνθήματα του κάθε έθνους. Αν ακούσετε κάπου «Deutschland uber alles»,
«Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε», «Ή
Ρωσία για τους Ρώσους», την συνέχεια, την ξέρετε!
Από πού
προέρχεται η βασική ιδέα του σημερινού πολιτισμού. Για περισσότερα από 350
χρόνια, οι ιδέες βασίζονται στον παρών
πολιτισμό, ο οποίος κυριαρχεί στον κόσμο. Σε διάφορα έθνη αυτές οι
«απομιμήσεις» μετασχηματίζονται στην πορεία του χρόνου και δεν έχουν καμία σχέση με τις παλαιότερες. Ωστόσο, όλοι μοιράζονται ένα
χαρακτηριστικό, τον διαχωρισμό των λαών,
σε τάξεις, σωματεία, έθνη, κράτη με τις αντιθέσεις τους ο ένας με τον
άλλο. Αυτό μπορεί να εξηγήσει ένα φαινομενικά αδύνατο, κατ “αρχήν, φαινόμενο του «Εβραιο-βρετανικού» πολιτισμού. Αυτό, του συστήματος «Διαίρει και
βασίλευε». Αυτός ο τρόπος διακυβέρνησης είναι τόσο παλιός όσο και ο κόσμος, και
εξακολουθεί να επικρατεί στον κόσμο.
Για να υλοποιηθεί
καλύτερα αυτός ο τρόπος, απαιτείται πολλή «δουλειά» στον τομέα της ιστορίας και ειδικά στην εξάλειψη κάθε αναφορά στους άλλους
πολιτισμούς που προϋπήρχαν στην ιστορία μας, και έχουν υπάρξει περισσότερο
λαμπροί και επιτυχημένοι από τον παρόν
πολιτισμό. Οποιοσδήποτε από εμάς δεν μπορεί να φανταστεί την ύπαρξη ενός άλλου
παλαιότερου διαφορετικού «πολιτισμού». Είτε απλώς επειδή τον έχουμε ξεχάσει ή
μάλλον επειδή έχουν «σβηστεί» τελείως όλες οι «πληροφορίες» από την μνήμη μας. Εντωμεταξύ η μνεία και η «γραπτή παρουσία» παλαιότερων
λαμπρών πολιτισμών, μειώνεται συνεχώς
στο ελάχιστο στα βιβλία της ιστορίας και στα έργα τέχνης, ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ. Τυχαίο δεν νομίζουμε…..
Για χίλια
χρόνια η Ρωσία, ζούσε σύμφωνα με τους κανόνες και τις αξίες του βυζαντινού Ορθόδοξου πολιτισμού. Η οργανωτική
δομή του κράτους, των οικονομικών και των χρηματοοικονομικών σχέσεων μεταξύ των
ατόμων και των ιδεών, υπέβαλε
ΚΑΝΟΝΕΣ που έχουμε κληρονομήσει από την
Βυζαντινή Αυτοκρατορία, την μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη αυτοκρατορία στην
ιστορία!
Το Πνεύμα
ΑΥΤΟΥ του Πολιτισμού, δεν «οικοδομήθηκε» πάνω σε εθνικό επίπεδο, σε τάξεις,
στην κατοχή τεράστια ιδιοκτησίας, αλλά ΣΥΜΦΩΝΑ με τον κανόνα του Θεού της
αγάπης και της δικαιοσύνης. Φυσικά, όπως πάντα συμβαίνει στον κόσμο, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία σε
διαφορετικές περιόδους της ιστορίας της, γνώρισε διάφορες αιρέσεις και
αποκλίσεις, αλλά οι βασικοί κανόνες και οι αρχές της παρέμειναν αμετάβλητες σε όλη
την χιλιόχρονη διαδρομή της. Πολύ λίγοι σήμερα, απλοί επί των πλείστων άνθρωποι,
μπορούν να κατηγορήσουν για κάτι το Βυζάντιο, εκτός από την αρνητικότητα που
έχουμε επενδύσει στους σημερινούς «δασκάλους» μας. Η αρνητική ιδεολογία που
υπαγορεύει ο «Εβραιο-βρετανικός»
πολιτισμός βασίζεται στην καταστροφή οποιασδήποτε θετικής μνείας των πολιτισμών
που είναι ανταγωνιστές του.
Χίλια χρόνια
η Ρωσία έζησε, εξελίχθηκε, άκμασε, πολέμησε, κάτω από το βυζαντινό πολιτισμό.
Όλοι οι Τσάροι διοίκησαν την αχανή χώρα σύμφωνα με τις βυζαντινές αρχές, όπως,
ο Ιβάν ο Τρομερός, ο Μιχαήλ Ρομανόφ, ο Αλέξανδρος Γ και άλλοι. Ακόμα και ο Ιωσήφ
Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι γνωστός σε όλο τον κόσμο ως «Στάλιν» (Ατσαλένιος),
ο οποίος εν μέσω γερμανικών στρατευμάτων προ της Μόσχας, έδωσε εντολή να
«ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ» το βυζαντινό σύστημα αξιών, ανοίγοντας και πάλι τις εκκλησίες (υπό
έλεγχο βέβαια), διότι έβλεπε ότι τα στείρα και παρωχημένα συνθήματα των
πολιτικών κομισάριων δεν εμψύχωναν τους Ρώσους στρατιώτες. Η πίστη στο θεό, η
Πατρίδα, η δικαιοσύνη, «εισήλθαν» ξανά στο αξιακό σύστημα της ΕΣΣΔ, απέναντι στην
γερμανική προπαγάνδα του «υπεράνθρωπου». Στο τέλος υπενθυμίζουμε ότι, οι Ρώσοι
ήταν που εισήλθαν στο Βερολίνο γκρεμίζοντας το χιλιόχρονο Ράιχ.
Και τώρα,
όταν αυτός ακριβώς ο υπέργηρος παλαιός πολιτισμός με το οικονομικό σύστημα και την ιδεολογία που το
συνόδευε, ΕΠΑΝΗΛΘΑΝ, η Ρωσία έγινε ξανά
η κινητήρια δύναμη δίνοντας νέα πνοή και αλλαγές στον παγκόσμιο
πολιτισμό.
Πολλοί από
τους «πατριώτες» και τους «μεταρρυθμιστές», έχουν το αίσθημα ότι οι άνθρωποι, αναπτύσσονται και
μεγαλώνουν ΜΟΝΟ μέσα στην κακοήθεια της
ζωής του «Εβραιο-βρετανικού» πολιτισμού. Θεωρούν δηλαδή ότι εμφανίζοντας νέα
συνθήματα, νέα πολιτικά κόμματα, νέο οικονομικό
μοντέλο, αλλαγές στο Σύνταγμα, μια νέα ιδεολογία, μπορούν να συνεχίσουν οι άνθρωποι
να ζουν όπως και πριν.
Αλλά η
παγκόσμια απάτη έγκειται στο γεγονός ότι αλλάζοντας το μοντέλο διακυβέρνησης
ΔΕΝ αλλάζει ο κόσμος. Ο καπιταλισμός, ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός, ο
σιωνισμός, ο φιλελευθερισμός, ο εθνικισμός, ο φασισμός και όλα τα -ισμός-,
είναι απλά εξαρτήματα ενός ενιαίου συστήματος. Η αντικατάσταση ενός από αυτά τα
συστήματα δεν δίνει ριζικές αλλαγές, αλλά απλώς αποτελεί μια μεταρρύθμιση «ενός από τα ίδια»,
αντικαθιστώντας φαινομενικά τα πάντα, ενώ συγχρόνως παραμένουν οι «σταθερές»
του πολιτισμού αυτού αμετάβλητες.
Η Ρωσία
οργανωτικά, πολιτικά, οικονομικά και δημοσιονομικά εξακολουθεί να ακολουθεί
αυτό το πλαίσιο.
Αυτό που
καλείται να πράξει, και είναι καταδικασμένη να το πράξει είναι ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΣ
ΣΤΑΘΕΡΕΣ του πολιτισμού, σε διαφορετική περίπτωση θα οδηγηθεί με μαθηματικό
τρόπο σε ήττα.
Το
πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι στην
πλειοψηφία τους, δεν είναι ακόμη έτοιμοι για να εγκρίνουν και να κατανοήσουν
τις νέες και διαφορετικές, για αυτούς ιδέες.
Η πορεία της επανάστασης, με την απότομη αλλαγή του σχηματισμού της, «περνά» μέσα από το αίμα, την διάσπαση της
κοινωνίας σε επίπεδο οικογένειας, το οποίο είναι οδυνηρό.
Αλλά η
Ρωσία έχει αρχίσει ΗΔΗ, τις «τεκτονικές αλλαγές», τόσο στην δημόσια όσο και
στην προσωπική συνείδηση. Και, τέλος, αν και δεν υπήρχαν άνθρωποι για να
μιμηθούν οι Ρώσοι, βρήκαν μέσα στον Β. Πούτιν το νέο πρότυπο.
Με
αυτό το «πρότυπο» ξεκίνησε η ανάπτυξη της εθνικής υπερηφάνειας, η αναβίωση
της Πίστης, της πίστης στην ύπαρξη της δικαιοσύνης, της ανάγκης για μια νέα
εθνική ιδέα. Όλα αυτά εμφανίσθηκαν κατά την διάρκεια της «ρωσικής Άνοιξης» με
μια αίσθηση ενότητας όλων των κατοίκων αυτής της χώρας.
Και αυτή
είναι η αρχή μιας ριζικής μεταμόρφωσης της Ρωσίας. Μόλις εφαρμοσθεί πλήρως αυτό
το «πρότυπο πολιτισμού», θα γίνουμε
εντελώς ελεύθεροι από τα παλιά ιδεολογικά συνθήματα και κανονισμούς, και
θα είμαστε έτοιμοι για ένα νέο μέλλον
για την χώρα μας και τον λαό μας», καταλήγει ο Ρώσος συγγραφέας.
Σύμφωνα με
ανάλυση στο pentapostagma.gr, οι Ρώσοι βασίζονται πάνω στην ιδεολογία και τις
αξίες που «ανέθρεψε» ο βυζαντινός πολιτισμός, και η χιλιόχρονη ανατολική
αυτοκρατορία. Η Ελληνική αυτοκρατορία. Εμείς τι ακριβώς κάνουμε; «Ετοιμαζόμαστε
να κατεβάσουμε από τις σχολικές αίθουσες τον εσταυρωμένο»;
Σύμφωνα με
τον ελληνικό τύπο, σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, έστειλε από το Άργος ο μακαριότατος αρχιεπίσκοπος
Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, ότι δεν συμφωνεί με την «προοδευτική»
αντίληψη της αποκαθήλωσης των ιερών εικόνων από τις σχολικές αίθουσες.
Ο αρχιεπίσκοπος
Ιερώνυμος που χοροστάτησε πολυαρχιερατικού συλλείτουργου, για τον πολιούχο και
προστάτη του Άργους, Όσιο Πέτρο, επίσκοπο Άργους τον θαυματουργό, στο κήρυγμά
του, αφού αναφέρθηκε στην απομάκρυνση από τις σχολικές αίθουσες των φωτογραφιών
με τους ήρωες της ελληνικής επανάστασης, από τους «προοδευτικούς» και τους
«μοντέρνους», υπογράμμισε ότι, «υπάρχει σκέψη να κατέβει η εικόνα του Χριστού
για τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί οι μουσουλμάνοι και οι άλλοι όταν μπαίνουν
βλέπουν τον εσταυρωμένο. Που βρισκόμαστε; και περιμένουμε λύση στο πρόβλημα;
Όχι».
Συμπληρώνοντας,
«όποια λύση και να βρεθεί, έξω αυτά θα είναι ασπιρίνη, που θα περάσει λίγο ο
πόνος και μετά από δέκα ημέρες θα ξανάρθει πάλι. Αν δεν αλλάξουμε κι αν δεν
ενωθούμε γύρω απ΄αυτή την θλίψη δεν θα θεραπευθούμε».
Τα
σχόλια δικά σας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου